ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

"Κομμουνιστική Επιθεώρηση", Ιούνης 1943, σελ. 391-392

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 1, 15-31 Ιούλη 1993, σελ. 2

Δημήτρη Γληνού

Ο Μαρξισμός στο ιστορικό ξετύλιγμα της ανθρώπινης κοινωνίας αποτελεί το πιο τρανό πέταγμα της ανθρώπινης σκέψης. Κληρονόμησε ότι καλό δημιούργησε η ανθρωπότητα και αυτό εκφράζεται στα τρία επιστημονικά έργα τον πρώτον μισού τον 19ον αιώνα: στην αγγλική πολιτική οικονομία, στη γερμανική φιλοσοφία και στο γαλλικό σοσιαλισμό.

Ο Μαρξισμός γενίκεψε σε ανώτερη κριτική σύνθεση αυτές τις επιστημονικές καταχτήσεις και δημιούργησε καινούρια κοσμοθεωρία, καινούριο τρόπο αντίληψης για τα φαινόμενα του κόσμου απ' τη φύση ως την ανθρώπινη σκέψη. Είναι η κοσμοθεωρία του προλεταριάτου. Η πιο πλέρια, η πιο επιστημονική κοσμοθεωρία. Απαλλαγμένη από κάθε μονομέρεια συμπυκνώνει όλη την πείρα της ανθρώπινης δράσης, της πάλης των ανθρωπίνων μαζών στην ιστορική ανέλιξη της κοινωνίας. Ο Μαρξισμός, σαν κοσμοθεωρία του προλεταριάτου βγαίνει από τους όρους της κοινωνικής του ύπαρξης και της πάλης του για την αλλαγή του κόσμου. Γνωρίζει τους νόμους της κοινωνικής κίνησης και αλλαγής και κάνει συνειδητή την ενεργητική δράση των ανθρώπων σ' αυτή την πάλη και την αλλαγή. Είναι πριν απ' όλα μέθοδος για τη γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Και μέθοδος για γνώση πού χει σκοπό την αλλαγή τον κόσμου με την ανθρώπινη δράση.

Είναι "καθοδήγηση για δράση", όπως είπε ο Λένιν. Αυτό το στοιχείο της συνειδητής πάλης για το μετασχηματισμό του κόσμου, σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, είναι αποφασιστικό στοιχείο τον μαρξισμού που σκόπιμα το αγνοούν οι κάθε λογής πολέμιοι του. Ο Μαρξισμός, όντας ζωντανή μέθοδος αναπτύχνεται και πλουτίζεται στην πορεία της ιστορικής ανάπτυξης. Στις καινούριες συνθήκες που δημιούργησε ο ιμπεριαλισμός, ο Λένιν πλούτισε το Μαρξισμό σ' όλους τους τομείς - οικονομία, πολιτική, φιλοσοφία. Η λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό, σαν τελευταίο στάδιο τον καπιταλισμού, σαν εποχή πολέμων και επαναστάσεων, για το κράτος, για την επανάσταση, για το πέρασμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε προλεταριακή, κλπ, είναι λενινιστική συμβολή στο μαρξισμό. Στο πεδίο της φιλοσοφίας ο Λένιν ανάπτυξε τις μαρξιστικές θέσεις κυρίως με το φιλοσοφικό τον έργο "Υλισμός και εμπειριοκριτικισμός". Η γιγάντια δράση τον Λένιν σαν αρχηγού του επαναστατικού κινήματος, που ανάτρεψε την παλιά κοινωνία στο ένα έχτο της γης, από μεθοδολογική πλευρά δείχνει τον κολοσσιαίο ρόλο της ηγετικής προσωπικότητας, άμα η δράση της κατευθύνεται σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνικής προόδου, άμα συμπυκνώνει και εκφράζει τους πόθους των μαζών.

Ο Στάλιν, στην εποχή της ανοικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στις συνθήκες της πάλης με τον αντιδραστικό φασισμό, πλούτισε το μαρξισμό-λενινισμό με πλήθος στοιχεία που αναπτύχθηκαν στις καινούριες κοινωνικές συνθήκες. Ο Μαρξισμός, κοσμοθεωρία και ζωντανή μέθοδος τον προλεταριάτου και του κομμουνιστικού κόμματος αναπτυγμένες σε λενινισμό-σταλινισμό, δίνει τη μοναδική σωστή γνώση του κόσμου και το δρόμο δράσης για την αλλαγή τον προς το συμφέρο της κοινωνικής προόδου.

Η τωρινή κοινωνική πραγματικότητα με τη φοβερή πολεμική σύρραξη που βγήκε απ' τις εσωτερικές αντιθέσεις τον καπιταλισμού και επιβλήθηκε από το φασισμό αποτελεί περίτρανη απόδειξη για την ορθότητα τον μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού.