Στάλιν και Ζαχαριάδης
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 5, 15-31 Δεκέμβρη 1993, σελ. 3
Πρέπει να ξέρουμε την αλήθεια, πρέπει να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη, πως ακριβώς συνέβη, με κάθε λεπτομέρεια. Όχι για να κάνουμε στείρα κριτική, όχι για να λαθολογήσουμε, αλλά για να διδαχτούμε να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Για να ξέρουμε πως πρέπει να δράσουμε, από τι πρέπει να προφυλαχθούμε.
- Στάλιν και Ζαχαριάδης έχουν μια παράλληλη ιστορία και αντιμετώπιση απ την διεθνή καπιταλιστική ηγεσία.
- Η αντιμετώπιση και ο εκμηδενισμός τους, σαν αναγκαίο βήμα μελετήθηκε, χαράχθηκε, οργανώθηκε απ το ίδιο συνωμοτικό κέντρο, ψυχολογικού πολέμου και ανατροπής των νικηφόρων εργατικών κινημάτων, με τη μέθοδο των βαλτών προδοτών που παριστάνουν τους κομμουνιστές.
- Μα πως και έγινε αυτό;
- Τό χουμε πει, θα το ξαναπούμε έως ότου αυτό γίνει κατανοητό. Ο μαρξισμός είναι επιστήμη και σαν επιστήμη πρέπει να του φερθούμε.
Μα εκτός από σπανιότατες περιπτώσεις π.χ. Στάλιν, οι εργάτες δεν έχουν τη δυνατότητα να μπουν στα πανεπιστήμια και να αποκτήσουν την αναγκαία και ικανή πνευματική υποδομή για την κατανόηση και αφομοίωση μιας φιλοσοφίας που είναι δεμένη σφικτά-σφικτά με όλες τις επιστήμες.
Όμως η εργατική τάξη σε περίοδο ανόδου της, επηρεάζει, κλέβει, παίρνει με το μέρος της τα καλύτερα παιδιά της αστικής τάξης, που δυστυχώς και αναπόφευχτα αποτελούν και την ηγεσία του κινήματος, γιατί μπορούν και αφομοιώνουν τον Μαρξισμό.
Μέσα σ αυτό το ηγετικό υλικό είναι που έχει τις σοβαρές δυστυχώς επιτυχίες του, το διεθνές συνωμοτικό κέντρο ψυχολογικού πολέμου.
- Η κυριότερη, η πρωταρχική συνωμοτική ενέργεια (όπως άλλωστε είναι φυσικό) γίνηκε ενάντια στη μεγάλη χώρα των Λένιν και Στάλιν. Έτσι οργανώθηκε η αντίσταση και αναβίωση της νικημένης και εξουδετερωμένης αστικής τάξης, με τους αστικοαναθρεμένους ηγέτες σαν τον Τρότσκυ, τον Ζηνόβιεφ και τον Κάμενεφ, τον Μπουχάριν, τον Τουχατσέβσκυ που χάσαν το θάρρος τους και λύγισε η πίστη τους, μετά το σταμάτημα της επέχτασης της επανάστασης στην Ευρώπη και την σχετική σταθεροποίηση της αστικής τάξης.
- Όλους αυτούς τους πράχτορες και την επιρροή τους τους αντιμετώπιζε αποτελεσματικά και νικηφόρα η ιδιοφυΐα του Στάλιν σαν τιμονιέρη του κόμματος των Μπολσεβίκων. Γι’ αυτό και το άπειρο μίσος τους εναντίον του.
- Το διεθνές συνωμοτικό κέντρο, λοιπόν, δημιούργησε το αντίστοιχο συνωμοτικό κέντρο μέσα στις τάξεις των στελεχών του ΚΚΣΕ. Και αυτό το ρωσικό κέντρο ανέλαβε με διασυνδέσεις, με επεμβάσεις να στήσει τέτοια κέντρα και στα αδελφά κόμματα και πρώτα απ όλα στην Ελλάδα, στο ΚΚΕ.
* Στην Ελλάδα υπήρχε και ιδιομορφία αυτού του πλέγματος των προσωρινών συμμάχων. Επειδή τα αστικοαναθρεμένα στελέχη δεν μπορούσαν να επιδράσουν στην αγροτιά, επιστρα¬τεύθηκαν τα προερχόμενα από τους πλουσιοχωρικούς και μικροτσιφλικάδες στελέχη, να παίξουν το ρόλο τους.
* Εδώ ο ηγέτης που δεν οπισθοχωρούσε σε τίποτε είναι ο Ζαχαριάδης γι’ αυτό και συγκέντρωσε το άπειρο συνασπισμένο μίσος των αστών και του ελληνικού συνωμοτικού κέντρου.
- Είναι αποδεδειγμένο (βλέπε Βεργίδης και Μηγάδης) ότι το αστικοαγροτικό πλέγμα που σφετερίστηκε την ηγεσία του ελληνικού κινήματος, επωφελούμενο της αιχμαλωσίας του Ζαχαριάδη, είχε άμεσες και στενές σχέσεις, έπαιρνε εντολές από το αντίστοιχο συνωμοτικό πλέγμα της ΕΣΣΔ. Στην ΕΣΣΔ, ο γίγαντας Στάλιν ανέτρεπε τα σχέδια τους όσο ζούσε, στην Ελλάδα κατάφεραν πολύ νωρίς τα ακατόρθωτα, όσο έλειπε ο Ζαχαριάδης.
Κατάφεραν να υποδουλώσουν τον νικηφόρο και πανίσχυρο ένοπλο επαναστατικό κίνημα, με το Λίβανο, την Γκαζέρτα, την Πλάκα και την Βάρκιζα. Και το υποδούλωσαν στα ανύπαρκτα και ανυπόληπτα από την αδράνεια και την συνεργασία αστικά κόμματα.
* Κατάφεραν τη μάχη της Αθήνας ενάντια στην αγγλική αποικιακή αυτοκρατορία να την δώσουν οι 1.800 απειροπόλεμοι σε τακτικές μάχες, αθηναίοι εφεδροελασίτες.
* Κατάφεραν ώστε να παραδώσει ο ένδοξος και νικητής ΕΛΑΣ των 100.000 μπαρουτοκαπνισμένων, βαρυοπλισμένων ελασιτών τα τιμημένα όπλα του, παραβιάζοντας τον όρκο του.
* Κατάφεραν να παραδώσουν ανυπεράσπιστους τους αγωνιστές στη δολοφονική μανία των ντροπιασμένων ριψάσπιδων συνεργατών και μαυραγοριτών.
- Είναι αποδεδειγμένο, οι έλληνες προδότες σαν τον Σιάντο, τον Ιωαννίδη, τον Παρτσαλίδη, τον Μάρκο, τον Δημητρίου και τους άλλους ήσαν κινούμενα, εντολοδόχοι, των αντισταλινικών Τρότσκυ, Ζηνόβιεφ, Κάμε¬νεφ, Μπουχάριν, Χρουτσώφ, κλπ.
Γι’ αυτό και στην Ελλάδα αντισταλινισμός και αντιζαχαριαδισμός συνέπιπταν.
Σήμερα γνωρίζουμε άριστα πως αρκετά μέλη της ΚΕ του ΚΚΣΕ διατηρούσαν συνωμοτική επαφή με ανωτέρους διευθυντικούς κύκλους του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Είναι αυτοί που καθοδηγούμενοι απ τις δυο παραπάνω πρωτεύουσες θα προχωρήσουν στη δολοφονία του Στάλιν στα 1953.
Είναι γνωστό πως μετά την ανάληψη της αρχηγίας απ’ το Ζαχαριάδη πολλά στελέχη στάλθηκαν στη Μόσχα στην κομματική σχολή για να σπουδάσουν. Εκεί γίνηκε και το ψήσιμό τους, συνειδητά ή ασυνείδητα στον αντισταλινισμό και στον αντιζαχαριαδισμό.
Οι υπόλοιποι της αντιζαχαριαδικής φράξιας προσηλυτίστηκαν μέσω της Μοσάντ και του Βατικανού.
- Παίχθηκε ένα ακόμη βρώμικο παιχνίδι σε βάρος των αγωνιστών. Οι περισσότεροι της ηττοπαθούς φράξιας εκτελούσαν απλώς διαταγές των αντισταλινικών συνωμοτών του ΚΚΣΕ. Καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να ξέρουν, πίστευαν πως τα πακέτα πλεύσης που τους έδιναν οι συνωμότες έκφραζαν και την σταλινική θέληση.
Αυτό ισχύει για τους Ζεύγο, Καραγιώργη, Τζήμα, Αποστό¬λου, κλπ. μα σε καμιά περίπτωση για τους Σιάντο, Ιωαννίδη, Παρτσαλίδη, Βαφειάδη. Αυτοί ήσαν απ ευθείας όργανα του διεθνούς συνωμοτικού κέντρου. Όσο για τον Πλουμπίδη είναι αποδεδειγμένο ότι ο Ζα¬χαριάδης είχε απόλυτο δίκιο.
Έτσι εκτός από τις θανατηφόρες ζημιές που έκαναν τότε στο κίνημα μπορούν σήμερα να ισχυρίζονται ότι αυτές οι ζημιές έγιναν με εντολές του Στάλιν και να συμβάλουν στην παραπληροφόρηση και στην αδυναμία ανάκαμψης του κινήματος.
- Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και κάτι άλλο σχετικό με τη δυσκολία του μπολσεβίκικου κόμματος και του ΚΚΕ, δηλαδή του Στάλιν και του Ζαχαριάδη να συντρίψουν ολοσχερώς τις ξενοκίνητες προδοτικές φράξιες μέσα στο κόμμα.
Κάθε φορά που οι Στάλιν και Ζαχαριάδης δοκιμάζουν να βάλλουν φρένο στις ενέργειες των μελών του συνωμοτικού αντεπαναστατικού κέντρου, ξεσήκωναν παγκόσμια συκοφαντική εκστρατεία μέχρι δεκάτου ουρανού ενάντια στις προσπάθειες του ΚΚΕ στην Ελλάδα, του κοινωνικού συνόλου στην ΕΣΣΔ να τους συμμορφώσει, και τις φωνές τους εκατονταπλασίαζαν τα καπιταλιστικά διεθνή μέσα ενημέρωσης. Με τις φωνές αυτές όλο και κάποιο κομμάτι του κέντρου διεστέλετο από τη φυσική άμυνα του κόμματος και του κοινωνικού συνόλου για να συνεχίσει το έργο του.
- Η περιγραφή είναι αναγκαστικά συνοπτική γιατί γράφουμε άρθρο και όχι σύγγραμμα.
Βάλαμε σκληρά το χειρουργικό νυστέρι μέσα στην πληγή για να εξηγήσουμε τα αλλιώς ανεξήγητα της παράδοσης από το 1944 του ελληνικού κινήματος και από το 1956 του παγκόσμιου, και επόμενα για να βρούμε τρόπους και μεθόδους δράσης για το μέλλον.
- Η συντριβή των λαϊκών κινημάτων έγινε σε στιγμές όχι ανόδου της αστικής οικονομίας, που κάπως θα δικαιολογούσε τα πράγματα, αλλά σε στιγμές αθεράπευτης κρίσης αυτής της οικονομίας.
- Ο καπιταλισμός κέρδισε μια σημαντική μάχη. Ο καπιταλισμός κέρδισε μια σημαντική μάχη μα όχι τον πόλεμο.
Ο καπιταλισμός ξόφλησε, έφαγε τα ψωμιά του γιατί δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που η φύση του η ίδια γεννά. Γι’ αυτό και θα χαθεί και στη θέση του θα επικρατήσει σίγουρα ο σοσιαλισμός. Μα αυτό δεν θα γίνει από μόνο του. Θα γίνει με την πάλη των λαών και της εργατικής τάξης οδηγημένων από τον μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό και οργανωμένων σε κόμμα νέου τύπου σύμφωνα με τις σταλινικές και ζαχαριαδιακές προδιαγραφές.
Ανδρέας Στάρκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου