ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 94: καταλήστευση των εργαζομένων - Νέα οξεία επίθεση στο βιοτικό τους επίπεδο – Μεγάλη αύξηση φόρων - Περικοπή κοινωνικών δαπανών

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 6, 1-15 Γενάρη 1994, σελ. 1 και 3

Ο κρατικός προϋπολογισμός για το '94, που κατατέθηκε στη Βουλή στις 30 Νοέμβρη, από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Γεννηματά, ψηφίστηκε στις 22 Δεκέμβρη, μετά από 5νθήμερη συζήτηση και αντιπαραθέσεις φραστικού και δημαγωγικού χαραχτήρα μεταξύ των αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμάτων της σημερινής Βουλής. Και ο νέος προϋπολογισμός, όπως θα δούμε παρακάτω, συνιστά μια νέα οξεία επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και γενικά όλων των πλατιών λαϊκών μαζών.

Κατ' αρχήν σύντομα για τον κρατικό προϋπολογισμό των αστικών κρατών γενικά. Ασφαλώς η γενική μορφή παρουσίασης του προϋπολογισμού των αστικών κρατών ως το σύνολο των εσόδων και εξόδων για τον επόμενο χρόνο δεν αποκαλύπτει το ταξικό του περιεχόμενο, πολύ περισσότερο που οι αστοί οικονομολόγοι και πολιτικοί προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να αποσιωπήσουν και να συγκαλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα του κρατικού προϋπολογισμού των καπιταλιστικών χωρών. Κάτι ανάλογο επιχειρεί και ο Παπανδρέου όταν δηλώνει ότι "ή το έθνος θα εξαφανίσει την υπερχρέωση ή η υπερχρέωση θα αφανίσει το έθνος". Όμως, όπως υπογράμμιζε ο Μαρξ, ο προϋπολογισμός του αστικού κράτους "δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ταξικός προϋπολογισμός, ένας προϋπολογισμός της μπουρζουαζίας".

Ο ταξικός χαρακτήρας του αστικό-καπιταλιστικού κρατικού προϋπολογισμού φαίνεται καθαρά και στις δυο του πλευρές: τόσο στην πλευρά των εσόδων, δηλαδή στις πηγές προέλευσης τους (από που προέρχονται αυτά και ποιά τάξη ή τάξεις πληρώνουν) όσο και στην πλευρά των εξόδων, δηλαδή προς το συμφέρον τίνος, ποιας τάξης χρησιμοποιούνται αυτά τα χρηματικά μέσα, γίνονται αυτές οι δαπάνες.

Είναι γνωστό, ότι κύριες, βασικές πηγές χρηματοδότησης του καπιταλιστικού κρατικού προϋπολογισμού είναι οι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) και τα δάνεια, που και τα δυο επιβαρύνουν τους εργαζόμενους. Ο κρατικός προϋπολογισμός, λοιπόν, δεν είναι παρά όργανο αναδιανομής ενός μέρους του εθνικού εισοδήματος των εργαζομένων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, προερχόμενα από τη συμπληρωματική καταλήστευση των εργαζομένων, το αστικό κράτος τα χρησιμοποιεί για την εξασφάλιση της κυριαρχίας της μπουρζουαζίας σαν τάξη (στρατό, αστυνομία, κλπ.) και για την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Μεγάλη αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων. Τα έσοδα του προϋπολογισμού για το '94 από τους έμμεσους φόρους θα αυξηθούν κατά 550 περίπου δισ. δραχμές. Το 1993 οι έμμεσοι φόροι ήταν 3.226 τρισ. δραχμές και φέτος αναμένεται να φθάσουν στα 3.775.500 δρχ. (επιπλέον 549.500) δηλαδή παρουσιάζουν αύξηση 17%. Την αύξηση αυτή των έμμεσων φόρων καλούνται να πληρώσουν οι καταναλωτές, δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, τα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Η κυβέρνηση υπολογίζει στην αύξηση των έμμεσων φόρων από τον περιορισμό της φοροκλοπής του ΦΑΙΑ. Ελπίζει να εισπράξει 1.860.000, πράγμα πολύ δύσκολο επειδή και τον προηγούμενο χρόνο ενώ είχε προϋπολογισθεί να εισπραχθούν από τον ΦΠΑ 1.655 τρισ. δρχ. εισπράχθηκαν μόνο 1.550 τρισ. δρχ., δηλαδή 105 δισ. δρχ. λιγότερα.

Για το '94 τα έσοδα από τους άμεσους φόρους, που το '93 ήταν 1.345 τρισ. δρχ., προβλέπεται να φθάσουν τα 1.743.500, (αύξηση 29,6%), δηλαδή επιπλέον περίπου 400 (398.500) δισ. δρχ. Στον προϋπολογισμό προβλέπεται ότι το μεγάλο μέρος των άμεσων φόρων θα προέλθει από τον σχεδιαζόμενο περιορισμό της φοροδιαφυγής, κάτι που ως τώρα δεν έχει επιτευχτεί, αλλά ούτε και τώρα διαφαίνεται πως θα γίνει. Και στην περίπτωση των άμεσων φόρων εκείνοι που κύρια επιβαρύνονται είναι οι εργαζόμενοι και τα μικρά εισοδήματα, ενώ δεν θίγονται τα μεγάλα και τα διαρκώς αυξανόμενα, παρά την κρίση, κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Υγεία-Πρόνοια-Παιδεία: Οι συνολικές δαπάνες για την Υγεία-Πρόνοια παρουσιάζουν για το '94 μια ονομαστική αύξηση κατά 13,2% (το '93 ήταν 1.165 τρισ. δρχ., φέτος είναι 1.319). Με δεδομένο ότι ο πληθωρισμός θα κινηθεί σε υψηλότερα επίπεδα, η αύξηση αυτή δε θα καλύψει ούτε τον πληθωρισμό, πολύ περισσότερο μ' αυτό το ποσό δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα διάφορα χρόνια προβλήματα και οι ουσιαστικές ελλείψεις που παρουσιάζει ο τομέας της Υγείας.

Πραγματική μείωση παρουσιάζουν οι δαπάνες που αφορούν τις επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων.

Για την Παιδεία το '94 προβλέπεται να δοθούν 772 δισ. δρχ. από τα 12.225 των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού, ποσό πού χαμηλό σε σχέση με τις ανάγκες και τα προβλήματα που παρουσιάζει ο τομέας αυτός. Από το ποσό αυτό τα 665 δισ. θα διατεθούν για τις τακτικές δαπάνες του Υπουργείου Παιδείας (εδώ περιλαμβάνονται και τα 81 δισ. που δίνονται μέσω Νομαρχιών), ενώ τα 107 δισ. προορίζονται για δαπάνες επενδύσεων.

Έτσι το τέλμα και η υποβάθμιση της Παιδείας θα διατηρηθούν, η έλλειψη αιθουσών θα υπάρχει και η διπλή βάρδια των σχολείων της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων θα συνεχίζεται και οι μισθοί των εκπαιδευτικών θα παραμείνουν στα γνωστά χαμηλά εξευτελιστικά επίπεδα.

Στρατιωτικές δαπάνες: Οι στρατιωτικές δαπάνες το ^Γ94 θα φθάσουν το αστρονομικό ποσό των περίπου 1.2 τρισ. δρχ. (1.194.760,4 δρχ.), δηλαδή παρουσιάζουν αύξηση κατά 27% σε σχέση με το "93 (942.721,9). Το ποσό αυτό δεν δίνει το πραγματικό ύψος των στρατιωτικών δαπανών, που είναι πολύ μεγαλύτερο και συγκαλύπτεται σε διάφορα άλλα σημεία του προϋπολογισμού.

Οι υπέρογκες αυτές στρατιωτικές δαπάνες που καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός δεν έχουν καμιά σχέση με την άμυνα της χώρας και καλύπτουν ουσιαστικά ανάγκες του επιθετικού στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ.

Το μεγάλο μέρος των δαπανών του προϋπολογισμού για το '94, σχεδόν το μισό (49,1%), πηγαίνει για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, το οποίο συνεχώς αυξάνεται, παρά τους δημαγωγικούς ισχυρισμούς της ΝΑ που θα επιτύγχανε δήθεν μείωση του (στα χρόνια 1989-93 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 200%).

Οι ισχυρισμοί του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Γεννηματά περί "κοινωνικής ευαισθησίας" του προϋπολογισμού και "στήριξης του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων" δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα και αποτελούν εμπαιγμό για το λαό. Ο προϋπολογισμός του '94 πρώτο, φορτώνει όλους τους νέους φόρους (περίπου 950 δισ. δρχ.) στους εργαζόμενους, συνταξιούχους, αγρότες και στα μικρά και μεσαία εισοδήματα, αφήνει άθικτα και διασφαλίζει την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή αναδιανέμει ένα μέρος του εισοδήματος των εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου (συμβάλλει στην εξαθλίωση τους) και δεύτερο, είναι δύσκολο να οδηγήσει στη μείωση των κρατικών ελλειμμάτων, τον πληθωρισμό και το δανεισμό του δημοσίου, όπως διατείνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Όπως την κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων την καθόριζε το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, έτσι και ο προϋπολογισμός του '94 καθορίστηκε κύρια από τις υποδείξεις των ΕΟΚικών μονοπωλίων, αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετεί.