ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΝΕΧΗΣ ΟΞΥΝΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΑΛΒΑΝΙΑΣ

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 20, 1-15 Σεπτέμβρη 1994, σελ. 1-2

- κάτω ο εθνικισμός-σωβινισμός της αλβανικής και ελληνικής αντίδρασης

- όχι στις απελάσεις αλβανών εργαζομένων.

Η καταδίκη, στις 7 Σεπτέμβρη, των 5 αντιδραστικών στελεχών της "Ομόνοιας" σε ποινές πολύχρονης κάθειρξης από το δικαστήριο της φασιστικής κυβέρνησης Μπερίσα όξυνε επικίνδυνα τις ήδη τεταμένες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας.

Δυο μέρες αργότερα η κυβέρνηση των Τιράνων σε ανακοίνωση της για την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ των δυο χωρών θέτει ζήτημα αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα (ως προϋπόθεση για την έναρξη του διαλόγου) και ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση "να αναγνωρίσει την ύπαρξη της και να εφαρμόσει τα ευρωπαϊκά στάνταρ στη μεταχείρισή της", ενώ στις 13 Σεπτέμβρη προχώρησε σε καταγγελία της συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με την Ελλάδα, κλιμακώνοντας έτσι την ένταση ανάμεσα στις δυο χώρες.

Οι αλυσιδωτές αυτές προκλητικές ενέργειες του Μπερίσα δείχνουν ότι η πολιτική της κλιμάκωσης της έντασης ανάμεσα στις δυο χώρες δεν είναι απλά επιλογή της κυβέρνησης Μπερίσα, αλλά επιλογή των αμερικανών ιμπεριαλιστών που στα στρατηγικά αποσταθεροποιητικά τους σχέδια της περιοχής εμπεριέχεται και η παραπέρα όξυνση των σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας.

Πίσω από την κυβέρνηση των Τιράνων δεν βρίσκονται μόνο οι ΕΠΑ - ο κύριος υποκινητής της έντασης - αλλά και η Τουρκία, η οποία έκανε γνωστή τηλεφωνική επικοινωνία των Ντεμιρέλ-Μπερίσα (15.9.94), ο οποίος ζήτησε τη βοήθεια της Τουρκίας μ ' αφορμή την όξυνση των ελληνο-αλβανικών σχέσεων.

Στην αλυσίδα των προκλητικών ενεργειών της κυβέρνησης Μπερίσα προστέθηκε στη συνέχεια ολόκληρη δέσμη αλβανικών ενεργειών με την ανακοίνωση της απόφασης της για μείωση του αριθμού του προσωπικού της ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα κατά 2 υπαλλήλους, την έναρξη της δίκης του έκτου στελέχους της "Ομόνοιας" και την παρεμπόδιση της ελεύθερης "διακίνησης ανθρώπων και προϊόντων".

Αλλά δεν είναι μόνο η φασιστική κυβέρνηση Μπερίσα και η αλβανική αντίδραση που κλιμακώνει την ένταση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και ενεργεί προς όφελος των αμερικανών ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας, αλλά και η ελληνική αντίδραση.

Και εδώ δεν πρόκειται μόνο για το φασίστα ρασοφόρο Σεβαστιανό και τις διάφορες γνωστές φασιστικές μικροομάδες, αλλά πρώτα απ' όλα για την ηγεσία της ΝΔ και της ΠΟΛ.Α, που οι ενέργειες τους απέναντι στη γειτονική χώρα σε τίποτε δεν υστερούν εκείνων των φασιστικών ομάδων και του Σεβαστιανού.

Ασφαλώς συνέβαλαν και συμβάλουν αποφασιστικά στην επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών ενέργειες όπως το προκλητικό ταξίδι Έβερτ στα χωριά της ελληνικής μειονότητας, η αποστολή κλιμακίου βουλευτών της ΝΔ στα Τίρανα, ο χαρακτηρισμός από το βήμα της Βουλής της Νότιας Αλβανίας ως "Βόρειας Ελλάδας" (υπονοεί προσάρτηση αλβανικού εδάφους στην Ελλάδα), οι υστερικές κραυγές για "δέσμευση όλων των πόρων και κατάθεσε ων της Αλβανίας ή των αλβανών στην Ελλάδα" και "να μην μείνει κανένας αλβανός μη ελληνικής καταγωγής στην Ελλάδα, να "διακοπεί κάθε οικονομική βοή θεια", κλπ. και τέλος το ότι θεωρεί "αναποτελεσματικά τα μέτρα" που έχει πάρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση και ζητά να παρθούν και άλλα συμπληρωματικά μέτρα (στη σύσκεψη των εμπειρογνωμόνων του κόμματος του στις 9 Σεπτέμβρη), χωρίς να αναφέρει ποιά. Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι: ποιά είναι αυτά τα νέα συμπληρωματικά μέτρα; Μήπως "στρατός στη Βόρειο Ήπειρο" που ανοιχτά ζητούσε το κόμμα του στο παρελθόν και ζητούν και τώρα οι διάφοροι βουλευτές της ΝΔ;

Σ' ανάλογες προκλητικές ενέργειες (αλλά και εμπρηστικές δηλώσεις) επιδίδεται και ο σοβινιστής αρχηγός της ΠΟΔΑ Σαμαράς, τις οποίες δεν είναι απαραίτητα να απαριθμήσουμε εδώ. Εκείνο που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι, ότι πρόκειται για ενέργειες τυχοδιωκτικού χαρακτήρα, προκαλούν ανυπολόγιστη ζημιά στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, βρίσκονται στην υπηρεσία των σχεδίων των αμερικανών ιμπεριαλιστών και δίνουν όλα τα απαραίτητα προσχήματα στο φασιστικό καθεστώς Μπερίσα. Ενδεικτική είναι η αναφορά σε ανακοίνωση της αλβανικής κυβέρνησης: "η αλβανική κυβέρνηση καλεί την ελληνική να αποστασιοποιηθεί και να καταδικάσει την πολιτική της λεγόμενης Βορείου Ηπείρου, η οποία βασίζεται σε εδαφικές διεκδικήσεις στο νότιο τμήμα της Αλβανίας, μια πολιτική εξτρεμιστικών εθνικιστικών κύκλων κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, στην οποία δυστυχώς έδωσε επίσημο χαρακτήρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη δήλωση της 14ης Ιουλίου 1993" (9.9.94).

Επιπλέον το δίδυμο Έβερτ-Σαμαρά έχει καταληφθεί τον τελευταίο καιρό από μια πρωτοφανή εθνικιστική υστερία, από ένα εθνικιστικό-σωβινιστικό αμόκ που δεν έχει προηγούμενο του στην πολιτική ιστορία του τόπου των τελευταίων χρόνων.

Δεν μπορούσε βέβαια να λείψει από το σοβινιστικό χορό (μ' αφορμή την όξυνση των σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας) ο Γκλύξμπουργκ, ο οποίος από τις στήλες των δεξιών φασιστοφυλλάδων μίλησε περί "αλύτρωτων αδελφών μας στη Βόρειο Ηπειρο" και για πολλά άλλα που διαθέτει το πάμφτωχο ιδεολογικό οπλοστάσιο του έκπτωτου μονάρχη.

Την όξυνση των σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας εξυπηρετούν και οι πρόσφατες δηλώσεις (12.9.94) του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χ. Σαρτζετάκη, ο οποίος από η μια διαπιστώνει ότι "τα Τίρανα, ακριβώς όπως τα Σκόπια, κινούνται όχι απλώς με την ενθάρρυνση, αλλά με την θετική παρότρυνση και παρακίνηση ξένων ισχυρών προστατών, που ανήκουν στις τάξεις εκείνων, που με νηπιακή αφέλεια εξακολουθούμε να ονομάζουμε φίλους και συμμάχους μας, καίτοι συστηματικώς απεργάζονται τον εθνικό και εδαφικό μας ακρωτηριασμό", ενώ από την άλλη υποδεικνύει να "επαναφέρουμε την από δεκαετίες εκκρεμούσα αξίωση μας επί της Βορείου Ηπείρου"!!!

Και από την πλευρά της κυβέρνησης δε λείπουν οι εθνικιστικές-σωβινιστικές κραυγές, όπως αυτές του Παπαθεμελή, ο οποίος κάθε τόσο με περισσή ικανοποίηση διαβεβαιώνει ότι "η άποψη μου πάντοτε και αμετακίνητα είναι σκλήρυνση, περισσότερη σκλήρυνση" (π.χ. δήλωση στο "Φλας" 31.8.94). Και τις δηλώσεις αυτές τις κάνει πράξη, με ιδιαίτερο ζήλο, στην περίπτωση του απαράδεκτου, και πρώτα απ' όλα επιζήμιου για τις σχέσεις μεταξύ των δυο λαών μέτρου, των συλλήψεων, ξυλοδαρμών και απελάσεων αλβανών εργαζομένων από τη χώρα μας.

Οι έλληνες εργάτες και ο λαός μας όχι μόνο δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν με το φίλο αλβανικό λαό και τους αλβανούς που βρίσκονται και δουλεύουν στη χώρα μας για "ένα κομμάτι ψωμί", μα και έχουν κοινούς ταξικούς εχθρούς: τους καπιταλιστές που τους εκμεταλλεύονται άγρια και τους καταπιέζουν σκληρά καθώς και τους ιμπεριαλιστές και σωβινιστές των δυο χωρών που προσπαθούν να τους ρίξουν σε αλληλοεξόντωση και σε μια ατέλειωτη αλληλοσφαγή. Τους έλληνες και αλβανούς εργάτες τους ενώνει η κοινή πάλη ενάντια στους κοινούς ταξικούς εχθρούς, τους καπιταλιστές, τον ελληνικό και αλβανικό λαό τους ενώνει η κοινή πάλη ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό τώρα και στο παρελθόν, όπως αυτό συνέβηκε στα χρόνια της μαύρης ιταλογερμανικής κατοχής, μα και αργότερα όταν ο λαός μας πολεμούσε τους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές και την ντόπια αντίδραση, ο αλβανικός λαός στάθηκε σταθερά στο πλευρό του δίκαιου επαναστατικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και μοίρασε ακόμα και τη "μπουκιά" του με τους έλληνες αντάρτες.

Οι κομμουνιστές πρέπει να αντιπαραθέσουν στον εθνικισμό-σωβινισμό της αντιδραστικής αστικής τάξης και των δυο χωρών τον προλεταριακό διεθνισμό και να καλλιεργήσουν την φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ των δυο λαών. Χωρίς αυτά και χωρίς την αποφασιστική συνεχή καταδίκη του εθνικισμού-σωβινισμού και του ρατσισμού καθώς και των επεκτατικών βλέψεων της αντίδρασης δεν μπορεί να γίνει αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Μόνο στη βάση της αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, μόνο στη βάση του προλεταριακού διεθνισμού μπορεί να οδηγηθεί στο σωστό δρόμο ο αγώνας των εργαζομένων και των δυο λαών. Όσον αφορά τις μειονότητες σε κάθε χώρα, αυτές πρέπει να αποτελέσουν γέφυρες φιλίας μεταξύ των γειτονικών λαών της περιοχής των Βαλκανίων.