«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 14-15, 1-31 Μάη 1994, σελ. 1, 3 και 4
- η ψήφος δεν εμποδίζει τις επιθέσεις των ΕΟΚικών μονοπωλίων ενάντια στην εργατική τάξη ούτε τις επιθέσεις σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας
- μαζική πάλη των εργαζομένων κατά της ΕΟΚ κι για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση
Τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα, αλλά και όλα τ’ άλλα κόμματα έχουν ανάγει, αυτές τις μέρες, τις ευρωεκλογές στο υπ’ αριθμό ένα πρόβλημα του τόπου, συγκαλύπτοντας έτσι το χαρακτήρα της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση) και τις πραγματικές σχέσεις Ελλάδας-ΕΟΚ, πράγμα που αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη και το λαό καλλιεργώντας τους παντοειδείς αυταπάτες.
Μ’ αφορμή τις ευρωεκλογές είναι απαραίτητο να αναφερθούν σύντομα ορισμένες από τις βασικές Θέσεις και διαπιστώσεις της “Κίνησης για ενιαίο ΚΚΕ” σχετικά με το χαρακτήρα. της ΕΟΚ και εκείνου των σχέσεων Ελλάδας- ΕΟΚ, που η αποδοχή τους αποτελούν βασική προϋπόθεση για τον ορθό επαναστατικό προσανατολισμό του κομμουνιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
ΕΟΚ - αντιδραστική Ένωση των δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων γιο τη διαιώνιση του καπιταλισμού, την κατάπνιξη της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα των λαών
1. Η ΕΟΚ = Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ένωση των δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων, είναι μια ιμπεριαλιστική ένωση που έγινε από τα μονοπώλια και εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντά τους στρέφεται ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς όλων των χωρών- μελών και βρίσκεται σε οξύτατο ανταγωνισμό με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και μπλοκ για το ξαναμοίρασμα των αγορών, των πηγών πρώτων υλών και των σφαιρών επιρροής και την κυριαρχία στον κόσμο.
2. Κάθε ενίσχυση της ΕΟΚ, προώθηση της ενοποίησης και διεύρυνση της σημαίνει ενίσχυση των κυρίαρχων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μονοπωλίων, σημαίνει ενίσχυση και ισχυροποίηση οικονομική, πολιτική και στρατιωτική του ΕΟΚικού ιμπεριαλισμού.
3. Η ιμπεριαλιστική “Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” που προήλθε από το προτσές της μονοπώλησης και του οικονομικού μοιράσματος του καπιταλιστικού κόσμου μεταξύ των μεγάλων τραστ και κοντσέρν, ωθεί σε μια παραπέρα ανάπτυξη της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, για την ανάπτυξη όλων των δυνατών μονοπωλιακού χαραχτήρα ενώσεων, για την συγκέντρωση της οικονομικής και χρηματιστικής δύναμης στα χέρια ενός ολοένα και μικρότερου αριθμού γιγαντιαίων μονοπωλίων, κυρίως γερμανικών. Η “Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” σημαίνει δυνάμωμα της κυριαρχίας των μονοπωλίων στην οικονομία και την πολιτική του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
4. Τα μονοπώλια της Ευρώπης με κυρίαρχα τα γερμανικά, επιτίθενται μέσω της ΕΕ, από κοινού στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, οργανώνουν από κοινού την εκμετάλλευσή της και επίσης από κοινού οργανώνουν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των οικονομικά αδύνατων καπιταλιστικών χωρών κρατών-μελών της και εκείνων εκτός ΕΕ.
5. Οι σχέσεις στα πλαίσια της ΕΟΚ μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών και εκείνες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών και των αδύνατων οικονομικά και εξαρτημένων απ’ αυτές χωρών διαμορφώνονται στη βάση της ισχύς και δράσης του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης - απόλυτου νόμου του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο.
6. Η ΕΕ σπαράσσεται από βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική συνεργασία των χωρών-μελών τους έχει βαθιά ανταγωνιστικό χαραχτήρα. Η ΕΕ δεν οδήγησε σε μια αρμονική και χωρίς συγκρούσεις καπιταλιστική Ευρώπη, αντίθετα έγινε πηγή νέων οξύτατων αντιθέσεων στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καπιταλισμό. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχωρεί με αργά βήματα μέσα από τις οξύτατες αντιθέσεις των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που η κρίση τις οξύνει περισσότερο, ενώ οι στόχοι του Μάαστριχτ δεν επιτεύχθηκαν. Ανεξάρτητα όμως από το προχώρημα ή μη της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης των χωρών-μελών της ΕΕ=ΕΟΚ ισχύει η Θέση του Λένιν που ήδη από το 1915 καταδίκαζε και αποκάλυπτε το αντιδραστικό περιεχόμενο των λεγόμενων “Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης” και υπογράμμιζε: “από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή την εξαγωγή κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις “προηγμένες” και “πολιτισμένες” αποικιακές δυνάμεις οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές”. Και παρακάτω: “φυσικά
μπορεί να δημιουργηθούνε και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σαν συμφωνία ευρωπαίων καπιταλιστών. Με ποιό σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό της Ευρώπης”.
7. Η ΕΕ=ΕΟΚ - όργανο και εκφραστής των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων - δημιουργήθηκε απ ‘ αυτά και υπάρχει για το παραπέρα δυνάμωμα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης της εργατικής τάξης και των λαών των χωρών-μελών της, καθώς και των λαών εκτός ΕΕ χωρών, τον περιορισμό και την κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών, την αφαίρεση και εκμηδένιση όλων των καταχτήσεων της εργατικής τάξης.
Το ευρωπαϊκό προλεταριάτο και οι λαοί των χωρών-μελών δέχονται μια πρωτοφανή, συντονισμένη και παρατεταμένη επίθεση των μονοπωλίων της ΕΟΚ στα καταχτημένα με αίμα δικαιώματά τους στο βιοτικό επίπεδο και το δικαίωμα στη δουλειά. Η επίθεση αυτή συνοδεύεται από το δυνάμωμα της πολιτικής αντίδρασης, την προώθηση αντιδραστικών κυβερνήσεων, τις προσπάθειες κατάργησης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, την ψήφιση και εφαρμογή αντεργατικών-αντιδραστικών νόμων, τον περιορισμό και την κατάργηση των δικαιωμάτων των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Η λεγόμενη “Ενωμένη Ευρώπη” δεν είναι η Ευρώπη της “ευημερίας”, της “ελευθερίας και δημοκρατίας” όπως διακήρυσσαν οι αντιδραστικοί ιδεολόγοι της. Αντίθετα: είναι η Ευρώπη της άγριας καταπίεσης και εκμετάλλευσης των εργαζομένων, των 25 και πλέον εκατομμυρίων ανέργων, των 60 και πλέον εκατομμυρίων φτωχών και εξαθλιωμένων, η Ευρώπη της αστυνομοκρατίας, της επικίνδυνης αναβίωσης του φασισμού, του νεοναζισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού σωβινισμού, η Ευρώπη των ναρκωτικών, της πορνείας, της μαζικής εγκληματικότητας και του γκανγκστερισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος, κλπ. Είναι η Ευρώπη της μαύρης αντίδρασης και του ανερχόμενου φασισμού. Τα μονοπώλια της ΕΟΚ δεν αρκούνται στη στήριξη και το δυνάμωμα των φασιστικών και νεοφασιστικών δυνάμεων μέσα και έξω από τα αστικά κοινοβούλια και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά προωθούν κατευθείαν στην κυβέρνηση συνασπισμένες φασιστικές δυνάμεις όπως δείχνει το πρόσφατο παράδειγμα της Ιταλίας.
8. Η ΕΕ είναι όργανο στα χέρια της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας για Τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και για την κατάπνιξη της επανάστασης της εργατικής τάξης και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των λαών. Είναι θανάσιμος εχθρός της προλεταριακής και αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης, εχθρός του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
9. Το δυνάμωμα των ΕΟΚικών μονοπωλίων (κύρια των γερμανικών), συνέπεια της δράσης του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης του καπιταλισμού, οδήγησε σε αμφισβήτηση της παλιάς κατανομής των σφαιρών επιρροής, έθεσε στην ημερήσια διάταξη το ξαναμοίρασμα της περιοχής των Βαλκανίων μεταξύ των ιμπεριαλιστών της ΕΟΚ (γερμανών, γάλλων, κλπ.) και των αμερικανών ιμπεριαλιστών, ανταγωνισμός που οδήγησε αναπόφευκτα στον αντιδραστικό εθνικιστικό πόλεμο μεταξύ των Δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στην επικίνδυνη αύξηση του κινδύνου ενός πανβαλκανικού πολέμου.
10. Η ΕΕ των μονοπωλίων είναι μια ιμπεριαλιστική, επιθετική και φιλοπόλεμη δύναμη που επεμβαίνει και στρατιωτικά στις άλλες χώρες. Την αντιδραστική και επιθετική ουσία της ΕΕ επιβεβαιώνει η αποστολή ΝΑΤΟΪκών στρατευμάτων στον Περσικό Κόλπο και τη Σομαλία, η συνεχιζόμενη επέμβαση στα Βαλκάνια, η διάλυση και η αποστολή στρατευμάτων στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και ο αιματηρός εμφύλιος που εκεί συνεχίζεται.
11. Το προλεταριάτο και σι ευρωπαϊκοί λαοί δεν μπορούν να υποστηρίξουν την ΕΕ, την προώθηση της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης και τη διεύρυνσή της, να υποστηρίξουν τη λεγόμενη “Ενωμένη Ευρώπη”, πρέπει να την καταπολεμήσουν και να παλέψουν ενάντιά της. Δεν πρέπει να θεωρήσουν την ΕΕ σαν μια “πραγματικότητα” που πρέπει να την αποδεχτούν, όπως προπαγανδίζουν τα ρεβιζιονιστικά κόμματα και πολύ περισσότερο να έχουν την αυταπάτη, ότι η συμμετοχή στο Ευρωκοινοβούλιο και στ’ άλλα όργανα της ΕΕ Θα αλλάξει το χαραχτήρα αυτής της αντιδραστικής Ένωσης των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών μονοπωλίων και τραστ, θα την κάνει περισσότερο “δημοκρατική” και Θα τη μετατρέψει σε “Ευρώπη των λαών”.
Η δυτικο-ευρωπαϊκή εργατική τάξη δεν συμβιβάζεται με την Ευρώπη των μονοπωλίων. Οι λαοί των χωρών-μελών της ΕΟΚ συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο ότι αυτή θίγει συνεχώς και απειλεί να εκμηδενίσει τις οικονομικές και πολιτικές τους κατακτήσεις. Το δυτικο-ευρωπαϊκό προλεταριάτο, συνεχίζοντας τις πλούσιες επαναστατικές του παραδόσεις, έχει αρχίσει και θα δυναμώσει στο μέλλον την επαναστατική του πάλη ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων.
ΕΟΚ-ΕΛΛΑΔΑ: Σχέσεις “ισοτιμίας και συνεργασίας” ή σχέσεις υποδούλωσης, εξάρτησης και εκμετάλλευσης
12. Η σύνδεση (1962) και η ένταξη (1981) της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν επιλογή και πολιτική απόφαση της κυρίαρχης αντιδραστικής αστικής τάξης και της κυβέρνησης του κόμματος της ΝΑ χωρίς να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός.
13. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ δυνάμωσε και βάθυνε παραπέρα την ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας από τα μονοπώλια της ΕΟΚ. Οι σχέσεις της οικονομικά αδύνατης καπιταλιστικής Ελλάδας με την ιμπεριαλιστική ΕΟΚ δεν μπορούν ποτέ να είναι σχέσεις “ισοτιμίας και συνεργασίας”, όπως ισχυρίζονται οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του “Κ”ΚΕ, αλλά είναι αναπόφευχτα και πάντα σχέσεις εκμετάλλευσης, κυριαρχίας, εξάρτησης και υποταγής, σχέσεις που διαμορφώθηκαν στο προτσές της ιστορικής ανάπτυξης του καπιταλισμού και απορρέουν από την ίδια την ουσία και τους αντικειμενικούς οικονομικούς νόμους του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο (ανάπτυξη και πλούτος λίγων χωρών, σε βάρος των περισσότερων χωρών, στον ένα πόλο - υπανάπτυξη, καθυστέρηση και φτώχεια στον άλλο πόλο είναι καπιταλιστική νομοτέλεια).
Οι ρεβιζιονιστές ηγέτες Φλωράκης-Παπαρήγα αγωνίζονται “για να μπούν τα θεμέλια για μια ήπειρο της συνεργασίας και της ισοτιμίας με κριτήριο το συμφέρον των εργαζομένων, μια Ευρώπη ανοιχτή σε βαθειές αλλαγές ως το σοσιαλισμό” (Λόγος Παπαρήγα στο “Σπόρτινγκ” “Ρ” 19.5.94) και το “Κ”ΚΕ “είναι υπέρ μιας Ευρώπης ισότιμων σχέσεων, Ευρώπης της συνεργασίας και φιλίας των λαών, μιας Ευρώπης που Θα αφήνει ανοιχτό το δρόμο προς την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό” (Λόγος Φλωράκη στο Αγρίνιο “Ρ” 25.5.94).
Έτσι η ηγεσία του “Κ”ΚΕ προσπαθεί να πείσει την εργατική τάξη και το λαό, ότι η σημερινή Ευρώπη των μονοπωλίων της ΕΟΚ (αφού δεν έχει γίνει ακόμα σοσιαλιστική) είναι “Ευρώπη της συνεργασίας και ισοτιμίας” και μάλιστα “με κριτήριο το συμφέρον των εργαζομένων” (ας προσεχτε4 η σειρά: μπαίνουν πρώτα τα “Θεμέλια της συνεργασίας και ισοτιμίας” (με ποιόν τρόπο;) και ύστερα η Ευρώπη των μονοπωλίων γίνεται ως δια μαγείας δηλαδή “ειρηνικά”-εκλογές, χωρίς επανάσταση, “σοσιαλιστική”, ενώ είναι πασίγνωστο ότι πρέπει να προηγηθεί η επαναστατική ανατροπή και συντριβή της εξουσίας των μονοπωλίων, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει ύστερα η Ευρώπη σοσιαλιστική και επομένως Ευρώπη της “συνεργασίας και ισοτιμίας”).
Η Ευρώπη της “συνεργασίας και ισοτιμίας με κριτήριο το συμφέρον των εργαζομένων” και της ‘φιλίας των λαών” των Φλωράκη-Παπαρήγα δεν είναι παρά η γνωστή “Ευρώπη των εργαζομένων” των “ευρωκομμουνιστών” ρεβιζιονιστών.
Οι μεγάλες και βαριές αρνητικές συνέπειες από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) αφορούν: 1. οικονομία (βιομηχανία και αγροτική οικονομία), 2. εθνική κυριαρχία, 3. κατάσταση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς.
14. Οικονομία: α) Βιομηχανία. Στο διάστημα από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού που επέβαλαν τα μεγάλα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΟΚ, άλλες κλείνουν με εντολές των ΕΟΚικών μονοπωλίων, ενώ κρατικές και ιδιωτικές κερδοφόρες επιχειρήσεις περνούν ολοκληρωτικά στα χέρια του ξένου κεφαλαίου ή ελέγχονται απ ‘ αυτό.
β) Αγροτική Οικονομία: Στο ίδιο χρονικό διάστημα με την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΟΚ, την περικοπή των επιδοτήσεων και τις ρυθμίσεις της ΓΚΑΤΤ καταστράφηκε πληθώρα αγροτικών νοικοκυριών, ενώ ταυτόχρονα επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την ΕΟΚ δραστική μείωση της αγροτικής παραγωγής. Η Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ οδήγησε τελικά στην καταστροφή των μικρών και μεσαίων αγροτών, στην αύξηση της ανεργίας και στην εξαθλίωση των αγροτικών μαζών.
Στην ΕΟΚ η Αγροτική Πολιτική, αλλά και η Οικονομική Πολιτική γενικά καθορίζονται από τα μεγάλα ευρωπαϊκά μονοπώλια και προς όφελός τους και πάντα σε βάρος της ελληνικής Οικονομίας. της οποίας η ελληνική βιομηχανία και η γεωργία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό των ΕΟΚικών μονοπωλίων.
Η πολιτική των ΕΟΚικών μονοπωλίων μετατρέπει ολοένα και περισσότερο την οικονομία της Ελλάδας (βιομηχανία και αγροτική οικονομία) σ’ ένα “συμπλήρωμα” της Οικονομίας των ιμπεριαλιστικών χωρών. Τα μεγάλα δυτικο-ευρωπαϊκά μονοπώλια μετατρέπουν τη χώρα μας σε μια αποικία τουριστών, σε μια αποικία φτηνών εργατικών χεριών και σε μια αποικία διάθεσης των βιομηχανικών και αγροτικών τους προϊόντων.
Η πολυδιαφημισμένη από τους ιδεολόγους των ευρωπαϊκών μονοπωλίων “σύγκλιση” των οικονομιών των χωρών-μελών της ΕΟΚ αποδεικνύεται για τη χώρα μας, στα 13,5 χρόνια της ένταξής της, μύθος και απάτη. Το χάσμα και η ανισότητα αντί να μικρύνουν, μεγάλωσαν.
Δραστικός περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας
15. Από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ η εθνική κυριαρχία της χώρας μας περιορίστηκε δραστικά, περιορισμός που στα επόμενα χρόνια Θα ενταθεί ακόμα περισσότερο όσο Θα προχωρεί η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα μονοπώλια της ΕΟΚ καθορίζουν την κατεύθυνση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, καθορίζουν το είδος και το μέγεθος των επενδύσεων, τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, την πολιτική τιμών και φόρων, κλπ, κλπ.
Επειδή ήδη σήμερα τα όργανα της ΕΟΚ αναλαμβάνουν τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες, που πριν ανήκαν στα εθνικά κοινοβούλια, και παίρνουν τις πιο σπουδαίες για τη χώρα μας αποφάσεις (π.χ. κρατικό προϋπολογισμό, εισοδηματική και φορολογική πολιτική, ανάπτυξη της Οικονομίας. βιομηχανική και αγροτική πολιτική, συγκοινωνιών, έρευνας και παραγωγής, πολιτική τιμών και εμπορίου, συναλλαγματική και δημοσιονομική πολιτική, κλπ., γενικά εξωτερική και εσωτερική πολιτική) είναι φανερό, ότι η εθνική κυριαρχία των οικονομικά αδύνατων και εξαρτημένων καπιταλιστικών χωρών, όπως η Ελλάδα, Θα έχει μηδενισθεί και Θα καταργηθεί εντελώς.
Το πόσο αδίσταχτα είναι τα ΕΟΚικά μονοπώλια και πόσο υπολογίζουν τα συμφέροντα των αδύνατων χωρών-μελών της ΕΟΚ τ δείχνει πολύ καθαρά η πρόσφατη προκλητική απόφασή τους παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, και μάλιστα για διαφορές της με μια χώρα που δεν είναι καν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απόφαση αυτή των ΕΟΚικών μονοπωλίων δικαιολογημένα προκάλεσε την οργή και αγανάκτηση του λαού μας.
Στο μέλλον οι πιο κρίσιμες και σπουδαίες για τη χώρα αποφάσεις θα παίρνονται από τα όργανα της ΕΟΚ (αποφάσεις σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων και του τόπου), ενώ το ελληνικό αστικό κοινοβούλιο θα έχει διακοσμητικό χαραχτήρα, απλά θα επικυρώνει και διεκπεραιώνει τις αποφάσεις των ΕΟΚικών μονοπωλίων. Οι αρμοδιότητες των κοινοβουλίων των κρατών-μελών της ΕΟΚ Θα περιοριστούν εντελώς και θα καταργηθούν.
16. Η δυτικο-ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία δεν επιδιώκει μόνο την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική υποδούλωση της Ελλάδας, αλλά Θέλει και επιδιώκει και την εξάλειψη της εθνικής ταυτότητας του λαού μας (και των άλλων ευρωπαϊκών λαών), του πολιτισμού και των παραδόσεών του, ώστε να πετύχει έτσι μια πιο ωμή εκμετάλλευση και καταπίεσή του. Απειλεί να καταπατήσει κάθε εθνική αξιοπρέπεια, απαιτεί η εθνική συνείδηση να παραχωρήσει τη Θέση της στη λεγόμενη “ευρωπαϊκή” ή “πανευρωπαϊκή” συνείδηση, που δεν είναι άλλη από την αντιδραστική ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού των ΕΟΚικών μονοπωλίων - επεχτατική, σωβινιστική και φιλοπόλεμη ιδεολογία διαμετρικά αντίθετη του πατριωτισμού-διεθνισμού.
Χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης και της αγροτιάς
17. Η κατάσταση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, γενικά όλου του λαού, στα 13,5 χρόνια της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και ιδιαίτερα την τελευταία 5ετία επιδεινώθηκε απότομα και με ραγδαίους ρυθμούς. Σημειώθηκε μεγάλη πτώση του βιοτικού επιπέδου. Η ανεργία το 1980 (ένα χρόνο πριν την ένταξη) ήταν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 3,5 %, σήμερα ξεπερνάει τα 12 %. Ο πληθωρισμός διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οι πραγματικοί μισθοί των εργατών και το εισόδημα των εργαζομένων γενικά και των φτωχών αγροτών έπεσαν σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα.
Το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, που εκφράζεται στην μείωση του πραγματικού μισθού, τη χειροτέρευση της διατροφής-ένδυσης και των συνθηκών κατοικίας, την αύξηση των φόρων, αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας και χειροτέρευση των συνθηκών δουλειάς, αύξηση της μαζικής ανεργίας, κλπ. βαθαίνει παραπέρα.
Ο ελληνικός λαός παράλληλα και μαζί με την επίθεση του ντόπιου κεφαλαίου στο βιοτικό του επίπεδο και τις καταχτήσεις του (που του φορτώνει όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του) δέχεται και την ισχυρή, συντονισμένη και καλά οργανωμένη επίθεση των μονοπωλίων της ΕΟΚ. Πολλές από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης αφαιρέθηκαν με το “επιχείρημα” της “προσαρμογής” στα “δεδομένα” των άλλων χωρών-μελών της ΕΟΚ, ενώ άλλες αφαιρέθηκαν βίαια και χωρίς προσχήματα.
Η επίθεση των ΕΟΚικών μονοπωλίων ενάντια στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του κλεισίματος επιχειρήσεων και η αγροτική πολιτική προκάλεσαν την αντίσταση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, με τελευταίες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των καπνοπαραγωγών ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ. Τα 13,5 χρόνια παραμονής της Ελλάδας στην ΕΟΚ σημαίνουν για την εργατική τάξη και την αγροτιά μας ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, μεγάλη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, αύξηση της μαζικής ανεργίας, περιθωριοποίηση, φτώχεια και μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Ευρωκοινοβούλιο-ευρωεκλογές
18. Τα αστικά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΛΑ) και τα ρεβιζιονιστικά Κόμματα (“Κ”ΚΕ, ΣΥΝ), ιδιαίτερα το “Κ”ΚΕ, αλλά και όλα τ’ άλλα που παίρνουν μέρος στις ευρωεκλογές δίνουν βαρύνουσα σημασία σ’ αυτές και στο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, παρόλο που είναι γνωστό, πρώτο, ότι όλες οι πιο σπουδαίες αποφάσεις παίρνονται στ ‘ άλλα όργανα της ΕΟΚ και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, και δεύτερο, ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι όργανο των μεγάλων καπιταλιστικών ΕΟΚικών μονοπωλίων και επομένως όλες οι αποφάσεις του είναι πάντα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού μας και σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας του τόπου.
Γι’ αυτό ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει το προλεταριάτο και οι ευρωπαϊκοί λαοί, τα μονοπώλια της ΕΟΚ πέρασαν ως τώρα και θα περνούν πάντα και στο μέλλον την πολιτική τους. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν δίνει στην εργατική τάξη και στην αγροτιά καμιά δυνατότητα παρεμπόδισης, και πολύ περισσότερο ανατροπής και ματαίωσης των αποφάσεων των ΕΟΚικών μονοπωλίων, μα ούτε και στις εξαρτημένες χώρες όπως η Ελλάδα να ματαιώσει τις όποιες σε βάρος της αποφάσεις (αποφάσεις καταλήστευσης του πλούτου της και τέτοιες που θίγουν βάναυσα και καταπατούν ωμά την εθνική της κυριαρχία).
Μήπως παρεμποδίστηκε η αποστολή, μέσω του ΝΓΟ, στρατευμάτων των κρατών-μελών της ΕΟΚ στον Περσικό Κόλπο και στη Σομαλία ή ματαιώθηκε η απόφαση της ΕΟΚ για διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και εκείνη της παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο; Μήπως ματαιώθηκαν οι αποφάσεις ή ανατράπηκαν οι αποφάσεις των μονοπωλίων της ΕΟΚ για τις ιδιωτικοποιήσεις και την οικονομική πολιτική γενικά των χωρών-μελών ή εκείνες της αφαίρεσης των καταχτήσεων της εργατικής τάξης καθόλου.
Επομένως για την εργατική τάξη και το λαό μας οι ευρωεκλογές και το Ευρωκοινοβούλιο, παρά τους ισχυρισμούς των αστικο-ρεβιζιονιστικών κομμάτων, δεν είναι ο δρόμος και ο χώρος υπεράσπισης των κατακτήσεών του και της απόκρουσης των επιθέσεων των ΕΟΚικών μονοπωλίων, αλλά ούτε και της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας του τόπου.
Μοναδικός δρόμος παραμένει εκείνος της οργανωμένης μαζικής πάλης ενάντια στην ΕΟΚ - συνδυασμένης και συντονισμένης με την πάλη του δυτικο-ευρωπαϊκού προλεταριάτου κατά της ΕΟΚ - και για την έξοδο της χώρας απ ‘ αυτή.
Η πάλη της εργατικής τάξης για την απόκρουση των επιθέσεων του ΕΟΚικού κεφαλαίου στο βιοτικό επίπεδο και στις κατακτήσεις της πρέπει να είναι υποταγμένη στην πάλη κατά της ΕΟΚ γενικά και για την έξοδο της χώρας απ ‘ αυτή, απαραίτητης προϋπόθεσης για την απαλλαγή από τα δεσμά των μονοπωλίων της
ΕΟΚ.
Σ ‘ αντίθεση με τη ρεβιζιονιστική ηγεσία του “Κ”ΚΕ που ουσιαστικά έχει εγκαταλείψει το σύνθημα-θέση “Έξω η Ελλάδα από την ΕΟΚ”, η “Κίνηση για ενιαίο ΚΚΕ” έχει και προβάλλει τη θέση για έξοδο της χώρας από την ΕΟΚ με το σύνθημα “Έξω η Ελλάδα από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ”. Το ότι η ηγεσία του “Κ”ΚΕ έχει εγκαταλείψει αυτή τη θέση φαίνεται από το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιεί το παραπάνω σύνθημα, αντί αυτού μιλάει μόνο για πάλη “ενάντια στο Μάαστριχτ” (και όχι ενάντια στην ΕΟΚ), για “αποδέσμευση” στο μακρυνό μέλλον, για συνεργασία “μ’ όλους εκείνους που δεν έχουν πεισθεί ή δε βλέπουν την αναγκαιότητα της ριζικής ρήξης” με την ΕΟΚ (“Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ”, σελ. 6), και τέλος διαβεβαιώνει η ίδια ότι “οι διαφορές κατ’ αρχήν ανάμεσα στα κόμματα δεν είναι στο θέμα μέσα ή έξω από την ΕΕ” (“Ρ” 15.594, Ομιλία Παπαρήγα στο “Σπόρτινγκ”).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου