«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 20, 1-15 Σεπτέμβρη 1994, σελ. 1 και 4
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗ των κομμουνιστικών μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων
Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο στις αρχές Αυγούστου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο Quito του Ισημερινού η Δεύτερη Διεθνή Σύσκεψη των Κομμουνιστικών Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.
Στη Διεθνή αυτή Σύσκεψη συζητήθηκαν τα παρακάτω τέσσερα θέματα:
- Η σημερινή κρίση του καπιταλισμού και η κατάσταση του εργατικού κινήματος.
- Ρεβιζιονισμός και σοσιαλισμός.
- Κανόνες και νόρμες στις σχέσεις μεταξύ των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων.
- Κοινή δράση.
Α. Για το πρώτο ζήτημα με θέμα τη "σημερινή κρίση του καπιταλισμού και η κατάσταση του εργατικού κινήματος", το Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ Ισημερινού (ΡCMLΕ) είχε προετοιμάσει λεπτομερείς θέσεις για την ανάπτυξη του ιμπεριαλισμού και την κατάσταση του εργατικού κινήματος.
Πάνω σ' αυτό το θέμα έγινε ζωηρή συζήτηση και αναπτύχθηκε πλούσιος προβληματισμός, μετά την οποία διαπιστώθηκε ότι είναι αναγκαίο να αναλυθούν ακριβέστερα τα παρακάτω ζητήματα:
Διαφορετική έκφραση της κρίσης στις εξαρτημένες και τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Επίδραση της. τεχνικο-επιστημονικής επανάστασης.
Συσσώρευση του κεφαλαίου και η κυριαρχία της κερδοσκοπικής σφαίρας στην παραγωγή.
Η διαρκώς αυξανόμενη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, η αναγκαιότητα μιας κοινωνικής διεύθυνσης της παραγωγής και η ανικανότητα του καπιταλισμού γι' αυτό.
Η αυξανόμενη συγκέντρωση των μονοπωλίων και ο ελεύθερος ανταγωνισμός.
Β. Για το δεύτερο ζήτημα με θέμα "ρεβιζιονισμός και σοσιαλισμός", το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας είχε ήδη προετοιμάσει από τη σύσκεψη των κομμάτων του περασμένου χρόνου στην Ευρώπη ανάλογες θέσεις. Επίσης το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας είχε προετοιμάσει ανάλογες θέσεις, κυρίως για τις οικονομικές σχέσεις στο σοσιαλισμό και τις αντιθέσεις του.
Μετά διεξοδική συζήτηση τονίστηκε η αναγκαιότητα να συνεχιστούν οι συζητήσεις και να αναλυθούν βαθύτερα και πιο ολοκληρωμένα τα σχετικά ζητήματα.
Γ. Για το τρίτο ζήτημα με θέμα "κανόνες και νόρμες μεταξύ των μαρξιστικών -λενινιστικών κομμάτων", το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας είχε προετοιμάσει τις σχετικές θέσεις. Οι συζητήσεις πάνω σ' αυτό το θέμα θα συνεχιστούν. Όμως αποφασίστηκε να συγκαλούνται μελλοντικά συσκέψεις των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων. Τα κόμματα που θα καλούνται σε κάθε μελλοντική σύσκεψη θα αποφασίζεται στην τελευταία σύσκεψη. Ο τόπος και η ημερομηνία για την επόμενη σύσκεψη καθορίστηκε. Επίσης αποφασίστηκε η έκδοση κοινής θεωρητικής εφημερίδας των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων στην ισπανική, γαλλική και αγγλική γλώσσα με τίτλο "Ενότητα και πάλη". Επίσης εκλέχτηκε μια Επιτροπή για τον τεχνικό συντονισμό.
Δ. Για το τέταρτο ζήτημα με θέμα "κοινή δράση", συζητήθηκαν μερικά συγκεκριμένα σημεία συνεργασίας. Κοινή καμπάνια αλληλεγγύης για την απελευθέρωση του συντρόφου Francisco Caraballo, πρώτο γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κολομβίας / Μ-Λ και επίσης για την απελευθέρωση του συντρόφου Hamma Hamani εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργασίας Τυνησίας (ΡCΟΤ).
Επίσης αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί το 1995 στον Ισημερινό μια Διεθνής αντιιμπεριαλιστική και αντιφασιστική κατασκήνωση νεολαίας.
Η δεύτερη Διεθνής Σύσκεψη των Κομμουνιστικών Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων αποτελεί σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της στενότερης συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων και οργανώσεων και για μια πιο ολοκληρωμένη και βαθύτερη ανάλυση σειράς ζητημάτων του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Η "Κίνηση για ενιαίο ΚΚΕ", που για τεχνικούς λόγους δεν συμμετείχε στη σημαντική σύσκεψη του Οuitο έστειλε το παρακάτω σύντομο κείμενο σ' αυτή:
ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΩΝ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Ορισμένες εντελώς σύντομες παρατηρήσεις-τοποθετήσεις σχετικά με την ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου-κατάργηση του σοσιαλισμού και το ρεβιζιονισμό
1. Η εμφάνιση του ρεβιζιονισμού στη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, δηλαδή στο σοσιαλισμό (περίοδο της διχτατορίας του προλεταριάτου) είναι αναπόφευχτη και έχει τις αιτίες της στη βάση όσο και στο εποικοδόμημα της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Έχει τη ρίζα της στις ίδιες τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής (που δεν είναι ακόμα κομμουνιστικές) και στην πίεση των αστικών υπολειμμάτων στο εσωτερικό κάθε χώρας αλλά και στην πολύμρφη πίεση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού απ' έξω.
Παρόλο που ο ρεβιζιονισμός σ’ αυτή την περίοδο είναι φαινόμενο αναπόφευχτο, η επικράτηση του όμως - που ταυτόχρονα σημαίνει ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου - δεν είναι αναπόφευχτη. Η επικράτηση ή μη του ρεβιζιονισμού, δηλαδή η νίκη της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης εξαρτάται από τη σωστή ή μη διεξαγωγή της ταξικής πάλης σ' όλα τα επίπεδα καθ' όλη τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου και από τη σωστή ή μη λύση των ανταγωνιστικών και μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων.
Οι επαναστατικές δυνάμεις στο ΚΚΣΕ μετά το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν, δεν διεξήγαγαν σωστά την ταξική πάλη ενάντια στο ρεβιζιονισμό, αν δεν απομακρύνθηκαν στην πράξη από τη σωστή μαρξιστική θέση του Στάλιν, σύμφωνα με την οποία, όσο προχωρεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού τόσο οξύνεται η ταξική πάλη (Μάρτης 1937), μ' αποτέλεσμα να κυριαρχήσει ο ρεβιζιονισμός στο κόμμα με επικεφαλής την προδοτική ομάδα του Χρουτσώφ.
Η επικράτηση της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης και η ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου, η εξάλειψη, στη συνέχεια, του σοσιαλισμού και η παλινόρθωση του καπιταλισμού δεν ήταν φαινόμενα αναπόφευχτα, μπορούσαν να αποτραπούν.
Ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ένωση δεν ηττήθηκε από τις δυσκολίες που συνάντησε στην οικοδόμηση του ούτε στον ανταγωνισμό με το καπιταλιστικό σύστημα εξαιτίας της "υπεροχής" του στην τεχνολογία (νίκη της ΣΕ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιτυχίες στο διάστημα, κλπ.), αλλά ανατράπηκε από τους ρεβιζιονιστές, πράχτορες του καπιταλισμού, με επικεφαλής την προδοτική ομάδα Χρουτσώφ.
Ο εκφυλισμός των κομμουνιστικών κομμάτων στις σοσιαλιστικές και καπιταλιστικές χώρες από επαναστατικά σε αστικο-ρεβιζιονιστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το πιο σπουδαίο και βασικό πρόβλημα του διεθνούς προλεταριάτου είναι η διατήρηση του επαναστατικού χαρακτήρα των κομμάτων του.
2. Το Διεθνές Εργατικό κίνημα δέχθηκε το μεγάλο χτύπημα στα μέσα της δεκαετίας του '50 με την εμφάνιση και επικράτηση του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού (20ο Συνέδριο, κυριαρχία του ρεβιζιονισμού στα κομμουνιστικά κόμματα, ανατροπή του σοσιαλισμού, κυριαρχία του ρεφορμισμού στα Συνδικάτα, κινήματα ειρήνης κλπ.) και όχι στην περίοδο της "περεστρόικα" του Γκορμπατσώφ.
3. Ζήτημα Στάλιν: η στάση απέναντι στο Στάλιν αποτέλεσε στο παρελθόν, αποτελεί σήμερα και θα αποτελέσει και στο μέλλον τη βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ των μαρξιστών-λενινιστών και των οπορτουνιστών όλων των αποχρώσεων. Οι μαρξιστές-λενινιστές πρέπει να υπερασπίσουν με συνέπεια και αποφασιστικότητα το επαναστατικό έργο (θεωρητικό και πρακτικό) του Στάλιν και επιπλέον να αποκρούσουν τις συκοφαντίες των αστών και ρεβιζιονιστών. Κάθε άμεση ή έμμεση επίθεση-κριτική στην επαναστατική γραμμή του Στάλιν σημαίνει επίθεση στο μαρξισμό-λενινισμό και υποκρύπτει μελλοντική απομάκρυνση από την επαναστατική γραμμή.
4. Συντονιστικό όργανο-περιοδικό: Τα δυο αυτά ζητήματα είχαν τεθεί στη Σύσκεψη των κομμάτων το Νοέμβρη του ‘93. Η γνώμη της Οργάνωσης μας είναι ότι η σημερινή δύσκολη, για το επαναστατικό κίνημα, κατάσταση επιβάλλει
τη λειτουργία ενός συντονιστικού οργάνου του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος επειδή αυτό θα βοηθήσει στο συντονισμό δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Είναι αυτονόητο, ότι τα κόμματα και οι οργανώσεις πρέπει να δουλέψουν
δραστήρια για την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος στη χώρα τους.
Το ίδιο αναγκαία είναι και η έκδοση κομματικού τύπου (ανάλογα με τις δυνατότητες). Το καθήκον των κομμάτων και οργανώσεων είναι η ανάπτυξη της θεωρίας, η μελέτη και η ανάλυση της σημερινής κατάστασης της εργατικής τάξης και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και η εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμάτων χρήσιμων για την πρακτική επαναστατική πολιτική τους δράση.
Ιούλης 1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου