«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 3, 1-15 Οκτωβρίου 1993, σελ. 2
Όπως είναι σήμερα ευρύτερα γνωστό, η ηγεσία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, ήταν η πρώτη (1955-56) στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που αντιτάχθηκε στη ρεβιζιονιστική προδοτική ομάδα του Ν. Χρουτσώφ.
Το παράδειγμα της ηγεσίας του Κόμματος ακολούθησε και η συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών (85-95 %) που ζούσαν στις τότε σοσιαλιστικές χώρες.
Πολλά από τα ντοκουμέντα της πάλης των ελλήνων κομμουνιστών ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό δυστυχώς χάθηκαν, Ορισμένα όμως υπάρχουν. Ένα τέτοιο σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο κριτικής στις αντιμαρξιστικές Θέσεις του 20ου Συνεδρίου δόθηκε στη σύνταξη της εφημερίδας μας, το οποίο δημοσιεύουμε όπως είναι, διατηρώντας την ορθογραφία και τη σύνταξή του.
Η κριτική αυτή στις ρεβιζιονιστικές Θέσεις του 20ου Συνεδρίου γράφτηκε από τρεις τότε φοιτητές (μέλη του ΚΚΕ) του Πολυτεχνείου - Πανεπιστημίου της Πράγας, οι οποίοι μετά το ’56 διώχθηκαν από το Πανεπιστήμιο. Προκαλεί μεγάλη κατάπληξη η βαθιά κατανόηση της ουσίας των θέσεων του 20ου Συνεδρίου, η σαφής κατηγορηματική τους απόρριψη και η συνεπής υπεράσπιση του Μαρξισμού-Λενινισμού, μόλις δυο βδομάδες μετά το 20ό Συνέδριο και σε μια στιγμή που όλοι στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα επιδοκίμαζαν επίσημα τις αντιμαρξιστικές θέσεις αυτού του Συνεδρίου.
Για να σχηματίσουν οι αναγνώστες μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα αναδημοσιεύουμε και αποσπάσματα των ρεβιζιονιστικών θέσεων του 20ού Συνεδρίου (Φλεβάρης 1956), στις οποίες αναφέρεται η κριτική των κομμουνιστών φοιτητών-μελών του ΚΚΕ.
ΘΕΣΕΙΣ 20ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Ν. Σ. ΧΡΟΥΣΤΣΙΟΦ: ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΣΕ ΣΤΟ ΧΧ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (1956)
* «Όχι μικρές επιτυχίες στη σοσιαλιστική οικοδόμηση σημείωσε και η Γιουγκοσλαβία» (σελ. 6)
* «Εξομάλυνση των σχέσεων με την αδελφή Γιουγκοσλαβία» (σελ. 27)
* «Για την ειρηνική συνύπαρξη των δυο συστημάτων. Η Λενινιστική αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης κρατών με διαφορετικά κοινωνικά καθεστώτα ήταν και παραμένει η γενική γραμμή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας» (σελ. 35)
* «Για τη δυνατότητα αποτροπής των πολέμων στη σημερινή εποχή... Όπως είναι γνωστό, υπάρχει μαρξιστική-λενινιστική θέση ότι όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός οι πόλεμοι είναι αναπόφευχτοι. Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί σε μια περίοδο, όπου 1) ο ιμπεριαλισμός ήταν καθολικό παγκόσμιο σύστημα και 2) οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που δεν είχαν συμφέροντα από τον πόλεμο, ήταν αδύνατες, ανεπαρκώς οργανωμένες και γι αυτό το λόγο δεν μπορούσαν να εξαναγκάσουν τους ιμπεριαλιστές να παρατηθούν από τους πολέμους Οι πόλεμοι δεν είναι μοιραία αναπόφευχτοι» (σελ. 3738).
* «Για τις μορφές περάσματος των διαφόρων χωρών στο σοσιαλισμό. Και ο ισχυρισμός ότι τάχα εμείς παραδεχόμαστε σαν μοναδικό δρόμο μετασχηματισμού της κοινωνίας τη βία και τον εμφύλιο πόλεμο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα» (σελ. 39-40). Στις σημερινές συνθήκες, σε πολλές καπιταλιστικές χώρες η εργατική τάξη έχει πραγματικά την δυνατότητα. να κατακτήσει σταθερή πλειοψηφία στη Βουλή και να την μετατρέψει από όργανο της αστικής δημοκρατίας σε όργανο της πραγματικής λαϊκής θέλησης. Σ’ αυτή την περίπτωση ο θεσμός τούτος, ο πατροπαράδοτος για πολλές πολυαναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες μπορεί να γίνει όργανο πραγματικής δημοκρατίας για τους εργαζόμενους» (σελ 41-42).
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
Σύντροφοι, μελετήσαμε (τρις φοιτητές) την εισήγηση που παρουσίασε ο γ.γ. του ΚΚΣΕ στο 20ο Συνέδριο το οποίο άρχησε τις εργασίες του στις 14.2.56 καταλήξαμε στα παρακάτω συμπεράσματα:
1. Το 20ο Συνέδριο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επαναστατική θεωρεία του μαρξισμού-λενινισμού, επαναφέρεται το διεθνές κίνημα στις γνωστές θέσεις της ΙΙης διεθνούς, που ο Λένιν την είχε καταδικάσει και την οποία δεν την αναγνώρισε καλόντας το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στην οργάνωση της ΙΙΙης διεθνούς για την καταπολέμιση αποκαλόντας την οπορτουνιστική εχθρική η οποία υποστιρίζει τα συμφέροντα του καπιταλισμού.
2. Το 19ο Συνέδριο που σηνήλθε στα τέλη του 1952 χαρακτίρησε την παραπέρα ανάπτυξη της επαναστατικής δράσης του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, τονίζοντας ότι τα κομμουνιστικά μαρξιστικά κόμματα είναι που φέρουν την πλήρη Νίκη του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, διότι οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν είναι ευνοϊκές, για την παραπέρα Νίκη της επανάστασης.
3. Οι Θέσεις του 2Οου Συνεδρίου απορίπτει τον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού και τον αντικαταστεί με το λεγόμενο ειρινηκό πέρασμα στο σοσιαλισμό. Στην εποχή του Μαρξ και του Ένγκελς οι αναθεωρητές Ρενέ και άλλοι, διέδιδαν ότι ειρηνικά η εργατική τάξη μπορεί να πάρει την εξουσία. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς σ’ όλους αυτούς τους αναθεωρητές τους κύρηξαν ανιρήνευτο πόλεμο, ξεσκεπάζοντάς τους ότι είναι οι στηριχτές του καπιταλισμού.
4. Η λεγόμενη πάλη κατά της προσωπολατρίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η άρνιση της ταξικής πάλης και της διχτατορίας του προλεταριάτου.
5. Ο γ.γ. του ΚΚΣΕ στην εισήγησή του στο Συνέδριο αυτό υποστιρίζει ότι ο Τίτο στη Γιουγκοσλαβία και ο Νεχρού στην Ινδία με το δικό τους δρόμο οικοδομούν το σο- σιαλισμό Εδώ σύντροφοι μπορεί να αποδειχθεί και λεχθούν πολλά πάρα πολλά τα οποία θα αποδείχνουν πως στη Σ.Ε. το ΚΚ δεν στέκει και δεν βασίζεται στον επαναστατικό δρόμο τον μαρξισμού-λενινισμού γεγονός που τις Θέσεις και τις αποφάσεις αυτού του αναθεωριτηκού Συνεδρίου Θα τις επιβάλλει σαν γενική γραμμή στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.
Σύντροφοι, σήμερα περισσότερο από κάθε φορά πρέπει να ισχύουν και όπως ισχύουν μόλιν την δύναμή τους τα λόγια του αλήγυστου κομμουνιστή— τσεχοσλοβάκου αγωνιστή Ιούλιους Φούτσικ στο έργο του γραμμένο στις φυλακές “Ρεπορτάζ κάτω απ’ την κρεμάλα”.
Άθρωποι σας αγαπούσα, Επαγρυπνήτε.
Για μας τους έλληνες κομμουνιστές πολιτικούς πρόσφυγες που αναγκαστικά πήραμε το δρόμο αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι με μελετήσουμε την όλη κατάσταση, όπως τα γεγονότα, το Σεπτέμβρη της περασμένης χρονιάς, τις αποφάσεις της 5ης Ολομέλειας, Δεκέμβρης 1955, και η φραξιονιστηκή ομάδα που παρουσιάστηκε στην Οργάνωσή μας του ΚΚΕ στην Τσεχοσλοβακία, με τα ίδια συνθήματα των φραξιονιστών στην ΚΟ. Τασκέντης του ΚΚΕ και να βγάλουμε τα απαρέτητα συμπεράσματα. Εδώ πρέπει να πάρουμε υπόψην μας τις επιτυχίες του κινήματός μας στις εκλογές που έλαβαν χώρα στις 18.2.1956 στην Ελλάδα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Τρις φοιτητές: Το Δ Λ.Δ. - Α.Θ. - Κ.Κ.
Πράγα 2. Μαρτίου 1956
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου