«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 5, 15-31 Δεκέμβρη 1993, σελ. 1 και 3
Το Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, σε χώρα της Ευρώπης, Διεθνής Σύσκεψη των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.
Στη συνάντηση πήραν μέρος 13 Κόμματα και Οργανώσεις απ' όλο τον κόσμο (Λ. Αμερική, Ασία, Αφρική, Ευρώπη):
1) Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, 2) Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, 3) Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, 4) Κομμουνιστικό Κόμμα Βόλτας, 5) Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας/Μ-Λ, 6) Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ Ισημερινού, 7) Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού/Μ-Λ, 8) Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας, 9) Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Γαλλίας, 10) Κόμμα Εργασίας Ιράν (Τουφάν), 11) Οργάνωση για Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ιταλίας, 12) Κομμουνιστική Οργάνωση Οχτώβρης Ισπανίας, 13) Κίνηση για ενιαίο ΚΚΕ.
Μια σειρά άλλα κόμματα συμφώνησαν με την πραγματοποίηση αυτής της διεθνούς Σύσκεψης, όμως για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος.
Η διεθνής αυτή συνάντηση των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων είναι η πρώτη τόσο ευρεία, μετά από αρκετά χρόνια, συνάντηση στην οποία συζητήθηκαν επίκαιρα σημερινά προβλήματα και ζητήματα του διεθνούς κομμουνιστικού μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.
Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχόλησαν τη Σύσκεψη ήταν: 1) Ανάλυση της διεθνούς κατάστασης και ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, 2) Κατάσταση του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, 3) Μελλοντικά καθήκοντα του κινήματος.
Αναλύοντας τη σημερινή διεθνή κατάσταση η Σύσκεψη υπογράμμισε ότι:
- η εποχή μας είναι εποχή του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων,
ο καπιταλισμός περνάει βαθιά κρίση και οι αντιθέσεις του οξύνονται,
οξύνονται και βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην επιδίωξη των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου,
συγκροτούνται και σχηματίζονται μπλοκ που επιδιώκουν να διευρύνουν τις σφαίρες επιρροής τους, η κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ δεν σημαίνει κατάρρευση του σοσιαλιστικού συστήματος, αυτό είχε ήδη ανατραπεί από τα μέσα της δεκαετίας του '50, οι αντικειμενικές προϋπόθεσες για την επανάσταση υπάρχουν, όμως ο υποκειμενικός παράγοντας καθυστερεί.
Επίσης στη Σύσκεψη διαπιστώθηκε, ότι η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού δεν μειώθηκε μετά την κατάρρευση των ρεβιζιονιστικών χωρών και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Αλβανία, αντίθετα αυξήθηκε. Οι αντιθέσεις σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον τερματισμό του ανταγωνισμού μεταξύ των δυο ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων ΕΠΑ και ΕΣΣΔ (μετά τη διάλυση της) οξύνθηκαν. Στη βάση του οξύτατου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ξεσπούν τοπικοί πόλεμοι και ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου μεγαλώνει. Οι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν ανοιχτά στις διάφορες χώρες όπως Γιουγκοσλαβία, Σομαλία, Καμπότζη, Κούβα, κλπ.
Σ' όλες τις χώρες οι επιθέσεις του κεφαλαίου ενάντια στις καταχτήσεις (οικονομικές, πολιτικές, συνδικαλιστικές) της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων μαζών δυναμώνουν, πράγμα που προκαλεί την αντίσταση τους. Τα μαρξιστικά-λενινιστικά Κόμματα συμφώνησαν ότι πρέπει να προετοιμασθούν για μια άνοδο της ταξικής πάλης των εργαζομένων και πρέπει γι" αυτό να δυναμώσουν και να αναπτυχθούν. Ανοιχτά και σε πνεύμα αυτοκριτικής συζητήθηκε, ότι πολλά Κόμματα και Οργανώσεις πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες ώστε να ανταποκριθούν στα καθήκοντα των αναμενόμενων αγώνων της εργατικής τάξης.
Σχετικά με την ανάλυση-εκτίμηση της κατάστασης στο διεθνές μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα υπογραμμίστηκε, ενόψει της ανόδου των αγώνων της εργατικής τάξης, ο κίνδυνος της διαμόρφωσης νέων ρεβιζιονιστικών ρευμάτων με σκοπό την αναχαίτιση αυτών των αγώνων. Όλα τα κόμματα συμφώνησαν ότι μεταξύ της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας και της ρεβιζιονιστικής δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα, πρόκειται για διαμετρικά αντίθετες ιδεολογίες. Οι ρεβιζιονιστές ήταν και παραμένουν εχθροί της εργατικής τάξης και της επανάστασης, ανεξάρτητα από το αν σήμερα ορισμένοι προσπαθούν να εμφανιστούν με "αριστερό" προσωπείο. Οι ρεβιζιονιστές ανέτρεψαν τη διχτατορία του προλεταριάτου και απομάκρυναν την εργατική τάξη από την εξουσία, κατέστρεψαν το σοσιαλισμό και παλινόρθωσαν τον καπιταλισμό, διέλυσαν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Τέλος η Σύσκεψη υπογράμμισε την αναγκαιότητα της ενότητας και στενότερης συνεργασίας μεταξύ τόσο των παρόντων μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων όσο και εκείνων που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος σ' αυτή.
Παράλληλα στο περιθώριο της Σύσκεψης έγιναν και διμερείς συναντήσεις-συζητήσεις μεταξύ των κομμάτων για αλληλοενημέρωση και για αλληλογνωριμία.
Η διεθνής Σύσκεψη των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, που τερματίστηκε με επιτυχία μετά από μια πλούσια σε πρόγραμμα δουλιάς εβδομάδα, αποτελεί μεγάλη πρόοδο στην κατεύθυνση της ενότητας, της στενότερης συνεργασίας μεταξύ των Κομμάτων και του συντονισμού δράσης του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.
Αποφασίστηκε να συγκληθεί το "94 νέα διεθνής Σύσκεψη με θέματα: 1) ανάλυση της τωρινής κρίσης του καπιταλισμού και η κατάσταση του εργατικού κινήματος, 2) ο σοσιαλισμός και η πάλη ενάντια στο ρεβιζιονισμό, 3) καθορισμός γενικών κανόνων λειτουργίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, 4) έλεγχος εφαρμογής των αποφάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου