ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: Στα πλαίσια αποδοχής του προγράμματος "σύγκλισης" της ΕΟΚ και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 4, 1-15/11/1993, σελ. 1,3

ΟΧΙ ΣΤΟ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ"

 

Οι προγραμματικές δηλώσεις της 3ης κυβερνητικής τετραετίας του ΠΑΣΟΚ διαφέρουν από εκείνες των δύο προη­γούμενων τετραετιών. Απουσιάζει σχε­δόν εντελώς η γνωστή δημαγωγία του, απουσιάζουν οι ατέλειωτες ανεκπλήρω­τες υποσχέσεις ως προς τα προβλήμα­τα των εργαζομένων, η φραστική "αμ­φισβήτηση" της ιμπεριαλιστικής εξάρτη­σης, τα περί "αλλαγής", "σοσιαλι­σμού", κ.λπ. κ.λπ.
Παρά τη γενικότητα τους και την κά­ποια σκόπιμη ασάφεια τους, οι προ­γραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης έχουν σαφή ταξικό προσανατολισμό. Α­φετηρία και βάση τους είναι η αποδο­χή του προγράμματος "σύγκλισης" των χωρών - μελών της Ε.Ο.Κ., της προώ­θησης της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", η αποδοχή ολόκληρου του πλέγματος ε­ξάρτησης από τα μονοπώλια της ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ και τις ΕΠΑ, και η διασφάλιση παραπέρα των κερδών των ντόπιων καπιταλιστών.
Σ' αυτές, ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ανοιχτά, ότι "οι άξονες της ελληνι­κής πολιτικής στο πλαίσιο της κοινότη­τας θα κινηθούν όπως είναι φυσικό μέ­σα στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται με την υλοποίηση της νέ­ας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένω­ση (Συνθήκη του Μάαστριχτ)", και πα­ραδεχόμενος την "εξαιρετικά κρίσιμη για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης" περίοδο, υπογραμμίζει ότι "η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμέ­νου να δοθεί μια νέα ώθηση στην πο­ρεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση" ("Εξόρμηση" 28/10/93, σελ.21).
Αυτά σημαίνουν: Πρώτο, ασφυχτικότερη πρόσδεση της ελληνικής οικονομί­ας στο άρμα των μονοπωλίων της ΕΟΚ στο όνομα του μύθου της "σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης των κρα­τών - μελών" (ενώ είναι γνωστό ότι την τελευταία 12ετία το χάσμα συνε­χώς μεγαλώνει). Δεύτερο, αποδοχή και εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων σ' όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Τρίτο, αποδοχή και υποστή­ριξη της εξωτερικής πολιτικής των ι­σχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ε­ΟΚ. Τέταρτο, αποδοχή και εφαρμογή ό­λων των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλει η ΕΟΚ στα κρά­τη - μέλη της, που πλήττουν το βιοτι­κό επίπεδο, τα ασφαλιστικά, τις συνδι­καλιστικές ελευθερίες και αφαιρούν βί­αια και ανελέητα τις κατακτήσεις ό­λων των εργαζομένων.
Πέρα απ' αυτά, η προώθηση και η τυχόν μελλοντική επίτευξη της Ευρω­παϊκής Ενοποίησης συνεπάγεται σταδια­κό περιορισμό και τελικά απώλεια της εθνικής κυριαρχίας (δύσκολο πρόβλη­μα η προώθηση της, αφού ως αυτή τη στιγμή κανένα από τα μέλη δεν εκπλη­ρώνει τα κριτήρια (πληθωρισμός, μα­κροχρόνιο επιτόκιο, δημόσιο χρέος, ελ­λείμματα) για την πραγματοποίηση της Νομισματικής Ένωσης).
Στις εξαγγελίες των προγραμματικών δηλώσεων περιέχονται, μεταξύ άλλων, η "σύλληψη της τεράστιας φοροδιαφυ­γής και ο περιορισμός της παραοικονο­μίας", η "μείωση του πληθωρισμού", η "αντιμετώπιση του μεγάλου κοινωνι­κού προβλήματος της ανεργίας" και η "μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμά­των".
Σχετικά με τη σύλληψη της πράγμα­τι τεράστιας φοροδιαφυγής, πρόκειται απλά για μια απατηλού χαρακτήρα ε­ξαγγελία της κυβέρνησης και τίποτε περισσότερο, επειδή οι έλεγχοι των εφοριακών κατευθύνονται στα μικρομάγα­ζα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι στις μεγάλες επιχειρήσεις που είναι οι κύριοι φοροφυγάδες (πρόσφα­τη επέλαση εφοριακών σε μικρομάγα­ζα).
Οι εξαγγελίες για "καταπολέμηση και μείωση του πληθωρισμού" και η "αντι­μετώπιση του μεγάλου προβλήματος της ανεργίας" θα μείνουν και αυτές στα χαρτιά, επειδή, ανεξάρτητα από τα μέ­τρα οικονομικής πολιτικής των αστι­κών κυβερνήσεων, τα φαινόμενα του πληθωρισμού και της ανεργίας, πέρα απ' ότι είναι μόνιμοι συνοδοιπόροι του καπιταλιστικού συστήματος, σε πε­ρίοδες οικονομικών κρίσεων, όπως η σημερινή, εκδηλώνονται με μεγαλύτε­ρη ένταση. Δυσοίωνες εξάλλου είναι και οι προβλέψεις των αστών οικονο­μολόγων για το πρόβλημα της ανεργί­ας, σύμφωνα με τις οποίες θα έχουμε αύξηση της μαζικής ανεργίας τον επό­μενο χρόνο σ' όλες τις χώρες - μέλη της ΕΟΚ. Καλύτερες προοπτικές δεν δι­αγράφονται ούτε για τα υπέρογκα δη­μοσιονομικά ελλείμματα που έχουν φτάσει σε αστρονομικά ύψη.
Παρά τη βαθιά και διαρκή κρίση της οικονομίας και την επιδείνωση όλων των βασικών οικονομικών μεγεθών, ε­κείνο το μέγεθος που δεν περνάει κρί­ση είναι τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, και αυτό ε­πειδή το σύνολο των ως τώρα οικονο­μικών μέτρων έριξε όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Γι' αυτό το ζήτημα, οι προγραμματικές δηλώσεις και αυτής της κυβέρνη­σης, όπως ήταν αναμενόμενο, μιλούν για "βελτίωση των κερδών" των καπι­ταλιστών (δηλ. διασφάλιση και αύξηση τους), ενώ τις αμοιβές των εργαζομέ­νων και τη "διασφάλιση του πραγματι­κού εισοδήματος" τους την εξαρτούν α­πό τη μελλοντική "πορεία της οικονο­μίας". Από αυτά γίνεται φανερό: Πρώ­το, ότι δεν πρόκειται να αναπληρωθεί η ως τώρα μεγάλη πτώση του πραγμα­τικού εισοδήματος των εργαζομένων, και δεύτερο, πως αν δοθούν κάποιες αυξήσεις, αυτές θα είναι χαμηλότερες του πληθωρισμού, επειδή, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις, η "δια­σφάλιση" του τωρινού "πραγματικού ει­σοδήματος" εξαρτάται από τη μελλοντι­κή "πορεία της οικονομίας", που δεν αναμένεται στο άμεσο μέλλον να εί­ναι ανοδική (ένας άλλος λόγος είναι ότι η αστική στατιστική υπολογίζει πά­ντα χαμηλότερα το ύψος του πληθωρισμού για εξαπάτηση των εργαζομένων).
Επομένως η εργατική τάξη και όλες οι πλατιές μάζες των εργαζομένων πρέ­πει όχι απλά να υπερασπίσουν το ση­μερινό άθλιο βιοτικό τους επίπεδο, αλ­λά και να διεκδικήσουν μαχητικά πραγματικές αυξήσεις μισθών, να αγωνι­στούν για τη βελτίωση του.
Όσον αφορά τις δημοκρατικές ελευ­θερίες, στις προγραμματικές δηλώσεις εξαγγέλθηκαν "η κατάργηση του περιβό­ητου "τρομονόμου", η κατάργηση του εγκλήματος της περιύβρισης αρχής, η προστασία του απορρήτου των επικοινω­νιών, η κατάργηση του μεταξικού νό­μου περί τύπου", όμως μια σειρά άλ­λοι αντιδραστικοί και φασιστικοί νό­μοι, παλαιότεροι και νεότεροι, που πε­ριορίζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες παραμένουν σε ισχύ. Σε ισχύ παραμένουν, όπως είναι γνωστό, οι αντιδραστικοί νόμοι Ν. 2169/93 (για τους συνεται­ρισμούς), Ν. 330, Ν. 1915/92, Ν. 1902/90, Ν. 1987/91, Ν. 2804/92 (αντι-ασφαλιστικοί νόμοι), Ν. 2071 (δημόσιο σύστημα υγείας), καθώς και όλες οι α­ντιδραστικές διατάξεις που περιορίζουν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η "προ­στασία του απορρήτου των επικοινωνι­ών" είναι δημαγωγικού χαρακτήρα εξαγγελία, αφού είναι πασίγνωστο ότι η α­σφάλεια παρακολουθεί όλους τους τρό­πους επικοινωνίας των επαναστατών και των επαναστατικών οργανώσεων, συμπε­ριλαμβανομένων εδώ και των συνδικαλι­στικών.
Το λεγόμενο "κοινωνικό συμβόλαιο" που προβάλλεται στις προγραμματικές δη­λώσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά μια εχθρική και ξένη προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης θεω­ρία (σ' αντίθεση με τη θεωρία της πά­λης των τάξεων), αλλά είναι και μια πο­λιτική πρακτική με την οποία η κυβέρ­νηση επιδιώκει να υποτάξει την εργατι­κή τάξη στο μεγάλο κεφάλαιο, να την ο­δηγήσει στο δρόμο μιας εθελοντικής υπε­ράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης, μιας εθελοντικής αποδοχής να πληρώσει αυτή τα βάρη της κρίσης.
Ο δρόμος του "κοινωνικού συμβολαί­ου" που συνιστά η κυβέρνηση του ΠΑ­ΣΟΚ και εκείνος του "διαλόγου" που συ­νιστούν οι ρεφορμιστές ηγέτες της ΓΣΕΕ (Πρωτοπαπάς, Θεωνάς κλπ.) δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο δρόμος της εργατικής τάξης. Για το λαό, με επικεφα­λής την εργατική τάξη, ο μόνος σωστός δρόμος είναι εκείνος της επαναστατικής ταξικής πάλης.