Η παρουσία του Γλύξμπουργκ μετά από πρόσκληση του Μητσοτάκη

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 2, 1-15/9/1993, σελ.3

Οι μοναρχοφασιστικές δυνάμεις μέσα και έξω α­πό την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποδέχθηκαν τον έκπτωτο Γλύξμπουργκ με τιμές μονάρ­χη, αμφισβητώντας έτσι ευθέως τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, παραβιάζοντας ωμά το ισχύ­ον αστικό σύνταγμα και τσαλαπατώντας βάναυσα και προκλητικά την εκφρασμένη θέληση του δη­μοκρατικού λαού να διώξει τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ από τη χώρα μας, μια ξενοκίνητη φασιστική δυναστεία που βαρύνεται με σωρεία εγ­κλημάτων σε βάρος του λαού και του τόπου.
Η πρώτη επίσκεψη του Γλύξμπουργκ και η 15νθήμερη περιοδεία του στα διάφορα μέρη της χώρας υπήρξε μία χωρίς προηγούμενο πρόκληση για το λαό μας, που με διάφορους τρόπους έκφρασε την αγανάκτηση του.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Β. Μαγγίνας προ­σπάθησε ανεπιτυχώς να δικαιολογήσει το ρόλο της κυβέρνησης του και την παρουσία του Γλύξ­μπουργκ παρουσιάζοντας την ως "επίσκεψη για ιδιωτικούς λόγους".
Για τον ελληνικό λαό σπουδαία σημασία έχει αν ο Γλύξμπουργκ ήρθε με δική του πρωτοβουλία και εν αγνοία της κυβέρνησης ή ήρθε εν γνώση της και μετά από συνεννόηση - πρόσκληση του Μητσοτάκη; Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι ο έκ­πτωτος Γλύξμπουργκ ήρθε μετά από συνεννόηση-πρόσκληση του πρωθυπουργού.
Πρώτα-πρώτα η τωρινή του επίσκεψη είχε από καιρό μεθοδευτεί και προετοιμαστεί και δεν ή­ταν "κεραυνός εν αιθρία" (παλαιότερη αμφισβήτη­ση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος από Μητσοτάκη, συνέντευξη Γλύξμπουργκ στον Παναγιωτόπουλο, δηλώσεις κατά καιρούς υπέρ της μοναρχίας μοναρχοφασιστών βουλευτών της Ν.Δ., κ.λπ.).
Δεύτερο, γνωστή είναι η διαμονή στο ίδιο ξενο­δοχείο (καθόλου τυχαία) και η συνάντηση-συνομιλίες του έκπτωτου Γλύξμπουργκ με τον Μητσοτά­κη στις Βρυξέλλες (παραμονές της επίσκεψης), ό­που οριστικά προσκλήθηκε από τον πρωθυπουργό να επισκεφθεί την Ελλάδα και καθορίστηκε το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί κατά την εδώ επί­σκεψη του (αυτός ήταν εξάλλου ο λόγος που ο Μητσοτάκης αρνήθηκε να συνοδευτεί από δημοσι­ογράφους στο ταξίδι του αυτό για να μην δημο­σιοποιηθεί η συνάντηση του με τον Γλύξμπουργκ).
Τρίτο, το ότι εκεί στις Βρυξέλλες αποφασίστη­κε οριστικά η επίσκεψη του Γλύξμπουργκ επιβεβαιώνεται απ ' το ότι μόλις λίγα 24ώρα αργότε­ρα έφθασε στη Θεσσαλονίκη ο έκπτωτος μονάρχης.
Τέταρτο, το ότι προσκλήθηκε από την κυβέρνη­ση Μητσοτάκη, αυτό επιβεβαιώνεται και από την συμμετοχή στην επίσημη υποδοχή του στη Θεσσα­λονίκη των δυο γνωστών μοναρχοφασιστών βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος Τζιτζικώστα και Ζαχαράκη.
Πέμπτο, επιβεβαιώνεται ακόμα από τις δηλώσεις-προκλήσεις υπέρ του έκπτωτου Γλύξμπουργκ και από άλλους μοναρχοφασίστες βουλευτές της Ν.Δ. Καλογιάννη, Τσαγκάρη κ.λπ. στη βουλή και μάλιστα από τον ίδιο τον αντιπρόεδρο της βου­λής Ξαρχά, και όλα αυτά όχι απλά με την πλή­ρη κάλυψη της κυβέρνησης, αλλά - αυτό είναι το κύριο - με υπόδειξη της.
Η τωρινή επίσκεψη του Γλύξμπουργκ δεν αποτε­λεί απλά εκπλήρωση υποσχέσεων του Μητσοτάκη προς τους μοναρχικούς κύκλους (στους οποίους και ο ίδιος ανήκει, πραξικόπημα '65, κ.λπ.) για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά συνδέεται με προσπά­θειες παλινόρθωσης της ξενοκίνητης μοναρχίας α­πό τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου, που πρέπει να παρθούν σοβαρά υπόψη, και μάλιστα ό­ταν γίνονται σε μια κρίσιμη στιγμή που οι ιμπε­ριαλιστές προωθούν τα φιλοπόλεμα, διχαστικά και υποδουλωτικά τους σχέδια στα βαλκάνια. Ακόμα γίνονται σε μία περίοδο που έχει σημειωθεί μία ισχυρότερη στροφή προς την πολιτική αντίδραση και συνάμα αποτελούν τμήμα αυτής της στροφής. Το προτσές της φασιστικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου έχει επικίνδυνα βαθύνει, σε σχέ­ση με παλαιότερα, με την άνοδο της Ν.Δ. στην κυβερνητική εξουσία, έχει πάρει τη μορφή φασι­στικής καταπίεσης με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ δεν αποκάλυ­ψαν στο λαό τον πραγματικό ρόλο της κυβέρνησης (συμφωνία - πρόσκληση Γλύξμπουργκ) και πο­λύ περισσότερο δεν κατάγγειλαν αυτό το ρόλο της. Αντίθετα την παρουσίασαν σαν αμέτοχη που απλά "ανέχθηκε" την παρουσία του Γλύξμπουργκ ("η παρουσία του στην Ελλάδα - με την ανοχή της κυβέρνησης" "Ρ" 11/8/93, "ανοχή ένα­ντι των φαντασμάτων" "Ρ" 26/8/93), και ακόμα χειρότερα η Παπαρήγα αντί να καταγγείλει την ελληνική κυβέρνηση ισχυρίστηκε (για να εξαπατή­σει το λαό και εξωραΐσει το ρόλο της) ότι "η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να παρεμποδίσει τον ερχομό του Γλύξμπουργκ" ("Ρ" 10/8/93), λες και δεν ήταν η κυβέρνηση της Ν.Δ εκείνη που συμ­φώνησε - προσκάλεσε τον Γλύξμπουργκ. Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ανακοίνωση τύ­που το "Κ"ΚΕ ("Ρ" 10/8/93) δεν αναφέρεται ού­τε μια λέξη, έστω και δημαγωγικά, για το ρόλο της κυβέρνησης.