ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 94: στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση

• παραπέρα μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων-συνταξιούχων
• άγρια λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων
  

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 7, 15-31 Γενάρη 1994

Με καθυστέρηση, αλλά χωρίς εκπλήξεις, ανακοινώθηκε στα μέσα Γενάρη από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Γεννηματά η εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης του ΠΑ-ΣΟΚ για το 1994. "Χωρίς εκπλήξεις", βέβαια, γι' αυτούς που δεν είχαν εξαπατηθεί από τις δημαγωγικού χαρακτήρα προεκλογικές υποσχέσεις ότι το "ΠΑΣΟΚ στηρίζει το εισόδημα των εργαζομένων" κ.λπ., κλπ.
Όσοι είχαν αυταπάτες, αυτές διαλύονται τώρα υποχρεωτικά με την γνωστοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής για το 1994, η οποία για τους δημόσιους υπάλληλους της κεντρικής διοίκησης, τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τους συνταξιούχους του δημοσίου και του 1ΚΑ προβλέπει αυξήσεις 5% το πρώτο εξάμηνο (Γενάρης) και 5% το δεύτερο εξάμηνο (Ιούλης). Δηλαδή έχουμε μια ετήσια ονομαστική αύξηση των αποδοχών ύψους 7,5% από την οποία πρέπει να αφαιρεθεί η πρόσθετη ασφαλιστική εισφορά 2,8% που εργαζόμενοι πληρώνουν ήδη από τις αρχές του '94. Η μέση ετήσια ονομαστική αύξηση, λοιπόν, δεν θα ξεπερνά το 3,5%, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ.
Η αύξηση αυτή αποτελεί προκλητικό εμπαιγμό των εργαζομένων σε μια περίοδο, που, πρώτο, το εισόδημα τους έχει στα χρόνια της διακυβέρνησης από τη ΝΔ συρρικνωθεί απελπιστικά, δεύτερο, όταν ακόμα είναι γνωστό ότι ο πληθωρισμός, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα κυμαίνεται στο 11% (στην πραγματικότητα θα είναι σε πολύ υψηλότερα επίπεδα) και τρίτο, όταν τα εισοδήματα των εργαζομένων θα λεηλατηθούν παραπέρα από τις τεράστιες αυξήσεις των φόρων. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός είχε προεκλογικά αναγνωρίσει ότι το εισόδημα των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια μειώθηκε κατά 40%, κάτι που πρόσφατα παραδέχτηκε ο υπουργός Εργασίας Ε. Γιαννόπουλος
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γεννηματάς προσπαθώντας να δικαιολογήσει την αύξηση - κοροϊδία και τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της εισοδηματικής πολιτικής για το '94 επικαλέστηκε τα γνωστά σαθρά "επιχειρήματα" του πληθωρισμού και των "μεγάλων ελλειμμάτων" ("το δημόσιο έλλειμμα είναι σε δραματικά επίπεδα"), για τα οποία φυσικά δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι αλλά οι καπιταλιστές που καρπώνονται τα κέρδη και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει αναπόφευκτα αυτά τα φαινόμενα. Με επιμέλεια όμως απέφυγε ο Γεννηματάς να αναφερθεί στα κέρδη των βιομηχάνων που φτάνουν σε αστρονομικά ποσά.
Είναι τέτοιο το μέγεθος της πρόκλησης αυτής της αύξησης - κοροϊδίας που και αυτοί οι εργατοπατέρες ρεφορμιστές ηγέτες της ΓΣΕΕ υποχρεώθηκαν να δηλώσουν ότι αυτή "δε διασφαλίζει το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων και οδηγεί σε νέες απώλειες του εισοδήματος".
Η εισοδηματική πολιτική για το '94 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ καθορίστηκε από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών και από τα μονοπώλια της Ε-ΟΚ, εκφράζει τα συμφέροντα τους και ανταποκρίνεται στις σημερινές τους επιδιώξεις για διασφάλιση και αύξηση των κερδών τους. Ταυτόχρονα συνιστά μια σφοδρή επίθεση στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων και κυρίως των χαμηλόμισθων και συνταξιούχων.
Η αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική, σε συνδυασμό και με τη γενικότερη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική (όπως αυτή εκφράζεται στον προϋπολογισμό του '94) επιδεινώνει την κατάσταση των εργαζομένων, θα συμβάλλει σε παραπέρα χειροτέρεψα της κατάστασης τους, θα αυξήσει τη φτώχεια και θα βαθύνει το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης.
Την πρώτη και κύρια ευθύνη για το πέρασμα αυτής της αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής έχουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, που, πιστοί στην προδοτική γραμμή της ταξικής συνεργασίας δεν θέλησαν να οργανώσουν καμιά αγωνιστική κινητοποίηση εναντίον της.