tag:blogger.com,1999:blog-30694413662190346982024-02-07T10:35:56.290-08:00Φωνή της ΑλήθειαςAnasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.comBlogger116125tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-51093345337613338242018-02-18T15:02:00.001-08:002018-02-18T15:02:37.942-08:00Φασιστική λογοκρισία στο έργο του Ντιμιτρόφ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRtOZgf28jESkln576ugewSJRDev9JOEbXMzCGHfH0A8XuBIF0h8BcNd25axEv5kCkQBz-KclnmbUmsH0qhKBxacdt92__w3itr4gvf3skvGcjIcEfz0mRSWh2j_QtACfQ-n5BxXvVTeuV/s1600/dimitrof%255B3%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="469" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRtOZgf28jESkln576ugewSJRDev9JOEbXMzCGHfH0A8XuBIF0h8BcNd25axEv5kCkQBz-KclnmbUmsH0qhKBxacdt92__w3itr4gvf3skvGcjIcEfz0mRSWh2j_QtACfQ-n5BxXvVTeuV/s320/dimitrof%255B3%255D.jpg" width="263" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άρχουσες ρεβιζιονιστικές κλίκες των πρώην ρεβιζιονιστικών χωρών - εκφραστές των συμφερόντων της νέας αστικής τάξης και που εκεί δημιουργήθηκε και βρίσκονταν στην εξουσία σ' αυτές - στην προσπάθεια τους να σβήσουν από παντού το όνομα του μεγάλου Στάλιν είχαν επιβάλλει φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκ. Ντιμιτρόφ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι γνωστό, ότι στις πρώην ρεβιζιονιστικές χώρες εκδίδονταν και κυκλοφορούσαν ένα σωρό αντιδραστικά αστικά βιβλία ,ενώ απαγορεύονταν η έκδοση και η κυκλοφορία των έργων του Στάλιν, απόδειξη και αυτό ότι κυριαρχούσε σ' αυτές τις χώρες η τότε αστική τάξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Ντιμιτρόφ στο γράμμα του προς την σύνταξη του βουλγάρικου περιοδικού «Φιλοσοφική Σκέψη» ανάμεσα στ' άλλα γράφει: «χωρίς επαναστατική θεωρία δε μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες πολές φορές ο μεγάλος Λένιν και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» (Μ. Ρόζενταλ/Π. Πούντιν, Φιλοσσοφικό Λεξικό, σελ. 36, Αθήνα 1963, μεταφρασμένο απο την ρώσικη έκδοση του 1955). Όμως στον τρίτο τόμο των διαχέκτων έργων, σε τρείς τόμους του Γκ. Ντιμιτρόφ, έκδοση Ανατολικού Βερολίνου 1958 διαβάζουμε: «χωρίς επαναστατική θεωρία δε μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχει υπογραμμίσει τόσες πολές φορές ο μεγάλος Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 3ος, σελ. 366, Ντίτς Φερλάγκ, Βερολίνο 1958). Όπως βλέπουμε η φράση "και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» έχει λογοκριθεί. Στο νέο βέβαια ρεβιζιονιστικό σοβιετικό λεξικό του Ρόζενταλ έκδοση Μόσχας 1975 και ελληνική έκδοση του 1976 του εκδοτικού οίκου "Γνώσεις» δέν αναφέρονται καθόλου τα ονόματα του Στάλιν και του Ντιμιτρόφ, ενώ αναφέρονται ένα σωρό άλλων αντιδραστικών χωρίς να παραλείπονται τα των Μπερνστάϊν και Καούτσκι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στο βιβλίο Γκ. Ντιμιτρόφ: «Η δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, Ντοκουμέντα, Γράμματα, Σημειώσεις», Μόσχα 1942, έκδοση στα γερμανικά του "εκδοτικού οίκου για για ξενόγλωση λογοτεχνία" διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γής, και με επικεφαλής τον μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, σελ. 57, Μόσχα 1942). Σ' όλες τις ανατολικογερμανικές εκδόσεις μετά το 1956 διαβάζουμε: "είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γής, και οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, σελ. 72, εκδόσεις του Ντίτς Φερλάγκ, Βερολίνο 1972 και 1978). Τα ίδια διαβάζουμε και στην ελληνική έκδοση που μετάφρασή της έχει γίνει από την ανατολικογερμανική έκδοση του 1961, σελ. 74, εκδόσεις «Νέοι Χρόνοι», Αθήνα 1967).</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην εισήγηση στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ. (Μόσχα 25 Ιούλη - 20 Αυγούστου 1935) ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: "κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις ργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό-σταλινικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 369, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου καθώς και στις ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" Αθήνα 1973 και "Πορεία" Αθήνα 1978 που η μετάφραση έχει γίνει από την γερμανική έκδοση του 1958 διαβάζουμε: "κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις ργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό-μαρξιστικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 606, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" 1973 και "Πορεία" .978, Γκ, Ντιμιτρόφ, " Ο φασισμός", σελ. 98.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σ' άλλο σημείο της εισήγησης ο Ντιμιτρόφ γράφει: "δέν θα ήμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν ..." (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 378, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση των ανατολικογερμανικών ρεβιζιονιστών διαβάζουμε: "δέν θα ήμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 114). Αλλού γράφει: "... συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που θα καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή με έναν τόσο μεγάλο, σοφό τιμονιέρη, όπως ο ηγέτης μας Στάλιν να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 380, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "... συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που θα καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή, να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 625, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 116).</div>
<div style="text-align: justify;">
Σ' άλλο μέρος της εισηγητής του ο Ντιμιτρόφ γράφει: "η πολιτική και η τακτιχή μεγαλοφυΐα του Λένιν και του Στάλιν φαίνεται καλύτερα και και καθαρότερα ... " (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 735, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "η πολιτική και η τακτιχή μεγαλοφυΐα του Λένιν φαίνεται καλύτερα και και καθαρότερα ... " (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 648, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: "και με ακούραστη δουλειά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 743, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "και με ακούραστη δουλειά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 662, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: "πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν με σταλινική σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με σταλινική τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με σταλινικό επαναστατικό ρεαλισμό" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 744, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς και Λένιν με σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με επαναστατικό ρεαλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 664, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 154).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: "η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή. Αυτή έχει τον δοκιμασμένο και αναγνωρισμένο, μεγάλο και σοφό ηγέτη Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκθεση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 667, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 157).</div>
<div style="text-align: justify;">
Και τέλος ο Ντιμιτρόφ γράφει: "είμαστε μαθητές του Μάρξ και του Ένγκελς, του Λένιν και του Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 977, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου διαβάζουμε: "είμαστε μαθητές του Μάρξ, Ένγκελς και Λένιν " (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 683, Βερολίνο 1958). Στις ελληνικές εκδόσεις δεν υπάρχει αυτό το απόσπασμα γιατί δεν έχει μεταφραστεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς από το οποίο παραθέσαμε τα παραπάνω αποσπάσματα είναι ακριβής ανατύπωση της έκδοσης του 1935. Επίσης το κείμενο της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ που περιέχεται σ' αυτό το Πρωτόκολλο είναι ακριβώς το ίδιο με το κείμενο μιας άλλης έκδοσης της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ με τίτλο "Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό, εκδοτικό "Προμηθέας", Στρασβούργο 1935".</div>
<div style="text-align: justify;">
Μια απλή σύγκριση των αποσπασμάτων που παραθέσαμε αρκεί για να διατυπώσει κανείς ότι οι προδοτικές ρεβιζιονιστικές κλίκες που κυριαρχούσαν στις πρώην ρεβιζιονιστικές χώρες, στα πλαίσια των προσπαθειών τους να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό και να οδηγήσουν τα πράγματα στη σημερινή καταστροφική κατάσταση, δέν απαγόρευαν μόνο την έκδοση και την κυκλοφορία των έργων του μεγάλου Στάλιν αλλά ασκούσαν φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 18, 15-31/7/1994, σελ. 2 και 4</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-12490760444946441942018-01-28T12:37:00.001-08:002018-01-28T14:15:13.511-08:00Η ορθότητα της Σταλινικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b>Το άρθρο γράφεται με αφορμή τα 50χρονα της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στην Νορμανδία και το ρόλο τους στην ήττα της χιτλερικής Γερμανίας, που υπερβάλλεται σκόπιμα η συνεισφορά τους απο τις αστικές κυβερνήσεις σε σχέση με εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης που έφερε το κύριο βάρος και συνέβαλε αποφασιστικά στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη.</b><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι ιμπεριαλιστές, η διεθνής αστική τάξη και η παγκόσμια αντίδραση προσπάθησαν, προσπαθούν, μα και στο μέλλον ακόμα περισσότερο θα προσπαθήσουν να συσκοτίσουν και μειώσουν τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε η Σοβιετική Ένωση στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, το ναζισμό και το μιλιταρισμό.<br />
<br />
Προς την κατεύθυνση αυτή, μεγάλη και απαράδεκτη βοήθεια έδωσαν σ' αυτούς οι χρουτσωφικοί σύγχρονοι αναθεωρητές με τις συκοφαντίες και τις επιθέσεις ενάντια στον ανώτατο διοικητή του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού Ι. Β. Στάλιν. Ομως ούτε οι χονδροειδείς πλαστογραφίες των αστών θανάσιμων εχθρών του σοσιαλισμού, οι οποίοι προσπάθησαν και προσπαθουν να παρουσιάσουν σαν κύριο παράγοντα της νίκης το μεγάλο οικονομικό και στρατιωτικό δυναμικό των ΕΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας και συγκρίνοντας τη μάχη του Στάλινγκραντ η του Κούρσκ με εκείνη του Ελ Αλαμέιν την Αφρική η αλλού, μα ούτε οι πιό ποταπές συκοφαντίες των χρουτσωφικών, τιτοϊκών και γκορμπατσωφικών κατά του Στάλιν, του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και ολοκλήρου του σοβιετικού λαού μπορούν να συσκοτίσουν την ιστορική αλήθεια.<br />
<br />
Στη φωτιά του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στις αποφασιστικές μάχες, αποδείχθηκε η ορθότητα της Σταλινικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης, εκφράστηκε με μεγάλη και αδιαφιλονίκητη δύναμη ο ρόλος του Ι. Β. Στάλιν σαν έξοχου ηγέτη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού, σαν αρχιτέκτονα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης κατά της χιτλερικής Γερμανίας.<br />
<br />
Ο Στάλιν στηριζόμενος στις αρχές της μαρξιστικής-λενινιστικής επιστήμης σχετικά με τον πόλεμο και το στρατό, στην ορθή πολιτική που επεξεργάστηκαν το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων και το σοβιετικό κράτος, γνωρίζοντας βαθιά τους αντικειμενικούς νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τους άλλους ηθικοπολιτικούς παράγοντες, ανέβασε σε υψηλότερη βαθμίδα τη στρατιωτική επιστήμη, συνέδεσε στενά τα στρατιωτικά με τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα και καθόρισε σταθερά την αλληλοεξάρτησή της.<br />
<br />
Η στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Στάλιν συνίσταται στην επεξεργασία πολλών προβλημάτων και αρχών της στρατηγικής, της επιχειρησιακής τέχνης, της τακτικής και προπαντός στον επιστημονικό καθορισμό των μόνιμων παραγόντων που δρουν συνεχώς στον πόλεμο, όπως είναι: η σταθερότητα του μετόπισθεν, το ηθικό του στρατού, ο αριθμός και η ποιότητα των μεραρχιών, ο εξοπλισμός του στρατού και οι οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες των στελεχών. Ακριβώς στον καθορισμό των προβλημάτων αυτών έγκειται η ουσία της Σταλινικής στρατιωτικής τέχνης.<br />
<br />
Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Μπολσεβίκων της τότε Σοβιετικής Ένωσης και η σοβιετική κυβέρνηση, με βάση τις αρχές αυτές της στρατιωτικής επιστήμης απ' την περίοδο ακόμη της ειρηνικής οικοδόμηστου σοσιαλισμού είχαν πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για να μεγαλώνει και δυναμώνει η αμυντική ικανότητα της χώρας, οξύνοντας την επαγρύπνιση και στη όλων των σωμάτων των ενόπλων δυνάμεων. Σάν αποτέλεσμα των μέτρων αυτών, η τότε Σοβιετική Ένωση μπόρεσε και αντιμετώπισε την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία βοηθούμενη απο την διεθνή αστική τάξη, αφού προετοιμάστηκε γρήγορα για πόλεμο, αφού κατέλαβε όλη την Ευρώπη βάζοντας στο χέρι όλη την πολύ ανεπτυγμένη οικονομική βάση τις, κατεύθυνε όλες τις ένοπλες δυνάμεις στην Ανατολή, ρίχνοντας τις ενάντια στην τότε Σοβιετική Ένωση.<br />
<br />
Το ανώτατο γερμανικό αρχηγείο, υπολογίζοντας ότι το πολυεθνικό σοβιετικό κράτος και ο στρατός του ήταν αδύνατα και θα συντρίβονταν ακόμα απ' τα πρώτα χτύπημα, κατάρτισε το πολεμικό σχέδιο "Μπαρμπαρόσα", το οποίο προέβλεπε με μερικά ισχυρά και αιφνιδιαστικά χτυπήματα να συντρίψει τις κύριες δυνάμεις του τότε σοβιετικού στρατού και στις παραμονές του χειμώνα να θέσει εκτός μάχης τη Σοβιετική Ένωση. Μα ο πόλεμος απόδειξε, ότι όλες οι προβλέψεις της ανώτατης γερμανικής διοίκησης, στηρίζονταν στους πρόσκαιρους παράγοντες του "κεραυνοβόλου πολέμου" ήταν βασικά εσφαλμένες πέρα για πέρα.<br />
<br />
Στον "κεραυνοβόλο πόλεμο" του γερμανικού ναζιστικού στρατού αντιπαρατέθηκε η Σταλινική στρατιωτική ιδέα, η οποία στη δημιουργημένη κατάσταση της αρχικής περιόδου, έθεσε σα σκοπό, με επιμονή και ενεργό δράση, της εξασθένιση της δύναμης κρούσης του αντιπάλου, την εξασφάλιση χρόνου για την επιστράτευση, τη συγκέντρωση και τακτοποίηση για τη δημιουργία της υπεροχής σε έμψυχο και άψυχο υλικό, για την προσαρμογή όλης της βιομηχανίας και οικονομίας στις ανάγκες του πολέμου, ώστε να δημιουργηθούν έτσι ευνοϊκοί όροι για τη πλήρη συντριβή των εχθρικών δυνάμεων.<br />
Στις μεγάλες αμυντικές μάχες που διεξήγαγε ο σοβιετικός στρατός το καλοκαίρι του 1941 ως το φθινόπωρο του 1942 αντιμετωπείσθηκαν τα ισχυρά χτυπήματα των πολύ μεγαλύτερων γερμανικών δυνάμεων, προξενήθηκαν σ' αυτές πολύ αισθητές ζημιές και έγινε έτσι δυνατό να σταματήσει οριστικά η παραπέρα προέλαση του εχθρού. Στις σφοδρές και αιματηρές αυτές μάχες απ' τις παραμεθόριες περιοχές ως τα ενδότερα της χώρας, ο γερμανικός στρατός προσέκρουσε παντού στην επιμονή άμυνα των μονάδων του σοβιετικού στρατού, η οποία μεγάλωνε συνεχώς. Μια τέτοια αντίσταση ο γερμανικός στρατός δεν είχε συναντήσει ποτέ. Στις αμυντικές επιχειρήσεις του Τεχβίν, Ροστόβ και Λένινγκραντ, της Οδησσού και Σεβαστούπολης, σε προετοιμασμένες απο πρίν ζώνες, προξενήθηκαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Η ηρωική υπεράσπιση της Μόσχας, η οποία έγινε απροσπέραστη για το γερμανικό στρατό και η επίθεση που προετοίμασε και διεύθυνε ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Γ. Κ. Ζούκοφ, με βάση τις υποδείξεις του ανώτατου διοικητή, έφερε σαν αποτέλεσμα τη συντριβή της κύριας επιθετικής γερμανικής συσπείρωσης και σταμάτησε οριστικά την προέλαση της σ' αυτή την στρατιωτική κατεύθυνση. Ο "κεραυνοβόλος πόλεμος" απέτυχε πλέρια.<br />
Σε τέσσερις μήνες πόλεμο η χιτλερική Γερμανία έχασε στο σοβιετικό μέτωπο γύρω στα 4 εκατομμύρια (νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους). Η ριζική αυτή καμπή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πραγματοποιήθηκε απο τον τότε ηρωικό και ένδοξο Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό στις θρυλικές μάχες του Στάλινγκραντ και του Κούρσκ. Στη μάχη του Στάλινγκραντ βρήκαν την πιο λαμπρή εφαρμογή οι ιδέες του Ι. Β. Στάλιν σχετικά με το πέρασμα σε στρατηγική αντεπίθεση, σχετικά με τα ισχυρά πλήγματα για την περικύκλωση και εκμηδένιση μεγάλων συσπειρώσεων του εχθρού, σχετικά με τη δημιουργία του εσωτερικού και εξωτερικού μετώπου της κύκλωσης, σχετικά με τη μυστική και γρήγορη συγκέντρωση των εφεδιών, σχετικά με την εκλογή της κατεύθυνσης του κύριου χτυπήματος, καθώς και με την τέλεια διεύθυνση των στρατευμάτων για την πραγματοποίηση του γενικού σκοπού της επιχείρησης.<br />
<br />
Αν η επιχείρηση του Στάλινγκραντ ήταν πρωτοφανές παράδειγμα περικύκλωσης μιας πολύ μεγάλης συσπείρωσης του εχθρού και πλέριας εκμηδένισής της, η επιχείρηση του Κούρσκ ήταν ένας λαμπρός συνδυασμός της κλασσικής άμυνας με σύγχρονη αποφασιστική αντεπίθεση, με την οποία επιτεύχθηκε η εκμηδένιση των πιο ισχυρών στρατιών, κυρίως δε των στρατιών των τανκς του εχθρού. Η θρυλική μάχη του Κούρσκ πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις προτάσεις των διοικητών του κεντρικού μετώπου και του μετώπου του Βορόνεζ από το στρατάρχη της τότε Σοβιετικής Ένωσης Κ. Κ. Ρομοσόφσκι και του στρατηγού στρατιάς Ν. Φ. Βατιούνιν.<br />
<br />
Η μεγάλη βαρύτητα των μαχών αυτών στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο φαίνεται και απ' την εκτίμηση που έκανε τότε ο Στάλιν, ο οποίος είχε πεί: "αν η μάχη του Στάλινγκραντ προανάγγειλε τη δύση του γερμανικού ναζιστικού στρατού, η μάχη του Κούρσκ τον οδήγησε στο χείλος της καταστροφής".<br />
<br />
Το 1944, που είναι γνωστό στην ιστορία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου σαν χρόνος των δέκα σταλινικών χτυπημάτων, καθόρισε οριστικά τις τύχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στις επιχειρήσεις αυτές ο τότε σοβιετικός στρατός πραγματοποίησε το λαμπρό και στρατηγικό ελιγμό δίνοντας αλλεπάληλα χτυπήματα, τα οποία έσπασαν το γερμανικό μέτωπο σε πολλές κατευθύνσεις και αφαίρεσαν απο την γερμανική διοίκηση τη δυνατότητα χρησιμοποιεί τις εφεδρίες τις στις απειλούμενες κατευθύνσεις κυκλώνοντας και εκμηδενίζοντας διαδοχικά μεγάλες συσπειρώσεις του εχθρού στο έδαφός του.<br />
<br />
Οι επιτυχίες αυτές του τότε σοβιετικού στρατού έδωσαν παραπέρα ορμή στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των σκλαβομένων λαών της Ευρώπης. Οι νίκες του σοβιετικού στρατού στις επιχειρήσεις του Δεύτερου Παγκοσμίου Πόλεμου απέδειξαν την υπεροχή της σοβιετικής στρατιωτικής τέχνης και γην εξασφάλιση, με δημιουργικό τρόπο των μονίμων παραγόντων που εξασφαλίζουν την έκβαση του πολέμου. Η σταθερότητα και η δύναμη των σοβιετικών μετόπισθεν που στηρίζονταν στο τότε κοινωνικό σύστημα, στη σοσιαλιστική οικονομία, στην οργάνωση των εργαζόμενων μαζών, στην ιδεολογία, στην επιστήμη, κλπ. επέδειξε τη μεγάλη ζωτικότητά της σ' όλο το διάστημα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Οι βάσεις της βιομηχανικής άμυνας της τότε Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκαν σαν αποτέλεσμα της ορθής και διορατικής πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων και της Σοβιετικής Κυβέρνησης για τη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση της χώρας, για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας και για την ολόπλευρη ανάπτυξη της επιστήμης, τεχνικής και μόρφωσης.<br />
<br />
Η οικονομία της τότε Σοβιετικής Ένωσης έλυσε με επιτυχία πολλά και περίπλοκα τεχνικο -επιστημονικά προβλήματα κάνοντας έτσι δυνατό να εφοδιαστεί ο στρατός μ' όλα τα μέσα και με την αναγκαία πολεμική τεχνική.<br />
<br />
Στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου η ενότητα και το υψηλό ηθικό των λαών και του σοβιετικού στρατού εκδηλώθηκαν όσο ποτέ πριν και μετατράπηκαν σε ασυγκράτητη δύναμη. Η αστείρευτη αυτή γιγαντιαία δύναμη πήγαζε απο το δίκαιο αγώνα που έκανε ολόκληρος και σύσσωμος ο λαός της τότε Σοβιετικής Ένωσης για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, καθοδηγούμενος απο το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων, τη σοβιετική κυβέρνηση, που επικεφαλής τους βρισκόταν ο μεγάλος Στάλιν.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 18, 15-31 Ιούλη 1994</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-56731111009471283642018-01-28T10:56:00.001-08:002018-01-28T14:14:13.501-08:00Κλέμεντ Γκότβαλντ - Ο μεγάλος τσεχοσλοβάκος κομμουνιστής ηγέτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH17EeoqW9zQPKhesJM-1XEPDQxbERKx4FeJrH-kMtX2xp4DVI-IOoVuA1tPa-EgMbVm_LWjYp3ri0YUD-oNEtd1ap8CT_0vlA8w6ojxDAVm7SpNivtB2MfJs6UJCBID8lPq500IuiDvo/s1600/%25CE%2593%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BD+-+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="615" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH17EeoqW9zQPKhesJM-1XEPDQxbERKx4FeJrH-kMtX2xp4DVI-IOoVuA1tPa-EgMbVm_LWjYp3ri0YUD-oNEtd1ap8CT_0vlA8w6ojxDAVm7SpNivtB2MfJs6UJCBID8lPq500IuiDvo/s400/%25CE%2593%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BD+-+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>98 χρόνια από τη γέννησή του</b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Κλέμεντ Γκότβαλντ, καθοδηγητής του τσεχοσλοβάκικου προλεταριάτου και μια απ' τις επιφανέστερες ηγετικές φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, γεννήθηκε στις 23.11.1896 στο χωριό Γκέγκιτς της Μοραβίας απο φτωχή αγροτική οικογένεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ο μικρός Κλέμεντ, στέλνετε απ' τους γονείς του σε συγγενείς στη Βιέννη για να δουλέψει και να μάθει το επάγγελμα του μαραγκού. Έτσι ο Γκότβαλντ, που απο την παιδική του ηλικία γνώρισε την πείνα, την ανέχεια, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, μπαίνει μικρός στην βιοπάλη, γεγονός που ατσαλώνει γρήγορα το χαρακτήρα και τον οδηγεί νωρίς (16 χρονό) στις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού νεολαιίστικου κινήματος. Όταν αργότερα για πρώτη φορά διάβασε το "Κράτος και Επανάσταση" του Λένιν δήλωσε: "τώρα μου άνοιξαν τα μάτια, ως τώρα βάδιζα στα σκοτάδια".</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πρώτος παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, ο αγώνας για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας της πατρίδας του, οι μαχητικοί ταξικοί αγώνες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς της Τσεχίας και Σλοβακίας τον βρίσκουν πρωτοπόρο μαχητή κομμουνιστή στις πρώτες γραμμές των επαναστατικών ταξικών αγώνων του προλεταριάτου της χώρας του.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιστρατεύεται, στη συνέχεια αποφασίζει να λιποταχτήσει και αγωνίζεται κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στα μέσα του 1919 η Τσεχοσλοβακία αποκτά την ανεξαρτησία της.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο μεγάλος Οχτώβρης και οι ταξικοί αγώνες του προλεταριάτου επιρρεάζουν θετικά το εργατικό κίνημα στην Τσεχοσλοβακία που οδηγείται στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος το 1921, του οποίου ένας από τους ιδρυτές του ήταν και ο Κλέμεντ Γκότβαλντ. Ο Γκότβαλντ στέλνεται από το κόμμα σαν στέλεχος στη Σλοβακία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με την πρακτική πολιτική δράση και τη συνεχή θεωρητική κατάρτιση αναδείχνεται σ' ένα απο τα πιό δραστήρια και ικανά στελέχη του ΚΚΤσ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το 1925 είναι μέλος της ΚΕ και του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΤσ. Και στα 1926-29 είναι υπεύθυνος του τμήματος προπαγάνδας και διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΤσ, ενώ στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΤσ (1929) εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΤσ και το 1945 πρόεδρος του ΚΚΤσ. Το 1928 εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΕΕΚΔ) και στα 1931-1943 χρημάτισε Γραμματέας της ΕΕΚΔ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία αγωνίστηκε για την συγκρότηση Ενιαίου Εθνικού Λαϊκού Μετώπου ενάντια στην αντίδραση. Καλούσε συνέχεια το λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές. Το 1944 φουντώνει το παρτιζάνικο κίνημα στη Σλοβακία, το οποίο καθοδηγείται απο τον ίδιο τον Γκότβαλντ με επιτυχία. Με τη βοήθεια του κόκκινου στρατού που προχωρούσε θριαμβευτικά από νίκη σε νίκη, τον απρίλη του 1945 στο Κοσίτσε (στα ανατολικά σύνορα της Σλοβακίας) η κυβερνητική επιτροπή καταστρώνει το σχέδιο για την μετά την απελευθέρωση κατάσταση. Στις 7.5.1945 τα Σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν την Πράγα. Η κυβέρνηση μεταφέρεται στην Πράγα. Το ΚΚΤσ, με επικεφαλής τον Γκότβαλντ δουλεύει ακούραστα και κινείται δραστήρια για την τελική επικράτηση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Το ΚΚΤσ συντρίβει τα σχέδια της αντίδρασης και ο λαός με επικεφαλής το κόμμα παίρνει την εξουσία στις 25.2.1948.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το κόμμα εγκαθιδρύει Λαϊκή Δημοκρατία και ρίχνεται στη δουλειά, εφαρμόζοντας δίχρονο πλάνο. Το ΚΚΤσ αποκτά μεγάλο κύρος, έχει την εκτίμηση της Σοβιετικής Ένωσης και ειδικά του ίδιου του Στάλιν και όλων των άλλων κρατών των Λαϊκών Δημοκρατιών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Γκότβαλντ ήταν πράγματι ένας ικανός ηγέτης του προλεταριάτου με πολλά προσόντα που ο λαός της χώρας του τον θεωρούσε δικαιολογημένα δικό του άνθρωπο, γιατί προέρχονταν από την ίδια την εργατική τάξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιστρέφοντας από την κηδεία του Στάλιν "πεθαίνει" απρόοπτα μέσα σε 3 μέρες, δηλαδή στις 14.3.1953. Η ιατρική ανακοίνωση έλεγε ότι πέθανε από πνευμονία, ο κόσμος όμως δεν το πίστεψε διότι σχημάτισε τη γνώμη ότι ο Κλέμεντ Γκότβαλντ δηλητηριάστηκε στη Μόσχα για αργό αλλά σίγουρο θάνατο. Η γυναίκα του είχε δηλώσει τότε: "μου καταστρέψατε τον άνδρα μου". Από εκείνη τη στιγμή έγινε άφαντη από την κοινωνία. Ετσι εξοντώνεται από τη ρεβιζιονιστική αντίδραση ένας από τους πιο πιστούς μαθητές και συναγωνιστές του Ιωσήφ Στάλιν ένας μαχητικός και συνεπής υπερασπιστής της υπόθεσης της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, που το διεθνές προλεταριάτο θα διατηρεί ζωντανό στη μνήμη του και θα τον τιμά για τους λαμπρούς του αγώνες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 26, 1-31 Δεκέμβρη 1994</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-40462862304734172502018-01-27T19:54:00.000-08:002018-01-27T19:54:20.607-08:00Νίκος Βυθούλκας – κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής, μέλος του ΚΚΕ 1918-55<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO6P7qzrXx-UbPApcuyWwTO4ZirAHHwReB0fZq4Gp49NH64eHFtSv-bBa_u56ltzGEJ4vcXMDBurJ8Ohg6kx03W-vJmWKrNVMqytc2aTNfAuMIta45MQifIoRukL8nvwf7veOSmTGW63U8/s1600/%25CE%2592%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="355" data-original-width="261" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO6P7qzrXx-UbPApcuyWwTO4ZirAHHwReB0fZq4Gp49NH64eHFtSv-bBa_u56ltzGEJ4vcXMDBurJ8Ohg6kx03W-vJmWKrNVMqytc2aTNfAuMIta45MQifIoRukL8nvwf7veOSmTGW63U8/s320/%25CE%2592%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582.png" width="235" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Νίκος Βυθούλκας γεννήθηκε στο χωριό Πηλίου το 1910 και με πολλές στερήσεις σπούδασε πολιτικός μηχανικός.<br />
Πήρε μέρος στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας, στα χρόνια της ναζι-φασιστικής κατοχής απο τις γραμμές του ΕΛΑΣ (Πήλιο, Κίσσαβο, κλπ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στα χρόνια 1946-49 πολέμησε τους ντόπιους μοναρχοφασίστες στις γραμμές του ένδοξου και ηρωικού ΔΣΕ με το βαθμό του ταγματάρχη -μηχανικού και καθοδήγησε τα οχυρωματικά έργα του ΔΣΕ στο Βίτσι - Γράμμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη όπου τελείωσε το Πολυτεχνείο και διορίστηκε υπεύθυνος οικοδομών του μεγάλου εργοστασίου αεροπορίας Α και Β Τασκένδης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Με την ανοιχτή ανάμιξη των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ το '55 υπεράσπισε με συνέπεια την επαναστατική γραμμή του κόμματος και την εκλεγμένη ηγεσία του με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη. Στα επόμενα χρόνια και ως το θάνατο του πάλεψε με συνέπεια ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό και τη διορισμένη οπορτουνιστική ηγεσία των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη, μαζι με τη μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ο κομμουνιστής Νίκος Βυθούλκας διακρίνονταν για το ήθος και την τιμιότητά του, τα οποία παραμένουν αξέχαστα σ' εκείνους που δούλεψαν, πάλεψαν και έζησαν μαζί του.<br />
<br />
Για την ακλόνητη στάση και τη συνεπή πάλη του ενάντια στο ρεβιζιονισμό, οι διορισμένοι ρεβιζιονιστές τον διέγραψαν απο το κόμμα μετά τη λεγόμενη "6η Ολομέλεια ", και τον έδιωξαν απο τη δουλειά. Οι συνεχείς διωγμοί κλόνησαν την υγεία του με αποτέλεσμα να πεθάνει πρόωρα, στις 11 Μάρτη 1968 στην Τασκένδη.<br />
<br />
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 19, 1-31 Δεκέμβρη 1994 </div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-41948837058095755932018-01-26T19:51:00.000-08:002018-01-27T19:55:02.385-08:00Για το «θάνατο» - δολοφονία του Στάλιν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0wYv5n_xh5nZ6OIsZTQ1I8ITht2m8SLlL51PaVEBI7_fnJmWa_iJ4zLRGyfeHbsvxsTYkND_k5iz8MyDwYZ56wTr0IomCCHP7D2_NItx98axsU_EryFAHcHqVfLIMVzTR08RYWAWlSohe/s1600/300px-Stalin1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0wYv5n_xh5nZ6OIsZTQ1I8ITht2m8SLlL51PaVEBI7_fnJmWa_iJ4zLRGyfeHbsvxsTYkND_k5iz8MyDwYZ56wTr0IomCCHP7D2_NItx98axsU_EryFAHcHqVfLIMVzTR08RYWAWlSohe/s200/300px-Stalin1.jpg" width="148" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκτός απο την ομολογία του Μικογιάν στον σύντροφο Ενβέρ Χότζα για ύπαρξη σχεδίου δολοφονίας του Στάλιν («ότι αυτοί μαζί με τον Χρουστσιόφ και τους συντρόφους τους είχαν αποφασίσει να κάνουν απόπειρα, να δολοφονήσουν τον Στάλιν, αλλά αργότερα, όπως μας είπε ο Μικογιάν παραιτήθηκαν απ’ αυτό το σχέδιο» Ε. Χότζα: Με το Στάλιν, σελ 26., Αθήνα 1980), υπάρχει η αφήγηση του Ερνεμπούργκ στον Jean Paul Sartre ("Corriere della Serra", 2 Ιούνη 1964) ότι ο Στάλιν έπεσε θύμα κανονικής σκευωρίας. Τα τηλέφωνα που συνέδεαν το γραφείο του με την προσωπική του φρουρά είχαν κοπεί. Οι συνωμότες είχαν ειδοποιήσει φιλικά προσκείμενα στρατιωτικά τμήματα να καταλάβουν το Κρεμλίνο αν δεν ελέβγαιναν σε προκαθορισμένη ώρα. Αυτό είναι σωστό. Η κατάληψη της Μόσχας από μονάδες της NKVD μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δείχνει πως υπήρχε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο.<br />
<br />
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 26, 1-31 Δεκέμβρη 1994</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-1948482216624431752018-01-04T13:47:00.001-08:002018-01-04T15:57:19.937-08:0037 χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή Δημήτρη Κουφάκη από τους έλληνες ρεβιζιονιστές στην Τσεχοσλοβακία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLy__EYANwM5Sj7SMHXA7CpDrtUZrM4wYMu2GrA0Te3Bn-9F6mPQq3A8Xo76wDNJHvTNKIiDLmhHsHS9vD4-Zu1YEd5VZ8BdlJXxl9zRnoYwMObm6CtgunJ8UCjBEWAN8Fl1YVdKNm9nE/s1600/2018-01-02+%25289%2529.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="696" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLy__EYANwM5Sj7SMHXA7CpDrtUZrM4wYMu2GrA0Te3Bn-9F6mPQq3A8Xo76wDNJHvTNKIiDLmhHsHS9vD4-Zu1YEd5VZ8BdlJXxl9zRnoYwMObm6CtgunJ8UCjBEWAN8Fl1YVdKNm9nE/s400/2018-01-02+%25289%2529.png" width="331" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα από τα πολλά παντοειδεί εγκλήματα που διέπραξαν τα ελληνόφωνα όργανα των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών σε βάρος των ελλήνων κομμουνιστών προσφύγων για να τους τρομοκρατήσουν και να τους υποτάξουν στον χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό ήταν και η δολοφονία του συντρόφου Δημήτρη Κουφάκη στις 26 Οχτώβρη 1958 στο Μπερόν της Τσεχοσλοβακίας που διεπράχθηκε από ομάδα τραμπούκων με μαχαίρι και μάλιστα στο σπίτι του την μέρα της γιορτής του. Ο δράστης δολοφόνος Χατζημιχαηλίδης Γιάννης ήταν παλιός χωροφύλακας. Ο σύντροφος άφησε πίσω του τρία ανήλικα παιδιά.<br />
<br />
Ακολουθεί η αφήγηση του γιού του:<br />
<br />
Στις 26.10.1958 ο πατέρας μου Δημήτρης Κουφάκης γιόρταζε. Το απόγευμα και το βράδυ ερχόνταν επισκέψεις για να του ευχηθούν στη γιορτή του.<br />
Κατά τις 9.μ.μ. κάποιος πέρασε στο διάδρομο της πολυκατοικίας και γύρισε το γενικό διακόπτη και για μιας μείναμε χωρίς φώτα. Αφού βρήκαμε τη βλάβη (ας το πούμε έτσι) γυρίσαμε το διακόπτη και είχαμε πάλι φώς.<br />
Μετά από 20 λεπτά επαναλαμβάνεται το ίδιο και ο μπαμπάς μου βγήκε έξω και είδε 3-4 άτομα. Τους είπε γιατί βρέ παιδιά κάνετε αυτή τη δουλειά? Αν θέλετε ελάτε μέσα να σας κεράσω. Ακόμα δεν τελείωσε την τελευταία του λέξη δέχθηκε από πίσω μια μαχαίρια στο λαιμό. Οι αίτιοι αμέσως εξαφανίστηκαν αλλά τους γνωρίσαμε. Αμέσως φωνάξαμε των πρώτων βοηθειών που τον πήγε στο νοσοκομείο, αλλά παρόλες τις προσπάθειες που κατέλαβαν οι γιατροί, στις 28.10 δηλαδή μετά από δύο μέρες πέθανε και στις 30.10.1958 έγινε η κηδεία του. Η δική απ' ότι θυμάμαι έγινε κεκλεισμένων των θυρών.<br />
<br />
21.10.1995<br />
<br />
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 47, 15-30/11/1995, σελ. 2</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-88809076204110085772018-01-03T13:45:00.000-08:002018-01-04T15:53:31.558-08:00Απόστολος Ε. Τρίγκας (1918-1995)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT43lIEYjkLDNOlxggEludPrUJVknzTVP3XqLuYua8lQ0EGoHdEvm7aEHIJuX1j5NkyS_9Cg9oybsLapd5DG3xnO88pI84dnw8xAsSZD75-_Dc_Hk-YXhmzWXNvS2gBSteUdckr_w6k74/s1600/2018-01-02+%25288%2529.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="804" data-original-width="1015" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT43lIEYjkLDNOlxggEludPrUJVknzTVP3XqLuYua8lQ0EGoHdEvm7aEHIJuX1j5NkyS_9Cg9oybsLapd5DG3xnO88pI84dnw8xAsSZD75-_Dc_Hk-YXhmzWXNvS2gBSteUdckr_w6k74/s400/2018-01-02+%25288%2529.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 7 Ιούλη έπαψε να χτυπά η καρδιά του επαναστάτη κομμουνιστή, πιστού και αφοσιωμένου ως το τέλος στα ιδανικά του κομμουνισμού, την υπόθεση της εργατικής τάξης και στην επαναστατική θεωρία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν σύντροφου Αποστόλη Τρίγκα.<br />
Ο Αποστόλης Ε. Τρίγκας γεννήθηκε στο χωριό Ζηλευτή (Ζούλιανη)- Τρικάλων. Φοίτησε στο Γυμνάσιο του Μουζακιού και πήρε μέρος στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο πολεμώντας τους Ιταλούς φασίστες επιδρομείς που ήθελαν να σκλαβώσουν την πατρίδα μας.<br />
Στην κατοχή αγωνίστηκε εναντίων των γερμανο-ιταλών φασιστών κατακτητών, πολεμώντας τους από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ.<br />
Μετά τις προδοτικές συμφωνίες Λιβάνου-Γκαζέρτας-Βάρκιζας ο σύντροφος Αποστόλης δεν παρέδωσε ποτέ το όπλο του και παρέμεινε σε ένοπλες ανταρτο-ομάδες ως τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Τρία ολόκληρα χρόνια πολέμησε τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες από τις γραμμές του ηρωικού και ένδοξου ΔΣΕ, καθοδηγούμενου απ' το ΚΚΕ με επικεφαλής τον σ. Νίκο Ζαχαριάδη, φθάνοντας ως το βαθμό του Ταγματάρχη του ΔΣΕ.<br />
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε υποχρεωτικά ως πολιτικός πρόσφυγας στο Κρνόφ της Τσεχοσλοβακίας δουλεύοντας ως δάσκαλος με επιτυχία στο έργο του.<br />
Δοσμένος ολοκληρωτικά στην υπόθεση του κομμουνισμού, ανήκει στη μεγάλη στρατιά των χιλιάδων σταλινικών-ζαχαριαδικών που με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη απόκρουσαν την ωμή επέμβαση της προδοτικής χρουστσωφικής κλίκας στο ΚΚΕ, απέρριψαν-καταπολέμησαν τη ρεβιζιονιστική γραμμή του 20ου συνεδρίου και της παρασυναγωγής της "6ης Ολομέλειας" και υπεράσπισαν μαχητικά το μαρξισμό-λενινισμό στο πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν.<br />
Γί αυτή του την επαναστατική στάση κυνηγήθηκε από την προδοτική ομάδα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη και για ολόκληρες δεκαετίες μετά το '56 υπέστη παντοειδείς διώξεις. Διώχθηκε από δάσκαλος, κλείστηκε ένα χρόνο φυλακή και υποχρεώθηκε να δουλέψει στις οικοδομές, κλπ, κλπ.<br />
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να κάμψει την επαναστατική ζωή και δράση του προς όφελος της εργατικής τάξης, της υπόθεσης της προλεταριακής επανάστασης, και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.<br />
<br />
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 39, 1-31/7/1995, σελ. 2</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-19605848797138742682018-01-02T13:42:00.000-08:002018-01-04T15:48:18.305-08:00Θάνατος Αγωνιστή: Θανάσης Κουρούπης (1924 - 16.6.94)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMPGMV6rBPQW5jocVsvcPiLEgRy2ya1e2kxarDA0u1A2xqdp9ytSZZzVa6gqSkjus9SodK7U3AOifg003FJZa7ep5p0PDFsvIVObpzWv_X7bsovG8ybPLHI6VN4N1tyQ24oWhDUJssVqU/s1600/2018-01-02+%25285%2529.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="680" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMPGMV6rBPQW5jocVsvcPiLEgRy2ya1e2kxarDA0u1A2xqdp9ytSZZzVa6gqSkjus9SodK7U3AOifg003FJZa7ep5p0PDFsvIVObpzWv_X7bsovG8ybPLHI6VN4N1tyQ24oWhDUJssVqU/s400/2018-01-02+%25285%2529.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 13 Ιούνη 1994 πέθανε σε ηλικία 70 χρονών ο κομμουνιστής Θανάσης Κουρούπης και η κηδεία του έγινε στο νεκροταφείο του "Κόκκινου Μύλου".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ο Θανάσης Κουρούπης γεννήθηκε το 1924 στη Δεσκάτη Γρεβενών από φτωχή αγροτική οικογένεια.<br />
Στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης πολέμησε τους φασίστες κατακτητές από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και όλη η οικογένεια του πήρε μέρος στους αγώνες του λαού μας. Στον τρίχρονο ένοπλο αγώνα 1946-49 πολέμησε από τις γραμμές του ενδόξου και ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τους ντόπιους μοναρχοφασίστες υποτακτικούς των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών με το βαθμό του υπολοχαγού και τραυματίστηκε αρκετές φορές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ πήγε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης, όπου έζησε ως το Νοέμβρη του 1977 που επέστρεψε στην πατρίδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με την ανοιχτή επέμβαση των Χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του '55 και Μάρτη του '56 αντιτάχθηκε στο Χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και υπεράσπισε, όπως και η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών, την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, πράγμα που του στοίχισε διώξεις από πλευράς των ρεβιζιονιστών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ως την τελευταία στιγμή της ζωής του έμεινε πιστός στην επαναστατική κοσμοθεωρία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν και αντίπαλος του Χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού και πιστός στο ΚΚΕ (1918-55).</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 18, 15-31/7/1994, σελ. 3</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-88859006045148546172018-01-01T13:40:00.000-08:002018-01-04T15:47:06.637-08:00Θάνατος Αγωνιστή: Δημήτρης Κοντωρός (Έκτορας)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSFO-64WFrazKyOFBAcWDKcokEesvo8aYedhioSfnl8GcAEKrr0Zao-kbHHxTFCVeYHjq6e_xRy_n6JUVlyMZTTwm5pwXZNU55VtjBINbe_ADs6P65kZz77LN_mGkQlisBb37sAOOCrpo/s1600/2018-01-02+%25283%2529.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="225" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSFO-64WFrazKyOFBAcWDKcokEesvo8aYedhioSfnl8GcAEKrr0Zao-kbHHxTFCVeYHjq6e_xRy_n6JUVlyMZTTwm5pwXZNU55VtjBINbe_ADs6P65kZz77LN_mGkQlisBb37sAOOCrpo/s320/2018-01-02+%25283%2529.png" width="196" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 17 Φλεβάρη 1994 πέθανε στην Αθήνα στα 80 χρόνια του ο αγωνιστής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΩΡΟΣ (ΕΚΤΟΡΑΣ).<br />
Γεννήθηκε στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Συνέχισε στο Γυμνάσιο, το οποίο και τελείωσε.<br />
Λοχίας-ομαδάρχης πολυβόλων στο αιματοβαμμένο ύψωμα ΓΡΑΜΠΑΛΛΑ Καλπακίου και σε άλλα υψώματα των Αλβανικών βουνών έφραξε το δρόμο στους φασίστες Ιταλούς εισβολείς.<br />
Πρωτοπόρος στο ΕΑΜ πιάστηκε από τους Γερμανούς και μετά από την δραπέτευσή του από τις φυλακές πολέμησε τους κατακτητές στα Τζουμέρκα και Αγραφα. Μετά από την αποφοίτησή του από την σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ ανθυπολοχαγός διμοιρίτης του 3 / 40 συντάγματος του ΕΛΑΣ.<br />
Μετά τη Βάρκιζα, διωκόμενος, εκπατρίστηκε αναγκαστικά στις βόρειες γειτονικές χώρες. Απ' τον Σεπτέμβρη του 1946 κατατάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Διετέλεσε διαδοχικά διοικητής λόχου και τάγματος στις Α', Β', Γ', και Δ' σειρές της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Από το Φθινόπωρο του 1946 αγωνίστηκε για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία, και το σοσιαλισμό σαν εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών και διοικητής τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.<br />
Εκπατρίσθηκε αναγκαστικά τον Οκτώβρη του 1949 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον επαναπατρισμό του συνέχισε τον αγώνα για την πραγματοποίηση των σκοπών που αγωνίσθηκε το 1940-49. Διακρίνονταν για την σεμνότητα, ευθύτητα, συνέπεια, αγωνιστικότητα, διορατικότητα, αισιοδοξία, πολιτική σταθερότητα, το θάρρος στην έκφραση της γνώμης του.<br />
Στην κηδεία που έγινε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου παραβρέθηκαν παρά πολλοί συναγωνιστές και συμπολεμιστές απ' την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες απ' την Τασκένδη, φίλοι και συμπατριώτες του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 14-15, 1-31/5/1994, σελ. 2</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-11350708625461363422016-05-23T17:42:00.002-07:002016-05-23T17:42:17.615-07:00Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ 5η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ - η τελευταία Ολομέλεια του ενωμένου ΚΚΕ 1918—1955<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
<b>Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ 5η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ</b></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
<b><span style="font-size: medium;">η τελευταία Ολομέλεια του ενωμένου ΚΚΕ 1918—1955</span></b>
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
<b><br /></b>
</div>
<b>
</b>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
<b>
Γιάννη Β. Καραστάθη</b></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; page-break-before: auto; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Στις 28 και 29 Δεκέμβρη 1955 συνήλθε η 5η
Ολομέλεια τον κόμματος που ασχολήθηκε
με τα παρακάτω ζητήματα:</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
1) Η κατάσταση στην Ελλάδα: Εισηγητής ο
σ. Ν. Ζαχαριάδης.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Αναφέρω σχεδόν ολόκληρη την πολιτική
απόφαση με τον τίτλο:</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<b>"ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ"</b></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ διαπιστώνει
παραπέρα όξυνση στη βαθιά εθνική κρίση
που δημιούργησε στην Ελλάδα η
αμερικανοκρατία κι αυτοί που την
εξυπηρετούν. Όλο και δυναμώνει η αντίθεση
και η πάλη ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα
που συγκρούονται στον πολιτικό στίβο
της χώρας μας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Το στρατόπεδο της δημοκρατίας και
ανεξαρτησίας παλαίβει για μια πατριωτική
δημοκρατική αλλαγή στην εσωτερική
πορεία και στην εξωτερική πολιτική της
χώρας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Αλλαγή στην Ελληνική πολιτική σήμερα
σημαίνει πρώτα απ' όλα και κυρίως
οικονομική ανακούφιση του λαού. Στερέωση
της δημοκρατικής τάξης και νομιμότητας.
Αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας,
εξωτερική πολιτική συνύπαρξης και ίσης
φιλίας, ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού
και συλλογική ασφάλεια στα Βαλκάνια
και στην Ευρώπη. Ειρήνη σ' όλον τον κόσμο.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια διαπιστώνει, ότι το κύριο
γνώρισμα στη σημερινή εθνική κρίση
είναι ότι μπήκαν σε κίνηση τα εκατομμύρια
του λαού. Και τα εκατομμύρια αυτά όχι
μόνο θέλουν, μα όλο και σε περισσότερο
βαθμό ενώνονται και αγωνίζονται για
την αλλαγή. Η αγωνιστική αυτή θέληση
του λαού βρίσκει την έκφρασή της και
προς τα πάνω. Σ' όλη την Ελλάδα έχουμε
και απ' τα πάνω ένα πλατύ κίνημα ένωσης
και πάλης για την αλλαγή.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η Ολομέλεια διαπιστώνει, ότι σήμερα όλο
το πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα
συγκεντρώνεται σε τούτο δω: στο να
πλαταίνει αδιάκοπα οργανωτικά και
αγωνιστικά η πατριωτική ενότητα στο
λαό και στο στρατό. Στο να δυναμώνει η
συγκέντρωση από τα πάνω της πατριωτικής
δημοκρατικής κίνησης και πάλης όλων
των κομμάτων, παρατάξεων και κοινωνικών
παραγόντων που θέλουν τη δημοκρατική
αλλαγή στην Ελλάδα. Το πρόβλημα αυτό
στέκει σήμερα στην ημερήσια διάταξη
της πολιτικής ζωής και πάλης και μπορεί
να πραγματοποιηθεί, γιατί ο λαός τη
θέλει και η διεθνής κατάσταση την ευνοεί
τώρα περισσότερο, μια που οι δυνάμεις
της δημοκρατίας και της ειρήνης καταχτούν
σταθερά σ' όλο τον κόσμο έδαφος παρά τη
συστηματική αντίπραξη των ιμπεριαλιστών.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Όλο το πρόβλημα είναι να έχουμε κάθε
φορά ενότητα δημοκρατικής θέλησης,
εκδήλωσης, πάλης απ' τα κάτω και απ τα
πάνω, οπότε θάχουμε και σταθερή πρόοδο
προς την αλλαγή. Κάθε προσπάθεια να
παρεμποδιστεί η πραγματοποίηση της
δημοκρατικής συνεργασίας, όπως η τωρινή
από τους Σ. Βενιζέλο - Γ. Παπανδρέου και
η παραμικρή και απ' όποια μεριά κι αν
προέρχεται, που δεν συμβάλλει στην
πραγματοποίηση της αλλαγής πρέπει να
καταπολεμηθεί.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η δημοκρατική αλλαγή στην Ελλάδα μπορεί
να πραγματοποιηθεί τόσο πιο σύντομα
όσο πιο θαρραλέα θα φουντώνει και
παραπέρα το πλατύ οργανωμένο λαϊκό
κίνημα όσο πιο θαρραλέα οι μάζες απ' τα
κάτω και η δημοκρατική ηγεσία της χώρας
απ' τα πάνω συντονισμένα, ενιαία και
δραστήρια αγωνιστικά θα βάζουν καθαρά
πολιτικά το ζήτημα της αλλαγής και θα
παλεύουν για την πραγματοποίησή της
κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Αν ο λαός ενωθεί, οργανωθεί και παλέψει
και η δημοκρατική ηγεσία του τόπου
σταθεί στο ύφος της ο λαϊκός αγώνας θα
οδηγήσει στη δημοκρατική αλλαγή.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια διαπιστώνει, ότι για να
γίνουν εκλογές στην Ελλάδα και για να
εκφράσουν οι εκλογές αυτές το δημοκρατικό
φρόνημα της πλειοψηφίας του λαού
χρειάζεται η πιο πλατιά ενότητα πάλης
των μαζών απ' τα κάτω και η πιο πλατιά
δημοκρατική συνεργασία απ' τα πάνω. Μόνο
έτσι μπορεί να επιβληθεί και η αναλογική
και μια υπηρεσιακή εκλογική κυβέρνηση.
Μόνο έτσι θα μπει φραγμός και στις
δικτατορικές στρατοκρατικές επιδιώξεις
του ΙΔΕΑ (των "ΜΑΒΗ", "Χρυσή Αυγή",
κ.α. σήμερα, σημείωση Γ.Κ.) και των ομοίων
τους, που τις εμπνέει και τις ενθαρρύνει
η αμερικανοκρατία.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια διαπιστώνει, ότι μια κοινή
δήλωση όλων των κομμάτων και οργανώσεων
της χώρας ότι καταδικάζουν τις επιδιώξεις
αυτές και καλούν όλο το λαό σε επαγρύπνηση
και ότι σε κάθε προσπάθεια πραξικοπήματος
θα απαντήσουν καλώντας λαό, στρατό και
αξιωματικούς να το ανατρέψουν,
κατεβαίνοντας στους δρόμους, θα είχε
σοβαρή σήμερα πολιτική σημασία και
επίδραση στην προσπάθεια για να
εξασφαλιστεί δημοκρατική πορεία στη
χώρα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, έχοντας
υπόψη της το τελευταίο ξέσπασμα
αντικομμουνιστικής υστερίας, διαπιστώνει
ότι αποκλειστικός σκοπός της εκστρατείας
αυτής είναι να εκφοβίσει κόμματα και
παράγοντες για να μη πραγματοποιηθεί
η δημοκρατική πατριωτική συνεργασία
και τονίζει ότι καμιά συκοφαντία, καμιά
προβοκάτσια της Ασφάλειας και των
αμερικάνων δε θα μπορέσει να σταματήσει
την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος.
Και καμιά προβοκάτσια δε μπορεί να δόσει
τη δυνατότητα στους εχθρούς του λαού
να πετύχουν τον πολιτικό σκοπό τους: να
ματαιώσουν την πατριωτική δημοκρατική
συνεργασία και πάλη.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 5η Ολομέλεια καλεί όλους τους κομμουνιστές
και τους οπαδούς του κόμματος να
συγκεντρωνόσουν ακόμα πιο πολύ όλες
τις δυνάμεις τους στην οργάνωση,
κινητοποίηση και καθοδήγηση του λαού,
στη θαρραλέα ανάπτυξη και το πλάτεμα
της δημοκρατικής ενότητας στην πάλη
για την αλλαγή. Οι κομμουνιστές και οι
οπαδοί του ΚΚΕ, πραγματοποιώντας τη
γραμμή αυτή του κόμματος δεν πρέπει να
ξεχνούν ποτέ ότι όσο πιο γερές και
μαζικές είναι οι οργανώσεις του ΚΚΕ
τόσο πιο γόνιμα θάναι τα αποτελέσματα
της δουλιάς των μελών και οπαδών του
κόμματος, τόσο πιο ρωμαλέα και ακατανίκητα
θα ανδρώνει και θα πλαταίνει η δημοκρατική
πατριωτική ενότητα για την αλλαγή, τόσο
πιο σύντομα θα πραγματοποιηθεί.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
2) Έκθεση δράσης των κομματικών οργανώσεων
στην Ελλάδα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Εισηγητής ο σ. Μιλτιάδης Πορφυρογένης.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ 14—18 του
Μάη 1950 στο κεφάλαιο Β "Κομματικά
Προβλήματα", πήρε τις εξής αποφάσεις:</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
α) Να προχωρήσουμε στην αναδιοργάνωση
των κομματικών οργανώσεων.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Στην αναδιοργάνωση όλης της κομματικής
δουλιάς στην Ελλάδα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
β) Προετοιμασία σειράς ανωτάτων και
ανωτέρων στελεχών για παράνομη δουλιά
στην Ελλάδα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<span style="background: transparent;">......................................</span></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
ε) Στη δημιουργία ενός πραγματικά
δημοκρατικού Συνασπισμού (την ΕΔΑ) με
κύρια συνθήματα: ψωμί, δουλιά, δημοκρατικές
ελευθερίες, γενική αμνηστία, λαϊκή
συμφιλίωση.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Για το σκοπό αυτό στάλθηκαν στην Ελλάδα
πάνω από 100 δοκιμασμένα στελέχη του
κόμματος και του Δημοκρατικού Στρατού,
όπως οι σύντροφοι Ν. Μπελογιάννης, Γ.
Ερυθριάδης, Γ. Βοντίτσιος, Ν. Πορφυρογέννης,
Ν. Ακριτίδης και τοπικά στελέχη όπως οι
σ. Στ. Αναστασιάδης, Β. Μαρκεζίνης, Γ.
Σπανός, Στ. Κανελλόπουλος κ.α. ορισμένοι
απ' αυτούς εκτελέστηκαν ή πέθαναν στις
φυλακές. Οι σ. Γούσιας, Ακριτίδης,
Πορφυρογένης κ.α. που εφάρμοσαν απαρέγκλιτα
τους συνωμοτικούς κανόνες απέφυγαν τη
σύλληψη.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Όλοι τους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση
της γραμμής του Κόμματος, στην προώθηση
της παράνομης και νόμιμης κομματικής
δουλιάς, τη δημιουργία της ΕΔΑ και της
δημοκρατικής ένωσης, που στις βουλευτικές
εκλογές το 1956 και το 1958, που κρατούσε η
μαγιά... της πολιτικής του ενωμένου ΚΚΕ,
είχαμε εκείνο το λαμπρό εκλογικό
αποτέλεσμα με τους 79 βουλευτές.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Τελείως αντίθετο, αρνητικό παράδειγμα
στελέχους - λούφας - μη εκπλήρωσης
παράνομης κομματικής αποστολής στην
Ελλάδα αποτελεί ο Κ. Κοληγιάννης, ο
οποίος λούφαξε, δείλιασε, προκαλώντας
ζημιά στην ανασυγκρότηση των κομματικών
οργανώσεων και ζήτησε ανάκλιση στην
έδρα της ΚΕ πριν την Ολομέλεια. Ο
Κοληγιάννης ευθύνεται επίσης για τη
σύλληψη του Μ. Γλέζου.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Ο τότε διευθυντής Ασφάλειας Αθηνών σε
συνέντευξη τύπου που έδωσε είπε: "Εμείς
γνωρίζαμε ακόμα και το χρώμα από το
λουράκι του ωρολογιού του Κοληγιάννη".
Και σε ερώτηση του δημοσιογράφου: "Γιατί
τότε συλλάβατε τον Μ. Γλέζο και όχι τον
Κοληγιάννη;" Και ο διευθυντής απάντησε!
"κακώς ή καλώς δεν τον συλλάβαμε!".</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Στον Κοληγιάννη έγινε αυστηρότατη
κριτική απ' όλα τα μέλη της ΚΕ και
ιδιαίτερα από το σ. Μιλτιάδη Πορφυρογένη.
Ο Κοληγιάννης καθαιρέθηκε από την ΚΕ
και τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Με απόφαση
της Ολομέλειας, ο Κοληγιάννης θα έρχονταν
στην Τασκένδη να λογοδοτήσει στην ΚΟΤ
όπου και ανήκε οργανωτικά.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Η λούφα και η αδράνεια του Κοληγιάννη
στην παρανομία, η μη σύλληψή του όταν
συνέλαβαν το Μ. Γλέζο και η επιμονή του
να επιστρέψει στην έδρα της ΚΕ, όπως
σύντομα αποδείχτηκε, δεν ήταν τυχαίες
συμπτώσεις, αλλά σχεδιασμένη ενέργεια
του Χρουστσιόφ, της Σοβιετικής Πρεσβείας
και τοπικών παραγόντων, για να βρεθεί
στη Ρουμανία, όταν θα ξεσπούσε το
πραξικόπημα στη "6η Ολομέλεια" και
η ανατροπή του Ν. Ζαχαριάδη, για να
αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΕ. Έτσι ο
Κοληγιάννης, καθαιρεμένος από την ΚΕ
και υποψήφιος για διαγραφή από το Κόμμα
για δειλία και λιποταξία από κομματική
αποστολή, στην "6η Ολομέλεια" το
1956 αποκαταστάθηκε και διορίστηκε από
τον υπογραμματέα Κουουσίνεν, Γ.Γ. του
ΚΚΕ. Και όταν οι σοβιετικοί... δεν τον
χρειάζονταν άλλο, τον πέταξαν σαν άδιο
κάλυκα, αντικασταταίνοντάς τον, με τον
ίδιο "λενινιστικό" τρόπο από τον
X. Φλωράκη, τον γνωστό για τις τόσες
επιτυχίες του... τόσο στο ΔΣΕ όσο και
στην παρανομία, μα και στις νόμιμες
συνθήκες λειτουργίας του Κόμματος, με
βασικότερη εκείνη των ομαδική δήλωση
υποταγής του ΚΚΕ στο Καραμανλικό καθεστώς
με τον απαράδεκτο για κομμουνιστές Νόμο
59/1974. (Διάβασε και τη δήλωση του X. Φλωράκη
προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,
από 2.10.1974). Θέλω εδώ να προσθέσω λίγα
λόγια για το σ. Μ. Πορφυρογένη, τη μεγάλη
αυτή, μετά το Ζαχαριάδη προσωπικότητα,
που μαζί με άλλους άξιους κομμουνιστές
- στελέχη, όπως το σ. Πέτρο Κόκαλη, κ.ά.
με τη δράση και το κύρος τους, τίμησαν
και ανέβασαν το κύρος τον ΚΚΕ 1918-1955.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης είναι ο μόνος
από τα μέλη τον Π.Γ. και ο Γ. Ηλιάδης από
την ΚΕ τον ΚΚΕ, που δεν υπέκυψαν στις
πιέσεις τον εγκληματία Κουουσίνεν, να
καταδικάσουν γραπτά το "ανώμαλο
καθεστώς" του Ζαχαριάδη στο ΚΚΕ, τον
ίδιο τον Ζαχαριάδη και κατ' επέκταση το
Στάλιν. Κι' αυτή του την ανυπακοή σ.
Πορφυρογένης την πλήρωσε με τη ζωή του.
Οι "λενινιστές με ανθρώπινο πρόσωπο"
τον δολοφόνησαν στην Πράγα, στερώντας
το κίνημά μας ένα από τα πιο αστραφτερά
διαμάντια του, τον σ. Μ. Πορφυρογένη, που
αν τον είχε κερδίσει η αστική τάξη, μας
έλεγε ο Ν. Ζαχαριάδης, θα τον είχε κάνει
δέκα φορές πρωθυπουργό.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
“Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ”, αρ. φυλ. 49 1 - 15 Γενάρη 1996, σελ. 4
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: center; text-indent: 0.4cm;">
***</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
4. Απόφαση για τον
Κολιγιάννη</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Ο Κ. Κολιγιάννης ύστερα
από τη γενική αποτυχία του στην αποστολή
του στην Ελλάδα, όπου γκρέμισε όλα όσα
το κόμμα έχτισε εκεί στον παράνομό του
μηχανισμό και όπου εγκατέλειψε σε
υπεύθυνες στιγμές και τον τομέα της
νόμιμης δουλιάς δε δέχτηκε την αυστηρή
κριτική από μέρους της υπεύθυνης για
τη δουλιά στην Ελλάδα κομματικής
καθοδήγησης. Όταν τότε του έγινε η
προειδοποίηση γα τον αντικομματικό
κατήφορο που παίρνει με την τέτοια
απόρριψη της αυστηρής μα συντροφικής
κομματικής κριτικής, ο Κολιγιάννης
δήλωσε κατηγορηματικά ότι ποτέ δε θα
σταθεί ενάντια στο κόμμα και την
καθοδήγησή του. Τα γεγονότα απόδειξαν
ότι επρόκειτο για μια ύπουλη, διπλοπρόσωπη
δήλωση. Δεν πέρασαν πολλοί μήνες και ο
Κολιγιάννης αποκάλυψε τις πραγματικές
αντικομματικές προθέσεις του. Όταν
έμαθε απ' τον Χείμαρο για την κατάσταση
στην ΚΟΤ του ΚΚΕ ανάπτυξε συστηματική
φραξιονιστική δουλιά, συνδέθηκε στα
κρυφά και χωρίς να ξέρει η καθοδήγηση
του κόμματος με το φραξιονιστή, ύποπτο
και υπόλογο μπροστά στο κόμμα για
χαφιεδισμό και προδοσία Χείμαρο, τάχθηκε
ανεπιφύλακτα με το μέρος της αντικομματικής
φράξιας Χειμάρου-Γιαννακόπουλου-Υψηλάντη
και Σίας και έγινε ουσιαστικά ηγέτης
της.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Δίπλα σε μια πρωτόφαντη
λυσσαλέα, συκοφαντική και δίχως αρχές
επίθεση ενάντια στην ΚΕ του ΚΚΕ αποδέχτηκε
και υποστηρίζει όλη την πολιτική
πλατφόρμα της αντικομματικής φράξιας
για καταδίκη και αναθεώρηση της γραμμής
του ΚΚΕ, από το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ μέχρι
σήμερα, για αλλαγή της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο
Κολιγιάννης δικαιώνει σήμερα τους
καταδικασμένους απ' το κόμμα οπορτουνιστές,
συνθηκολόγους και εχθρούς του κόμματος
Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Καραγιώργη.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ
και της ΚΕΕ του ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι η
αντικομματική κατρακύλα του Κ. Κολιγιάννη
και η προσχώρησή του στην αντικομματική
φράξια γίνεται για να καλύψει και να
αποφύγει τις ευθύνες του για την κατάσταση
που δημιούργησε στην οργάνωσή μας στην
Ελλάδα και που γι' αυτήν παραμένει
υπόλογος μπροστά στο κόμμα.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια ξεχωριστά
σημειώνει και καταδικάζει τη σοβιετοκαπηλεία
που εκδήλωσε ο Κολιγιάννης στην Ολομέλεια
αποκαλώντας ολόκληρη την ΚΕ του ΚΚΕ
αντισοβιετική, θέλοντας έτσι να
συκοφαντήσει το ΚΚΕ στο ΚΚ της ΣΕ και
να το αντιπαραθέσει σ' αυτό.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια στιγματίζει
την ανίερη σπεκουλάτσια που έκανε ο
Κολιγιάννης στην Ολομέλεια, όπου
ισχυρίστηκε για τους ίδιους δικούς του
αντί σοβιετικούς και αντικομματικούς
σκοπούς ότι η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΣΕ
για την ΚΟΤ δε δόθηκε έγκαιρα στην
Ολομέλεια και δε μελετήθηκε ούτε
εκτιμήθηκε όπως έπρεπε απ' την Ολομέλεια.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια εγκρίνει
την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για
τον αποκλεισμό του Κ Κολιγιάννη απ' το
ΠΓ όπου εφάρμοζε τακτική συστηματικής
φραξιονιστικής κωλυσιεργίας μέχρι την
5η Ολομέλεια. Στιγματίζει τον Κ. Κολιγιάννη
σαν φραξιονιστή, οπορτουνιστή και
λιποτάκτη του ΚΚΕ που στη λυσσασμένη
επίθεσή του κατά του ΚΚΕ και της ΚΕ του
ΚΚΕ ευθυγραμμίστηκε πέρα για πέρα με
τον ταξικό εχθρό και μόνο αυτόν εξυπηρετεί.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια αποφασίζει
να συνεχιστεί η εξέταση της υπόθεσης
Κ. Κολιγιάννη, της δουλιάς του στην
Ελλάδα και της αντικομματικής,
φραξιονιστικής δράσης του. Επειδή ο Κ.
Κολιγιάννης κατηγόρησε μια σειρά μέλη
της ΚΕ και ΚΕΕ με τις πιο βαριές κατηγορίες
για προδοσία και χαφιεδισμό η Ολομέλεια
αποφασίζει να υποχρεώσει τον Κ. Κολιγιάννη
να αποδείξει τις κατηγορίες του, αλλιώς
θα υποστεί όλες τις κομματικές συνέπειες
που αρμόζουν σε συκοφάντη.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια αποκλείει
τον Κ. Κολιγιάννη απ' τη δουλιά της ΚΕ
του ΚΚΕ και αποφασίζει να φέρει το ζήτημά
του στο ερχόμενο αντιπροσωπευτικό σώμα
του ΚΚΕ.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
5. Οι σχέσεις ΚΚΕ με την
ΕΚ Γιουγκοσλαβίας</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Το 1955 ο Ν. Χρουστσιώφ
έκανε μερικά ταξίδια στη Γιουγκοσλαβία,
για την εξομάλυνση των σχέσεων των δυο
χωρών και του ΚΚΣΕ με την ΕΚΓ, που είχανε
διακοπεί το 1948-1949. Στο πρώτο ταξίδι, στο
θέρετρο του Τίτο Μπριόνι, ο Χρουστσιώφ,
σταυροφιλώντας τον Τίτο του είπε: "Αδελφέ
μου I. Μπ. Τίτο, εσύ έχεις δίκαιο και άδικο
εμείς. Δηλαδή όχι εγώ, άλλα το ψόφιο
άλογο... ο Στάλιν".</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Ο Ν. Ζαχαριάδης, η ηγεσία
του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, όλοι εμείς γνωρίζαμε
πολύ καλά τι σημαίνει Τίτο και
επαναδιαπραγμάτευση μαζί του.Γιατί
είναι τετραγωνικά αποδειγμένο, ότι
τορπίλισε τον αγώνα του ΔΣΕ, μας χτύπησε
πισώπλατα το 1948, έχουμε θύματα και
τραυματίες από τιτοϊκές σφαίρες. Ο σ.
Κυρκιακίδης έχει ακόμα στην ωμοπλάτη
του μια τέτοια σφαίρα. Το 1949 έκλεισε τα
σύνορα για το ΔΣΕ και τα άνοιξε για τον
κυβερνητικό στρατό. Η μεγάλη προδοσία
του Τίτο, είναι μια από τις κύριες αιτίες
της ήττας του ΔΣΕ.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Όμως, επειδή το ΚΚΕ δεν
είναι κόμμα δογματικό, η Ολομέλεια
εξέλεξε μια επιτροπή με επικεφαλής τον
Β. Μπαρτζιώτα να πάει στο Βελιγράδι να
βολιδοσκοπήσει τις δυνατότητες
προσέγγισης, στον πολιτικό τομέα των
δυο κομμάτων.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Ο σύντροφος Ν. Ζαχαριάδης
που δεν ήταν ρεβανσιστής, δογματικός
αλλά καινοτόμος και δημιουργικός
μαρξιστής, διεθνιστής είχε προτείνει
ακόμα από το 1951-52, ότι μπορούσε η Ελλάδα
και οι χώρες των Βαλκανίων, στον τομέα
των διακρατικών σχέσεων, να εφαρμόσουν
εξωτερική πολιτική ενεργούς ουδετερότητας.
Μια ρεαλιστική πρόταση, που παρόλο που
δεν αντικρούστηκε, δεν εγκρίθηκε από
την ηγεσία του ΚΚΣΕ.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Στις νέες όμως συνθήκες
του 1955 μπορούμε να βελτιώσουμε τις
σχέσεις μας με τις Βαλκανικές χώρες με
παράδειγμα τις Γιουγκοσλαβο-Αιγυπτιακές
σχέσεις, εφαρμόζοντας την πρόταση
Ζαχαριάδη, δηλαδή μια εξωτερική πολιτική
που να ανταποκρίνεται στα εθνικά
συμφέροντα των Βαλκανικών λαών και όχι,
που θα συμβάλλει στην εδραίωση της
ειρήνης στη Μεσόγειο.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Πα το σκοπό αυτό το ΚΚ
προτίθεται να στείλει αντιπροσωπεία
στο Βελιγράδι για να διερευνήσει τις
δυνατότητες προσέγγισης απόψεων των
δυο κομμάτων στα πιο πάνω ζητήματα.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Στο ακτίφ στελεχών στο
θέατρο Σβερντλόφ τον Αύγουστο του 1955,
ο σ. Ζαχαριάδης δημόσια, λακωνικά και
με σαφήνεια ξεκαθάρισε για άλλη μια
φορά την πολιτική του ΚΚΕ απέναντι της
ΕΚ Γιουγκοσλαβίας. Αφορμή γι' αυτό έδωσε
ένας φραξιονιστής, που με υπόδειξη των
σοβιετικών αναθεωρητών έκανε μια
προβοκατόρικη ερώτηση στο σ. Ζαχαριάδη:
"Τι γνώμη έχεις τώρα για τις σχέσεις
της ΕΣΣΔ με την Γιουγκοσλαβία σύντροφε...
Ζαχαριάδη;".</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Ο Ν. Ζαχαριάδης, νηφάλιος
πάντα, του είπε. Παρόλο που η πρότασή
σου είναι υπαγορευμένη και προβοκατόρικη,
εγώ θα απαντήσω: "Μακάρι να βγει κάτι
καλό απ' αυτήν την προσπάθεια. Η ιστορία
όμως που γράφτηκε δεν σβήνεται!".</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Αίσθηση στην αίθουσα!
Σοβιετικοί και δικοί μας αναθεωρητές-
φραξιονιστές, κεραυνοβολήθηκαν... αλλά
άχνα δεν έβγαλαν. Ενώ το θέατρο τραντάχθηκε,
για άλλη μια φορά απ' τα συνεχή
χειροκροτήματα και τις επευφημίες υπέρ
του αταλάντευτου σε ζητήματα αρχών,
Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού
Κόμματος Ελλάδας.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Οι θέσεις αυτές του
σύντροφου Νίκου Ζαχαριάδη, που ήταν
γνωστές στους έλληνες κομμουνιστές του
Δημοκρατικού Στρατού, της ΚΟΤ ιδιαίτερα,
αποτέλεσαν τον πυρήνα της παρακάτω
δήλωσης στην 5η Ολομέλεια:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟ</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ
και της ΚΕΕ ελέγχου του ΚΚΕ χαιρετίζει
και επιδοκιμάζει την πρωτοβουλία της
ΚΕ του ΚΚΣΕ για την εξομάλυνση των
σχέσεων ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση
και την Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία της
Γιουγκοσλαβίας, για την επανασύνδεση
των φιλικών δεσμών ανάμεσα στο ΚΚΣΕ και
στην Ένωση Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η Ολομέλεια της ΚΕ και
της ΚΕΕ του ΚΚΕ δηλώνει ότι από την
πλευρά του ΚΚΕ, σε συντονισμό με όσα
γίνονται από την πλευρά των άλλων αδελφών
κομμάτων, θα παρθούν τα αναγκαία μέτρα
για να εξαλειφθούν όλες οι δυσάρεστες
επιδράσεις που βάραιναν πάνω στις
σχέσεις ανάμεσα στο ΚΚΕ και την ΕΚ
Γουγκοσλαβίας.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η εξομάλυνση των σχέσεων
και η επανασύνδεση των αδελφικών δεσμών
ανάμεσα στα Κομμουνιστικά και Εργατικά
Κόμματα και την ΕΚΓ, ανάμεσα στο ΚΚΕ και
την ΕΚΓ, μόνο καλό φέρει στο παγκόσμιο
στρατόπεδο της ειρήνης, της δημοκρατίας
και του σοσιαλισμού, θα προσφέρει
τεράστια βοήθεια στο έργο της ειρήνης
και της προόδου των λαών στα Βαλκάνια,
θα έχει θετική επίδραση στις δημοκρατικές
εξελίξεις και στη χώρα μας.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ
του ΚΚΕ Δεκέμβρης 1955</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
"Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ
ΑΛΗΘΕΙΑΣ”, αρ. φυλ. 51, 1 - 15 Φλεβάρη 1996, σελ. 4</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0.2cm; text-align: justify; text-indent: 0.4cm;">
<br /></div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-28162301433034799282016-05-21T13:17:00.003-07:002016-05-21T13:17:47.496-07:00Βασίλης Ασπρίδης (1.1.1914 – 24.12.1993) – Ο παλαίμαχος ακροναυπλιώτης κομμουνιστής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgChj4d62H2CKyY4_euIp-KfAvInvmQ-rsj4pvkm6KmzXwk29QXygr8OkrI_Jbw6xHdFNASjHTV27suKTmERSPX65F_o0Qx_C6eQtwcnbwt7kIx4f1s-V5OyX57fhnVzXfhH7M0RUNomGw/s1600/%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A31.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgChj4d62H2CKyY4_euIp-KfAvInvmQ-rsj4pvkm6KmzXwk29QXygr8OkrI_Jbw6xHdFNASjHTV27suKTmERSPX65F_o0Qx_C6eQtwcnbwt7kIx4f1s-V5OyX57fhnVzXfhH7M0RUNomGw/s400/%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A31.jpg" width="292" /></a></div>
Στις 24 Δεκέμβρη
(Παρασκευή 18:30) πέθανε ο παλαίμαχος
ακροναυπλιώτης κομμουνιστής πολιτικός
επίτροπος (συνταγματάρχης) της δεύτερης
μεραρχίας του ένδοξου και ηρωικού ΔΣΕ
και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ 1918 - 55 Βασίλης
Ασπρίδης.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Στην κηδεία του σ. Β.
Ασπρίδη που έγινε στις 27 Δεκέμβρη στο
νεκροταφείο του Βύρωνα συμμετείχαν
πολλοί σύντροφοι συναγωνιστές, φίλοι
και συγγενείς. Ανάμεσα στο στεφάνια
ήταν και το στεφάνι της Κίνησης για
Ενιαίο ΚΚΕ με κόκκινη κορδέλα και με
την επιγραφή "Στο σύντροφο Βασίλη
Ασπριδή".</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Τον νεκρό αγωνιστή
επαναστάτη αποχαιρέτησε ο σύντροφος
Αντώνης Βρατσάνος ο οποίος αναφέρθηκε
στην πλούσια επαναστατική του δράση:
τη συμμετοχή του, σε νεαρή ηλικία, στο
εργατικό και επαναστατικό κίνημα της
Θεσσαλονίκης, τη δραστήρια συμμετοχή
του στην προετοιμασία των μαχητικών
εργατικών συλλαλητηρίων του Μάη του
'36 στη Θεσσαλονίκη για την οποία ρίχτηκε
από την αντίδραση στη φυλακή (κρατήθηκε
σαν υπόδικος), τη δίκη του μετά δύο χρόνια
στην Έδεσσα όπου αθωώθηκε, αλλά επειδή
δεν πληρώθηκαν τα έξοδα της δίκης ρίχτηκε
ξανά για ένα εξάμηνο στη φυλακή και όταν
ήταν να απελευθερωθεί η Ασφάλεια τον
οδήγησε στην απομόνωση της Ακροναυπλίας.
Την απόδρασή του και την παράνομη αρχικά
δράση που του ανέθεσε το κόμμα στη Βέροια
την περίοδο της Αντίστασης. τη δράση
του στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ Δυτικής Μακεδονίας
ως την απελευθέρωση της χώρας από τους
χιτλεροφασίστες κατακτητές. Ακολούθησε
η εξορία του στην Ικαρία και η περιπετειώδης
δραπέτευσή του από εκεί, η ένταξή του
στο Δημοκρατικό Στρατό την Άνοιξη του
'47 στη 16η ταξιαρχία και ο αγώνας από τις
γραμμές του ως την υποχώρηση τον Αύγουστο
του '49.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Ο σ. Αντώνης Βρατσάνος
αναφέρθηκε στη συνέχεια στη σύλληψή
του, στις αρχές της δεκαετίας του '50, στο
Βέλγιο όταν βρίσκονταν στο δρόμο για
παράνομη δουλειά στην Ελλάδα, την
απελευθέρωσή του μετά από κινητοποιήσεις,
τη συνεργασία τους στη διεύθυνση στην
κομματική σχολή Ν. Μπελογιάννης στο
Βουκουρέστι, την πάλη ταν μετά το 55 - 56
κατά του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού,
τις διώξεις του (εξορία, φυλακή, δίκη)
στη Βουλγαρία από τους ρεβιζιονιστές
του Ζίβκωφ.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Ο παλαίμαχος ακροναυπλιώτης
κομμουνιστής Β. Ασπρίδης, μαχητικός
υπερασπιστής του Ν. Ζαχαριάδη. αγωνίστηκε
πάντα για την ενότητα των κομμουνιστών.
Σταθερό συμπαραστάτη στην πλούσια
επαναστατική του δράση και ως τις
τελευταίες στιγμές της ζωής του είχε
την ακούραστη συντρόφισσα της ζωής και
της πάλης του Αρετή.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Μνημόσυνο του σ. Β.
Ασπρίδη θα γίνει στις 30 Γενάρη, Κυριακή.
ώρα 1050 στο νεκροταφείο του Βύρωνα.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>"Φωνή της Αλήθειας", αρ. φυλ. 6, 1-15 Γενάρη 1994, σελ. 2</b></div>
</div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-49489039276170357022016-05-19T08:42:00.000-07:002016-05-21T13:18:20.401-07:007η συνάντηση πρώην πολιτικών προσφύγων ανταρτών του ΔΣΕ στο Ροδοχώρι Νάουσας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVqazGjH1uDG22zqj9nDdGGoT2tgL5ke8D7wXD_KfL7rJp211IapfCTw2jQ92x3B8a1H-vUZRrc1VXrXxPPqP6dZ0lqTHVN7vr_teqpM8dvX6sRVw8N-VzQrw2JcJ8Jkux_YrooWoZUkY/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVqazGjH1uDG22zqj9nDdGGoT2tgL5ke8D7wXD_KfL7rJp211IapfCTw2jQ92x3B8a1H-vUZRrc1VXrXxPPqP6dZ0lqTHVN7vr_teqpM8dvX6sRVw8N-VzQrw2JcJ8Jkux_YrooWoZUkY/s320/2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Πραγματοποιήθηκε στις 7.7.1996 στο Ροδοχώρι της Νάουσας η 7η κατά σειρά συνάντηση των μελών της Πανελλήνιας Ένωσης Επαπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων, των Αντιστασιακών Οργανώσεων ΠΕΑΕΑ, ΠΕΑΤΑΘ, καθώς και πλήθος αγωνιστών που βρίσκονται έξω από το χώρο των ρεβιζιονιστικών κομμάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η φετινή συνάντηση ήταν αφιερωμένη στα 50 χρόνια από την έναρξη του ένοπλου αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), τον οποίο οι ρεβιζιονιστικές ηγεσίες των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Φλωράκη, κλπ. έχουν ως γνωστό χαρακτηρίσει "τυχοδιωκτισμό".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα χώρο της συνάντησης από την πλευρά της "Κίνησης για ενιαίο ΚΚΕ" πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με αφίσσες αφιερωμένες στα 50 χρόνια του ηρωϊκού αγώνα του ΔΣΕ, με εφημερίδες, με βιβλία καθώς και με ζωντανές συζητήσεις με παλιούς και νέους κομμουνιστές αγωνιστές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>"Φωνή της Αλήθειας", αρ. φυλ. 62, 15-31 Ιούλη 1996, σελ. 2</b></div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-9762032167531933652016-05-19T08:17:00.000-07:002016-05-21T13:18:26.726-07:00Διπλασιάστηκαν οι χρήστες ναρκωτικών τη χώρα μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Διπλασιάστηκαν κατά
τη διάρκεια του 1984-1993 οι χρήστες ναρκωτικών
στη χώρα μας ηλικίας 18 ως 35 χρόνων.
παράλληλα το 14 % των νεαρών ατόμων και
το 16,3% της μέσης ηλικίας ενηλίκων που
κατοικούν στην Αθήνα έχουν δηλώσει ότι
έχουν δοκιμάσει κάποια ναρκωτική ουσία.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Φυσικά όλη αυτή η
πραγματικότητα ενδέχεται να φέρει
περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις στο
μέλλον. τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από
δειγματοληπτικές έρευνες που έχει
πραγματοποιήσει η ψυχιατρική κλινική
του πανεπιστημίου Αθηνών και το Ερευνητικό
πανεπιστημιακό ινστιτούτο Ψυχικής
Υγιεινής, τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα
στις 27.6.96 ο οργανισμός καταπολέμησης
των ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ). Είναι γνωστό ότι
το πρόβλημα των ναρκωτικών πέρα από τις
κοινωνικές του διαστάσεις (προβλήματα
οικογενειών, θάνατοι, κλπ.) είναι
οικονομικό και πολιτικά. Οικονομικό
διότι πρόκειται για τζίρο δισεκατομμυρίων
δολλαρίων στον κόσμο από τα κυκλώματα
διακίνησης και εμπορίας. παράλληλα η
"βιομηχανία" των ναρκωτικών κάθε
τόσο παράγει και νέα ναρκωτικά. Πριν
μερικούς μήνες έκανε την εμφάνισή του
στην Ιταλία ένα νέο χημικό ναρκωτικό
το "επεσιάλκ". Πολιτικό διότι η
αποχαύνωση— δηλητηρίαση της νεολαίας
ή ένα κομμάτι της οδηγεί στο περιθώριο,
την παθητικοποιεί, την αδρανοποιεί, την
αποκοιμίζει και έναν αριθμό της στέλνει
στο θάνατο.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Και φυσικά σε κάθε χώρα
μιλάμε για χιλιάδες νέους που έγιναν ή
είναι σήμερα χρήστες ναρκωτικών. Πλάϊ
σ' αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα
έρχονται και οι διακηρύξεις των εκάστοτε
κυβερνήσεων για την "καταπολέμηση
των ναρκωτικών", που φυσικά οι
ανακοινώσεις τους κατά καιρούς για
"συλλήψεις" εμπόρων ή βαποράκια
ναρκωτικών δεν λύνουν το πρόβλημα, διότι
η καθημερινή πραγματικότητα τους
διαψεύδει περίτρανα με την παραπέρα
όξυνση του προβλήματος.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Τα ναρκωτικά είναι
μέρος της δομής του συστήματος απ' όπου
αντλείται μεγάλο οικονομικό κέρδος.
παράλληλα με την χειραγώγηση των μαζών,
ειδικά της νεολαίας, στέλνοντας ένα
κομμάτι της στο περιθώριο, τα ναρκωτικά
είναι αναπόφευκτο φαινόμενο του
καπιταλισμού, όπως η ανεργία, γεννιέται
από το ίδιο το σύστημα και προς όφελός
του χρησιμοποιείται.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
<b>“Φωνής της Αλήθειας”,
αρ. Φυλ. 61, 1-15 Ιούλη 1996, σελ. 3</b></div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-24240873887710986532015-12-15T07:57:00.000-08:002015-12-15T07:58:22.787-08:00Δημήτρης Κ. Βύσσιος (19.5.1916-30.12.1993) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUF_-tKz4JKFj1r9VKNbk2wWxwq5OEPU8gODq-VzHNlq__GGSn63jMRZvnzzsXJwXN1jl6xfFtf_gwKC-bu7EIpy-Bhoss1nqpxxUa8xIjtAy9t6Vi8PLCi6mjISa8nO9tGaHU7_D5ySM/s1600/Dimitris+Vissios.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUF_-tKz4JKFj1r9VKNbk2wWxwq5OEPU8gODq-VzHNlq__GGSn63jMRZvnzzsXJwXN1jl6xfFtf_gwKC-bu7EIpy-Bhoss1nqpxxUa8xIjtAy9t6Vi8PLCi6mjISa8nO9tGaHU7_D5ySM/s320/Dimitris+Vissios.png" width="232" /></a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<b>Ο αλύγιστος κομμουνιστής που έφυγε
</b><br />
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Στις παραμονές Πρωτοχρονιάς έπαψε να
χτυπάει η καρδιά του αλύγιστου και
μαχητικού επαναστάτη κομμουνιστή,
στελέχους του ΚΚΕ 1918-55 και του ένδοξου
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), του
αγαπητού μας συντρόφου Δημήτρη Βύσσιου.</div>
<div style="line-height: 0.51cm; margin-bottom: 0.1cm; page-break-before: auto; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο Δημήτρης Βύσσιος γεννήθηκε στο Αιτωλικό
στις 19 Μάη 1916. Κατάγονταν από εύπορη
οικογένεια (ο πατέρας του ήταν έμπορος
καπνών). Τελείωσε το γυμνάσιο στο
Αιτωλικό, μπήκε στην Ανώτατη Εμπορική
και μετά την αποφοίτησή της δούλεψε
επόπτης συνεταιρισμών στην περιοχή
Νιγρίτας - Σερρών.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Οι επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες
τράβηξαν νωρίς την προσοχή του πνευματικά
ανήσυχου και δραστήριου, αλλά και
ευαίσθητου στα κοινωνικά προβλήματα,
νεολαίου Δημήτρη Βύσσιου και σε νεαρή
ηλικία προσχωρεί στο επαναστατικό
κίνημα και αργότερα γίνεται μέλος του
ΚΚΕ. Έχοντας όλα τα απαραίτητα εφόδια
αποκτά στέρεη θεωρητική κατάρτιση και
εξελίσσεται σ' έναν μαχητικό και ικανό
προπαγανδιστή της μαρξιστικής-λενινιστικής-σταλινικής
κοσμοθεωρίας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Πολέμησε στο μέτωπο τους Ιταλούς φασίστες
επιδρομείς από τις γραμμές του αστικού
στρατού - με οδηγό τη γραμμή του ιστορικού
γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη - και στα
χρόνια της μαύρης κατοχής τους
ιταλο-γερμανούς κατακτητές στην περιοχή
της Δυτικής Στερεάς μέσα από τις γραμμές
των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, καθοδηγούμενων από το
ΚΚΕ, και στη συνέχεια διετέλεσε διοικητής
της Πολιτοφυλακής Αγρινίου. Με το
φούντωμα της μοναρχοφασιστικής
τρομοκρατίας κατέφυγε με χιλιάδες
άλλους αγωνιστές στο Μπούλκες της
Γιουγκοσλαβίας. Με την έναρξη του
δεύτερου αντάρτικου επέστρεψε στην
Ελλάδα και κατατάχθηκε στο ΔΣΕ, αναδείχθηκε
στέλεχός του (αντισυνταγματάρχης,
πολιτικός επίτροπος της 103 ταξιαρχίας
του ΔΣΕ) και πολέμησε από τις γραμμές
του τους υπηρέτες των αγγλοαμερικάνων
ιμπεριαλιστών, Έλληνες μοναρχοφασίστες.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Μετά τον τερματισμό του 3χρονου ηρωικού
αγώνα του ένδοξου ΔΣΕ έφυγε, όπως και
πολλές άλλες χιλιάδες ανταρτών, στην
Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης όπου
έζησε πολιτικός πρόσφυγας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο σ. Δημήτρης Βύσσιος υπεράσπισε πάντα
με συνέπεια, σταθερότητα και αδιαλλαξία
την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ και του
διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Στην επέμβαση των χρουτσωφικών
ρεβιζιονιστών στα εσωτερικά του ΚΚΕ
και την πρόκληση-οργάνωση από μέρος
τους των αιματηρών γεγονότων της
Τασκένδης (9 Σεπτέμβρη 1955), ο Βύσσιος
στάθηκε αποφασιστικός υπερασπιστής
της γραμμής του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον
Νίκο Ζαχαριάδη, και αντιτάχθηκε θαρραλέα
στην ανάμιξη των προδοτών σοβιετικών
ρεβιζιονιστών στα εσωτερικά του κόμματος.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Γνωρίζοντας τη στάση του οι σοβιετικοί
ρεβιζιονιστές τον συνέλαβαν, μαζί με
άλλους κομμουνιστές και τον έριξαν στην
φυλακή, κρατώντας τον 5 1/2 μήνες σε αυστηρή
απομόνωση (χωρίς επισκεπτήριο και χωρίς
ποτέ να τον δει κανείς) και τον Φλεβάρη
του '56 τον καταδίκασαν με προκατασκευασμένες
και ψευδείς κατηγορίες σε 2 (διάρκεια
της δίκης-παρωδία 14-23 Φλεβάρη 1956). Στην
ίδια δίκη καταδικάστηκαν και άλλοι
κομμουνιστές, όπως οι Γ. Καλιαννέσης (3
χρόνια) αντιστράτηγος του ΔΣΕ, Ν. Φράγκος
(3 χρόνια), Σκαρλάτος (2 χρόνια) και σε
άλλες δίκες άλλοι κομμουνιστές (ο σ.
Βύσσιος στην "Ανοιχτή επιστολή στον
Μ. Πονομαριόφ". Γενάρης 1991, δίνει
λεπτομέρειες της δίκης-παρωδία).</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Μετά την καταδίκη του τον μετέφεραν στο
στρατόπεδο συγκέντρωσης γερμανών
αιχμαλώτων Μορτόβια. Εκεί, ενώ στους
γερμανούς αιχμαλώτους η προδοτική
χρουτσωφική κλίκα είχε επιτρέψει να
παίρνουν δέματα από τον Ερυθρό Σταυρό,
στους Έλληνες κομμουνιστές δεν επέτρεπε.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο Δημήτρης Βύσσιος, όπως και σειρά άλλοι
Έλληνες κομμουνιστές είχε την τύχη και
τη μεγάλη τιμή να συνδεθεί το όνομά του
με τις πρώτες στην Ιστορία διώξεις που
εξαπέλυσαν οι προδότες χρουτσωφικοί
ρεβιζιονιστές στο διεθνές κομμουνιστικό
κίνημα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Και μετά την καταδίκη και εξορία του ο
Βύσσιος αντιστάθηκε και καταπολέμησε
την αντεπαναστατική ρεβιζιονιστική
γραμμή του 20ου συνεδρίου του ΚΣΚΕ και
τη διορισμένη στο "Κ"ΚΕ από του
σοβιετικούς δεξιά οπορτουνιστική
προδοτική ομάδα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-
Βαφειάδη-Δημητρίου κ.λ.π. και υπεράσπισε
την επαναστατική γραμμή του κόμματος,
με επικεφαλής τον εξόριστο στη Σιβηρία
γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη. Γι' αυτό
τον Οκτώβρη του 1962 στέλνεται εξορία
(όπως και πολλά άλλα στελέχη του κόμματος)
στην Κοντσιτάβσκαγια του Καζαχστάν και
ζει στις εξοντωτικές συνθήκες της
Σιβηρίας (-40<sup>ο</sup>) ως τον Ιούνη του
1970, που επιστρέφει στην Τασκένδη.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Στην πάλη κατά του χρουτσωφικού
ρεβιζιονισμού ο Βύσσιος δεν γνώρισε
φόβο: δεν φοβήθηκε ούτε την τρομοκρατία
της KGB ούτε τις συκοφαντίες, ούτε τις
συλλήψεις, ούτε τις φυλακές των σοβιετικών
ρεβιζιονιστών και τις εξορίες, ούτε τις
εξοντωτικές συνθήκες της παγωμένης
Σιβηρίας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Στην πατρίδα επέστρεψε τον Οκτώβρη του
1988 όπου δούλεψε πάντα για τη συσπείρωση
και ενότητα των κομμουνιστών στη βάση
του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού.
Συμμετείχε και έπαιρνε μέρος στις
δραστηριότητες της “Επιτροπής Υπεράσπισης
της Μνήμης και του Έργου του Στάλιν".
Όταν έφτασε στην Ελλάδα η σωρός του Ν.
Ζαχαριάδη, ο σ. Δ. Βύσσιος πρωτοστάτησε
μαζί με τους Αν. Βρατσάνο, Βασ. Ασπρίδη,
Γ. Καρούλα, Γ. Καραστάθη, κ.λ.π. να αποτραπεί
το καπέλωμα της τελετής της ταφής του
Ζαχαριάδη από τη ρεβιζιονιστική ηγεσία
του "Κ"ΚΕ, στην οποία μίλησε από
μέρος των κομμουνιστών ο Πέτρος Τουλούδης
που ξεσκέπασε το ρόλο των προδοτών
ρεβιζιονιστών δολοφόνων του γενικού
γραμματέα του ΚΚΕ.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο Δ. Βύσσιος συμμετείχε στην προετοιμασία
των 2 συσκέψεων κομμουνιστών που κατέληξαν
στην ίδρυση της Κίνησης για Ενιαίο ΚΚΕ
1918-55 και ήταν μέλος της. Ο θάνατός του
είναι μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια
για την Κίνηση για Ενιαίο ΚΚΕ και για
το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο Δημήτρης Βύσσιος ήταν ένας επαναστάτης
κομμουνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ
1918-55 που συγκέντρωνε όλα εκείνα τα
σπουδαία και αξιοζήλευτα χαρακτηριστικά
γνωρίσματα των κομμουνιστών και των
στελεχών των διαπαιδαγωγημένων στο
πνεύμα της επαναστατικής γραμμής του
διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος,
καθοδηγούμενο από τον Στάλιν και το ΚΚΕ
1918-55 με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη.
Διακρίνονταν για την πίστη (βασισμένη
στην επιστημονική γνώση) και την
απεριόριστη αφοσίωσή του στην υπόθεση
της προλεταριακής επανάστασης και του
κομμουνισμού. Ήταν σεμνός, σοβαρός,
ανιδιοτελής, αθόρυβος (μακριά από
καριερισμούς και επιδείξεις), αλλά και
περήφανος, αλύγιστος και ακατάβλητος,
αποφασιστικός και θαρραλέος, μαχητικός
και αδιάλλακτος αγωνιστής. Ήταν αυστηρός,
μα δίκαιος και αντικειμενικός κριτής
στις ασυνέπειες και ταλαντεύσεις.
Αντιμετώπιζε με πολύ αυστηρότητα τις
ασυνέπειες και τα ξεστρατίσματα στελεχών,
τα θεωρούσε ασυγχώρητα αλλά δεν ήταν
εκδικητικός.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Στο πρόσωπό του ενώνονταν αρμονικά ο
πατριώτης με τον επαναστάτη διεθνιστή,
αλλά και η επαναστατική κοσμοθεωρία
του μαρξισμού με την επαναστατική πράξη.
Ο Δημήτρης Βύσσιος διέθετε σπουδαία
πνευματικά εφόδια. Υπήρξε καλός γνώστης
της επαναστατικής μαρξιστικής-λενινιστικής-σταλινικής
κοσμοθεωρίας, είχε πλατιά μόρφωση και
συνάμα διακρίνονταν για την καλή και
σε βάθος γνώση των αντίπαλων
αστικο-ρεβιζιονιστικών θεωριών.
Εντυπωσίαζε η ικανότητα ανάλυσης,
κατάταξης και σύνθεσης, η ικανότητα
τεκμηριωμένης κριτικής, η ακριβολογία,
η καθαρότητα της σκέψης του, η πειστική
δύναμη και το ακαταμάχητο των επιχειρημάτων
του. Υπήρξε μία ισχυρή και δυναμική
προσωπικότητα με σιγουριά και
αυτοπεποίθηση, βασισμένα όχι απλά στην
πίστη στις επαναστατικές ιδέες, μα πρώτ'
απ' όλα στη στέρεη επιστημονική γνώση
της εποχής μας.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Οι ιστορικές και πολιτικές συγκυρίες
δεν επέτρεψαν στο σύντροφο Βύσσιο να
δώσει όσα μπορούσε στο ελληνικό
κομμουνιστικό κίνημα, όμως παραμένει
μια σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού
κομμουνιστικού κινήματος. Και δεν είναι
καθόλου τυχαίο, έχοντας υψηλό αίσθημα
επαναστατικής και πατριωτικής ευθύνης,
ότι θεώρησε χρέος του να απαντήσει στις
ψευδολογίες της συνέντευξης του Μ.
Πονομαριόφ, σημειώνοντας σε κάποιο
σημείο της "Ανοιχτής επιστολής"
του: "προβάλλει η ανάγκη να ειπωθούν
από μας εκείνα που εσείς "ξεχάσατε"
και η ΚΕ του ΚΚΕ αντιπαρέρχεται".</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
Ο σ. Δημήτρης Βύσσιος και η συντριπτική
πλειοψηφία των Ελλήνων κομμουνιστών
με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, που
αντιτάχθηκαν και καταπολέμησαν το
χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό, πρόβλεψαν
επιστημονικά πως η εφαρμογή της
αντεπαναστατικής γραμμής του 20ου
συνεδρίου θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην
ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου,
στην εξάλειψη του σοσιαλιστικού
συστήματος και στη διάλυση του διεθνούς
κομμουνιστικού κινήματος. Αυτού βρίσκεται
η μεγάλη και η ιστορική συνεισφορά τους
στο ελληνικό μα και στο διεθνές
κομμουνιστικό κίνημα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.1cm; text-align: justify; text-indent: 0.61cm;">
<i>Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 7, 15-31 Γενάρη 1994, σελ. 3</i> </div>
</div>
Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-17407609847262417922013-12-21T05:36:00.001-08:002013-12-21T05:36:50.795-08:00ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ<p style="font: 14px helvetica,arial,sans-serif; margin: 12px auto 6px; display: block; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; -x-system-font: none"><a title="View ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ on Scribd" style="text-decoration: underline" href="http://www.scribd.com/doc/192882888/%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91%CE%A3-%CE%97-%CE%A6%CE%A9%CE%9D%CE%97-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91%CE%A3">ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ</a></p><iframe id="doc_51857" class="scribd_iframe_embed" height="600" src="//www.scribd.com/embeds/192882888/content?start_page=1&view_mode=scroll&show_recommendations=true" frameborder="0" width="100%" scrolling="no" data-aspect-ratio="undefined" data-auto-height="false"></iframe> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-71248482327496091792013-05-08T02:34:00.001-07:002013-05-08T02:34:31.401-07:00Η “ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ” ΤΩΝ ΓΚΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ<p><b>ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. </b>(αρ. φυλ. 13, σελ 1,4. 15-30 Απριλίου 1994)<b></b> <p><b>Η “ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ” ΤΩΝ ΓΚΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ</b> <p>Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την απαλλοτρίωση της βασιλικής ‘’περιουσίας’’ <p>Στις 13 Απρίλη ψηφίστηκε επιτέλους στη Βουλή το σχέδιο νόμου που είχε καταθέσει, την 1<sup>η</sup> Απρίλη, στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής η κυβέρνηση, το οποίο προβλέπει τη στέρηση της ελληνικής ιθαγένειας της οικογένειας Γκλύξμπουργκ, ακυρώνει τα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα, καταργεί το νόμο ρύθμισης της βασιλικής περιουσίας που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση της ΝΔ και απαλλοτριώνει την ‘’περιουσία’’ των Γκλύξμπουργκ υπέρ του ελληνικού δημοσίου. Το νομοσχέδιο ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ‘’Κ’’ΚΕ, ενώ η ΠΟΛΑ ψήφισε ‘’ναι’’ για την απαλλοτρίωση της ‘’περιουσίας’’ και ‘’όχι’’ για την αφαίρεση της ιθαγένειας. Ο πολύς Λεντάκης, που κάποτε παρίστανε τον ‘’αριστερό’’, από υπέρμαχος της απελευθέρωσης των εγκληματιών φασιστών συνταγματαρχών, εμφανίζεται τώρα στη Βουλή υπέρμαχος της διατήρησης της ιθαγένειας των Γκλύξμπουργκ παραθέτοντας μάλιστα και ‘’νομικά επιχειρήματα’’! Το αντιδραστικό κόμμα της ΝΔ κατά την ώρα της ψηφοφορίας αποχώρησε επιδεικτικά από τη Βουλή, επιβεβαιώνοντας έτσι, για άλλη μια φορά, το μοναρχοφασιστικό του χαρακτήρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνη όχι γιατί έφερε αυτή τη στιγμή το νομοσχέδιο για ψήφιση, όπως προσπαθούν να περάσουν στο λαό οι ρεβιζιονιστές βουλευτές, αλλά αντίθετα επειδή το κατέθεσε πολύ καθυστερημένα, δηλαδή 14 χρόνια μετά την πρώτη εκλογική νίκη, πράγμα που έδωσε τη δυνατότητα στο Γκλύξμπουργκ, να μεταφέρει την κινητή ‘’περιουσία’’ του στο εξωτερικό και να κερδίσει δεκαετίες ολόκληρες τεράστια ποσά από την ακίνητη. Το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να είχε ρυθμίσει το θέμα από το 1981 και το ότι δεν το έκανε δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία. Όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τον έκπτωτο μονάρχη, έπρεπε να είχαν ρυθμιστεί από το 1974. Είναι μεγάλη ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ γι’ αυτό το θέμα. Ποια ήταν όμως η στάση των κομμάτων από τη μέρα της κατάθεσης του νομοσχεδίου μέχρι την ψήφισή του? Ο λαός περίμενε ίσως, σύμφωνα με το δημοψήφισμα του ’74, ότι όλα τα κόμματα θα κρατούσαν την ίδια στάση στα ζητήματα που σχετίζονταν με τον έκπτωτο μονάρχη και εκκρεμούσαν ήδη δυο ολόκληρες δεκαετίες. Δεν έγινε όμως έτσι. <p>Νέα Δημοκρατία. Σε ανακοίνωσή της η ΝΔ τόνιζε, ‘’ Η κυβέρνηση για να καλύψει την απραξία της, την αδυναμία και την ανικανότητα της να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα προβλήματα, επέλεξε να καταθέσει αυτή τη στιγμή το νομοσχέδιο για την βασιλική περιουσία, με σκοπό να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό από τα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν’’. Αμέσως μετά, στις 3 Απρίλη, ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, ο γνωστός μοναρχικός και αυλόδουλος, Κ. Μητσοτάκης, καταγγέλλει το σχέδιο νόμου ως ‘’αντισυνταγματικό’’, ενώ στη συνέχεια γνωστοί μοναρχοφασίστες βουλευτές του ίδιου κόμματος όπως, Ανδρεουλάκος, Παπαδόγγονας, Ξαρχάς, Ζαχαράκης κ.α. ξεσπαθώνουν για δυο ολόκληρες βδομάδες υπέρ του έκπτωτου μονάρχη, προκαλώντας θρασύτατα τα αντιμοναρχικά δημοκρατικά αισθήματα του λαού μας. Και ο Έβερτ στη γραπτή δήλωσή του 13 Απρίλη επαναλαμβάνει τα περί ‘’αποπροσανατολισμού’’ και παραπλάνησης του λαού και τα περί ‘’αντισυνταγματικότητας’’ του νομοσχεδίου. Ολόκληρο το κόμμα της ΝΔ, με τις φιλομοναρχικές του τοποθετήσεις αυτές τις ημέρες, την αποχώρησή του 12 Απρίλη από τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη δήμευση της ‘’περιουσίας’’ του έκπτωτου μονάρχη, αλλά και την αποχώρησή του από τη Βουλή κατά την ώρα της ψηφοφορίας έδειξε με τον πιο πειστικό τρόπο τον αντιδραστικό μοναρχικό του χαρακτήρα και όχι πως θέλει να το παρουσιάσει ο ‘’ριζοσπάστης’’ σε αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του, σαν δήθεν μόνο απλή ‘’σύμπλευση της ηγεσίας της ΝΔ με τους νοσταλγούς του Γκλύξμπουργκ’’. Ο ‘’Ρ’’ έγραψε για ‘’ακροβασία αυτού του κόμματος μεταξύ του ‘’εκσυγχρονιστικού’’ του προφίλ και της ισχυρής φιλομοναρχικής ομάδας των βουλευτών της ΝΔ’’ (Ρ, 5.4.94), για ‘’διαπιστευτήρια’’ του Έβερτ στους φιλομοναρχικούς μίλησε για ‘’σύμπλευση της ηγεσίας της ΝΔ με τους νοσταλγούς του Γκλύξμπουργκ’’ (Ρ, 14.4.94) και στον τίτλο ‘’πανηγυρική σύμπλευση ΝΔ με μοναρχικούς’’ (!!!), λες και δεν κράτησε σύσσωμη η ΝΔ την ίδια στάση απέναντι στα ζητήματα που αφορούσαν τον Γκλύξμπουργκ (υπέρ των συμφερόντων του έκπτωτου μονάρχη) και δεν αποχώρησε σύσσωμη από τη Βουλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Απροκάλυπτος, λοιπόν, εξωραϊσμός αυτού του αντιδραστικού φιλομοναρχικού κόμματος από μέρους της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας, αλλά και προκλητική στάση απέναντι στους κομμουνιστές και αντιφασίστες που γνωρίζουν καλά, ότι αυτό το κόμμα συγκεντρώνει στις γραμμές του γνωστούς και κρυφούς μοναρχοφασίστες, χουντικούς, απογόνους των συνεργατών των κατακτητών και των δοσιλόγων, των τρομοκρατών, χαφιέδων, βασανιστών, τραμπούκων, κλπ είναιτ ο κόμμα των τρικύκλων και των σιδηρολοστών (Λαμπράκης, Τεμπονέρας, κλπ) και των πρωτοπαλίκαρων της ΕΚΟΦ. Η σημερινή θέση της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας για ‘’εκσυγχρονιστική’’ ομάδα Έβερτ είναι επανέκδοση της γνωστής μεταπολιτευτικής τους θέσης της λεγόμενης ‘’φωτισμένης Δεξιάς’’, την οποία ο Λ. Κύρκος διακήρυσσε σε όλους τους τόνους. Με τη ‘’φωτισμένη’’ ή ‘’εκσυγχρονισμένη’’ και μη Δεξιά, η ρεβιζιονιστική ηγεσία σχημάτισε κυβέρνηση το 1989, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά και μοναδική ως τώρα φορά στην ιστορία της εκατονταετούς ύπαρξης του ρεβιζιονισμού από τα τέλη του περασμένου αιώνα. <p>Ηγεσία ‘’Κ’’ΚΕ-Ριζοσπάστης. Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του ‘’Ρ’’ την επομένη της κατάθεσης του σχεδίου νόμου, ‘’παιχνίδια με την βασιλική περιουσία’’ (‘’Ρ’’ 2.4.94.)!!! Αναφερόμενος στην κατάθεση γράφει, ‘’πρόκειται ουσιαστικά για μια προσπάθεια αντιπερισπασμού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και δημιουργίας εντυπώσεων, ενόψει των επερχόμενων ευρωεκλογών, αλλά και της δημοσιοποίησης την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή του νέου αντιλαϊκού φορολογικού νομοσχεδίου’’. Μήπως αργότερα άλλαξαν στάση? Καθόλου! Στις 11 Απρίλη ο τίτλος του ‘’Ρ’’ είναι ‘’Αποπροσανατολισμού και θρασύτητας συνέχεια..’’ και στη δήλωση του Μ. Μαϊλη (‘’Ρ’’, 12.4.94) (μέλος του ΠΓ) γίνεται λόγος για ‘’αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν’’. Την ίδια ημέρα οι ρεβιζιονιστές βουλευτές στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή επισημαίνουν τη ‘’χρήση του συγκεκριμένου νομοθετήματος, σαν πόλο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, όταν την ίδια στιγμή συζητείται το φορολογικό νομοσχέδιο’’ (‘’Ρ’’, 13.4.94). Με άλλα λόγια, ένα πάγιο, σωστό και για δυο ολόκληρες δεκαετίες ανεκπλήρωτο αίτημα του λαού μας, εκείνο της απαλλοτρίωσης της βασιλικής ‘’περιουσίας’’, είναι για τους ρεβιζιονιστές ηγέτες ανύπαρκτο και ‘’παιχνίδι’’, και όταν τίθεται για λύση, αυτοί το χαρακτηρίζουν ‘’πόλο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης’’(!) και μια ‘’προσπάθεια αντιπερισπασμού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ’’, και επομένως κατά τους ρεβιζιονιστές δεν έπρεπε να τεθεί για λύση ούτε και τώρα. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η τοποθέτηση αυτή, αν όχι υπεράσπιση των συμφερόντων των Γκλύξμπουργκ στο συγκεκριμένο θέμα? Μα τα ίδια ακριβώς υποστήριξε και η ΝΔ και δεν είναι καθόλου τυχαία η ταύτιση των θέσεων τους, δηλαδή εκείνη του λεγόμενου ‘’αποπροσανατολισμού του λαού’’, που πίσω της υποκρύπτεται η υπεράσπιση των συμφερόντων του έκπτωτου μονάρχη. Ένα άλλο ερώτημα που πλανάται στο λαό είναι γιατί σε αυτά τα 20 χρόνια δεν έθεσαν οι ρεβιζιονιστές βουλευτές αυτό το θέμα στη Βουλή. Την απάντηση και σε αυτό το ερώτημα δίνει η σημερινή στάση τους. Με αυτή την ευκαιρία, ας σημειώσουμε εδώ, ότι είναι ακριβώς αυτή η δεξιά πολιτική γραμμή της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας που άφησε και αφήνει ανοιχτό το δρόμο στη δημαγωγία του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ και οδήγησε πλήθος κόσμου της αριστεράς στις γραμμές αυτού του κόμματος.</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-42455586830094766542013-05-02T11:38:00.001-07:002013-05-02T11:38:53.992-07:00Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ<p><b>ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ</b> (αρ. φυλ. 25, σελ 2, 15-30 Νοέμβρη 1994) <p align="center"><b>Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ</b> <p align="center"><b>Με αφορμή τα 76 χρόνια του ΚΚΕ (1918-56)</b> <p>Τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα σήμερα αμφισβητείται ανοιχτά από διάφορες πλευρές η αναγκαιότητα ύπαρξης του κόμματος νέου τύπου, και μάλιστα γίνεται προσπάθεια να δειχθεί ότι η θεωρία για το κόμμα δεν έχει σχέση με τον Μαρξ, δεν αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μαρξισμού-λενινισμού. Αυτό καθιστά αναγκαία μια έστω και λειψή ιστορική αναφορά σε αυτό το ζήτημα, χωρίς να αναφερθούμε στα ιδιαίτερα ουσιώδη χαρακτηριστικά του κόμματος νέου τύπου, του επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος του προλεταριάτου. Οι θεμελιωτές του επιστημονικού κομμουνισμού Μαρξ-Ένγκελς, που απόδειξαν τη χρεωκοπία του καπιταλισμού και την αναπόφευκτη αντικατάστασή του από τον κομμουνισμό, δεν αποσαφήνισαν μόνο τον ρόλο του προλεταριάτου σαν νεκροθάφτη του καπιταλισμού και δημιουργό-οικοδόμο της νέας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας αλλά κατέδειξαν και την αναγκαιότητα συγκρότησης και ύπαρξης του επαναστατικού πολιτικού κόμματος του, χωρίς το οποίο είναι αδύνατη η εκπλήρωση της ιστορικής του αποστολής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι το πρώτο επαναστατικό πρόγραμμα του προλεταριάτου φέρει τον τίτλο ‘’Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος’’, ενώ ο Ένγκελς πολύ αργότερα στα 1889, αφού πρώτα επαναλαμβάνει τη γνωστή θέση ότι ‘’το προλεταριάτο δε μπορεί να κατακτήσει την πολιτική κυριαρχία… χωρίς βίαιη επανάσταση’’, θεωρεί αναγκαίο να σημειώσει πως ‘’για να είναι το προλεταριάτο, την αποφασιστική στιγμή, αρκετά ισχυρό και να μπορεί να νικήσει – ο Μαρξ κι εγώ υποστηρίζουμε αυτή τη θέση από το 1847- είναι ανάγκη να δημιουργήσει το δικό του κόμμα, που θα διαφέρει από όλα τα άλλα κόμματα και θα αντιτίθεται σε αυτά, που θα έχει συνείδησή του ότι είναι ταξικό κόμμα’’ και επιπλέον υπογραμμίζει ότι το κόμμα πρέπει να ακολουθεί πάντα γραμμή η οποία να μην οδηγεί ποτέ ‘’σε αμφισβήτηση του προλεταριακού ταξικού χαρακτήρα του κόμματος’’. Όπως είναι γνωστό, τα πρώτα εργατικά κόμματα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, δημιουργήθηκαν στο δεύτερο μισό του 19<sup>ου</sup> αιώνα και στην ιμπεριαλιστική περίοδο του καπιταλισμού έχασαν τον επαναστατικό χαρακτήρα τους, πέρασαν στα χέρια οπορτουνιστών πρακτόρων της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, μετατράπηκαν σε απλά κοινοβουλευτικά κόμματα και έπαψαν να είναι μαχητικά κόμματα του προλεταριάτου που αγωνίζεται για την υπεράσπιση των συμφερόντων του και τη νίκη του σοσιαλισμού. Η νέα ιμπεριαλιστική περίοδος στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, που είναι περίοδος επαναστατικών αγώνων του προλεταριάτου, περίοδος που στην ημερήσια διάταξη μπαίνει η προλεταριακή επανάσταση και η κατάληψη της εξουσίας, θέτει καθήκοντα στο προλεταριάτο που για να ανταποκριθεί σε αυτά έχει ανάγκη την ύπαρξη ενός επαναστατικού μαχητικού κόμματος νέου τύπου, το οποίο για πρώτη φορά δημιουργείτε στη Ρωσία από το Λένιν, το κόμμα των Μπολσεβίκων που αποτέλεσε και το υπόδειγμα για την ίδρυση εκείνη την περίοδο πολλών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ των οποίων και του ΚΚΕ, που προσχώρησαν στην Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή που ιδρύθηκε το 1919. Οι επιτυχίες που σημείωσε το διεθνές προλεταριάτο, μαζί και αυτό της χώρας μας, ως τα μέσα της δεκαετίας του ’50 στην πάλη κατά του καπιταλισμού, του φασισμού και του ιμπεριαλισμού και της υπεράσπισης των συμφερόντων και δικαιωμάτων του σε παγκόσμια κλίμακα, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και στη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου είναι αδιανόητες χωρίς τη δράση και πολύ περισσότερο χωρίς την ύπαρξη των κομμάτων νέου τύπου, των κομμουνιστικών κομμάτων, χωρίς την Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή και το Γραφείο Πληροφοριών με επικεφαλής τον Ι. Στάλιν. Η επικράτηση του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού στο Μπολσεβίκικο Κόμμα και στη συνέχεια στα άλλα κομμουνιστικά κόμματα προκάλεσε μεγάλη ζημιά που έπαθε το διεθνές προλεταριάτο και οι λαοί, επειδή, πρώτο, ανέτρεψε τη δικτατορία του προλεταριάτου και εξάλειψε σταδιακά το σοσιαλισμό στη Σ.Ε., δεύτερο, διέλυσε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και τρίτο, στέρησε το προλεταριάτο της μαχητικής οργανωμένης πρωτοπορίας του, το κόμμα νέου τύπου. Με λίγα λόγια ο χρουστσιωφικός ρεβιζιονισμός οδήγησε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στη σημερινή καταστροφή. Το πέρασμα του ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ, μετά τη γνωστή ωμή και απροσχημάτιστη επέμβαση της προδοτικής ομάδας Χρουστώφ-Μπρέζνιεφ στα εσωτερικά του κόμματος και τη βίαιη καθαίρεση της επαναστατικής ηγεσίας Ζαχαριάδη, μετέτρεψε το ηρωϊκό ΚΚΕ, σε ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, το σημερινό ‘’Κ’’ΚΕ. Έτσι η εργατική τάξη και ο λαός μας στερήθηκαν το επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, το μαχητικό υπερασπιστή των συμφερόντων τους. Η διεθνής ιστορική πείρα των τελευταίων δεκαετιών από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 και ύστερα έδειξε καθαρά, ότι το προλεταριάτο χωρίς το επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, το κομμουνιστικό κόμμα, το κόμμα λενινιστικού-σταλινικού τύπου δε μπορεί ούτε την πολιτική εξουσία να κατακτήσει ούτε τα ταξικά του συμφέροντα να υπερασπίσει αποτελεσματικά, μα ούτε και τις κατακτήσεις σε οποιονδήποτε τομέα μπορεί να διατηρήσει ούτε επιτυχίες να σημειώσει στον αγώνα του κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Αντίθετα στην περίοδο της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς και ως το θάνατο του Ι. Στάλιν που οι αγώνες του προλεταριάτου καθοδηγούνταν από τα κομμουνιστικά κόμματα, που ήταν κόμματα νέου τύπου σημειώθηκαν πρωτοφανείς επιτυχίες. Γι’ αυτό κύριος στόχος των επιθέσεων της αστικής τάξης και των πρακτόρων της ρεβιζιονιστών και οπορτουνιστών των διαφόρων αποχρώσεων υπήρξε στο παρελθόν, είναι και σήμερα, θα είναι και στο μέλλον το κόμμα νέου τύπου, που η δημιουργία του αποτελεί ζωτικότατη ανάγκη για τον αγώνα του προλεταριάτου και των άλλων εργαζομένων και επειδή επιπλέον ‘’το κόμμα είναι το συνειδητό τμήμα του προλεταριάτου, το οποίο εισάγει τη σοσιαλιστική συνείδηση στο αυθόρμητο εργατικό κίνημα’’. Στη σημερινή περίοδο στις οργανώσεις που αναφέρονται στο μαρξισμό-λενινισμό και αρνούνται το επαναστατικό κόμμα νέου τύπου ανήκει πρώτα-πρώτα το ‘’Κ’’ΚΕ, επειδή γενικά δεν καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και ειδικά στα ζητήματα του σοσιαλισμού και της επανάστασης καθοδηγείται από το χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και διάφορες σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, ενώ στον οργανωτικό τομέα αποτελεί συνοθύλευμα δεξιών οπορτουνιστικών ομάδων. Το επαναστατικό κόμμα νέου τύπου αρνούνται και οι οπορτουνιστικές αντισταλινικές οργανώσεις ΜΛ-ΚΚΕ, ΚΚΕ ΜΛ, ΕΚΚΕ, ΟΑΚΚΕ, επειδή γενικά στη δράση τους δεν καθοδηγούνται από τον μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό (από καιρό κρατάνε ψηλά την κουρελιασμένη χρουστοφική σημαία των ‘’λαθών του Στάλιν’’) και επειδή ορίζουν το σοσιαλισμό σαν κοινωνία στην οποία διατηρούνται οι δυο βασικές ανταγωνιστικές τάξεις της καπιταλιστικής κοινωνίας, το προλεταριάτο και η αστική τάξη (ο σοσιαλισμός των οπορτουνιστικών αυτών οργανώαεων δίνεται στο παρακάτω απόσπασμα του ΜΛ-ΚΚΕ..’’το προλεταριάτο και η αστική τάξη είναι οι δύο βασικές ανταγωνιστικές τάξεις της καπιταλιστικής κοινωνίας και επίσης παραμένουν ανταγωνιστικές τάξεις και στη σοσιαλιστική κοινωνία’’ Λαϊκος Δρόμος 7.11.92 και Συνδιάσκεψη ΜΛ-ΚΚΕ, 7-9 Ιουνίου 1991). Και στον οργανωτικό τομέα η αντίληψη της ύπαρξης ‘’δυο γραμμών’’ στο κόμμα σημαίνει ανοιχτή άρνηση του κόμματος νέου τύπου, το οποίο έχει πάντα μία μόνο γραμμή, τη μαρξιστική-λενινιστική γραμμή. Και οι μικροαστοί οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ αρνούνται το κόμμα νέου τύπου, επειδή στο ζήτημα του σοσιαλισμού καθοδηγούνται από τις αντιλήψεις των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών, ενώ τελευταία στο οργανωτικό ζήτημα προχώρησαν μσε ανοιχτή απόρριψη του κόμματος νέου τύπου, θεωρώντας το ‘’στενό κορσέ’’ και υποκαθιστώντας το με τις ‘’παρέες’’ και τους ‘’ομίλους’’. Η δημιουργία του κόμματος νέου τύπου, ενός λενινιστικού-σταλινικού κόμματος, είναι σήμερα το πιο σπουδαίο, το πρωταρχικό καθήκον των κομμουνιστών. Η συγκρότηση του κόμματος νέου τύπου είναι υπόθεση και υποχρέωση όλων των κομμουνιστών..μέσα και έξω από το ΚΚΕ. Επομένως το πρόβλημα της ενότητας (ιδεολογική-πολιτική-οργανωτική) στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού για τη συγκρότηση επαναστατικού ΚΚΕ αναδείχνεται στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της στιγμής.</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-19687164608410026942013-04-29T12:34:00.001-07:002013-04-29T12:34:32.299-07:00ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΜΟΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΜΟΥ-ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ<p><b>ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b>(αρ. φυλ. 58, σελ 2, 15-31 Μάη 1996) <p>Το παιδομάζωμα που άρχισε στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου από τους μοναρχοφασίστες και πήρε τότε μεγάλες διαστάσεις, συνεχίστηκε μέχρι και το 1975, σύμφωνα με καταγγελίες των θυμάτων, οι οποίες δημοσιεύονται στον αστικό τύπο και μερικές ατομικές περιπτώσεις έγιναν γνωστές από την τηλεόραση τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτό το παιδομάζωμα ήταν η φορολογία σε αίμα που ο λαός μας ιδιαίτερα δε οι προοδευτικοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου και άλλες φτωχές οικογένειες πλήρωσαν στην κυρίαρχη αστική τάξη. Πολλούς τρόπους χρησιμοποίησαν για να αρπάξουν τα παιδιά από τους γονείς τους. Τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης για παράδειγμα τους εκβίαζαν να υπογράψουν δήλωση ‘’μετανοίας’’, διαφορετικά θα έχαναν τα παιδιά τους. Άρπαζαν τα παιδιά από τους γονείς εκείνους που δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς. Άρπαζαν τα παιδιά των μαχητών που αγωνίζονταν από τις γραμμές του ΔΣΕ. Άρπαζαν τα παιδιά των λεγόμενων ‘’συμμοριτόπληκτων’’ κλπ. Οι αρπαγές γίνονται από φασιστικές δεξιές ληστοσυμμορίες αλλά και από το μοναρχοφασιστικό στρατό και τη χωροφυλακή. Άλλος αποτελεσματικός τρόπος αρπαγής παιδιών ήταν τα Μαιευτήρια, όπου το ένα από τα δίδυμα παιδιά το άρπαζαν, παρουσιάζοντάς το ως ‘’πεθαμένο’’, ενώ στο αίτημα των γονιών να τους παραδοθεί το ‘’νεκρό’’ παιδί τους δήλωναν πως οι ίδιοι φρόντισαν για την ‘’ταφή’’ του. Άλλα μέρη από τα οποία αποσπούσαν παιδιά ήταν τα βρεφοκομεία, οικοτροφεία, ιδιωτικές κλινικές και ιδρύματα, όπως ο ‘’Άγιος Στυλιανός’’ στη Θεσσαλονίκη και οι πολλές ‘’παιδουπόλεις’’ (σε αυτές τις λεγόμενες ‘’παιδουπόλεις’’ τα δεκάδες χιλιάδες αρπαγμένα παιδιά υπέστησαν κτηνώδη βασανιστήρια για να αποκηρύξουν τους πατριώτες γονείς τους και να γίνουν ‘’εθνικόφρονες’’ δηλαδή γενίτσαροι του μοναρχοφασισμού) περίπου 70 τον αριθμό, όπως αυτή στη Λέρο, τις οποίες είχε δημιουργήσει η ‘’Φρίκη’’- Φρειδερίκη, πρώην δραστήριο μέλος της χιτλερικής ναζιστικής νεολαίας, για να περιμαζέψει, ‘’προστατέψει’’ και ‘’αναμορφώσει’’ τα παιδιά των ‘’συμμοριτών’’, όπως συκοφαντικά αποκαλούσαν τους πατριώτες αντιφασίστες και κομμουνιστές αντάρτες του ΔΣΕ οι ντόπιοι μοναρχοφασίστες. Ας σημειωθεί πώς υπεύθυνοι για τις εξαφανίσεις των βρεφών ήταν ιερείς, γιατροί, μαίες και διευθυντές των διαφόρων ιδρυμάτων, υπέρμαχοι της ‘’εθνικοφροσύνης’’, δηλαδή του μοναρχοφασισμού. Καραβιές από αυτά τα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από την ‘’υψηλή προστασία’’ της Βασίλισσας Φρειδερίκης μεταφέρθηκαν με το υπερωκεάνιο ‘’Β. Φρειδερίκη’’ στην Αμερική για υιοθεσία-πούλημα. Υπολογίζεται πώς τα παιδιά που με αυτούς τους τρόπους αρπάχτηκαν από τους γονείς τους ανέρχονται πάνω από 25.000. Τα παιδιά αυτά υιοθετήθηκαν-πουλήθηκαν. Η τιμή για κάθε παιδί ήταν από 15-30 λίρες, σύμφωνα με αυτά που συχνά καταγγέλλονται στον τύπο. Η αρπαγή για πούληση-υιοθεσία νηπίων, βρεφών και μικρών παιδιών υπήρξε η πρακτική εκδήλωση του ταξικού μίσους και σκληρότητας από τους ‘’νικητές’’ του εμφυλίου πολέμου που διαδραματίστηκε για πολλές δεκαετίες. Αυτοί οι αδίστακτοι άρπαγες απροστάτευτων και αθώων παιδιών κατηγορούσα το ΔΣΕ για ‘’παιδομάζωμα’’, δηλαδή για την απομάκρυνση των παιδιών από τις περιοχές πολεμικών επιχειρήσεων για να γλιτώσουν από το βέβαιο θάνατο και τη μεταφορά τους στις Λαϊκές Δημοκρατίες για να σωθούν. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και τα πιο μεγάλα ψέματα ‘’έχουν κοντά πόδια’’. Σήμερα τα παιδιά που υιοθετήθηκαν-πουλήθηκαν, χωρίς τα πραγματικά τους ονόματα και τη συγκατάθεση των φυσικών γονιών τους, κάνουν έρευνες στα αρχεία των διαφόρων ιδρυμάτων για να βρουν τους συγγενείς τους, και δίκαια βέβαια έχουν αποσπάσει τη συμπάθεια του κόσμου, ο οποίος φανερά εκδηλώνει τον αποτροπιασμό του και την αγανάκτησή του ενάντια στους εμπόρους ανθρώπινης σάρκας. Τα παιδιά που συγκέντρωσε ο ΔΣΕ με τη συγκατάθεση των γονιών τους, γλιτώνοντας τα έτσι από βέβαιο θάνατο, τις κακουχίες, την πείνα και τις αρρώστιες και τα αναμορφωτήρια του μοναρχοφασισμού μεταφέρθηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, σπούδασαν εκεί και με τον επαναπατρισμό γύρισαν στη χώρα μας και με τις γνώσεις του προσφέρουν σήμερα τις υπηρεσίες τους στον τόπο μας. Δεν μετατράπηκαν σε γενιτσάρους και γύρισαν στην πατρίδα με το όνομα και το επώνυμό που τους έδωσαν οι γονείς τους. Αυτό δεν ήταν παιδομάζωμα αλλά ένα σωστό μέτρο που έλαβε ο ΔΣΕ και το οποίο συνέβαλε στη διάσωση, την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση και μόρφωση αυτών των παιδιών. Κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ του παιδομαζώματος του μοναρχοφασιμού και της άρχουσας τάξης γενικά και της διάσωσης των παιδιών από τις φλόγες του πολέμου με πρωτοβουλία του ΔΣΕ μπορούν οι τίμιοι και αντικειμενικά σκεπτόμενοι άνθρωποι να διακρίνουν πώς το πραγματικό παιδομάζωμα ήταν εκείνο του μοναρχοφασιμού και όχι ο μύθος της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας του λεγόμενου ‘’παιδομαζώματος των κομμουνιστοσυμμοριτών’’ με το οποίο δεκαετίες ολόκληρες η αντίδραση έκανε πλύση εγκεφάλου στο λαό μας και το ποιες ήταν οι τραγικές συνέπειες για αυτά τα αθώα θύματα. Να ποιοι ήταν οι εκπρόσωποι της ‘’εθνικοφροσύνης’’ και τους ‘’πίστη- θρησκεία- οικογένεια’’.. αδίστακτοι μαφιόζοι δουλέμποροι δεκάδων χιλιάδων μικρών παιδιών με πρωταγωνιστές- εμπνευστές και οργανωτές τη ναζιφασίστρια Φρειδερίκη – Τσαλδάρη και τους υπουργούς του, τον στρατηγό Βαν Φλιτ, την αμερικάνικη Πρεσβεία, τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σπυρίδωνα, κλπ. Να ποια ήταν τα αποτελέσματα της δράσης των εκπροσώπων της ‘’εθνικοφροσύνης’’, ξεπούλημα της χώρας στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, διάλυση χιλιάδων οικογενειών αγωνιστών και άλλων φτωχών εργαζομένων, στέρηση αθώων μικρών υπάρξεων της μητρικής στοργής, αγάπης και της ανατροφής μέσα στο φυσικό οικογενειακό περιβάλλον, βάσανα πίκρα και αγωνία των γονιών και αδελφών που έχασαν τους δικούς τους και τέλος το έγκλημα του αφελληνισμού δεκάδων χιλιάδων ελληνόπουλων, το μεγαλύτερο στην νεότερη ιστορία του τόπου. Αποκαλύφθηκε η υποκρισία τους και τα κοινωνικά εγκλήματα που απέδιδαν στους ταξικούς τους εχθρούς, τα οποία οι ίδιοι είχαν διαπράξει. Αν και με καθυστέρηση άρχισε να αποκαλύπτεται η αλήθεια και να αποδεικνύεται το πραγματικό ‘’ενδιαφέρον’’ της αντιδραστικής αστικής τάξης για τα παιδιά των εργαζομένων.</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-24526520745942777312013-04-27T10:17:00.001-07:002013-04-27T10:17:52.638-07:00Συνέντευξη με τον πρώην πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας<p><b>‘’Φωνή της αλήθειας’’ </b><b>(αρ. φυλ. 57, σελ 4, 1-15 Μάη 1996 και αρ. φυλ. 58, σελ 4, 15-31 Μάη 1996)</b><b></b> <p><b>ΑΛΒΑΝΙΑ</b> <p><b>Συνέντευξη με τον πρώην πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας</b> <p><b></b> <p>Αρθρογράφος της ‘’φωνής της αλήθειας’’, όργανο της Κίνησης για ενιαίο ΚΚΕ (1918-1955), βρέθηκε στις αρχές Απρίλη του 1996 και ήρθε σε επαφή με τον πρώην πρόεδρο του Κ.Κ. Αλβανίας (απαγορευμένου από το φασιστικό καθεστώς του Μπερίσια) και πήρε την παρακάτω συνέντευξη, την οποία με καθυστέρηση παρουσιάζουμε. <p><strong>Ερ. Θα μπορούσατε σ. Χ. Μιλόσι να μας ενημερώσετε για τα αίτια της πτώσης του σοσιαλισμού στη Σοσιαλιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας;</strong> <p>Απ. Μία σταλινική ρήση λέει από ότι θυμάμαι, ‘’Προδότης ο άνθρωπος δεν γεννιέται, αλλά στην πορεία της ζωής του γίνεται’’. Οι Αλβανοί είχαν εμπιστοσύνη στην καθοδήγησή τους και δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι οι ηγέτες τους ήταν προδότες. Όπως ανέφερα παραπάνω, σύμφωνα με την σταλινική ρήση, ‘’ ο άνθρωπος δεν γεννιέται προδότης αλλά στην πορεία της ζωής του γίνεται προδότης’’, έτσι και οι καθοδηγητές του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας (ΚΕΑ) δε γεννήθηκαν προδότες, αλλά στην πορεία έγιναν. Η Αλβανία ήταν το τελευταίο φρούριο του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η προδοσία είναι εκείνη που γκρεμίζει και το τελευταίο ισχυρό φρούριο. Δεν ήταν η Σοβιετική Ένωση το πιο δυνατό φρούριο της επανάστασης και του σοσιαλισμού στον κόσμο; Ήταν! Αλλά την ανέτρεψε η προδοσία του Ν. Χρουστσόφ και της ομάδας του. Θέλησαν να βγάλουν τον Ι.Β. Στάλιν από την κομματική και πολιτική σκηνή και το πέτυχαν με τη δολοφονία του. Τον δολοφόνησαν και μαζί με αυτόν δολοφόνησαν και το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, με εξαίρεση την Αλβανία, η οποία ήταν η μοναδική, μικρή χώρα, που βρισκότανε περικυκλωμένη από μεγάλους εχθρούς της. Τους απόκρουσε όλους χωρίς να μετακινηθεί από τις θέσεις της, όσο ζούσε ο καθοδηγητής της, όχι μόνο του κόμματος αλλά και ολόκληρου του αλβανικού λαού, ο Ενβέρ Χότζα. Η Αλβανία συνέχιζε να οικοδομεί τον σοσιαλισμό. Όμως μετά τον θάνατο του Ενβέρ Χότζα, οι προδότες ανάτρεψαν το σοσιαλισμό και στην Αλβανία. Ο προδότης Ραμίζ Αλία κήρυξε χωρίς αξία τον ηγετικό ρόλο του κόμματος, την δικτατορία του προλεταριάτου και την ταξική πάλη. Αυτά ήταν οι τρείς βασικές θεμελιώδεις κανόνες στους οποίους στηρίζεται η κρατική εξουσία του σοσιαλισμού. Απορρίφθηκαν αυτοί οι θεμελιώδεις κανόνες και ο σοσιαλισμός ανατράπηκε. Ο προδότης Ραμίζ Αλία, υποβάθμισε όλο το κόμμα, προτείνοντας ανοιχτές συγκεντρώσεις του κόμματος, στις οποίες μπορούν να πάρουν μέρος τόσο οι ήρωες του αγώνα για τη λευτεριά και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού όσο και οι εγκληματίες πολέμου, οι κλέφτες, εχθροί που ήταν κλεισμένοι στις φυλακές. Εφαρμόζοντας αυτό το άνοιγμα, στην πραγματικότητα έκλεισε τελειωτικά την επιρροή του κόμματος στις λαϊκές και κομματικές μάζες. Ο προδότης Ραμίζ Αλία, έβγαλε από την φυλακή τους εγκληματίες, αφόπλισε τους αξιωματικούς της Λαϊκής Δημοκρατίας, επέτρεψε σε δεκάδες πράκτορες και πρακτορεία που ερχότανε και κυκλοφορούσαν ελεύθεροι σε όλη την Αλβανία, εξαλείφοντας το υπουργείο των Εσωτερικών. Ο προδότης Ραμίζ Αλία, αντικατέστησε την Κ.Ε. του κόμματος με μια επιτροπή για να προετοιμάσει τη σύγκλιση του 10<sup>ου</sup> Συνεδρίου του κόμματος. Γεγονός που το κόμμα θα εκπροσωπούνταν στο συνέδριο χωρίς κεφαλή. Ο προδότης Ραμίζ Αλία, ενεργούσε πραξικοπηματικά στο κράτος και την κυβέρνηση και στη θέση του πρωθυπουργού και της Βουλής, σχημάτισε μια Επιτροπή προεδρική. Ο προδότης Ραμίζ Αλία καταργώντας το Σύνταγμα και χωρίς να ρωτήσει τη βάση του Κόμματος, διακήρυξε τον πολυκομματισμό, εκτελώντας και εκπληρώνοντας έτσι με διαβολικό τρόπο την επιθυμία του ιμπεριαλισμού για την κυριαρχία της αντεπανάστασης. Το 1990 η εφημερίδα του Κόμματος ‘’ Zeri I populit’’ ανοιχτά με άρθρο της άσκησε κριτική στον Ι.Β. Στάλιν. Όλοι οι προδότες και ρεβιζιονιστές την ανατροπή του σοσιαλισμού την άρχισαν με την πάλη ενάντια στον Στάλιν. Έτσι ενήργησε και ο Ραμίζ Αλία. Ο αγώνας ενάντια στο Στάλιν ήταν στην πραγματικότητα και αγώνας ενάντια στον Ενβέρ Χότζα. Μπροστά σε αυτή την προδοσία έλλειψε η επαγρύπνηση. Τα μέλη του κόμματος και οι απλοί άνθρωποιτου λαού εξέφρασαν την επαναστατικότητά τους οργανώνοντας συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, με γράμματα προς τα ηγετικά μέλη του Κόμματος. Αλλά η φωνή διαμαρτυρίας τους δεν εισακούστηκε. Πραγματοποιήθηκε η μεγάλη προδοσία του σοσιαλισμού και στην Αλβανία. Έτσι πραγματοποιήθηκαν τα όνειρα των ιμπεριαλιστών, όχι μόνο για την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Αλβανία, αλλά και για το κύρος της Αλβανίας. <p>Γι’ αυτό όσες φορές μπαίνει το ερώτημα για το ζήτημα της ανατροπής του σοσιαλισμού στην Αλβανία, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ο βασικός παράγοντας ήταν η προδοσία από τα μέσα. Ο Στάλιν είχε πει στον Ενβέρ Χότζα, ‘’εάν θα είναι γερά ενωμένο από τα μέσα το Κόμμα, δεν μπορεί να σας κουνήσει ο εχθρός’’. Ο Ενβέρ Χότζα από την πλευρά του είχε πει, ‘’εάν χαλαρώσει η επαγρύπνηση στις γραμμές του Κόμματος, τότε ούτε το κόμμα ούτε ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να επικρατήσει’’. Τα τελευταία γεγονότα στην Αλβανία επιβεβαίωσαν στην πράξη τα παραπάνω λόγια. Η πτώση του σοσιαλισμού στην Αλβανία δια μέσου της προδοσίας ήταν μια απώλεια μεγάλη, όχι μόνο για τον Αλβανικό λαό, αλλά για ολόκληρο το κομμουνιστικό κίνημα στον κόσμο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι ο Ραμίζ Αλία είναι όχι μόνο εχθρός του ΚΕΑ και του σοσιαλισμού στην Αλβανία, αλλά ένας προδότης τους διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. <p><strong>Ερ. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη χώρα σας;</strong> <p>Απ. Οι απώλειες ήταν και είναι αρκετές. Ο Αλβανικός λαός επί αιώνες συνέχεια επιθυμούσε και αγωνιζότανε για την ελευθερία του και την εθνική του ανεξαρτησία. Μόνο τον 15<sup>ο</sup> αιώνα καθοδηγούμενος από τον Σκεντέρμπεη, ο αλβανικός λαός ήταν κυρίαρχος στη χώρα για 25 χρόνια. Βρέθηκε υπό την κατοχή των τούρκων. Στις 29.11.1924 ο αλβανικός λαός έγινε κυρίαρχος στη χώρα του όχι για πολύ καιρό. Μόνο από τις 29.11.1944 με καθοδήγηση το Κ.Κ. Αλβανίας με επικεφαλής το σ. Ενβέρ Χότζα, ο αλβανικός λαός κατόρθωσε να αποκτήσει την πραγματική του ελευθερία και την εθνική του ανεξαρτησία. Οι συνθήκες του επέβαλαν και πράγματι δημιούργησε έναν στρατό δυνατό για την υπεράσπιση των νικών του, εναντίον των κατακτητών, ιταλών φασιστών και γερμανών ναζιστών, συνάμα δε και ενάντια στην αστική τάξη που την εκπροσωπούσε το Μπάλι Κομπετάρ και το Λεγκαλιτέτ. Από ηλικία 14 ετών όλοι οι αλβανοί ήταν οπλισμένοι. Ούτε ένας εχθρός δεν μπορούσε να μπει ζωντανός στην Αλβανία. Η άμυνα της χώρας ήταν σε άριστη κατάσταση. Η Αλβανία δεν ήταν μέλος των στρατιωτικών συμφώνων της Βαρσοβίας και του ΝΑΤΟ. Οικοδομούσε τον σοσιαλισμό και όλες τις νίκες σε όλους τους τομείς της σοσιαλιστικής κοινωνίας τις προστάτευε με τις δικές της δυνάμεις. Αυτή ήταν η δύναμη του σοσιαλισμού. Τώρα αυτή η άμυνα και οι νίκες δεν υπάρχουν πλέον. Χιλιάδες αξιωματικοί με ακαδημαϊκή κατάρτιση πετάχτηκαν στο δρόμο από το καπιταλιστικό καθεστώς του Μπερίσα, οι οποίοι αναγκάζονται να πουλούν μπανάνες, τσιγάρα και άλλα μικροπράγματα για να κερδίζουν το ψωμί τους. Πολλοί άλλοι έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς σε διάφορες χώρες. Ο πρώην υπουργός της Εθνικής Άμυνας της Αλβανίας δουλεύει ως πρόσφυγας σε σας, στην Ελλάδα. Το σημερινό κράτος έχει πουλήσει πολύ οπλισμό και πυρομαχικά μέσω της μαύρης αγοράς όπου μπορούσε. Τα παιδιά της Αλβανίας χωρίς να εκπληρώσουν την στρατιωτική τους θητεία παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς μακριά από την πατρίδα τους. Με μια τέτοια κατάσταση η ελευθερία και ανεξαρτησία της χώρας μας βρίσκεται σε κίνδυνο. Σε αυτή την κατάσταση έριξε την Αλβανία η αποκατάσταση του καπιταλισμού. Στην περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας αναπτύχθηκε μια ισχυρή ελαφριά βιομηχανία, ενώ συνάμα έμπαιναν και οι βάσεις της οικοδόμησης της βαριάς βιομηχανίας. Ο εργαζόμενος στη χώρα μας είχε δουλειά. 800.000 εργάτες δούλευαν χωρίς άγχος στα υφαντουργεία, στην επισιτιστική βιομηχανία, στην εξόρυξη κάρβουνου, ναύτα, χαλκού, νίκελ, ασφάλτου, ηλεκτρικής ενέργειας και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις. Αυτά όλα σήμερα καταστράφηκαν. Ο εξωτερικός και εσωτερικός εχθρός πραγματοποιεί την στρατηγική του, να πεταχτεί η εργατική τάξη στους δρόμους και να μην είναι συγκεντρωμένη στα κέντρα δουλειάς, ώστε να μην μπορεί να οργανώσει την άμυνά της ενάντια στους νέους αστούς και όλα να έρχονται από το εξωτερικό. Στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη χώρα μας πραγματοποιήθηκαν μεγάλες αλλαγές και στην αγροτική οικονομία. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Αλβανία κατόρθωσε να εξασφαλίσει το ψωμί για όλο της το λαό. Η γεωργική παραγωγή είχε φτάσει σε διεθνές επίπεδο. Όμως στις σημερινές συνθήκες καπιταλισμού, όλα καταστράφηκαν. Έκαψαν χιλιάδες εκτάρια περιβόλια με μηλιές, αχλαδιές, αμπέλια και άλλα οπωροφόρα δέντρα, πραγματοποιώντας την στρατηγική, ότι έκτισαν οι κομμουνιστές να καταστραφεί, για να μην μα θυμίζει το σοσιαλιστικό καθεστώς. Με το μίσος τους ενάντια στους κομμουνιστές μετέτρεψαν και έφεραν την Αλβανία σε επίπεδο μηδέν. Σήμερα χιλιάδες αλβανοί δεν έχουν να αγοράσουν το καθημερινό τους ψωμί. Το αλβανικό χωριό καταστρέφεται κυριολεκτικά. Τα χωριά εγκαταλείπονται από τους κατοίκους τους που συγκεντρώνονται στα κέντρα και ζουν σε παραπήγματα. Αυτή είναι η σημερινή Αλβανία στην περίοδο του καπιταλισμού που εφαρμόζει ο Μπερίσα. Ο σοσιαλισμός εξάλειψε την αγραμματοσύνη σε μία χώρα που το 1945 ήταν 96% του αλβανικού λαού αναλφάβητος. Μέχρι τότε η Αλβανία είχε μόνο 380 διανοούμενους για όλους τους βασικούς τομείς, ενώ στα χρόνια του σοσιαλισμού η διανόηση ξεπέρασε τις 100.000. Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς που είχαν ανώτατη επιστημονική μόρφωση είναι σήμερα χωρίς δουλειά ή πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για να επιζήσουν. Στη χώρα μας έκαψαν και κατέστρεψαν πολλά σχολεία. Χιλιάδες παιδιά, κυρίως στην ύπαιθρο δεν πηγαίνουν σχολείο και μένουν αγράμματα. Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός στη σημερινή Αλβανία. Ο σοσιαλισμός είχε εξασφαλίσει στον αλβανικό λαό τέτοιο σύστημα που δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ πόλεων και υπαίθρου. Ο μέσος όρος ζωής του λαού μας την απελευθέρωση ήταν μόνο 36 χρόνια, ενώ με την περίοδο του σοσιαλισμού ο μέσος όρος έφτασε στα 75 χρόνια, δηλαδή πάνω από το διπλάσιο. Την καπιταλιστική προπαγάνδα ενδιέφερε να παρουσιάζει την Αλβανία σαν την πιο φτωχή στον κόσμο. Αλλά σε αυτή την Αλβανία δεν πέθανε ούτε ένας άνθρωπος από την πείνα και την αρρώστια χωρίς την επέμβαση του γιατρού, τη στιγμή που στον κόσμο πέθαιναν πάνω από 18.000.000 άνθρωποι το χρόνο, λόγω της κακής διατροφής και έλλειψης υγειονομικής περίθαλψης. Στην Αλβανία δεν υπήρχαν άστεγοι και άνεργοι, ενώ στην Ευρώπη υπήρχαν και υπάρχουν πάνω από 18-20.000.000 άνεργοι. Στη σοσιαλιστική Αλβανία και η παραμικρή καθυστέρηση στην επέμβαση γιατρών έπαιρνε χαρακτήρα κρατικού προβλήματος, ενώ σήμερα στην καπιταλιστική Αλβανία μπορεί να πεθάνει ολόκληρο το χωριό, κανένας δεν ανησυχεί. Σήμερα, η καπιταλιστική προπαγάνδα ξερνάει οχετό κατηγορίες ενάντια στην περίοδο του σοσιαλισμού, αλλά δεν ανησυχεί καθόλου όταν ο άρρωστος πεθαίνει μπροστά στην αμπουλάντζα, αν δεν έχει να πληρώσει. Ο σοσιαλισμός διαπαιδαγώγησε μια νεολαία, η οποία πήγαινε με τα βιβλία στο Πανεπιστήμιο, και στις διακοπές εθελοντικά έπαιρνε μέρος στην οικοδόμηση του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας μας. Σήμερα στην Αλβανία έχουν μείνει κυριολεκτικά οι γέροντες, οι οποίοι φυτοζωούν, διότι οι νέοι για να εξασφαλίσουν το ψωμί της ημέρας και να βοηθήσουν τους δικούς τους, αν βέβαια, θα μπορέσουν, έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Αυτή η πραγματικότητα είναι μεν πικρή, αλά τη γνωρίζει και ο λαός αφού εδώ ζουν πάνω από 400.000 αλβανοί. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Ελλάδας και ο ελληνικός ρεβιζιονισμός δεν έχουν αναφερθεί στα πραγματικά αίτια που ανάγκασαν τους νέους της Αλβανίας να έλθουν στην Ελλάδα. Είναι προς τιμή της ελληνικής νεολαίας που πίεσε το ελληνικό κράτος να πάρει μέτρα προς όφελος των αδελφών τους αλβανών που δουλεύουν και ζουν στην Ελλάδα. Ο σοσιαλισμός έδειχνε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη διαπαιδαγώγηση και για το μέλλον της νεολαίας από τα μικρά χρόνια. Στη σημερινή καπιταλιστική Αλβανία συμβαίνουν πολλά μεγάλα τραγικά γεγονότα. Εκατοντάδες παιδιά της Αλβανίας τα βλέπεις στους δρόμους να ζητιανεύουν, να ψάχνουν στα σκουπίδια για κανέναν ξεροκόμματο, όχι μόνο στους δρόμους των πόλεων της Αλβανίας αλλά και σε διάφορες πόλεις άλλων χωρών. Εκατοντάδες παιδιά τα έχουν κλέψει οι εμποράνθρωποι και τα πουλούν στα παιδοπάζαρα μακριά από την πατρίδα τους. Εκατοντάδες κορίτσια 12-14 χρόνων έχουν κλαπεί από σωματέμπορους σε οίκους ανοχής σε πόλεις της Ευρώπης, ακόμα και στην Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή μπουρζουαζία που τόσο πολύ της άρεσε να αποκαλεί την σοσιαλιστική Αλβανία σαν την πιο φτωχή χώρα του κόσμου, κλείνει τα μάτια της στη σημερινή κατάντια και μπροστά στις δραματικές καταστάσεις που της επέβαλαν. Πόσο γρήγορα ξέχασαν οι εχθροί του σοσιαλισμού, ότι στα ελεύθερα χρόνια από την απελευθέρωση και ως την προδοσία από τα μέσα με τον προδότη Ρ. Αλία, η σοσιαλιστική Αλβανία είχε τα πιο χαμηλά νοίκια στον κόσμο και ήταν επίσης πρώτη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, η αγροτική παραγωγή στην Αλβανία έφτασε στους 12 τόνους σιτηρά ανά εκτάριο. Ο καπιταλισμός στη χώρα μας, στο λαό της Αλβανίας έφερε πολλά κακά και προκάλεσε διάφορα δραματικά γεγονότα, τα οποία είναι πρωτοφανή στην ιστορία της χώρας μας σε όλη της την ύπαρξη. Στην περίοδο του Ε. Χότζα είχαν κλείσει ολοκληρωτικά όλες οι παλιές πληγές του παρελθόντος, δημιουργώντας μια πραγματική Λαϊκή Δημοκρατία, η οποία πήγαζε από το λαό. Το 76% και πάνω του ΑΕΠ μοιράζονταν στο λαό και τα 24% πήγαινε στο κράτος και τις άλλες κοινωνικές ανάγκες. Σήμερα αυτές οι πληγές ανοίγονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Στην Αλβανία επανέφεραν το νόμο της αντιδικίας. Πολλά νέα παιδιά έχουν δολοφονηθεί για γεγονότα που έγιναν πριν 50 χρόνια, στην περίοδο της κατοχής. Στην Αλβανία ψηφίστηκε νόμος για τη γενοκτονία των αγωνιστών που πήραν μέρος στον αγώνα ενάντια στους ξένους ιταλούς και γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Σήμερα στην καπιταλιστική Αλβανία όλοι εκείνοι που κάνουν κριτική στο καθεστώς του Μπερίσα, κλείνονται, χωρίς δίκες στις μεσαιωνικές φυλακές, τις οποίες δοκίμασαν και μερικοί έλληνες δημοσιογράφοι στη δίκη των μελών της ‘’Ομόνοιας’’. Όμως όταν ήρθαν στην Ελλάδα σώπασαν και δεν κατάγγειλαν στην κοινή γνώμη της χώρας τους την τρομοκρατική αυτή κατάσταση που δοκίμασαν στη σημερινή ‘’δημοκρατική’’ Αλβανία. Σήμερα στη δημοκρατία του Μπερίσα, και κυρίως στα βόρεια μέρη της χώρας μας, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που φοβούνται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και αυτό λόγο της αντιδικίας. Ο λαός στις πρώτες εκλογές γελάστηκε και έδωσε ψήφο στον Μπερίσα. Αλλά το δημοψήφισμα για την έγκριση του φασιστικού συντάγματος ο λαός το απόρριψε συντριπτικά. Ο λαός διερωτάται για το Μπερίσα, είναι ‘’δημοκράτης ή φασίστας’’;</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-2845454176294027432013-04-26T06:33:00.001-07:002013-04-26T06:33:31.065-07:00Η ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ<p><b>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b>(αρ. φυλ. 51, σελ 3, 1-15 Φλεβάρη 1996)<b></b> <p><b></b>5 Σεπτέμβρη 1944. Ερημικό σταυροδρόμι κοντά στο χωριουδάκι Καραμάνοβο του νομού Σμολένσκ. Στη σκοπιά ο υπολοχαγός πολιτοφυλακής Βέτροφ. Μούσκεμα η χλαίνη από τη βροχή. Τα μάτια του κλείνουν από την κούραση. Είχε σημάνει συναγερμός. Πάνω από τη γραμμή του μετώπου αντιαεροπορικά ανοίξανε πυρά σε γερμανικό αεροπλάνο. Και ο Βέτροφ τρείς ολόκληρες ώρες στεκότανε στην άκρη του δρόμου, γεμάτος από λάσπη. Παρατηρούσε. Αυτοκίνητα, κάρα.. φρενάρει μια μοτοσυκλέτα. Πάνω της δυο στρατιωτικοί, ένας ταγματάρχης και η συνοδοιπόρος του, ανθυπολοχαγός. Στο στήθος του ταγματάρχη – Άστρο ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης-. Ελέγχοντας τα ντοκουμέντα ο Βέτροφ διάβασε, ‘’Τάβριν Π.Ι., υποδιοικητής της Μονάδας ‘’Σμερς’’ της 39<sup>ης</sup> Στρατιάς του 1<sup>ου</sup> Πολεμικού Μετώπου της Βαλτικής’’. Στον πόλεμο υπήρχε κανονισμός περιττές ερωτήσεις να μην κάνουν σε τέτοιους διακεκριμένους αξιωματικούς. Όμως ο Βέτροφ ρώτησε, ‘’ Έρχεστε με τη μοτοσυκλέτα από τη Βαλτική’’ – ‘’Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές’’, τον κατσάδιασε ο ταγματάρχης. Ωστόσο η αλαζονεία του δεν έκαμψε τον Βέτροφ. ‘’Περίεργο πράγμα, σκέφτηκε. Όλη τη νύχτα έβρεχε και ο ταγματάρχης με τη συνοδοιπόρο του δεν βραχήκανε’’. Σας παρακαλώ, να πάτε στο Καραμάνοβο. Πρέπει να σημειώσουν εκεί ότι περάσατε από εμάς’’.- ‘’Δεν έχετε τι να κάνετε εδώ στα μετόπισθεν!’’, εξοργίστηκε ο ταγματάρχης. Όμως προς βοήθεια του Βέτροφ προστρέξανε οι συνεργάτες του πολιτοφύλακες. Στο χωριό Καρμάνοβο ο ταγματάρχης έδειξε στο τμήμα του Υπουργείου Εξωτερικών το βιβλιάριο αξιωματικού και το τηλεγράφημα της Γενικής Διοίκησης της Μονάδας ‘’Σμερς’’, που πιστοποιούσε ότι καλούνταν στη Μόσχα. Όμως ο Βετρόφ σε ένα άλλο δωμάτιο και κατάφερε να συνδεθεί ακαριαία μέσω της πόλης Γηζαής με τη Μόσχα. Ήταν 5 η ώρα το πρωί. Του απάντησαν αμέσως, ‘’Στο επιτελείο της 39<sup>ης</sup> Στρατιάς Τάβριν δεν υπάρχει και ότι η στη Μόσχα δεν τον είχαν καλέσει. Ο Βετρόφ έτρεξε να ερευνήσει τη μοτοσυκλέτα του ταγματάρχη’’. Εκεί στο κοφάνι της ανακάλυψε 7 πιστόλια, χειροβομβίδες, μια νάρκη, ένα όπλο άγνωστης κατασκευής, 16 σφραγίδες, έντυπα ντοκουμέντων.. Αποκαλύφτηκε ότι ο Τάβριν ήταν ο Πιότρ Ιβάνοβιτς Σίλο, πρώην διοικητής λόχου πολυβόλων του Πολεμικού Μετώπου Καλόνιν. Πριν τον πόλεμο ήταν λογιστής στο Σαράτοβο. Είχε καταδικαστεί για καταχρήσεις. Στη φυλακή σκάρωσε ομάδα και δραπέτευσε. Με ψεύτικες βεβαιώσεις πήρε ταυτότητα με το επώνυμο ‘’Τάβριν’’. Επιστρατεύτηκε. Πολέμησε. Το Μάη του 1942 τον καλέσανε στο ειδικό τμήμα του Μετώπου να εξακριβώσουν, γιατί άλλαξε το επώνυμο του από Σίλο σε Τάβριν. Την ίδια νύχτα το έσκασε. Πέρασε γραμμή του Μετώπου και παραδόθηκε στους Γερμανούς. Εκεί συναντήθηκε με τον Γ.Ν. Ζιλενκόφ, πρώην μέλος του Πολεμικού Συμβουλίου της 24<sup>ης</sup> Στρατιάς, με τον οποίον προπολεμικά βρέθηκαν στην ίδια φυλακή. Ήταν το δεξί χέρι στο στρατηγό Βλάσοφ που είχε περάσει με το μέρος των Γερμανών φασιστών. Υποσχέθηκε στον Τάβριν ότι θα τον τακτοποιούσε πολύ καλά. Από το πρωτόκολλο της ανάκρισης του Π.Ι. Σίλο, ‘’ τις τελευταίες μέρες Αυγούστου του 1943 στάλθηκα στο Βερολίνο στον συνταγματάρχη των Ες-Ες Γκρέϊφε. Διευκρίνισε τους λόγους που με ώθησαν να συνεργαστώ με τη γερμανική κατασκοπεία.. Μου είπε ότι μπορεί να με χρησιμοποιήσει για κατασκοπεία, για δολιοφθορές, ή και τρομοκρατίας’’ (Από τα Κρατικά Αρχεία της ΕΣΣΔ). Έναν ολόκληρο χρόνο τον εκπαιδεύανε στο Βερολίνο. Δουλεύανε προσεκτικά το ‘’μύθος’’. Έπρεπε να παρουσιαστεί στη Μόσχα σαν Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης. Εκτός από το Άστρο του Ήρωα, η γερμανική κατασκοπεία του ετοίμασε παράσημο ‘’Λένιν’’, παράσημο ‘’Αλεξάντρ Νέφσκι’’, δυο παράσημα Ερυθρού Αστέρα και δυο μετάλλια ‘’Για Ανδρεία’’. Στην τσέπη από το χιτώνιο φύλαγε ένα τριμμένο φύλλο της ‘’Πράβντα’’, που είχε τυπωθεί στο Βερολίνο, όπου ήταν δημοσιευμένο ρεπορτάζ για τα ‘’κατορθώματα’’ του Τάβριν στο Μέτωπο. Στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Βερολίνου Γερμανοί χειρούργοι του κάνανε γενική νάρκωση τρεις βαθιές τομές σε διάφορα μέρη του σώματος, που φανέρωναν ότι τάχα είχε τραυματιστεί βαριά στον πόλεμο. Του εμπιστευτήκανε και το νέο μυστικό όπλο, παραλλαγή του ‘’πάντζερ’’. Θα το χρησιμοποιούσε πατώντας ένα κουμπί. Τον είχανε επίσης ετοιμάσει Γερμανοί ψυχολόγοι. Συναντήθηκε με τον γνωστό Όττο Σκορτσένι. Κύρια αποστολή του ήταν να διεισδύσει στην επίσημη συνεδρίαση στο Μπολσόϊ. Να αφήσει στην αίθουσα τηλεκατευθυνόμενη νάρκη και να φύγει. Το κουμπί θα το πατούσε η γυναίκα του Λιντία Μπομπρικ-Σίλοβα, με την οποία είχε γνωριστεί στη Ρίγα και την είχαν εκπαιδεύσει σαν ασυρματίστρια. Κάτω από τα ερείπια θα χωνόταν οι αρχηγοί της ΕΣΣΔ, στρατηλάτες, διευθυντές εργοστασίων, οπότε θα προκαλούνταν χάος στη χώρα και θα σταματούσε η επίθεση του Σοβιετικού Στρατού κατά των γερμανικών στρατευμάτων. Μόλις όμως βγήκανε με τη μοτοσυκλέτα από την κοιλιά του γερμανικού αεροπλάνου τους πιάσανε οι σοβιετικοί πολιτοφύλακες. Στη Μόσχα η γυναίκα του μετέδοσε ότι φτάσανε καλά. Ακόμα στη διάρκεια μισού χρόνου λαβαίνανε στη Γερμανία από τον Τάβριν πληροφορίες, όπως..’’Γνωρίστηκα με μια γυναίκα γιατρό, που είχε γνωστούς στο νοσοκομείο του Κρεμλίνου’’. Και άλλα 7 χρόνια τους χρησιμοποίησε η σοβιετική αντικατασκοπεία προς όφελός της. Τέλος οι τρομοκράτες καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών και εκτελέστηκαν το 1952. Δυστυχώς όμως ο αξιωματικός Βέτροφ, που επιτέλεσε μεγάλο πατριωτικό κατόρθωμα έμεινε άγνωστος.. <p><i>(Πλατιά περίληψη από το άρθρο της Λιουντμίλα Οβτσινίκοβα, που δημοσίευσε στην ‘’Κομσομόλσκαγια Πράβντα’’, στις 14.11.1995) </i></p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-66621383965040405952013-04-21T03:42:00.001-07:002013-04-21T03:42:21.764-07:00Ι.Β.Λένιν: Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι γυναίκες<p><b>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b><b>(αρ. φυλ.31, σελ 2, 1-15 Μάρτη 1995)</b><b></b> <p align="center"><strong>Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι γυναίκες</strong> <p align="center"><i><strong>Ι.Β.Λένιν</strong></i> <p align="justify">Σε κείνον που τυχόν θα πει πως η θεωρία μας είναι ξένη από τη ζωή, θα του υπενθυμίσουμε δυο γεγονότα από την παγκόσμια ιστορία, το ρόλο των τραστ και την εργασία των γυναικών στα εργοστάσια, από το ένα μέρος, την Κομμούνα του 1871 και τη Δεκεμβριανή εξέγερση του 1905 στη Ρωσία, από το άλλο. Σκοπός της μπουρζουαζίας είναι να αναπτύξει τα τραστ και να συγκεντρώσει παιδιά και γυναίκες στα εργοστάσια ανεξάρτητα αν εκεί υποφέρουν, αν λιμοκτονούν, αν καταδικάζονται στην πιο μεγάλη εξαθλίωση. Δεν χρειαζόμαστε καθόλου μια τέτοια ανάπτυξη, δεν θα την ‘’υποστηρίξουμε’’, θα αγωνιστούμε εναντίον της. Αλλά με ποιόν τρόπο θα αγωνιστούμε? Ξέρουμε πως τα τραστ και η εργασία των γυναικών στα εργοστάσια σημαίνουν πρόοδο. Δεν θέλουμε να ξαναγυρίσουμε προς τα πίσω, στη χειροτεχνία, στον προμονοπωλιακό καπιταλισμό, στην εργασία των γυναικών στο σπίτι (οικιακή εργασία). Θέλουμε να τραβήξουμε μπροστά μέσω των τραστ, κλπ… και πιο μακριά ακόμα από αυτά, προς το σοσιαλισμό. Αυτός ο τρόπος της σκέψης, που λαβαίνει υπόψη του την αντικειμενικά εξελισσόμενη πραγματικότητα, μπορεί να εφαρμοστεί, με τις τροποποιήσεις που επιβάλλονται, στη σημερινή στρατιωτική οργάνωση του λαού. Σήμερα, η ιμπεριαλιστική αστική τάξη δεν διοργανώνει στρατιωτικά μόνο όλους τους άνδρες, μα ακόμα και τη νεολαία. Αύριο, ίσως προσωρήσει ακόμα περισσότερο και διοργανώσει στρατιωτικά και τις γυναίκες. Πάνω σε αυτό το θέμα μπορούμε να πούμε, τόσο το καλύτερο! Ας βιαστούν! Όσο γρηγορότερα γίνει αυτό τόσο γρηγορότερα θα φθάσουμε στην ένοπλη εξέγερση ενάντια στον καπιταλισμό. Πως είναι δυνατό οι σοσιαλδημοκράτες να φοβούνται από τη στρατιωτική διοργάνωση της νειλαίας, κλπ, αν λάβουν υπόψη τους το παράδειγμα της Κομμούνας? Αυτή δεν είναι μια ‘’θεωρία έξω από τη ζωή’’. Αυτά δεν είναι όνειρα αλλά γεγονότα. Και θα ήταν αλήθεια πολύ λυπηρό αν οι σοσιαλδημοκράτες, αντίθετα από τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα, δεν πιστεύουν ότι η ιμπεριαλιστική εποχή και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μπορεί αναπόφευκτα να οδηγήσει στην επανάληψη παρόμοιων γεγονότων. <p align="justify">Ένας αστός που παρακολουθούσε από κοντά τα γεγονότα της Κομμούνας, έγραφε το Μάη του 1871, σε μια αγγλική εφημερία, ‘’Αν το γαλλικό έθνος αποτελούνταν μόνο από γυναίκες, τι τρομερό έθνος που θα ήταν’’! Κατά τη διάρκεια της Κομμούνας, οι γυναίκες και τα παιδιά των δέκα τριών χρονών αγωνίζονται πλάϊ στους άνδρες. Δεν θα μπορεί να γίνει διαφορετικά στις μελλοντικές μάχες για την ανατροπή της αστικής τάξης. Οι γυναίκες των προλεταρίων δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια, να αγναντεύουν την πάνοπλη αστική τάξη να πυροβολεί τους πενιχρά οπλισμένους ή άοπλους εργάτες. Θα αρπάξουν τα όπλα και στα 1871 και σε όλα τα σημερινά έθνη που τρομοκρατούσαν ή για την ακρίβεια, από το σημερινό εργατικό κίνημα που είναι αποδιοργανωμένο- περισσότερο εξαιτίας των οπορτουνιστών παρά εξαιτίας των κυβερνήσεων- θα ξεπηδήσει χωρίς αμφιβολία, αργά ή γρήγορα, αλλά αναπόφευκτα μια διεθνής ένωση των ‘’τρομερών εθνών’’, δηλαδή του επαναστατικού προλεταριάτου. Σήμερα η στρατιωτική διοργάνωση εισχωρεί όλο και πιο πολύ σε ολόκληρη την κοινωνική ζωή. Ο ιμπεριαλισμός είναι ο λυσσώδης αγώνας των μεγάλων δυνάμεων για το μοίρασμα και το ξανα μοίρασμα του κόσμου και για αυτό ακριβώς θα καταλήξει να διοργανώσει στρατιωτικά όλες τις χώρες, ακόμα και τις ουδέτερες και τις μικρές. Ενάντια σε αυτό, τι θα κάνουν οι γυναίκες των προλεταρίων? Θα περιοριστούν να αναθεματίζουν τον πόλεμο και ότι έχει σχέση με τον πόλεμο, και δεν θα διακηρύσσουν παρά τον αφοπλισμό? Ποτέ οι γυναίκες της καταπιεζόμενης εργατικής τάξης που είναι πραγματικά επαναστατική, δεν θα συγκατατεθούν να παίξουν έναν τόσο επαίσχυντο ρόλο. Θα πουν στα παιδιά τους.. ‘’Μετά από λίγο θα μεγαλώσετε, ια γίνετε άνδρες. Θα σας δώσουν ένα όπλο. Πάρτε το και μάθετε την πολεμική τέχνη. Είναι μια απαραίτητη γνώση που θα πρέπει να αποκτήσετε σεις οι προλετάριοι, όχι για να πυροβολήσετε τα αδέλφια σας, τους εργάτες των άλλων χωρών όπως κάνετε στο σημερινό πόλεμο κι όπως σας συμβουλεύουν να κάνετε οι προδότες του σοσιαλισμού – αλλά για να αγωνιστείτε ενάντια στην μπουρζουαζία της χώρας, να βάλετε ένα τέλος στην εκμετάλλευση, στην αθλιότητα, στους πολέμους, όχι με αφορισμούς και ταξίματα αλλά νικώντας την μπουρζουαζία και αφοπλίζοντάς την’’. <p align="center">Άρθρο που δημοσιεύεται με αφορμή την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ <p align="justify">(Η 8<sup>η</sup> του Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες της χώρας μας αντιμέτωπες με το φαινόμενο της μαζικής ανεργίας, με την επίθεση του ντόπιου και ΕΟΚικού κεφαλαίου στις κατακτήσεις της και με τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, που εγκυμονούν την αλληλοσφαγή των λαών. Μπροστά στον κίνδυνο του πολέμου και για το σωστό προσανατολισμό αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα το άρθρο του Λένιν ‘’ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι γυναίκες)</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-32242852001008670762013-04-21T03:30:00.001-07:002013-04-21T03:30:51.340-07:00Ένα από τα πολλά γράμματα που δεν τόλμησε ο “Ριζοσπάστης” να δημοσιεύσει<p><b>ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b><b>(αρ. φυλ. 39, σελ 2, 1-31 Ιούλη 1995)</b><b></b> <p><i>Του σ. Αποστόλου Δημακοπούλου</i> <p>Διάβασα στο "Ριζοσπάστη" καθώς και στη μπροσούρα του ΚΚΕ (24.3.95) σχετικά "για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη". Τόσο σε άρθρο της συναγωνίστριας Ελένης Μπέλου στο "Ρ" (9 Απρίλη 95) όσο και στη μπροσούρα του ΚΚΕ η εκτίμηση είναι ότι στη δεκαετία του ’90 πραγματοποιήθηκαν εξελίξεις και αλλαγές που συγκλόνισαν τον κόσμο και καταλήγει η μπροσούρα σελ 46, ξανά στα 1989-1991, "δίχως ισχυρό ενωμένο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν είναι δυνατό να προωθηθεί και το Ενιαίο Μέτωπο των λαών που δοκιμάζονται από τα δεινά του καπιταλισμού και τη νέα επιθετικότητα που αυτή απέκτησε ύστερα από τις δραματικές εξελίξεις των ετών 1989-1991". Διαβάζοντας κανείς αυτές τις γραμμές χωρίς να έχει ζήσει εκείνα τα χρόνια 1950-1991 στις χώρες τις ανατολικές ίσως –λέω ίσως- πιστέψει ότι οι σοσιαλιστικές χώρες ή καλύτερα το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε στα χρόνια 1989-1991 και όχι στα 1956 με το αντικομμουνιστικό-αντισοσιαλιστικό πραξικοπηματικό χρουστσωφικό 20<sup>ο</sup> εγκληματικό συνέδριο και στην επικράτηση της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης. Γιατί "ψάχνετε" ακόμα για τη βασική αιτία, όταν είναι γνωστό ότι οι χιλιάδες έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης και των άλλων ΛΔ χωρών, με επικεφαλής τον αλύγιστο Γραμματέα του Κόμματος Ν. Ζαχαριάδη, ήταν οι πρώτοι –πριν 40 χρόνια- στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που αντιτάχθηκαν σε αυτήν την προδοσία και κατά πολέμησαν την αντεπαναστατική γραμμή του 20<sup>ου</sup> Συνεδρίου που επιβλήθηκε στο ΚΚΕ με την ωμή και χωρίς προσχήματα επέμβαση του Χρουστσόφ στο Κόμμα μας, καθώς και στα άλλα κόμματα με τις γνωστές επεμβάσεις? Αλήθεια δεν είναι ακόμα φανερό, ότι με τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20<sup>ου</sup> και 22<sup>ου</sup> συνεδρίου δεν ήταν ποτέ δυνατό να συνεχιστεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σ.Ε. και στις άλλες χώρες, όπως συνέβηκε? Πώς ήταν δυνατό να συνεχιστεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όταν στο 20<sup>ο</sup> Συνέδριο, για πρώτη φορά, η καπιταλιστική Τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία βαφτίζεται "σοσιαλιστική" για την οποία το Γραφείο Πληροφοριών των κομμουνιστικών κομμάτων στη δεύτερη Ανακοίνωση-Απόφαση του Νοέμβρη 1949 (η πρώτη τον Ιούνη 1948) σωστά διαπίστωνε ότι η ΄΄κλίκα των πληρωμένων κατασκόπων και δολοφόνων του Βελιγραδίου" πέρασε "από τον εθνικισμό στο φασισμό και στην απευθείας προδοσία των εθνικών συμφερόντων της Γιουγκοσλαβίας"? Η γραμμή του Χρουστσόφ ήταν προδοτική γραμμή του Τίτο και της σοσιαλδημοκρατίας. Ήταν ποτέ δυνατό να συνεχίσει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού η ομάδα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ που κατασυκοφαντούσε το σοσιαλισμό στο πρόσωπο του Στάλιν? Αλήθεια, δεν είναι ούτε και σήμερα φανερό ότι αυτή ήταν μια αντεπαναστατική και αντικομμουνιστική ομάδα? Ο αγαπημένος σας Χρουστσόφ φρόντισε να αφήσει την τελευταία του πνοή στη Μόσχα ο ηγέτης της Πολωνίας Μπ. Μπιερούτ (την ημέρα στις 11 Μαρτίου 1956 μίλησε στο 20<sup>ο</sup> συνέδριο και υπογράμμισε τον κίνδυνο του ρεβιζιονισμού στα κόμματα, από το Βελιγράδι, το βράδυ της ίδιας μέρας και ώρα 23.35 "πεθαίνει"- δολοφονείται στη Μόσχα). Και μετά την κηδεία του τις 16 Μάρτη δεν περάσανε ούτε δύο βδομάδες καθαιρείται όλη η ηγεσία του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας και στη θέση τους ο Χρουστσόφ τοποθετεί τον αντικομμουνιστή Γκομούλκα , ενώ ο Ροκόφσκι που σκότωσε ναζιστές στον πόλεμο δεν ήτανε καλός, έτσι "Ριζοσπάστη"? Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος και στην Πολωνία μέχρι το τέλος του 1957 πετάξανε και μέχρι τον Γραμματέα των ΚΟΒ, στην ουσία διάλυση του Ε.Ε.Κ.Π. Άρχισαν ιδιωτικά ιατρεία, ιδιωτικό εμπόριο, διάλυση της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής οικονομίας. Ενώ το 1956 σύμφωνα με τον πολωνικό τύπο η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας είχε φθάσει στο 29,8%, το 1963 έπεσε στο 11,2% και αυτά τα κολχόζ-σοφχόζ τα πήρανε στα χέρια τους άνθρωποι του Γκομούλκα και τα μετέτρεψαν σε ατομικά τους φέουδα. Στη δεκαετία του 1960-1970 έχουμε ιδιώτες πολυεκατομμυριούχους όπως στην πόλη Κρακοβία τον Ιούρεκ με 500 εκατομμύρια Ζλότ, τη στιγμή που ο μισθός το εργάτη δεν ξεπερνούσε τα 15.000 Ζλότ. Έχουμε στην πολη Σκλάρσκα Πορένμπα τον Εριβ Καμίνσκι με χοτέλ 68 κρεβάτια, με δικό του εστιατόριο και υπαλλήλους, σύμφωνα με την τοπική εφημερία του Βρότσλαβ έχουμε τσιφλικά στο Ζέσουφ με 83 εκτάρια (830 στρέμματα) και από την ισότητα που υπήρχε μέχρι το 1956, ανάλογα με τη δουλειά του ο καθένας αμειβόμασταν, όλα αυτά πήγανε περίπατο (δωρεάν υγεία, παιδεία, κατοικία). Φθάσαμε στη δεκαετία του 1970 με έλλειψη τροφίμων και τι θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μέχρι έλλειψη καραμέλες για τα παιδάκια. Ας σταματήσουμε εδώ για την Πολωνία. Στην Τσεχοσλοβακία "θάνατος"-δολοφονία του Γκότβαλτ μετά την επιστροφή του από την κηδεία του Στάλιν, Νοβότνι και αργότερα Ντούπτσεκ που κάλπαζε στους καπιταλιστικούς κάμπους όπως κατάγγειλε τότε ο συν Ενβέρ Χότζα. Στην Ουγγαρία καθαίρεση της ηγεσίας με επικεφαλής τον σ.Μάτιας Ράκοσι και εξορία του στη Σ.Ε. και στη θέση του, βγάλανε από τη φυλακή τους συνεργάτες των ναζιστών, ο Χρουστσόφ βάζει τον Ι. Νάγκι, που οδήγησε στην αντεπανάσταση με τη σφαγή 18.000 κομμουνιστών, σύμφωνα με τον πολωνικό τύπο, και την επέμβαση των σοβιετικών τανκς και τον Ι. Νάγκι να τον παίρνει η Γιουγκοσλαβική Πρεσβεία και να του δίνει ο "κομμουνιστής" Τίτο άσυλο κλπ., κλπ. Ανάλογα έγιναν και στις άλλες χώρες που οδήγησαν στο πέρασμα των ρεβιζιονιστών στην ηγεσία των κομμάτων και του κράτους. Με ποια κριτήρια χαρακτηρίστηκαν, και χαρακτηρίζονται ακόμα και σήμερα ως "σοσιαλιστικές" χώρες που μετά το 1956 ως το 1989-1991 δεν είχαν δικτατορία του προλεταριάτου και που όπως η Γιουγκοσλαβία στην οικονομία της είχε ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, η Πολωνία με κυριαρχία στην αγροτική οικονομία της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και σε άλλους τομείς που ήταν "χώρα της ΚΟΜΕΚΟΝ με μεγαλύτερο ποσοστό ατομικής ιδιοκτησίας στην αγροτική παραγωγή, 80% μικρή ιδιοκτησία, με 20% κοινωνική ("Ριζοσπάστης" 24.8.80), η Ουγγαρία με ιδιώτες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στη βιομηχανία και αγροτική οικονομία, αλλά και η ίδια η Σ.Ε. που σε αυτή ο ιδιωτικός καπιταλιστικός τομέας το 1970 "παρήγε το 38% από όλα τα λαχανικά, το 35% από το κρέας και το 53% από τα αυγά κλπ? (ΚΟΜΕΠ, 2/1995, ΣΕΛ 81). Η συναγωνίστρια Ελ. Κατροδαύλη κρύβει, ότι η ιδιωτικοποίηση της αγροτικής οικονομίας είναι ένα από τα πολλά "κατορθώματα" της ομάδας Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ και παραπλανητικά μιλάει για "βιοτικό νοικοκυριό" και ισχυρίζεται, ότι τάχα ο "μικρός εμπορευματοπαραγωγός" στην αγροτική οικονομία δεν έπαψε να υπάρχει και να παίζει έναν όχι ευκαταφρόνητο ρόλο. Και οι κρατικές επιχειρήσεις, χωρίς δικτατορία του προλεταριάτου, ήταν καπιταλιστικές. Για το ΚΚΕ χρειάζονται πάρα πολλές σελίδες, θα σημειώσω μόνο σε αυτό η ρεβιζιονιστική γραμμή του 20<sup>ου</sup> Συνεδρίου πέρασε με την ωμή επέμβαση του Χρουστσόφ και την παρασυναγωγή της 6<sup>ης</sup> Ολομέλειας, και ακόμα ότι στο εξωτερικό στις τότε Λ.Δ. οι 6-ολομελίτες χυμήξανε να μας κατασπαράξουνε γιατί αντιδρούσαμε στο αντικομμουνιστικό 20<sup>ο</sup> Συνέδριο και πρά λίγο αν συμφωνούσε η πολωνική κυβέρνηση ακόμη και για εξορίες μας ετοιμάζανε, όπως έγινε στην Τασκένδη που στάλθηκαν δεκάδες κομμουνιστές στη Σιβηρία ακόμη και οικογένειες με μωρά παιδιά, μεταξύ των οποίων και ο Ν. Ζαχαριάδης που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1973 στο Σουργκούτ. Και σας ρωτή συναγωνιστές μου του "ΚΚΕ" όλα αυτά έγιναν επί Γκορμπατσόφ 1989-1991? Συναγωνιστή Χαρίλαε που φάγαμε τα τσουκνίδια στα βουνά της Ελλάδας και λιπάναμε με χιλιάδες πτώματα αγωνιστών και αγωνιστριών και με τα κομμάτια κομμένα από το σώμα μας και με χιλιάδες θύματα στα μπουντρούμια και στα ξερονήσια, γιατί όταν σε ρώτησα στη συγκέντρωση του καφενείου στο χωριό Μητρόπολη Καρδίτσας το 1991 προεκλογική περίοδο, πώς ήταν επί Στάλιν το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και το παγκόσμιο κομμουνιστικό εργατικό κίνημα και πώς είναι σήμερα απάντησες.. "να.. ο Γκορμπατσόφ μίλησε στους εργάτες του εργοστασίου παπουτσιών ότι, ότι, ότι,… Παρακαλώ να συνέλθετε να γίνει ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ το ΚΚΕ. Το μεγάλο ερώτημα, για τους κομμουνιστές μετά το ’56 και σήμερα, δεν είναι ο διάλογος αυτός ή η συνέχισή του, αλλά είναι.. ΣΥΝΕΧΙΣΗ Η΄ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΟΥ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΥ, που κατέστρεψε τα πάντα? Εγώ που συνδέθηκα με το πολυαγαπημένο Κ.Κ. σε ηλικία 14 ετών, το 1935 που ο αδελφός μου ανήκε στον κομματικό πυρήνα του χωριού μας με γραμματέα τον αγνό, τίμιο αγωνιστή, ταλαιπωρημένο αγρότη, σ. Δημήτρη Σκούτρα και μου βάζουνε να σέρνω από την Καρδίτσα κρυφά εφημερίδες "Λαϊκό Μέτωπο" και να σε ακούω τη λέξη ισότητα με αιχμαλώτησε. Αλλά την ισότητα την έζησα στα χρόνια 1950-1956 όμορφα στην Πολωνία που ο καθένας με τη δουλειά του αμείβονταν. Με δωρεάν υγεία, παιδεία, κατοικία. Αχ, για τέτοιο σύστημα να δίνεις και τη ζωή σου, αξίζει! Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-84082891354919542302013-04-19T06:59:00.001-07:002013-04-19T06:59:03.668-07:00Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ - 115 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου προλετάριου επαναστάτη και κλασικού του μαρξισμού<p><b>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b><b>(αρ.φυλ. 27, σελ. 4, 1-15 Γενάρη 1995)</b> <p>Στις 21 Δεκεμβρίου του 1879 στο Γκόρι της Γεωργίας γεννήθηκε ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι. Οι γονείς του Κατερίνα Κεκέ και ο πατέρας του Βησαριόνοβιτς Γκεόργκιεφ, ανήκαν στην τάξη απελευθερωμένων δουλοπάροικων. Από το 1884, οι γονείς του λόγω φτώχειας τον βάζουν στην ιερατική σχολή του Γκόρι και το 1893 τον στέλνουν σε ορθόδοξο σεμινάριο. Ο Ιωσήφ από μικρός διάβαζε πολύ και κυρίως αριστερή λογοτεχνία, Δαρβίνο, μαρξιστικά έργα καθώς επίσης Πλεχάνωφ, Μάρτωφ και άλλους. Περισσότερο ασχολούνταν με αριστερή λογοτεχνία, παρά με τα μαθήματα του ορθόδοξου σεμιναρίου. Ήταν πολύ έξυπνος, σεμνός, απλός, αποφασιστικός, υπομονετικός και αγωνιστικός. Είχε εξαιρετικά και διακριτικά προσόντα. Σαν παιδί φτωχής οικογένειας, γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει φτώχεια, πείνα, κρύο, δυστυχία. Η κατάσταση αυτή επέδρασε στη διαμόρφωση και στην ανάπτυξη της ταξικής του συνείδησης μισώντας τσαρικό καθεστώς, τους καπιταλιστές, τους αριστοκράτες διανοούμενους. Πάντα μιλούσε τη συνηθισμένη γλώσσα που μιλούσαν οι πλατιές εργαζόμενες λαϊκές μάζες. Από μικρός προσχώρησε σε μία σοσιαλδημοκρατική οργάνωση τη ‘’Μεσσάμε Ντάσου’’. Έπαιρνε μέρος ενεργό σε μαρξιστικούς εργατικούς κύκλους, ενεργητικά συμμετείχε στις συζητήσεις, διακρινόταν για τη διαύγεια και την έκφραση σκέψεων. Οι εργαζόμενοι τον εκτιμούσαν και τον άκουγαν με μεγάλη προσοχή επειδή υποστήριζε τα κοινά συμφέροντα τους, και επειδή και ο ίδιος προερχότανε από τις γραμμές τους. Παρόλο που οι γονείς του δεν διέθεταν κανενός είδους βιβλιοθήκη, ο Ιωσήφ ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιεί τις βιβλιοθήκες της πόλης, συμπληρώνοντας και πλουτίζοντας τις γνώσεις του. Γίνεται μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Ρωσίας. Γνωρίζεται με το έργο του Λένιν “Ένα βήμα μπρός δύο βήματα πίσω”. Τάσσεται με την πτέρυγα του Λένιν, τους Μπολσεβίκους. Εν τω μεταξύ έχει διωχθεί από το ορθόδοξο σεμινάριο, όμως κατορθώνει να πιάνει δουλειά στο αστεροσκοπείο της πόλης και έτσι καλυτερεύει κάπως τα οικονομικά του. Παίρνει ενεργό μέρος ως προπαγανδιστής, καθοδηγητής και οργανωτής σε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, απεργίες. Οργανώνει πιεστήρια, τυπώνει προκηρύξεις, άρθρα που διαφωτίζουν, εξηγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, καταδικάζουν τους εκμεταλλευτές, την καταπίεση, προβάλλουν το οχτάωρο εργασίας, κριτικάρουν το καθεστώς του Τσάρου και τη στάση των μενσεβίκων. Υπερασπίζει τον Λένιν, που τον θεωρούσε τον μοναδικό ηγέτη και πολύ ανώτερο από τους Μάρτωφ, Πλεχάνωφ και άλλους. Οι τσαρικές αρχές τον συλλαμβάνουν, τον φυλακίζουν, τον εξορίζουν στη Σιβηρία. Με τη βοήθεια της εκεί οργάνωσης δραπετεύει. Ξαναγυρίζει στο Βατούμ. Ρίχνεται ακούραστα στη δουλειά. Η ζωή του, η δράση του είναι πάντα στην παρανομία. Εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος το 1905 όταν παίρνει μέρος στη συνδιάσκεψη στο Τάμερφορς της Φιλανδίας. Εν τω μεταξύ παίρνει το όνομα Κόμπα, Ιβάνοβιτς, Στάλιν (ατσάλινος). Παίρνει μέρος στο ενωτικό συνέδριο της Στοκχόλμης τον Απρίλη του 1906. Το 1907 παίρνει μέρος στο συνέδριο του Λονδίνου. Οι μενσεβίκοι και εδώ αντέδρασαν έντονα για την συμμετοχή του Ιβάνοβιτς στο συνέδριο, που εκπροσωπούσε το εσωτερικό και ήταν το βασικό στέλεχος του. Πάλι συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και εξορίζεται, μα ξανά δραπετεύει. Πηγαίνει στην Πετρούπολη και από εκεί στο Μπακού. Το Γενάρη του 1912 ήταν εξόριστος και δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στη σύσκεψη της Πράγας. Εκλέγεται μέλος της Κ.Ε. παρά την αντίσταση πολλών. Τέλος του 1912 παίρνει μέρος στη σύσκεψη του Κατοβίτσε που του ανέθεσε ο Λένιν να γράψει σχετικά με το εθνικό ζήτημα. Επισκέφτηκε την Αυστρία, Ελβετία για να γνωριστεί με τις εκεί καταστάσεις. Τελειώνει το θαυμάσιο έργο “Μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα”, γεγονός που άφησε το Λένιν κατάπληκτο, ο οποίος δε δίστασε να επαινέσει αυτόν τον Γεωργιανό καυκάσιο άνθρωπο. Ο Στάλιν ήταν ο βασικότερος ηγέτης του εσωτερικού. Ζούσε, δούλευε, δρούσε στο εσωτερικό. Συλλαμβάνεται στην Πετρούπολη στις 23.3.1913 ύστερα από προδοσία. Εξορίζεται στη Σιβηρία που και πάλι δραπετεύει και φθάνει στην Πετρούπολη στις 12 Μάρτη 1917. Ρίχνεται στη δουλειά, γράφει άρθρα, κινητοποιεί τους Μπολσεβίκους ώσπου τον Απρίλη του 1917 επιστρέφει ο Λένιν από το εξωτερικό. <p>Ο Στάλιν συμπλήρωνε τον περασμένο χρόνο τα 115 χρόνια από τη γέννησή του καθώς και 41 χρόνια από τη δολοφονία του στις 5.3.1953. Η δεύτερη δολοφονία του έγινε μυστική συνεδρίαση του 20<sup>ου</sup> Συνεδρίου το Φλεβάρη του 1956, στην οποία αποκηρύσσεται το έργο του της υπεράσπισης και οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Ο Στάλινσαν άνθρωπος και σαν ηγέτης ήταν και θα παραμείνει ζωντανός όχι μόνο στους λαούς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αλλά σε ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για την ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία και την εθνική του ανεξαρτησία. Αυτή η δολοφονία ήταν δολοφονία ενάντια στο σοσιαλιστικό κοινωνικό σύστημα. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ήταν οι δημιουργοί της προλεταριακής επιστήμης της επανάστασης και του επιστημονικού σοσιαλισμού, οι οποίοι με τις βασικές αρχές της οργάνωσης των εργατών στην Πρώτη Διεθνή και το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” (“προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε”) δείξανε το δρόμο της πάλης των εργαζομένων ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση της αστικής τάξης. Ο Λένιν και ο Στάλιν όχι μόνο προετοίμασαν, εργάστηκαν, καθοδήγησαν την επανάσταση στη Ρωσία, αλλά ανέπτυξαν τη μαρξιστική επιστημονική θεωρία του Μαρξ παραπέρα, την πλούτισαν και με τη νίκη του Μεγάλου Οκτώβρη 1917, έβαλαν τα πρώτα θεμέλια του σοσιαλισμού, αναδείχνοντας στην εξουσία την εργατική τάξη με τη σύμμαχό της αγροτιά, εγκαθιδρύοντας τη δικτατορία του προλεταριάτου σε μια καθυστερημένη καπιταλιστική χώρα τη Ρωσία. Μετά το θάνατο του Λένιν, ο συνεργάτης του Στάλιν, είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Κ.Κ. Μπολσεβίκων, της σοβιετικής κυβέρνησης και των λαών της ΕΣΣΔ, ο καθολικά αναγνωρισμένος ηγέτης του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Ο Στάλιν, το κόμμα των Μπολσεβίκων και οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης διεξάγουν εναντίον όλων των εχθρών τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών αποφασιστικό αγώνα προασπίζοντας και σταθεροποιώντας το πρώτο σοσιαλιστικό κράτους του κόσμου. Με συνέπεια εφάρμοσαν τη γραμμή της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης βασιζόμενοι στις δυνάμεις τους, την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας, σημειώνοντας κολοσσιαίες επιτυχίες στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας, σταθεροποιώντας τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Ο Στάλιν στον αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό κάθε απόχρωσης, των άσπονδων εχθρών του λενινισμού, τροτσκιστών, μπουχαρινικών, ζηνοβιεφικών και όλων των πρακτόρων της αστικής τάξης, υπερασπίστηκε τον μαρξισμό-λενινισμό. Ο Στάλιν με μια σειρά από θεωρητικά έργα ανέπτυξε τη θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού παραπέρα, και έτσι προσέφερε μια μεγάλη συμβολή στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Ο Στάλιν εφάρμοσε εξωτερική πολιτική ανταποκρινόμενη στον προλεταριακό διεθνισμό, που βοήθησε πάρα πολύ τον επαναστατικό αγώνα των λαών του κόσμου και την ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Ο Στάλιν στάθηκε στην πρωτοπορία του ιστορικού ρεύματος διευθύνοντας, με αδιαλλαξία τον αγώνα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, την αστική τάξη και την αντίδραση. Η δραστηριότητα του Στάλιν ήταν στενά συνδεδεμένη με τον αγώνα των λαών του κόσμου για τη λευτεριά, την ειρήνη, τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία τους. Η ζωή, η δράση και το έργο του Στάλιν ήταν η ζωή ενός μεγάλου ηγέτη, ενός μαρξιστή-λενινιστή, ενός επαναστάτη προλετάριου. Τέτοιοι άνθρωποι, πιστοί προλετάριοι επαναστάτες, μαρξιστές-λενινιστές δεν γεννούνται συχνά. Με τη δολοφονία του Στάλιν από τη χρουστσιωφική ομάδα, το διεθνές σοσιαλιστικό κοινωνικό σύστημα, το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, έχασαν έναν Μεγάλο ηγέτη και οι φιλειρηνικοί λαοί του κόσμου έναν πιστό και ακριβό υπερασπιστή και ανιδιοτελή φίλο τους. Ο διεθνής καπιταλισμός, βλέποντας στη Σοβιετική Ένωση τον κύριο επικίνδυνο εχθρό του, από τη νίκη του Οκτώβρη και τις επιτυχίες που αυτή πέτυχε σε όλη τη διάρκεια της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να την απομονώσει από έξω, ενώ από τα μέσα ενθάρρυνε και οργάνωνε διάφορες συνομωσίες, σαμποτάζ και εγκλήματα, στέλνοντας κατασκόπους, προδότες, και ότι άλλο μέσο μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Ο Στάλιν, οι μπολσεβίκοι, οι λαοί της Σ.Ε. ήταν πάντα άγρυπνοι και ματαίωναν κάθε εχθρικό σχέδιο. Ο Στάλιν ήξερε πότε και σε πιο βαθμό έπρεπε να κάνει συμβιβασμούς, που αυτοί να μην έθιγαν τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία, να μην χαλάρωναν και απαρνούνταν την ταξική πάλη, αντίθετα να είχε όσο το δυνατό περισσότερα οφέλη από αυτούς, προς το συμφέρον της επανάστασης, του σοσιαλισμού, προς τη Σ.Ε. και τους φίλους της. Οι κομμουνιστές, σε όλα τα μέρη του κόσμου που αγωνίζονταν ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό, θεωρούνταν από όλους τους εχθρούς, τους αστούς και τους αποστάτες του μαρξισμού-λενινισμού, ‘’πράκτορες’’ της Σ.Ε. και του Στάλιν. Ο Στάλιν ποτέ δεν ξεχνούσε τον κίνδυνο που απειλούσε τη Σ.Ε.. Πάντα έδινε ξεκάθαρες οδηγίες, ώστε το κόμμα να σφυρηλατηθεί και να είναι έτοιμο σε περίπτωση πολέμου, συνιστούσε τη μεγαλύτερη ενότητα των λαών της Σ.Ε. υπερασπίζοντας την σοσιαλιστική πατρίδα όταν αυτό χρειαστεί. Ο Στάλιν μελετώντας την πολιτική κατάσταση, την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, πρότεινε στις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων της Δυτικής Ευρώπης τη δημιουργία μιας συμμαχίας ενάντια στο ναζισμό της χιτλερικής Γερμανίας, οι οποίες αρνήθηκαν κατηγορηματικά, ενώ οι ίδιες αυτές είχαν βοηθήσει την άνοδό του στην εξουσία με κύριο και βασικό σκοπό να στραφεί ενάντια στην Σ.Ε. Ο Στάλιν προέβλεπε και κριτικά μελετούσε την κάθε κατάσταση, για αυτό το 1939 σύναψε με τη Γερμανία το γνωστό σύμφωνο μη επίθεσης, εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών και με σκοπό να απομακρύνει τον πόλεμο όσο το δυνατόν περισσότερο για να δυναμώσει την άμυνα της χώρας του επειδή γνώριζε, ότι αυτή ια φέρει το μεγαλύτερο βάρος σε αυτόν και διότι είχε δοθεί προτεραιότητα στην ειρηνική δουλειά. Η χιτλερική Γερμανία παραβίασε τη συμφωνία αυτή και στις 22.6.1941 επιτέθηκε ενάντια στη Σ.Ε. με τον αποκαλούμενο ‘’κεραυνοβόλο πόλεμο’’ με τον οποίο υπολόγιζε ότι σε δυο μήνες θα κατακτούσε τη χώρα που οικοδομούσε το σοσιαλισμό, και την ανάγκασε να πολεμήσει έτσι όπως πολέμησε στην περίοδο του 2<sup>ου</sup> Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Στάλιν στην ομιλία του στις 3 του Ιούνη του ’41 από το ραδιόφωνο απευθυνόμενος στους λαούς της Σ.Ε. τόνιζε, ‘’ο εχθρός είναι αδυσώπητος. Θέλει να αρπάξει τη γη μας την ποτισμένη με τον ιδρώτα του προσώπου μας. Θέλει να αρπάξει το στάρι, το πετρέλαιό μας και ότι εξασφαλίσαμε με τη δουλειά των χεριών μας. Θέλει να αποκαταστήσει τη σκλαβιά των μεγάλων γαιοκτημόνων, να ξαναφέρει τον τσαρισμό. Να μας κάνει δούλους των Γερμανών Πριγκίπων και Βαρόνων. Ύστερα από αυτόν τον λόγο δεν είναι παράξενο ότι ο σοβιετικός λαός πολέμησε όπως πολέμησε. Ενωμένοι οι λαοί της Σ.Ε. σαν ένας άνθρωπος κατόρθωσαν στις 9.5.1945 να εξοντώσουν το θεριό στην ίδια τη σπηλιά του. Είναι γνωστό ότι τα γερμανικά στρατεύματα έφτασαν σε 8 χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα. Όλη η κυβέρνηση μεταφέρεται εσπευσμένα μακριά. Καίγονται οι φάκελοι των διαφόρων υπηρεσιών. Αλλά ο Στάλιν μένει ακίνητος στο Κρεμλίνο. Όλοι ανεξαίρετα οι ιστορικοί σταματούν σε αυτή την γενναιοψυχία. Από το Κρεμλίνο ο Στάλιν διεύθυνε όχι μόνο τα μέτωπα του πολέμου μα όλη τη βιομηχανική παραγωγή καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Γνωρίζοντας με λεπτομέρεια όλα όσα χρειάζονταν να γνωρίζει. Ο Στάλιν ήταν στρατηγική ιδιοφυΐα, σαν στρατιωτικός και πολιτικός. Όλη η προοδευτική ανθρωπότητα, όλες οι μελλοντικές γενιές θα ευγνωμονούν τη χώρα του μεγάλου Οκτώβρη, τους λαούς της Σ.Ε. και τον μεγάλο Στάλιν, τον μεγάλο αυτόν επαναστάτη μαρξιστή-λενινιστή, τον στρατηλάτη και νικητή του 2<sup>ου</sup> Παγκοσμίου Πολέμου, τον σωτήρα του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού από τη ναζιστική πανούκλα. Ο καπιταλιστικός περίγυρος της Σ.Ε. περίπου εξαφανίστηκε. Οκτώ κράτη μπήκαν στ δρόμο της Λαϊκής Δημοκρατίας, που εκτελούσε τις λειτουργίες της δικτατορίας του προλεταριάτου βάζοντας τα θεμέλια του σοσιαλισμού. <p>Αποτέλεσμα του 2<sup>ου</sup> Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η απότομη όξυνση και το βάθεμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, της κρίσης του αποικιακού συστήματος, γεγονός που βρήκε την έκφρασή του στην ισχυρή άνοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των αποικιακών και εξαρτημένων χωρών. Η Σ.Ε. με τα πεντάχρονα πλάνα του Μπολσεβίκικου Κόμματος, με επικεφαλής το Στάλιν, κατόρθωσε σε 23 χρόνια να ξεπεράσει αρκετές καπιταλιστικές χώρες σε τεχνική της παραγωγής και στους ρυθμούς της βιομηχανίας. Οι στόχοι του πρώτου μεταπολεμικού πεντάχρονου πλάνου 1946-1950 εκπληρώθηκαν σε τέσσερα χρόνια, η αύξηση π.χ. του όγκου της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής της ΕΣΣΔ έφθασε κατά 48% σε σύγκριση με το 1940. Από το 1946-1949 ανδρώθηκαν, οικοδομήθηκαν και μπήκαν σε λειτουργία πάνω από 5.200 κρατικές βιομηχανίες. Μεγάλες επιτυχίες σημειώθηκαν και στη σοσιαλιστική αγροτική οικονομία. Η συνολική σοδιά ξεπέρασε του 1940 κατά 20%. Με πρόταση του Στάλιν στην προσπάθεια για την αναμόρφωση της φύσης, έγινε επεξεργασία ανάλογου σχεδίου. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε τη δημιουργία προστατευτικής ζώνης δασών, την κατασκευή τεχνικών λιμνών, δεξαμενών και αρδευτικών έργων στις στεπώδεις περιοχές της Ευρωπαϊκής ΕΣΣΔ. Μέχρι το 1949 είχε καλυφθεί με δάση μια έκταση πάνω από 370.000 εκτάρια, προετοιμάστηκαν για φύτευση 800.000 εκτάρια. Αυτά κι άλλα ήταν η βάση για το πέρασμα από τον σοσιαλισμό στον κομμουνισμό. Αρκεί να ειπωθεί ότι το Ε.Α.Π. κατά κεφαλή ξεπέρασε το 9.6% που αυτή την εποχή στις δυτικές χώρες δεν ξεπερνούσε το 2.6%. Προτού κλειστούμε αυτή τη σύντομη βιογραφία του Στάλιν, ας υπενθυμίσουμε τι είχε ο ίδιος τονίσει, “Το καθεστώς μας, το σοβιετικό καθεστώς μας δίνει τέτοιες δυνατότητες γρήγορης κίνησης προς τα μπρος, που καμιά αστική χώρα δεν μπορεί ούτε καν να τις ονειρευτεί” (Ι. Στάλιν “Ζητήματα Λενινισμού”). Τα ‘’οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ’’ είναι το τελευταίο έργο του μεγάλου ηγέτη του παγκόσμιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, που οι εχθροί εσωτερικοί και εξωτερικοί τον δολοφόνησαν για να μην πραγματοποιηθεί η επιστημονική επαναστατική θεωρία των κλασικών Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν. Ο Στάλιν στο παραπάνω έργο αναφερόμενος στο ζήτημα του περάσματος στον κομμουνισμό υπογραμμίζει, “..για να προετοιμαστεί το πραγματικό και όχι στα λόγια πέρασμα στον κομμουνισμό, πρέπει να πραγματοποιηθούν τρείς βασικοί προκαταρκτικοί όροι..1) είναι ανάγκη πρώτο, να εξασφαλιστεί σταθερά όχι η μυθική ‘’ορθολογική οργάνωση’’ των παραγωγικών δυνάμεων αλλά η αδιάκοπη ανάπτυξη όλης της κοινωνικής παραγωγής με προτεραιότητα ανάπτυξης της παραγωγής με προτεραιότητα ανάπτυξης της παραγωγής μέσων παραγωγής. Η προτεραιότητα στην ανάπτυξη της παραγωγής μέσων παραγωγής είναι απαραίτητη όχι μόνο γιατί η παραγωγή πρέπει να εξασφαλίσει τον εξοπλισμό τόσο των δικών της επιχειρήσεων όσο και των επιχειρήσεων όσο και των επιχειρήσεων όλων των υπολοίπων κλάδων της λαϊκής οικονομίας, αλλά και γιατί χωρίς αυτήν είναι γενικά αδύνατο να πραγματοποιηθεί η ευρεία αναπαραγωγή. 2)Είναι απαραίτητο δεύτερο, να ανυψωθεί η κολχόζνικη ιδιοκτησία ως το επίπεδο της παλλαϊκής ιδιοκτησίας με βαθμιαία περάσματα που θα πραγματοποιούνται προς το συμφέρον των κολχόζ και κατά συνέπεια όλης της κοινωνίας και να αντικατασταθεί με βαθμιαία επίσης πέρασμα η εμπορευματική κυκλοφορία με το σύστημα της ανταλλαγής προϊόντων για να μπορεί η κεντρική εξουσία ή κάποιο άλλο κοινωνικό-οικονομικό κέντρο να συμπεριλάβει όλα τα προϊόντα της κοινωνικής παραγωγής προς το συμφέρον της κοινωνίας. 3) είναι απαραίτητο τρίτο, να επιτευχθεί μία τέτοια πολιτιστική άνοδο της κοινωνίας, που θα εξασφαλίσει σε όλα τα μέλη της κοινωνίας την ολόπλευρη ανάπτυξη των σωματικών και πνευματικών τους ικανοτήτων, για να έχουν τα μέλη της κοινωνίας τη δυνατότητα να πάρουν μόρφωση αρκετή ώστε να γίνουν δραστήριοι παράγοντες της κοινωνικής ανάπτυξης, να έχουν τη δυνατότητα να εκλέγουν ελεύθερα το επάγγελμα τους και για να μην είναι καθηλωμένα για όλη τους τη ζωή σε ένα οποιοδήποτε επάγγελμα εξαιτίας του σημερινού καταμερισμού εργασίας”</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-65627911199565096012013-04-18T02:11:00.001-07:002013-04-18T02:11:07.337-07:00ΓΚΕΟΡΓΚΙ ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ - 112 χρόνια από τη γέννησή του και 45 από τον θάνατό του<p><b>ΦΩΝΗ Της ΑΛΗΘΕΙΑΣ </b><b>(αρ. φύλ. 18, σελ 2, 15-31 Ιούλη 1994)</b><b></b> <p>Συμπληρώνονται φέτος 112 χρόνια από τη γέννηση και 45 από τον θάνατο του μεγάλου προλετάριο επαναστάτη, επιφανή μαρξιστή-λενινιστή και καθοδηγητή του διεθνούς προλεταριάτου Γκεόργκι Ντιμιτρόφ. Ο Ντιμιτρόφ γεννήθηκε στις 18 Ιούνη 1882 στο χωριό Κοβατσέφτσι της περιφέρειας Ράντομιρ της Βουλγαρίας και πέθανε στις 2 Ιούλη 1949 στη Μόσχα (το πιθανότερο εξοντώθηκε από αντεπαναστάτες γιατρούς, στα πλαίσια του σχεδίου του διεθνούς ιμπεριαλισμού εξόντωσης ηγετικών στελεχών του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος). Ο Γ. Ντιμιτρόφ παίρνει μέρος σε νεαρή ηλικία στο εργατικό και επαναστατικό κίνημα της χώρας του και μέσα στην καθημερινή σκληρή επαναστατική ταξική πάλη διαμορφώνεται και αναδείχνεται σε ηγετική φυσιογνωμία του βουλγάρικου αλλά και του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Ο Ντιμιτρόφ διαπαιδαγωγημένος στις γραμμές της εργατικής τάξης στο πνεύμα της επανάστασης και του προλεταριακού διεθνισμού αναδείχνεται, με την πολύπλευρη και πολύμορφη επαναστατική του δράση, σε ένα από τα πιο επιφανή ηγετικά στελέχη της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς και για ένα χρονικό διάστημα διετέλεσε γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ’ Κ.Δ. Αναδείχθηκε σε επιφανή μαρξιστή-λενινιστή αγωνιστή, σε διακεκριμένο, ικανό οργανωτή και καθοδηγητή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και σε πιστό και συνεπή μαθητή των Λένιν-Στάλιν. Υπήρξε άξιος μαθητής του Στάλιν αλλά και συναγωνιστής του. Διεξήγαγε μαζί του σκληρή μακρόχρονη αλλά και νικηφόρα πάλη ενάντια στους τροτσκιστές, μπουχαρινικούς κλπ και τις διάφορες άλλες αντεπαναστατικές και οπορτουνιστικές ομάδες στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Υπήρξε αδιάλλακτος εχθρός και πολέμιος όλων των οπορτουνιστικών ρευμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας. Ο Γ. Ντιμιτρόφ αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του και τις μεγάλες οργανωτικές ικανότητες, που απέκτησε, στην πάλη για την ανάπτυξη του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος για την μπολσεβικοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων. Η συμβολή του, σε αυτή την κατεύθυνση υπήρξε σημαντική, αποφασιστική και μεγάλης ιστορικής σημασίας. Ο Ντιμιτρόφ προσέφερε επίσης μεγάλες υπηρεσίες στην οργάνωση, τη σωστή διεξαγωγή και καθοδήγηση της πάλης του διεθνούς προλεταριάτου ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση, το φασισμό , τον ιμπεριαλισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αποφασιστικής σημασίας για την πάλη του προλεταριάτου υπήρξε η πάλη του Ντιμιτρόφ ενάντια στο ναζιφασισμό. Στη δίκη της Λειψίας υπεράσπισε με απαράμιλλο θάρρος και ηρωϊσμό, δεξιοτεχνία, αποφασιστικότητα και συνέπεια την επαναστατική γραμμή της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού. Με σπάνια ικανότητα και μαεστρία ανασκεύασε και κονιορτοποίησε τις ψεύτικες και σκηνοθετημένες κατηγορίες των ναζί και από κατηγορούμενος έγινε κατήγορος του ναζιφασισμού. Ξεσκέπασε και κατάγγειλε το φασισμό σαν ‘’ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σωβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου’’. Θαρραλέα διακήρυξε μπροστά στους ναζιφασίστες δικαστές, ‘’ είναι παραπέρα τελειώς σωστό, ότι είμαι υπέρ της <strong>προλεταριακής επανάστασης </strong>και υπέρ της <strong>δικτατορίας του προλεταριάτου</strong>. Είμαι σταθερά πεισμένος, ότι αυτή είναι η μοναδική διέξοδος και η σωτηρία από την οικονομική κρίση και την πολεμική καταστροφή του καπιταλισμού. Και η πάλη για την δικτατορία του προλεταριάτου και για τη νίκη του κομμουνισμού είναι δίχως αμφιβολία το περιεχόμενο της ζωής μου. Είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης ποαδός και θαυμαστής του σοβιετικού κομμουνιστικού κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης και με επικεφαλής το μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν οικοδομεί τόσο ηρωϊκά και με επιτυχία το σοσιαλισμό” Σε άλλο σημείο τόνισε, “Υπερασπίζω το ίδιο μου το πρόσωπο σαν κατηγορούμενος κομμουνιστής, υπερασπίζω την ίδια μου την κομμουνιστική, επαναστατική τιμή μου, υπερασπίζω τις ιδέες μου, την κομμουνιστική μου πεποίθηση, υπερασπίζω το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μου’’ Και συνεχίζει, “<strong>είναι αλήθεια, ότι για μένα σαν κομμουνιστή ανώτατος νόμος είναι το πρόγραμμα της κομμουνιστικής διεθνούς και ανώτατο δικαστήριο η επιτροπή ελέγχου της κομμουνιστικής διεθνούς</strong>”. <p>Νικητής της δίκης της Λειψίας ο Γ. Ντιμιτρόφ, ηττημένος ο Γκαίρινγκ και ο ναζιφασισμός. Ο ήρωας της δίκης της Λειψίας γίνεται σύμβολο του παγκόσμιου προλεταριάτου των λαών, γίνεται σημαία πάλης κατά του φασισμού και του επερχόμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εξέχουσα θέση στην επαναστατική θεωρητική και πρακτική δράση του Ντιμιτρόφ κατέχει η ιστορικής σημασίας συμβολή του, στα πλαίσια της Ε.Ε. της Γ΄ Κ.Δ., στην αποκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα του φασισμού (εφαρμόζοντας τη λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού και ανασκευάζοντας πειστικά τις λαθεμένες αντιλήψεις που θεωρούσαν το φασισμό σαν μικροαστικό κίνημα) και στη θεωρητική επεξεργασία της στρατηγικής και τακτικής του κομμουνιστικού κινήματος της συγκρότησης ενός πλατιού αντιφασιστικού λαϊκού μετώποθ σαν μορφή οργάνωσης και ενότητας της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της διανόησης και όλων των δημοκρατικών δυνάμεων στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Τα διδάγματα αυτά του Ντιμιτρόφ έχουν και σήμερα μεγάλη και επίκαιρη πολιτική σημασία για τους κομμουνιστές και το διεθνές προλεταριάτο στην πάλη του ενάντια στο φασισμό, το σωβινισμό και τον ιμπεριαλισμό καθώς και τον κίνδυνο του πολέμου. Μεγάλη και επίκαιρη πολιτική σημασία έχει σήμερα και η συνεπής και αποφασιστική υπεράσπιση του μεγάλου Στάλιν από το Ντιμιτρόφ. Τη στιγμή που ο Στάλιν κατασυκοφαντείται από την παγκόσμια αστικο-ρεβιζιονιστική αντίδραση, οι κομμουνιστές πρέπει να παραδειγματιστούν από το Ντιμιτρόφ που κράτησε πάντα στάση συνεπούς υπεράσπισης του Στάλιν. Χαρακτηριστικά, ανάμεσα στα άλλα τόνισε, “οι σοσιαλδημοκράτες λακέδες, μας αποκαλούν συχνά <strong>σταλινιστές</strong> και πιστεύουν ότι με αυτό προσβάλλουν τους κομμουνιστές. Όμως εμείς οι κομμουνιστές είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, όπως είμαστε υπρήφανοι και για τον χαρακτηρισμό <strong>λενινιστές</strong>”. Για τον προλετάριο επαναστάτη δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να είναι ένας αληθινός λενινιστής, ένας αληθινός <strong>σταλινιστής</strong>, από το να είναι ως το τέλος πιστός οπαδός του Λένιν και του Στάλιν. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν κομμουνιστή από το να αγωνίζεται κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου Στάλιν για το θρίαμβο της δίκαιης υπόθεσης του προλεταριάτου. Δε μπορεί ο καθένας να είναι σταλινιστής. Ο τιμητικός χαρακτηρισμός ενός λενινιστή-σταλινιστή πρέπει να αποκτιέται με μπολσεβίκικη πάλη, με μπολσεβίκικη σταθερότητα, με αφοσίωση μέχρι αυταπάρνηση για την υπόθεση της εργατικής τάξης”. <p>Σήμερα, 112 χρόνια από τη γέννηση και 45 χρόνια από το θάνατο του Γ. Ντιμιτρόφ, που πέρασε στην ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος σαν επιφανής ηγέτης του παγκόσμιου προλεταριάτου και φλογερός διεθνιστής αγωνιστής και βρυκολακιάζουν ο ναζισμός του Χίτλερ και ο φασισμός του Μουσολίνι και ο ρατσισμός στην Ευρώπη, οι κομμουνιστές τιμούν με μεγάλο σεβασμό την επαναστατική ζωή και δράση, το αθάνατο επαναστατικό του έργο και διδάσκονται από αυτό στην επαναστατική τους πολιτική δράση. Το παράδειγμα του, τους εμπνέει, τους ενθαρρύνει και τους καθοδηγεί στη δράση τους.</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3069441366219034698.post-42127618240393295102013-04-17T02:08:00.001-07:002013-04-17T02:08:03.555-07:00Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ<p><b>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (αρ. φυλ.17, 15-30 Ιούνη 1994, σελ. 2)</b> <p><i>‘’Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη για τους νόμους ανάπτυξης της φύσης και της κοινωνίας, η επιστήμη για την επανάσταση των καταπιεζομένων και των εκμεταλλευομένων μαζών, η επιστήμη για τη νίκη του σοσιαλισμού σε όλες τις χώρες, η επιστήμη για το χτίσιμο της κομμουνιστική κοινωνίας’’ Ι.Β. Στάλιν</i> <p>Η επιστημονική έρευνα του σύμπαντος είναι το βασικό χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του υλισμού γενικά και ειδικά του διαλεκτικού υλισμού, ο οποίος μαζί με τον ιστορικό υλισμό αποτελούν τη θεωρητική βάση του μαρξισμού (Λένιν, ‘’Καρλ Μαρξ και η θεωρία του’’) <p>Η υλιστική φιλοσοφία που θέλει να δώσει επιστημονικές ερμηνείες στα προβλήματα του κόσμου, προοδεύει παράλληλα με τις επιστήμες στην πορεία της ιστορίας. Άρα ο μαρξισμός γεννήθηκε από τις επιστήμες, στηρίζεται σε αυτές και εξελίσσεται με αυτές. Πριν από το Μαρξ και τον Ένγκελς, παρουσιάστηκαν υλιστικές φιλοσοφίες με διάφορες μορφές όπως π.χ. ο γάλλος Ντιντερό που ήταν στοχαστής υλιστής. Υπήρξαν και άλλοι στοχαστές του 18<sup>ου</sup> αιώνα που παρουσιαζόντουσαν σαν υλιστές, χωρίς να είναι συνεπείς, π.χ. ο Ντεκάρτ, που σε μερικά γραπτά τους ήταν υλιστές και σε άλλα ιδεαλιστές. Η ιστορία όμως γράφτηκε από την αστική τάξη, που άφησε στο σκοτάδι όσα έργα από αυτούς του στοχαστές, όχι μόνο έχουν επηρεάσει τον υλισμό, αλλά και που γέννησαν ολόκληρο ρεύμα αυτής της φιλοσοφίας. Έτσι, λοιπόν, διδασκόμεθα την ιστορία της λογοτεχνίας και της επιστήμης του 18<sup>ου</sup> αιώνα αγνοώντας το Χόλμπαχ με το έργο του ‘’Σύστημα της φύσης’’ κ.α. και τον Ελβέτιο, ο οποίος έγραψε τα έργα ‘’Το πνεύμα’’, ‘’Ο άνθρωπος’’, κτλ. Γνωρίζουμε ακόμη ότι τα μειονεκτήματα των υλιστών του 18<sup>ου</sup> αιώνα προέρχονται από τον τρόπο σκέψης, από την ιδιαίτερη μέθοδο έρευνας που ονομάζεται ‘’μεταφυσική μέθοδος’’. Τον 19<sup>ο</sup>, όμως αιώνα, που οι επιστήμες εξελίχθηκαν σημαντικά, ο Μαρξ και ο Ένγκελς ανέπτυξαν παραπέρα τον παλιό υλισμό σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστήμες, τον ξεπέρασαν και μας έδωσαν το σύγχρονο υλισμό, τη βάση του μαρξισμού, που λέγεται διαλεκτικός υλισμός. Ο υλισμός έχει μια ιστορία στενά δεμένη με τις επιστήμες και ο Μαρξισμός είναι η εξέλιξη του προμαρξιστικού υλισμού, εμπλουτισμένος με τις μεγάλες ανακαλύψεις του 19<sup>ου</sup> αιώνα. ‘’Η εμφάνιση του μαρξισμού ήταν μια πραγματική ανακάλυψη, μια επανάσταση στη φιλοσοφία’’ (Ζντάνοφ). Ο μαρξισμός δεν ερμηνεύει μόνο με διαφορετικό τρόπο τον κόσμο, αλλά προβάλλει με την αξίωση να τον αλλάξει, είναι το ισχυρό όπλο στην πάλη της εργατικής τάξης για την επαναστατική μεταβολή της αστικής κοινωνίας. Ο μαρξισμός είναι ζωντανή θεωρία που αντιμετωπίζει τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων με πραγματικό ρεαλισμό. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πάλη των τάξεων. Ο κόσμος τι σκέπτεται για αυτούς? Μερικοί πιστεύουν ότι ο αγώνας για το μεροκάματο είναι ξεχωριστός από τον πολιτικό αγώνα, άλλοι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το σήκωμα της γροθιάς στη μέση του δρόμου και αρνιούνται την αναγκαιότητα της οργάνωσης και άλλοι ισχυρίζονται ότι μόνο ο πολιτικός αγώνας θα λύσει το πρόβλημα. Για το μαρξισμό, η πάλη των τάξεων περιλαμβάνει πρώτο, οικονομική πάλη, δεύτερο, πολιτική πάλη και τρίτο ιδεολογική πάλη. Έτσι το πρόβλημα μπαίνει ταυτόχρονα και στους τρείς αυτούς χώρους. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι όλα αυτά τα προβλήματα είναι στενά δεμένα και δεν μπορεί κάποιος να αποφασίσει για οποιαδήποτε πλευρά ενός τόσο μεγάλου προβλήματος, όπως είναι η πάλη των τάξεων. Σε μια απεργία για παράδειγμα, χωρίς να λογαριάσει κάθε δεδομένο του προβλήματος καθώς και το πρόβλημα ολόκληρο. Αυτός που θα μπορέσει να αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα, θα δώσει την καλύτερη κατεύθυνση. Έτσι πρέπει να αντιλαμβάνεται ένας μαρξιστής την πάλη των τάξεων. Επομένως στην ιδεολογική πάλη που πρέπει καθημερινά να κάνουμε, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε προβλήματα που δύσκολα λύνονται, αθανασία της ψυχής, ύπαρξη του Θεού, καταγωγή του κόσμου κτλ. Ο διαλεκτικός υλισμός μας δίνει μια μέθοδο συλλογισμού που μας επιτρέπει να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και ακόμα να ξεσκεπάσουμε όλες τις προσπάθειες παραποίησης του μαρξισμού με το πρόσχημα ότι ‘’ανανεώνουν’’ και τον ‘’συμπληρώνουν’’. Σε αυτό προσπαθούν να ορθώσουν ενάντια στο μαρξισμό τους σοσιαλιστές συγγραφείς της προμαρξιστικής περιόδου (ουτοπιστές). Και άλλοι χρησιμοποιούν τον γάλλο Προυντόν, που σαφέστατα ο μαρξισμός είναι ενάντια στον προυντονισμό και άλλοι χρησιμοποιούν τους αναθεωρητές πριν το 1914 (μια που ο Λένιν τους έχει αντικρούσει επιδέξια). Αλλά αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι η έκθεση σιωπής των αστών, για να εμποδίσουν την εξάπλωση του υλισμού με τη μαρξιστική του μορφή. Και όπως μα πληροφορεί ο γάλλος φιλόσοφος Ζωρζ Πόλιτζερ, στα ιδρύματα της μέσης εκπαίδευσης αλλά και στα πανεπιστήμια της Γαλλίας δίδασκαν φιλοσοφία, αλλά όσο και αν παρακολουθούσες όλη τη διδασκαλία, δεν θα μπορούσες ποτέ να διαπιστώσεις ότι διδάσκετο η φιλοσοφία του υλισμού, επεξεργασμένη από το Μαρξ και τον Ένγκελς. Ακόμα και στα φιλοσοφικά συγγράμματα ξεχώριζαν το μαρξισμό από τον υλισμό. Γενικά παρουσίαζαν το μαρξισμό ξεχωριστά σαν ένα πολιτικό δόγμα και όταν μιλούσαν για ιστορικό υλισμό δεν αναφέρονταν στη φιλοσοφία του υλισμού. Τέλος αγνοούσαν πλέρια το διαλεκτικό υλισμό σε τέτοιο σημείο που αν κάποιος γάλλος ήταν ειδικευμένος στη φιλοσοφία με δίπλωμα από γαλλικό πανεπιστήμιο δεν ήξερε ότι ο Μαρξισμός έχει σαν φιλοσοφία του τον υλισμό και αγνοούσε ότι ο παραδοσιακός υλισμός έχει μια σύγχρονη μορφή, το μαρξισμό ή τον διαλεκτικό υλισμό. Εκείνο που προέχει είναι, να δείξουμε ότι ο μαρξισμός έχει μια γενική αντίληψη όχι μόνο για την κοινωνία αλλά και για το σύμπαν. Είναι λοιπόν, ανόητο, αντίθετα με το ότι μερικοί ισχυρίζονται, να λυπούμεθα ότι το μεγάλο μειονέκτημα του μαρξισμού είναι η έλλειψη φιλοσοφίας και να θέλουμε σαν μερικούς θεωρητικούς του εργατικού κινήματος να ανακαλύψουμε τη φιλοσοφία αυτή που δήθεν δεν έχει ο μαρξισμός. Η φιλοσοφία του μαρξισμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός. Όμως παρά την ένοχη σιωπή των αστών και παρ’ όλες τις παρασιωπήσεις και τις προφυλάξεις που παίρνουν οι κυρίαρχες τάξεις, ο μαρξισμός και η φιλοσοφία του, απλώνεται όλο και πιο πολύ. Και θα απλώνεται και θα αγκαλιάζεται από όλους τους λαούς του πλανήτη μας που θα οργανώνονται και θα βρίσκονται σε μια πραγματικά συνεχή επαναστατική εγρήγορση. Ισχυρίζεται ο παγκόσμιος ταξικός εχθρός μας, μ επικεφαλής τον αμερικάνικό ιμπεριαλισμό, ότι ‘’τελείωσε ο μαρξισμός’’ – ‘’πέθανε ο κομμουνισμός’’ – είναι βέβαια ένας ευσεβής πόθος του ταξικού εχθρού μας. Παίρνει δε, σαν παράδειγμα την ανατροπή του σοσιαλισμού με το πραξικόπημα του 20<sup>ου</sup> συνεδρίου του ΚΚΣΕ το 1956 και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (από τους προδότες Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν) . Πλανώνται, όμως, κάνουν μεγάλο λάθος γιατί αυτό που έγινε στην Σ.Ε. δεν ήταν καρπός νομοτέλειας και το ξέρουν αυτό πάρα πολύ καλά. Εκείνο όμως που γίνεται στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή η κάθετος πτώση της παραγωγής και η αναμφισβήτητη βαθειά οικονομική κρίση, που κάθε μέρα βαθαίνει περισσότερο, χωρίς βέβαια να υπάρχουν οι αναγκαίες εκείνες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας τους όπως εκείνες του 1929. Η νέα αυτή βαθιά οικονομική κρίση υπερπαραγωγής, που έχει τη βάση της στην αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής, δείχνει εκ νέου ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις, ότι έχει γίνει εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και πρέπει να ανατραπεί με τη βίαιη επανάσταση του προλεταριάτου. Το σαθρό οικοδόμημα του παγκόσμιου ταξικού εχθρού μας, θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος και θα αφανιστεί μέσα στην αιωνιότητα. Και το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ καλά οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές γι’ αυτό προσπαθούν με τα άφθονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) που διαθέτουν και με τον προσφιλή τους τρόπο της σιωπής, του ψεύδους, της παραποίησης και της παραπλάνησης να κάνουν πλύση εγκεφάλου των λαών, με το κυρίαρχο σύνθημα ‘’ο κομμουνισμός πέθανε’’. Και ενώ ξέρουν και το αναγνωρίζουν πως αυτό που πεθαίνει και θα εξαφανιστεί μια για πάντα είναι το αστικό καθεστώς με τις μετεξελίξεις του, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.</p> Anasintaxihttp://www.blogger.com/profile/10222356990889898292noreply@blogger.com0