Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Η ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (αρ. φυλ. 51, σελ 3, 1-15 Φλεβάρη 1996)

5 Σεπτέμβρη 1944. Ερημικό σταυροδρόμι κοντά στο χωριουδάκι Καραμάνοβο του νομού Σμολένσκ. Στη σκοπιά ο υπολοχαγός πολιτοφυλακής Βέτροφ. Μούσκεμα η χλαίνη από τη βροχή. Τα μάτια του κλείνουν από την κούραση. Είχε σημάνει συναγερμός. Πάνω από τη γραμμή του μετώπου αντιαεροπορικά ανοίξανε πυρά σε γερμανικό αεροπλάνο. Και ο Βέτροφ τρείς ολόκληρες ώρες στεκότανε στην άκρη του δρόμου, γεμάτος από λάσπη. Παρατηρούσε. Αυτοκίνητα, κάρα.. φρενάρει μια μοτοσυκλέτα. Πάνω της δυο στρατιωτικοί, ένας ταγματάρχης και η συνοδοιπόρος του, ανθυπολοχαγός. Στο στήθος του ταγματάρχη – Άστρο ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης-. Ελέγχοντας τα ντοκουμέντα ο Βέτροφ διάβασε, ‘’Τάβριν Π.Ι., υποδιοικητής της Μονάδας ‘’Σμερς’’ της 39ης Στρατιάς του 1ου Πολεμικού Μετώπου της Βαλτικής’’. Στον πόλεμο υπήρχε κανονισμός περιττές ερωτήσεις να μην κάνουν σε τέτοιους διακεκριμένους αξιωματικούς. Όμως ο Βέτροφ ρώτησε, ‘’ Έρχεστε με τη μοτοσυκλέτα από τη Βαλτική’’ – ‘’Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές’’, τον κατσάδιασε ο ταγματάρχης. Ωστόσο η αλαζονεία του δεν έκαμψε τον Βέτροφ. ‘’Περίεργο πράγμα, σκέφτηκε. Όλη τη νύχτα έβρεχε και ο ταγματάρχης με τη συνοδοιπόρο του δεν βραχήκανε’’. Σας παρακαλώ, να πάτε στο Καραμάνοβο. Πρέπει να σημειώσουν εκεί ότι περάσατε από εμάς’’.- ‘’Δεν έχετε τι να κάνετε εδώ στα μετόπισθεν!’’, εξοργίστηκε ο ταγματάρχης. Όμως προς βοήθεια του Βέτροφ προστρέξανε οι συνεργάτες του πολιτοφύλακες. Στο χωριό Καρμάνοβο ο ταγματάρχης έδειξε στο τμήμα του Υπουργείου Εξωτερικών το βιβλιάριο αξιωματικού και το τηλεγράφημα της Γενικής Διοίκησης της Μονάδας ‘’Σμερς’’, που πιστοποιούσε ότι καλούνταν στη Μόσχα. Όμως ο Βετρόφ σε ένα άλλο δωμάτιο και κατάφερε να συνδεθεί ακαριαία μέσω της πόλης Γηζαής με τη Μόσχα. Ήταν 5 η ώρα το πρωί. Του απάντησαν αμέσως, ‘’Στο επιτελείο της 39ης Στρατιάς Τάβριν δεν υπάρχει και ότι η στη Μόσχα δεν τον είχαν καλέσει. Ο Βετρόφ έτρεξε να ερευνήσει τη μοτοσυκλέτα του ταγματάρχη’’. Εκεί στο κοφάνι της ανακάλυψε 7 πιστόλια, χειροβομβίδες, μια νάρκη, ένα όπλο άγνωστης κατασκευής, 16 σφραγίδες, έντυπα ντοκουμέντων.. Αποκαλύφτηκε ότι ο Τάβριν ήταν ο Πιότρ Ιβάνοβιτς Σίλο, πρώην διοικητής λόχου πολυβόλων του Πολεμικού Μετώπου Καλόνιν. Πριν τον πόλεμο ήταν λογιστής στο Σαράτοβο. Είχε καταδικαστεί για καταχρήσεις. Στη φυλακή σκάρωσε ομάδα και δραπέτευσε. Με ψεύτικες βεβαιώσεις πήρε ταυτότητα με το επώνυμο ‘’Τάβριν’’. Επιστρατεύτηκε. Πολέμησε. Το Μάη του 1942 τον καλέσανε στο ειδικό τμήμα του Μετώπου να εξακριβώσουν, γιατί άλλαξε το επώνυμο του από Σίλο σε Τάβριν. Την ίδια νύχτα το έσκασε. Πέρασε γραμμή του Μετώπου και παραδόθηκε στους Γερμανούς. Εκεί συναντήθηκε με τον Γ.Ν. Ζιλενκόφ, πρώην μέλος του Πολεμικού Συμβουλίου της 24ης Στρατιάς, με τον οποίον προπολεμικά βρέθηκαν στην ίδια φυλακή. Ήταν το δεξί χέρι στο στρατηγό Βλάσοφ που είχε περάσει με το μέρος των Γερμανών φασιστών. Υποσχέθηκε στον Τάβριν ότι θα τον τακτοποιούσε πολύ καλά. Από το πρωτόκολλο της ανάκρισης του Π.Ι. Σίλο, ‘’ τις τελευταίες μέρες Αυγούστου του 1943 στάλθηκα στο Βερολίνο στον συνταγματάρχη των Ες-Ες Γκρέϊφε. Διευκρίνισε τους λόγους που με ώθησαν να συνεργαστώ με τη γερμανική κατασκοπεία.. Μου είπε ότι μπορεί να με χρησιμοποιήσει για κατασκοπεία, για δολιοφθορές, ή και τρομοκρατίας’’ (Από τα Κρατικά Αρχεία της ΕΣΣΔ). Έναν ολόκληρο χρόνο τον εκπαιδεύανε στο Βερολίνο. Δουλεύανε προσεκτικά το ‘’μύθος’’. Έπρεπε να παρουσιαστεί στη Μόσχα σαν Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης. Εκτός από το Άστρο του Ήρωα, η γερμανική κατασκοπεία του ετοίμασε παράσημο ‘’Λένιν’’, παράσημο ‘’Αλεξάντρ Νέφσκι’’, δυο παράσημα Ερυθρού Αστέρα και δυο μετάλλια ‘’Για Ανδρεία’’. Στην τσέπη από το χιτώνιο φύλαγε ένα τριμμένο φύλλο της ‘’Πράβντα’’, που είχε τυπωθεί στο Βερολίνο, όπου ήταν δημοσιευμένο ρεπορτάζ για τα ‘’κατορθώματα’’ του Τάβριν στο Μέτωπο. Στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Βερολίνου Γερμανοί χειρούργοι του κάνανε γενική νάρκωση τρεις βαθιές τομές σε διάφορα μέρη του σώματος, που φανέρωναν ότι τάχα είχε τραυματιστεί βαριά στον πόλεμο. Του εμπιστευτήκανε και το νέο μυστικό όπλο, παραλλαγή του ‘’πάντζερ’’. Θα το χρησιμοποιούσε πατώντας ένα κουμπί. Τον είχανε επίσης ετοιμάσει Γερμανοί ψυχολόγοι. Συναντήθηκε με τον γνωστό Όττο Σκορτσένι. Κύρια αποστολή του ήταν να διεισδύσει στην επίσημη συνεδρίαση στο Μπολσόϊ. Να αφήσει στην αίθουσα τηλεκατευθυνόμενη νάρκη και να φύγει. Το κουμπί θα το πατούσε η γυναίκα του Λιντία Μπομπρικ-Σίλοβα, με την οποία είχε γνωριστεί στη Ρίγα και την είχαν εκπαιδεύσει σαν ασυρματίστρια. Κάτω από τα ερείπια θα χωνόταν οι αρχηγοί της ΕΣΣΔ, στρατηλάτες, διευθυντές εργοστασίων, οπότε θα προκαλούνταν χάος στη χώρα και θα σταματούσε η επίθεση του Σοβιετικού Στρατού κατά των γερμανικών στρατευμάτων. Μόλις όμως βγήκανε με τη μοτοσυκλέτα από την κοιλιά του γερμανικού αεροπλάνου τους πιάσανε οι σοβιετικοί πολιτοφύλακες. Στη Μόσχα η γυναίκα του μετέδοσε ότι φτάσανε καλά. Ακόμα στη διάρκεια μισού χρόνου λαβαίνανε στη Γερμανία από τον Τάβριν πληροφορίες, όπως..’’Γνωρίστηκα με μια γυναίκα γιατρό, που είχε γνωστούς στο νοσοκομείο του Κρεμλίνου’’. Και άλλα 7 χρόνια τους χρησιμοποίησε η σοβιετική αντικατασκοπεία προς όφελός της. Τέλος οι τρομοκράτες καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών και εκτελέστηκαν το 1952. Δυστυχώς όμως ο αξιωματικός Βέτροφ, που επιτέλεσε μεγάλο πατριωτικό κατόρθωμα έμεινε άγνωστος..

(Πλατιά περίληψη από το άρθρο της Λιουντμίλα Οβτσινίκοβα, που δημοσίευσε στην ‘’Κομσομόλσκαγια Πράβντα’’, στις 14.11.1995)

Δεν υπάρχουν σχόλια: