Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Ένα από τα πολλά γράμματα που δεν τόλμησε ο “Ριζοσπάστης” να δημοσιεύσει

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (αρ. φυλ. 39, σελ 2, 1-31 Ιούλη 1995)

Του σ. Αποστόλου Δημακοπούλου

Διάβασα στο "Ριζοσπάστη" καθώς και στη μπροσούρα του ΚΚΕ (24.3.95) σχετικά "για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη". Τόσο σε άρθρο της συναγωνίστριας Ελένης Μπέλου στο "Ρ" (9 Απρίλη 95) όσο και στη μπροσούρα του ΚΚΕ η εκτίμηση είναι ότι στη δεκαετία του ’90 πραγματοποιήθηκαν εξελίξεις και αλλαγές που συγκλόνισαν τον κόσμο και καταλήγει η μπροσούρα σελ 46, ξανά στα 1989-1991, "δίχως ισχυρό ενωμένο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν είναι δυνατό να προωθηθεί και το Ενιαίο Μέτωπο των λαών που δοκιμάζονται από τα δεινά του καπιταλισμού και τη νέα επιθετικότητα που αυτή απέκτησε ύστερα από τις δραματικές εξελίξεις των ετών 1989-1991". Διαβάζοντας κανείς αυτές τις γραμμές χωρίς να έχει ζήσει εκείνα τα χρόνια 1950-1991 στις χώρες τις ανατολικές ίσως –λέω ίσως- πιστέψει ότι οι σοσιαλιστικές χώρες ή καλύτερα το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε στα χρόνια 1989-1991 και όχι στα 1956 με το αντικομμουνιστικό-αντισοσιαλιστικό πραξικοπηματικό χρουστσωφικό 20ο εγκληματικό συνέδριο και στην επικράτηση της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης. Γιατί "ψάχνετε" ακόμα για τη βασική αιτία, όταν είναι γνωστό ότι οι χιλιάδες έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης και των άλλων ΛΔ χωρών, με επικεφαλής τον αλύγιστο Γραμματέα του Κόμματος Ν. Ζαχαριάδη, ήταν οι πρώτοι –πριν 40 χρόνια- στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που αντιτάχθηκαν σε αυτήν την προδοσία και κατά πολέμησαν την αντεπαναστατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου που επιβλήθηκε στο ΚΚΕ με την ωμή και χωρίς προσχήματα επέμβαση του Χρουστσόφ στο Κόμμα μας, καθώς και στα άλλα κόμματα με τις γνωστές επεμβάσεις? Αλήθεια δεν είναι ακόμα φανερό, ότι με τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου και 22ου συνεδρίου δεν ήταν ποτέ δυνατό να συνεχιστεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σ.Ε. και στις άλλες χώρες, όπως συνέβηκε? Πώς ήταν δυνατό να συνεχιστεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όταν στο 20ο Συνέδριο, για πρώτη φορά, η καπιταλιστική Τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία βαφτίζεται "σοσιαλιστική" για την οποία το Γραφείο Πληροφοριών των κομμουνιστικών κομμάτων στη δεύτερη Ανακοίνωση-Απόφαση του Νοέμβρη 1949 (η πρώτη τον Ιούνη 1948) σωστά διαπίστωνε ότι η ΄΄κλίκα των πληρωμένων κατασκόπων και δολοφόνων του Βελιγραδίου" πέρασε "από τον εθνικισμό στο φασισμό και στην απευθείας προδοσία των εθνικών συμφερόντων της Γιουγκοσλαβίας"? Η γραμμή του Χρουστσόφ ήταν προδοτική γραμμή του Τίτο και της σοσιαλδημοκρατίας. Ήταν ποτέ δυνατό να συνεχίσει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού η ομάδα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ που κατασυκοφαντούσε το σοσιαλισμό στο πρόσωπο του Στάλιν? Αλήθεια, δεν είναι ούτε και σήμερα φανερό ότι αυτή ήταν μια αντεπαναστατική και αντικομμουνιστική ομάδα? Ο αγαπημένος σας Χρουστσόφ φρόντισε να αφήσει την τελευταία του πνοή στη Μόσχα ο ηγέτης της Πολωνίας Μπ. Μπιερούτ (την ημέρα στις 11 Μαρτίου 1956 μίλησε στο 20ο συνέδριο και υπογράμμισε τον κίνδυνο του ρεβιζιονισμού στα κόμματα, από το Βελιγράδι, το βράδυ της ίδιας μέρας και ώρα 23.35 "πεθαίνει"- δολοφονείται στη Μόσχα). Και μετά την κηδεία του τις 16 Μάρτη δεν περάσανε ούτε δύο βδομάδες καθαιρείται όλη η ηγεσία του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας και στη θέση τους ο Χρουστσόφ τοποθετεί τον αντικομμουνιστή Γκομούλκα , ενώ ο Ροκόφσκι που σκότωσε ναζιστές στον πόλεμο δεν ήτανε καλός, έτσι "Ριζοσπάστη"? Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος και στην Πολωνία μέχρι το τέλος του 1957 πετάξανε και μέχρι τον Γραμματέα των ΚΟΒ, στην ουσία διάλυση του Ε.Ε.Κ.Π. Άρχισαν ιδιωτικά ιατρεία, ιδιωτικό εμπόριο, διάλυση της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής οικονομίας. Ενώ το 1956 σύμφωνα με τον πολωνικό τύπο η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας είχε φθάσει στο 29,8%, το 1963 έπεσε στο 11,2% και αυτά τα κολχόζ-σοφχόζ τα πήρανε στα χέρια τους άνθρωποι του Γκομούλκα και τα μετέτρεψαν σε ατομικά τους φέουδα. Στη δεκαετία του 1960-1970 έχουμε ιδιώτες πολυεκατομμυριούχους όπως στην πόλη Κρακοβία τον Ιούρεκ με 500 εκατομμύρια Ζλότ, τη στιγμή που ο μισθός το εργάτη δεν ξεπερνούσε τα 15.000 Ζλότ. Έχουμε στην πολη Σκλάρσκα Πορένμπα τον Εριβ Καμίνσκι με χοτέλ 68 κρεβάτια, με δικό του εστιατόριο και υπαλλήλους, σύμφωνα με την τοπική εφημερία του Βρότσλαβ έχουμε τσιφλικά στο Ζέσουφ με 83 εκτάρια (830 στρέμματα) και από την ισότητα που υπήρχε μέχρι το 1956, ανάλογα με τη δουλειά του ο καθένας αμειβόμασταν, όλα αυτά πήγανε περίπατο (δωρεάν υγεία, παιδεία, κατοικία). Φθάσαμε στη δεκαετία του 1970 με έλλειψη τροφίμων και τι θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μέχρι έλλειψη καραμέλες για τα παιδάκια. Ας σταματήσουμε εδώ για την Πολωνία. Στην Τσεχοσλοβακία "θάνατος"-δολοφονία του Γκότβαλτ μετά την επιστροφή του από την κηδεία του Στάλιν, Νοβότνι και αργότερα Ντούπτσεκ που κάλπαζε στους καπιταλιστικούς κάμπους όπως κατάγγειλε τότε ο συν Ενβέρ Χότζα. Στην Ουγγαρία καθαίρεση της ηγεσίας με επικεφαλής τον σ.Μάτιας Ράκοσι και εξορία του στη Σ.Ε. και στη θέση του, βγάλανε από τη φυλακή τους συνεργάτες των ναζιστών, ο Χρουστσόφ βάζει τον Ι. Νάγκι, που οδήγησε στην αντεπανάσταση με τη σφαγή 18.000 κομμουνιστών, σύμφωνα με τον πολωνικό τύπο, και την επέμβαση των σοβιετικών τανκς και τον Ι. Νάγκι να τον παίρνει η Γιουγκοσλαβική Πρεσβεία και να του δίνει ο "κομμουνιστής" Τίτο άσυλο κλπ., κλπ. Ανάλογα έγιναν και στις άλλες χώρες που οδήγησαν στο πέρασμα των ρεβιζιονιστών στην ηγεσία των κομμάτων και του κράτους. Με ποια κριτήρια χαρακτηρίστηκαν, και χαρακτηρίζονται ακόμα και σήμερα ως "σοσιαλιστικές" χώρες που μετά το 1956 ως το 1989-1991 δεν είχαν δικτατορία του προλεταριάτου και που όπως η Γιουγκοσλαβία στην οικονομία της είχε ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, η Πολωνία με κυριαρχία στην αγροτική οικονομία της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και σε άλλους τομείς που ήταν "χώρα της ΚΟΜΕΚΟΝ με μεγαλύτερο ποσοστό ατομικής ιδιοκτησίας στην αγροτική παραγωγή, 80% μικρή ιδιοκτησία, με 20% κοινωνική ("Ριζοσπάστης" 24.8.80), η Ουγγαρία με ιδιώτες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στη βιομηχανία και αγροτική οικονομία, αλλά και η ίδια η Σ.Ε. που σε αυτή ο ιδιωτικός καπιταλιστικός τομέας το 1970 "παρήγε το 38% από όλα τα λαχανικά, το 35% από το κρέας και το 53% από τα αυγά κλπ? (ΚΟΜΕΠ, 2/1995, ΣΕΛ 81). Η συναγωνίστρια Ελ. Κατροδαύλη κρύβει, ότι η ιδιωτικοποίηση της αγροτικής οικονομίας είναι ένα από τα πολλά "κατορθώματα" της ομάδας Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ και παραπλανητικά μιλάει για "βιοτικό νοικοκυριό" και ισχυρίζεται, ότι τάχα ο "μικρός εμπορευματοπαραγωγός" στην αγροτική οικονομία δεν έπαψε να υπάρχει και να παίζει έναν όχι ευκαταφρόνητο ρόλο. Και οι κρατικές επιχειρήσεις, χωρίς δικτατορία του προλεταριάτου, ήταν καπιταλιστικές. Για το ΚΚΕ χρειάζονται πάρα πολλές σελίδες, θα σημειώσω μόνο σε αυτό η ρεβιζιονιστική γραμμή του 20ου Συνεδρίου πέρασε με την ωμή επέμβαση του Χρουστσόφ και την παρασυναγωγή της 6ης Ολομέλειας, και ακόμα ότι στο εξωτερικό στις τότε Λ.Δ. οι 6-ολομελίτες χυμήξανε να μας κατασπαράξουνε γιατί αντιδρούσαμε στο αντικομμουνιστικό 20ο Συνέδριο και πρά λίγο αν συμφωνούσε η πολωνική κυβέρνηση ακόμη και για εξορίες μας ετοιμάζανε, όπως έγινε στην Τασκένδη που στάλθηκαν δεκάδες κομμουνιστές στη Σιβηρία ακόμη και οικογένειες με μωρά παιδιά, μεταξύ των οποίων και ο Ν. Ζαχαριάδης που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1973 στο Σουργκούτ. Και σας ρωτή συναγωνιστές μου του "ΚΚΕ" όλα αυτά έγιναν επί Γκορμπατσόφ 1989-1991? Συναγωνιστή Χαρίλαε που φάγαμε τα τσουκνίδια στα βουνά της Ελλάδας και λιπάναμε με χιλιάδες πτώματα αγωνιστών και αγωνιστριών και με τα κομμάτια κομμένα από το σώμα μας και με χιλιάδες θύματα στα μπουντρούμια και στα ξερονήσια, γιατί όταν σε ρώτησα στη συγκέντρωση του καφενείου στο χωριό Μητρόπολη Καρδίτσας το 1991 προεκλογική περίοδο, πώς ήταν επί Στάλιν το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και το παγκόσμιο κομμουνιστικό εργατικό κίνημα και πώς είναι σήμερα απάντησες.. "να.. ο Γκορμπατσόφ μίλησε στους εργάτες του εργοστασίου παπουτσιών ότι, ότι, ότι,… Παρακαλώ να συνέλθετε να γίνει ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ το ΚΚΕ. Το μεγάλο ερώτημα, για τους κομμουνιστές μετά το ’56 και σήμερα, δεν είναι ο διάλογος αυτός ή η συνέχισή του, αλλά είναι.. ΣΥΝΕΧΙΣΗ Η΄ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΟΥ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΥ, που κατέστρεψε τα πάντα? Εγώ που συνδέθηκα με το πολυαγαπημένο Κ.Κ. σε ηλικία 14 ετών, το 1935 που ο αδελφός μου ανήκε στον κομματικό πυρήνα του χωριού μας με γραμματέα τον αγνό, τίμιο αγωνιστή, ταλαιπωρημένο αγρότη, σ. Δημήτρη Σκούτρα και μου βάζουνε να σέρνω από την Καρδίτσα κρυφά εφημερίδες "Λαϊκό Μέτωπο" και να σε ακούω τη λέξη ισότητα με αιχμαλώτησε. Αλλά την ισότητα την έζησα στα χρόνια 1950-1956 όμορφα στην Πολωνία που ο καθένας με τη δουλειά του αμείβονταν. Με δωρεάν υγεία, παιδεία, κατοικία. Αχ, για τέτοιο σύστημα να δίνεις και τη ζωή σου, αξίζει!

Δεν υπάρχουν σχόλια: