Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Στάλιν: Λόγος στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ της ΕΣΣΔ 3 Μάρτη 1937.

(απόσπασμα)

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 38, 15-30/6/1995, σελ. 3

"7.- Πρέπει να απορρίψουμε και να πετάξουμε μακριά μας τη σάπια θεωρία, σύμφωνα με την οποία, με κάθε βήμα που κάνουμε προς τα μπρος η ταξική πάλη, σε μας θα πρέπει, όπως ισχυρίζεται η θεωρία αυτή, να σβήνει ολοένα και περισσότερο, ότι ανάλογα με τις επιτυχίες μας ο ταξικός εχθρός θα εξημερώνεται ολοένα και περισσότερο.

Αυτή η θεωρία δεν είναι μονάχα σάπια, αλλά και επικίνδυνη, γιατί αποκοιμίζει τους ανθρώπους μας τους κάνει να πέφτουν σε ενέδρα και επιτρέπει στον ταξικό εχθρό να γίνεται κύριος του εαυτού του, για να συνεχίσει την πάλη του ενάντια στην εξουσία των Σοβιέτ.

Αντίθετα, όσο περισσότερο θα προοδεύουμε, όσο περισσότερο θα πραγματοποιούμε επιτυχίες τόσο περισσότερο η καταστροφική μανία των υπολειμμάτων των εκμεταλλευτικών τάξεων, θα γίνεται μεγαλύτερη, τόσο περισσότερο τα υπολείμματα αυτά θα προστρέχουν σε μορφές πάλης ολοένα οξύτερες τόσο περισσότερο θα βλάπτουν το Σοβιετικό Κράτος τόσο περισσότερο θα εγκολπώνονται τις πιο απελπισμένες μεθόδους πάλης οι οποίες είναι το τελευταίο καταφύγιο των ανθρώπων των καταδικασμένων να καταστραφούν.

Δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας το γεγονός ότι τα υπολείμματα των νικημένων τάξεων στην ΕΣΣΔ δεν είναι απομονωμένα. Υπολογίζουν στην άμεση βοήθεια των εχθρών μας που βρίσκονται πέρα από τα σύνορα της ΕΣΣΔ. Θα ήτανε πλάνη να φαντασθεί κανείς πως η σφαίρα της ταξικής πάλης περιορίζεται μέσα στα σύνορα της ΕΣΣΔ. Αν η μια πτέρυγα της ταξικής πάλης δρα μέσα στα πλαίσια της ΕΣΣΔ, η άλλη της πτέρυγα φθάνει έως και μέσα στα σύνορα των Κρατών της μπουρζουαζίας τα οποία μας περιβάλλουν. Τα υπολείμματα των νικημένων τάξεων δεν μπορεί να το αγνοούν αυτό το πράγμα. Και ακριβώς επειδή το γνωρίζουν, θα συνεχίσουν και στο μέλλον τις απελπισμένες τους επιθέσεις

Αυτό μας διδάσκει η ιστορία. Αυτό μας διδάσκει ο λενινισμός.

Πρέπει να τα θυμόμαστε όλ' αυτά και να χουμε πάντα στο στόμα μας το τις ει".

Δεν υπάρχουν σχόλια: