Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Με τις αλλαγές στο ΝΑΤΟ επιδιώκεται η καθυπόταξη και η υποδούλωση των λαών

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 59, 1-15/6/1996, σελ.4

Μετά από 5 χρόνια διαβουλεύσεων α­ποφασίστηκαν αλλαγές στην οργάνωση του ΝΑΤΟ για να προσαρμοστεί αυτός ο στρατιωτικός επιθετικός Οργανισμός στη νέα διεθνή κατάσταση που επικρα­τεί σήμερα στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο.
Η κύρια επιδίωξη του είναι η "Συνερ­γασία για την Ειρήνη", όπως ήδη τη χαρακτηρίζουν με την οποία είναι σύμ­φωνη και η Ρωσία και η επέκταση του προς Ανατολάς με την είσοδο στη Συμ­μαχία στο εγγύς μέλλον χωρών όπως η Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, κλπ.
Σύμφωνα με τη νέα διοργάνωση του το ΝΑΤΟ θα επεμβαίνει όπου κρίνει ό­τι απειλείται η ασφάλεια των κρατών μελών, όχι μόνο μέσα στα σύνορα τους όπως πρόβλεπε μέχρι τώρα η Συμμα­χία, αλλά παντού όπου κριθεί ανα­γκαίο. Η επέμβαση και η κατοχή της Βοσνίας από τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα αποτελεί τυπικό παράδειγμα και προει­δοποίηση για τους λαούς.
Για να είναι αποτελεσματικές οι ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις δημιουργήθηκαν οι Συνδυασμένες Μικτές Δυνάμεις Αποστο­λής, οι οποίες είναι επίλεκτες στρατιω­τικές δυνάμεις εξοπλισμένες με όπλα της τελευταίας τεχνολογίας, για την ταχεία μεταφορά τους διαθέτουν κατάλ­ληλη υλικοτεχνική υποδομή, έχουν συ­στήματα για την συλλογή πληροφορι­ών και μπορούν να επέμβουν στις χώ­ρες της Ευρώπης χωρίς τη συμμετοχή των αμερικάνων. Με την αναδιοργάνω­ση του αυτή το ΝΑΤΟ σκοπεύει να γί­νει ο "καθοριστικός παράγοντας σταθε­ρότητας" όπως ισχυρίζονται οι επιτε­λείς του και όχι να μεταβληθεί καθώς επιδιώκει σε παγκόσμιο χωροφύλακα.
Για τις επιθετικές αποστολές του έχει την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ως γνωστόν τα μόνιμα μέλη του είναι: η ΕΠΑ, Αγ­γλία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα. Αναμφι­σβήτητα το Συμβούλιο βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των Αγγλο-αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών οι οποί­οι θα λαμβάνουν και τις αποφάσεις.
Αναβαθμισμένο το ΝΑΤΟ, με την είσο­δο της Γαλλίας στη Συμμαχία μετά α­πό απουσία 30 χρόνων αποτελεί κίνδυ­νο για τους λαούς που αγωνίζονται για την εθνική και κοινωνική τους απελευ­θέρωση.
Από την ίδρυση του το ΝΑΤΟ στράφη­κε εναντίον της τότε σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσια­λιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώ­πης και εναντίον των λαών της Ευρώ­πης. Υποστήριξε τα ιμπεριαλιστικά συμ­φέροντα της Αμερικής και Ευρώπης και σήμερα μετατρέπεται σε παγκόσμιο χω­ροφύλακα.
Αυτό το ΝΑΤΟ κατά την Γ.Γ. του "Κ"ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των ελληνι­κών συνόρων που απειλούνται από την Τουρκία, η οποία βέβαια ανήκει στην ίδια Συμμαχία.
Η Αλέκα Παπαρήγα γνωρίζει βέβαια ότι υπάρχουν πολλές αντιθέσεις ανάμε­σα σε χώρες εξαρτημένες όπως η Ελ­λάδα και η Τουρκία και στους ιμπερια­λιστές και οι οποίες οξύνονται ή αμ­βλύνονται, και αυτό συνήθως καθορίζε­ται από τους ισχυρούς ιμπεριαλιστές και είναι σε βάρος των εξαρτημένων χωρών και λαών, και μ’ αυτά που λέ­ει δίνει μαθήματα υποταγής στους ιμπε­ριαλιστές. Οπωσδήποτε αυτό θα ληφθεί υπόψη και θα κριθούν ανάλογα οι υπη­ρεσίες τους.

Η έκτακτη σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες Συμβιβασμοί και συγκρούσεις

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 8, 1-15/2/1994, σελ. 1,4

Στις 10-11 Γενάρη πραγματοποιήθηκε η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής του στρα­τιωτικού επιθετικού Συνασπισμού των 16 κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, που εί­ναι η πρώτη μετά το 1991. Ανάμεσα στους αρχηγούς των χωρών-μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ήταν και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του αμερικάνι­κου ιμπεριαλισμού, για πρώτη φορά επισκέφτηκε την Γηραιά Ήπειρο, Μπιλ Κλίντον.
Τα σπουδαιότερα θέματα που συζητή­θηκαν σ' αυτή τη Σύνοδο Κορυφής ή­ταν πρώτον η διεύρυνση ή επέκταση της Ατλαντικής Συμμαχίας προς τις χώ­ρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία και Ουγγαρία) και δεύτερον ο παρατεταμένος πόλεμος που ακόμα μαίνεται στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Η νέα τάξη πραγμάτων που δημιουρ­γήθηκε μετά την κατάρρευση του ρεβιζιονιστικού μπλοκ έφερε μια νέα περίο­δο ανασφάλειας πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας στο κόσμο και συγκεκριμένα στην Ευρώπη όπου ο άγριος ανταγωνισμός για σφαίρες επιρροής μεταξύ του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων της Δυτικής Ευρώ­πης (Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία) οδήγη­σε στο αιματοκύλισμα των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Η νέα στρατηγική και φιλοσοφία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι να παραμείνει η μόνη δύναμη που να εξου­σιάζει οικονομικά και στρατιωτικά την υφήλιο, δηλαδή να παραμείνει ο μεγα­λύτερος εχθρός των εργατών, αγροτών και γενικά όλων των λαών. Προς τον σκοπό αυτό πρέπει με κάθε θυσία να διατηρήσει την Βορειοατλαντική Συμμα­χία, μέσω της οποίας μπορεί εύκολα να ελέγχει τους εταίρους Δυτικούς και τα πρώην κράτη-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και να οξύνει τις σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας.
Η επιθυμία των χωρών της Κεντρι­κής και Ανατολικής Ευρώπης να προ­σχωρήσουν στον στρατιωτικό Συνασπισμό του ΝΑΤΟ σαν πλήρη μέλη προέρ­χεται πρώτο από την όλη κατάσταση που επικρατεί γενικά στην Ευρώπη, δεύτερο από τις εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές ανωμαλίες αυτών των χωρών και τρίτο από τον ενδεχόμενο κίνδυνο της Ρωσίας, στην οποία αυτή τη στιγμή οι πολιτικές της εξελίξεις είναι άγνωστες και δεν γνωρίζει κανείς τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, αλλά που παραμένει μια στρατιωτικά ι­σχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη.
Ακριβώς αυτή τη χαώδη κατάσταση εκμεταλλεύεται σήμερα ο αμερικάνι­κος ιμπεριαλισμός και πρότεινε σ' αυ­τές τις χώρες ένα νέο σχέδιο "Συνερ­γασία για την ειρήνη" που εκπόνησαν τα επιτελεία του αμερικάνικου Πεντα­γώνου. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει τα εξής:
1) Οι χώρες της Κεντρικής και Ανα­τολικής Ευρώπης δεν θα γίνουν πλήρη-μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά συνεργάτες του ή θα είχαν μια απλή σύνδεση. Μ' άλ­λα λόγια οι χώρες -συνεργάτες είναι υ­ποχρεωμένες να δέχονται έλεγχο των στρατιωτικών τους δυνάμεων από μια "δημοκρατική πολιτική - ηγεσία". Βέ­βαια αυτή η "δημοκρατική πολιτική η­γεσία" σίγουρα δεν θα εκλέγεται ελεύ­θερα από το λαό της κάθε χώρας, αλ­λά θα πρέπει να είναι αρεστή στους α­μερικάνους, όπως συμβαίνει και με πολλές άλλες χώρες που εξαρτώνται οικονομικά και στρατιωτικά απ' αυ­τούς.
2) Οι στρατιωτικές δυνάμεις των χωρών-συνεργατών που θα βρίσκονται στη διάθεση του "συνεταιρισμού ειρήνης" θα πρέπει να είναι εκσυγχρονισμένες. Αυ­τό σημαίνει ότι τα μέσα εκσυγχρονι­σμού πρέπει να αγοράζονται από αυ­τούς και τα έξοδα αυτά θα πληρώνο­νται από την κάθε μια χώρα.
3) Σε περίπτωση απειλής αυτών των χωρών (εδαφικής ακεραιότητας, κλπ.) α­πό άλλες χώρες μπορούν να έλθουν σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ. Σ' αυτή την περίπτω­ση δεν θα ισχύει γι' αυτές το άρ­θρο 5 του στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ που προβλέπει την αυτόμα­τη συλλογική άμυνα απ' όλα τα κράτη-μέλη του. Αν όμως η απειλή προέρ­χεται από ένα κράτος που είναι ταυτό­χρονα και μέλος του ΝΑΤΟ, αυτό το ζήτημα δεν διευκρινίζεται και παραμέ­νει ανοιχτό, όπως συμβαίνει μεταξύ Ελ­λάδας και Τουρκίας.
4) Οι στρατιωτικές δυνάμεις των χω­ρών αυτών μπορούν να συμμετέχουν σε κοινές ασκήσεις και να λαμβάνουν μέ­ρος για "ειρηνικούς σκοπούς", δηλαδή σε επεκτατικούς σκοπούς των αμερικα­νών, όπως στην περίπτωση του Ιράκ, στη Σομαλία, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, κλπ.
Μ’ αυτό το σχέδιο οι αμερικάνοι ικα­νοποιούν από την άλλη πλευρά και τη Ρωσία, η οποία αντιδρούσε έντονα στην πλήρη ένταξη των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας στο ΝΑΤΟ. Η αντίδραση της απορρέει από το γεγο­νός, ότι δεν ήθελε να είναι περικυκλω­μένη και να συνορεύει με χώρες που θα είναι πλήρη-μέλη του ΝΑΤΟ. Έτσι ι­κανοποιήθηκε και η Ρωσία που ακόμα παραμένει για τον αμερικάνικο ιμπερια­λισμό μια μεγάλη και υπολογίσιμη δύ­ναμη και ένας σοβαρός κίνδυνος, παρό­λο που σπαράσσεται από οικονομικές και πολιτικές κρίσεις.
Αρχική επιδίωξη των αμερικανών ιμπε­ριαλιστών ήταν (και εξακολουθεί να πα­ραμένει) να γίνουν οι χώρες του Ανατο­λικού μπλοκ μέλη του ΝΑΤΟ, επειδή αυτό θα οδηγούσε σε όξυνση των σχέ­σεων Γερμανίας-Ρωσίας, η οποία αποτε­λεί ενδεχόμενο σύμμαχο του γερμανικού ιμπεριαλισμού εναντίον των ΕΠΑ. Οι ΕΠΑ που έχουν διαφορετικά συμφέ­ροντα από εκείνα των δυτικοευρωπαί­ων ιμπεριαλιστών θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν μια συμμα­χία Γερμανίας-Ρωσίας που προφανώς θα στρέφεται εναντίον τους.
Έτσι εξηγούνται οι διαφορετικές τοπο­θετήσεις των αμερικανών και γερμα­νών ιμπεριαλιστών σχετικά με την διεύ­ρυνση του ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο που ο Κολ αρχικά είχε δηλώσει ότι πρέπει να απορριφθεί το αίτημα των ανατολι­κοευρωπαϊκών χωρών να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, με το επιχείρημα ότι πρέ­πει να παρθεί υπόψη η Ρωσία και ο Υπουργός Εξωτερικών Κίνκελ είχε τα­χθεί κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Εκτός του συμβιβασμού που επιτεύχθη­κε μεταξύ των δυτικοευρωπαίων και α­μερικανών ιμπεριαλιστών στο ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, οι 16 πρω­θυπουργοί προχώρησαν και σε μια "με­ταρρύθμιση του ΝΑΤΟ" που αφορά στην αυτόνομη πλέον στρατιωτική δρά­ση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Γερμανο-Γαλλικο-Βελγικού Ευρωπαϊ­κού Σώματος στην Ευρώπη χωρίς τη συμμετοχή των ΕΠΑ. Αυτό δείχνει κα­θαρά μια αλλαγή του συσχετισμού δυ­νάμεων μεταξύ των ΕΠΑ και των δυτι­κοευρωπαίων ιμπεριαλιστών προς όφε­λος τώρα κυρίως Γερμανίας-Γαλλίας. Ο Μιττεράν σε μια δήλωση του υπογράμ­μισε ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ (προφα­νώς χωρίς τις ΕΠΑ) δεν πρέπει "να μείνουν αδρανή σε ενδεχόμενες επιθέ­σεις στην Ανατολική Ευρώπη". Οι γερ­μανοί και οι γάλλοι ιμπεριαλιστές προ­ετοιμάζονται να προωθήσουν τα συμφέ­ροντα τους στην Ανατολική Ευρώπη α­κόμα και στρατιωτικά.

Ωμή επέμβαση του ΝΑΤΟ στο στρατό

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 6, 1-15/1/1994, σελ. 3

Μ' αφορμή τις τοποθετήσεις των νέων αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων, μετά από απόφαση του ΚΥΣΕΑ, τις γνωστές ομαδικές παραιτή­σεις ανωτάτων αξιωματικών και την επαναφορά απόστρατων στην ηγεσία του στρατού, ο διοικητής της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ ναύαρχος Τζ. Μπόρντα έστειλε σήμα στις υπηρεσί­ες του ΝΑΤΟ, του οποίου το περιεχό­μενο αποτελεί προκλητική και ωμή επέμβαση στα εσωτερικά των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.
Ο Μπόρντα χαρακτηρίζει τους νέους αρχηγούς ΓΕΣ, ΓΕΑ και ΓΕΝ ως οπα­δούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και διατυπώνει την άποψη, ότι ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Σκαρδέλης οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά α­πό πίεση του πρωθυπουργού Α. Πα­πανδρέου.
Στο ίδιο σήμα ο αμερικανός ναύαρ­χος δεν διστάζει να εκφράσει ανοιχτά την ανησυχία του για την στάση της νέας ηγεσίας του ελληνικού στρατού απέναντι σε ζητήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ.
Η επέμβαση αυτή των αμερικανο-ΝΑ-ΤΟϊκών ιμπεριαλιστών στα εσωτερικά του στρατού και της χώρας δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Θα συνεχίζεται όσον καιρό η χώρα θα πα­ραμένει στον επιθετικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ και εξαρτημέ­νη από τους ιμπεριαλιστές.

ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ: μισθοφόροι των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών για την καταπίεση των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 49, 1-15/1/1996, σελ. 1,4

 

- να ανακληθούν οι έλληνες στρατιώτες από τη Βοσνία
- έξω τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα από τα Βαλκάνια

Η συμμετοχή, αποστολή και η παρου­σία ελληνικού στρατού στα υπό τις δι­αταγές του ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά στρατεύματα κατοχής στη Βοσνία εί­ναι ήδη πραγματικό γεγονός. Μια συμμετοχή που από την πλευρά της κυ­βέρνησης κλιμακώθηκε βήμα-βήμα, πολύ προσεχτικά, αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ώστε να αποφευ­χθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις για τη ματαίωση αυτού του επικίνδυνου για τον τόπο (και όχι μό­νο) τυχοδιωκτισμού.
Η εμπλοκή της Ελλάδας στους τυχο­διωκτισμούς των ΝΑΤΟϊκών ιμπερια­λιστών (κύρια ΕΠΑ-Γερμανίας, κλπ.) στην πρώην Γιουγκοσλαβία, παρά τις διαψεύσεις της κυβέρνησης, βρίσκεται από καιρό τώρα σε εξέλιξη με τη συμ­μετοχή αρχικά της φρεγάτας "Φορμίων" στο θαλάσσιο αποκλεισμό της Νέ­ας Γιουγκοσλαβίας και τη χρησιμοποί­ηση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων (Άκτιο, κλπ.) από τους ιμπεριαλιστές για τον βομβαρδισμό σέρβικων στόχων στις ε­μπόλεμες περιοχές της πρώην Γιου­γκοσλαβίας.
Τη φρεγάτα "Φορμίων" ακολούθησε η φρεγάτα "Ύδρα" και τα ναρκαλιευτι­κά "Αύρα" και "Κλειώ" που κατέπλευ­σαν εδώ και βδομάδες στην Αδριατι­κή, για να ακολουθήσει στις 3 Γενάρη η αποστολή - αναχώρηση για λιμάνι της Κροατίας του υπερσύγχρονου αρ­ματαγωγού "Σάμος", που μετέφερε, σύμφωνα με ειδήσεις, 53 αξιωματι­κούς και υπαξιωματικούς και 26 οχή­ματα (αποτελούν την εμπροσθοφυλα­κή της κυρίως ελληνικής στρατιωτι­κής δύναμης). Αποβιβάστηκαν στο λι­μάνι Πλότς της Κροατίας και από ε­κεί οδικώς έφθασαν στο Βίσοβο, 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Σεράγε­βο, περιοχή του μουσουλμανικού το­μέα και τόπος εγκατάστασης του ελληνικού λόχου μεταφορών, που θα ε­νταχθεί στη ΝΑΤΟϊκή δύναμη μαζί με την βελγική και υπό βρετανική διοί­κηση. Είχε προηγηθεί στην περιοχή ά­φιξη 16 αξιωματικών του ελληνικού στρατού για αναγνώριση του εδάφους.
Τέλος στις 10 Γενάρη το μεσημέρι, χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, α­ναχώρησε από το λιμάνι της Θεσσαλο­νίκης με το οχηματαγωγό του Εμπορι­κού Ναυτικού "Φαίδρα" στρατιωτική δύναμη 180 ανδρών και 80 οχημάτων που αποτελούν τον ειδικό λόχο μετα­φορών, με αρχικό προορισμό το λιμά­νι Πλότς της Κροατίας και ύστερα το Βίσοβο.
Στη ΝΑΤΟϊκή δύναμη συμμετέχουν α­κόμα και δυο μεταγωγικά αεροσκάφη C-130.
Αυτές είναι προς το παρόν, σύμφωνα με τις επίσημες πηγές, οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που συμμετέ­χουν στα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα κατο­χής στη Βοσνία - πάνοπλο βραχίονα του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κε­φαλαίου για το αιματοκύλισμα των λαών, την υποδούλωση τους και το ξαναμοίρασμα της περιοχής.
Οι ΕΠΑ και οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλι­στικές δυνάμεις (με πρώτη τη Γερμα­νία και μάλιστα με στρατιωτική δύ­ναμη), που τώρα όλες παριστάνουν τα "λευκά περιστέρια της ειρήνης", είναι αυτές που άναψαν τη φωτιά του πολέ­μου και αιματοκύλισαν τους λαούς της πρώην  Γιουγκοσλαβίας,  έχοντας σαν υποτακτικούς-όργανα τους τις α­ντιδραστικές σοβινιστικές κλίκες των πρώην δημοκρατιών της. Αυτές, αρχί­ζοντας με την ενεργό ανάμιξη τους στην κατεύθυνση διάλυσης της Γιου­γκοσλαβίας, αφού πέτυχαν τη διάλυ­ση της υπέθαλψαν στη συνέχεια την αλληλοσφαγή των λαών της ενισχύο­ντας τις κυρίαρχες αντιδραστικές σοβινιστικές κλίκες με όπλα, προχώρη­σαν στους βάρβαρους δολοφονικούς βομβαρδισμούς για να φθάσουν σ’ αυ­τό που είχαν εξαρχής προγραμματί­σει: την εγκατάσταση σ’ αυτή την πε­ριοχή στρατιωτικών δυνάμεων κατο­χής για την παραπέρα προώθηση των σχεδίων τους. Όπως είναι γνωστό οι ι­μπεριαλιστές αρχικά χρησιμοποίησαν τα στρατεύματα του ΟΗΕ για να φθά­σουν σ' αυτό που ουσιαστικά επιδίω­καν: στην απ' ευθείας εγκατάσταση ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στην περιο­χή.
Η συμμετοχή των ελληνικών στρα­τευμάτων αποκαλύπτει πρώτο, τον υ­ποτελή χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στους ΝΑΤΟϊ-κούς ιμπεριαλιστές, μιας πολιτικής που εξυπηρετεί με τον πιο δουλικό τρόπο τα τυχοδιωκτικά σχέδια και συμφέροντα τους, και δεύτερο, ότι η ντόπια αστική τάξη ονειρεύεται να καρπωθεί οφέλη από την οικονομική διείσδυση στις γειτονικές χώρες, από τον "ιδιαίτερο ρόλο" που το ξένο κε­φάλαιο της υπόσχεται να παίξει στα Βαλκάνια, ρόλος ουσιαστικά μεσάζο­ντα του ξένου κεφαλαίου.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την α­ποστολή ελληνικού στρατού στη Βο­σνία δεν μετατρέπει μόνο τα παιδιά του λαού σε μισθοφόρους των ΝΑΤΟϊ­κών ιμπεριαλιστών και καταπιεστές-δολοφόνους των άλλων λαών, αλλά εμπλέκει και τη χώρα μας άμεσα στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλι­στών στην περιοχή των Βαλκανίων.
0 λαός μας δεν πρέπει να ξεχνά ότι η ντόπια ξενόδουλη αστική τάξη δεν είναι η πρώτη φορά που στέλνει μισ­θοφορικά στρατεύματα σε άλλες χώ­ρες, όπως τα τελευταία χρόνια στη Σομαλία και τον Περσικό Κόλπο και παλιότερα στην Κορέα. Η δουλικότη­τα και η υποταγή της απέναντι στους ιμπεριαλιστές αφεντικά της δεν γνω­ρίζουν όρια και έχουν γίνει παροιμιώ­δεις. Όταν έφθασαν τα πρώτα φέρε­τρα ελλήνων στρατιωτών από την Κο­ρέα ο τότε Υπουργός Άμυνας Π. Κανελλόπουλος — ένας από τους πιο δραστήριους πολιτικούς και πνευματι­κούς στυλοβάτες της μοναρχο-φασιστι­κής αντίδρασης — δήλωνε κυνικά και προκλητικά: "Έλληνες στρατιώτες επέσατε εις την Κορέαν, επί πατρίου εδά­φους", λες και τα σύνορα της Ελλά­δας ήταν στην Κορέα. Και κάποια άλ­λη φορά ενώ είχε ήδη γεμίσει η Ελλά­δα με εκατοντάδες φέρετρα ο ίδιος προσφωνώντας το γνωστό εγκλημα­τία αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ και εξαίροντας τη δράση του στην Ελλά­δα και την Κορέα δήλωνε ότι "οι έλλη­νες αισθάνονται υπερήφανοι για την συνέχισιν του αυτού έργου εις την Κο­ρέαν" (ακρόπολις" 8/9/53).
0 λαός μας με τις σποραδικές κινη­τοποιήσεις και διαμαρτυρίες του δεν κατάφερε να ματαιώσει την αποστολή ελλήνων στρατιωτών στην Βοσνία. Τώρα πρέπει να αγωνιστεί και να δυναμώσει την πάλη του για την ανά­κληση της ελληνικής στρατιωτικής δύ­ναμης ώστε να μην γίνουν τα παιδιά του καταπιεστές-δολοφόνοι των γειτο­νικών λαών, να απαγκιστρωθεί η χώ­ρα μας απ' αυτόν τον τυχοδιωκτισμό και να μην θρηνήσει άδικα θύματα στο βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερό­ντων στα Βαλκάνια και σε βάρος των γειτονικών λαών με τους οποίους τί­ποτε δεν έχει να χωρίσει.
***
Ενδεικτικό του κλίματος που σήμερα καλλιεργείται στα στρατευμένα παι­διά του λαού μας είναι μερικά απο­σπάσματα της ημερήσιας διαταγής που διαβάστηκε κατά την επίσημη τελε­τή (9.1.96) αναχώρησης των ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών για τη Βοσνία, που έγινε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας: "Μην ξεχνάμε ότι οργανωθή­καμε και συγκροτηθήκαμε πάνω στην Πέλλα, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Εκπαιδευτήκαμε και επι­χειρησιακά προετοιμαστήκαμε στο Βέρμιο, στον Ελληνικό Βορρά, στην η­ρωική γη της Μακεδονίας, ακριβώς στα ίδια χώματα, στα ίδια μέρη, στην ίδια περιοχή που πριν είκοσι τέσσερις περίπου αιώνες βασίλεψε ο Φίλιππος ο Β'. Ασκηθήκαμε εκεί που πέρασε τα παιδικά του χρόνια, μεγάλωσε και κυ­νήγησε λιοντάρια ο Μέγας Αλέξαν­δρος". Και αλλού: "Από την Πέλλα και την Βεργίνα ξεκίνησε ο Μέγας Αλέ­ξανδρος την επική του προσπάθεια για διάδοση του ελληνικού πνεύματος και του ελληνικού πολιτισμού... Θα ξεκινήσουμε στις αρχές τον 1996 και εμείς μάλιστα από την Αλεξάνδρεια, που φέρει το όνομα τον".

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 12, 1-15/4/1994, σελ. 1,2

- όχι στις δολοφονικές επιδρομές κατά της Βοσνίας
- υποκινούμενη από τους ιμπεριαλιστές και τους εθνικιστές-σωβινιστές η τεχνητή όξυνση Ελλάδας-Αλβανίας

Ο λαός μας με οργή και αγανάκτηση πληροφορήθηκε τις νέες πειρατικές αεροπορικές δολοφονικές επιδρομές των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών κατά της Βοσνίας, τις οποίες καταδίκασε απερίφραστα και αποφασιστικά. Με ανησυχία παρακολουθεί την τεχνητή ένταση και επιδείνωση που σημειώθηκε στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, μετά την προβοκατόρικη δολοφονική ενέργεια στο φυλάκιο της Επισκοπής, την οποία και καταδικάζει, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα και τις προκλητικές ενέργειες της φασιστικής κυβέρνησης Μπερίσα.
Γκανγκστερικές αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ στη Βοσνία: Το γνωστό σχέδιο των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών για βομ­βαρδισμό των θέσεων των Σέρβων της Βοσνί­ας δεν αποτελεί πια διαρκή απειλή. Έγινε, για πρώτη φορά στις 10 Απρίλη, μια επικίν­δυνη και αιματηρή πραγματικότητα με την γκανγκστερική επιδρομή των δυο αμερικάνικων F-16, που έπληξαν με 4 πυραύλους σερβι­κούς στόχους στην περιοχή του Γκόραζντε, και μάλιστα όχι μόνο στρατιωτικούς αλλά και πο­λιτικούς στόχους, μ' αποτέλεσμα πολλά θύμα­τα άμαχου πληθυσμού.
Ως πρόσχημα για την πειρατική δολοφονική αυτή επίθεση των F-16 χρησιμοποιήθηκε μια δήθεν επίθεση των Σέρβων της Βοσνίας κατά των κυανόκρανων στο μουσουλμανικό θύλακα του Γκόραζντε. Οι πραγματικοί λόγοι είναι προφανώς άλλοι. Ο ένας λόγος είναι, ότι οι Σέρβοι της Βοσνίας βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την κατάληψη της πόλης και αυτό επέβαλε στους ιμπεριαλιστές την αναχαίτισή τους. Ο άλλος είναι η απόφαση των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών να προχω­ρήσουν στην κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται τόσο από την επανάληψη - συνέχιση των βομβαρδισμών σερβι­κών στόχων και την τεχνητή όξυνση, ευθύς α­μέσως, των σχέσεων Αλβανίας-Ελλάδας μετά την προβοκατόρικη δολοφονική ενέργεια στο φυλάκιο της Επισκοπής όσο και από τις δη­λώσεις του αρχηγού του αμερικάνικου ιμπερια­λισμού Κλίντον, σύμφωνα με τις οποίες, οι βομβαρδισμοί επαναλήφθηκαν "επειδή οι Σέρ­βοι συνέχισαν τις επιθέσεις τους ενάντια στις μουσουλμανικές δυνάμεις του Γκόραζντε".
Στη δεύτερη αεροπορική επιδρομή, 11 Απρί­λη, των δυο αμερικάνικων F-18, οι τρεις βόμβες που ρίχτηκαν κατέστρεψαν δυο άρμα­τα μάχης των Σέρβων της Βοσνίας και στρατιωτικά οχήματα. Ετσι έγινε πράξη και η κυνι­κή, θρασύτατη και προκλητική δήλωση του Κλίντον, μετά τον πρώτο βομβαρδισμό, ότι "αν χρειαστεί, θα επαναλάβουμε τις επιδρομές".
Και η νέα αυτή πρόκληση των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών με τις απανωτές δολοφονικές επιδρομές, που σκορπούν τον όλε­θρο στο λαό της μαρτυρικής Βοσνίας και απειλούν άμεσα με ανάφλεξη την περιοχή των Βαλκανίων, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για τον εγκληματικό και τρομοκρατικό τους ρόλο σε βάρος των λαών και των μικρότε­ρων χωρών.
Οι προκλήσεις των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλι­στών συνεχίστηκαν με πτήσεις, στις 14 Απρί­λη, πάνω από το αεροδρόμιο της Τούζλα και ολόκληρη την πόλη και καθώς φαίνεται θα συνεχιστούν και στο μέλλον.
Τεχνητή όξυνση και επικίνδυνη επιδείνω­ση των ελληνο-αλβανικών σχέσεων: Δεν εί­ναι πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό που οξύ­νονται οι ελληνο-αλβανικές σχέσεις. Και η πα­λιότερη και η σημερινή τεχνητή όξυνση υποκι­νήθηκε από τους αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς ιμπερι­αλιστές για να εξυπηρετηθούν τα υποδουλωτικά και επεκτατικά σχέδια τους στην περιοχή, με ενεργούμενα πάντα τους εθνικιστές-σωβινιστές και των δυο χωρών.
Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, ότι το επεισόδιο-προβοκάτσια στο αλβανικό φυλάκιο της Επισκοπής, που κόστι­σε τη ζωή δυο αλβανών στρατιωτών και το ο­ποίο η φασιστική κυβέρνηση του Μπερίσα α­πέδωσε σε ομάδα 6-7 ανδρών με στολές των ελληνικών ειδικών δυνάμεων και θεώρησε υ­πεύθυνη την ελληνική κυβέρνηση, συνέβη μια μέρα μετά την έναρξη του βομβαρδισμού θέσε­ων των Σέρβων της Βοσνίας.
Ως τώρα δεν είναι γνωστοί οι "ανώνυμοι" δράστες του επεισοδίου-προβοκάτσιας. Το βέ­βαιο όμως είναι ότι αυτό δεν είναι ούτε τυ­χαίο ούτε άσχετη είναι η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε για την πραγματοποίηση της επι­κίνδυνης αυτής προβοκάτσιας.
Η αδικαιολόγητη συνέχεια στο αιματηρό ε­πεισόδιο με απομάκρυνση του έλληνα πρόξενου από το Αργυρόκαστρο, απομάκρυνση του πρώτου Γραμματέα από την Αλβανική Πρε­σβεία της Αθήνας, προσωρινή ανάκληση του αλβανού Πρέσβη από την Αθήνα, και το πιο σοβαρό, η καταγγελία της φασιστικής κυβέρνη­σης Μπερίσα σε βάρος της Ελλάδας στο Σ.Α. του ΟΗΕ που απαιτεί να χαρακτηριστεί ως χώρα που υποθάλπει την τρομοκρατία και την αστάθεια στην περιοχή, δείχνει κατά πρώτο τον τεχνητό χαραχτήρα της όξυνσης των σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονική στιγμή για τις εξελίξεις στην περιοχή και επιπλέον, ότι τόσο η αιματηρή προβοκάτσια όσο και η τεχνητή όξυνση είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου των ιμπεριαλι­στών για επέκταση του πολέμου και στις άλ­λες βαλκανικές χώρες.
Διαμορφώνεται, έτσι, μια κατάσταση επικίν­δυνη και πολύ ανησυχητική. Μεγαλύτερη όμως ανησυχία προκαλεί η παραπέρα εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών, οι οποί­ες, παρά το γεγονός ότι ο Μπερίσα σε επι­στολή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δε θεωρεί δεδομένη την ανάμιξη της ελληνικής κυβέρνησης στο αιματηρό επεισόδιο της Επισκοπής, παραμένουν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, τε­ταμένες και δεν βελτιώνονται. Η διατήρηση της έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία και η ρευστότητα της κατάστασης στις μεταξύ τους σχέσεις είναι αδικαιολόγη­τη και αυτή τη στιγμή άκρως επικίνδυνη, ε­πειδή δυναμώνει τη γενικότερη ρευστότητα που επικρατεί στα Βαλκάνια, μετατρέπεται σε αποσταθεροποιητικό παράγοντα και διευκολύ­νει άμεσα την προώθηση των αποσταθεροποιητικών σχεδίων των ιμπεριαλιστικών δυνάμε­ων στην περιοχή.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΕΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ Να σταματήσει ο πόλεμος στη Βοσνία

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 25, 15-30/11/1994, σελ. 4

Με ομόφωνη απόφαση το Συμβούλιο Α­σφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε τους ΝΑΓΟϊκούς βομβαρδισμούς εναντίον στόχων των Σερβοβοσνίων. Αντικειμενικός στόχος των βομβαρδισμών ήταν η καταστροφή του αε­ροδρομίου της Ούντμπρινα, το οποίο οι Σέρβοι χρησιμοποιούσαν για τις αεροπο­ρικές τους επιδρομές εναντίον του Μπίχατς, στο οποίο επιτίθενται και θέλουν να καταλάβουν από τους Μουσουλμάνους.
Με την ομόφωνη απόφαση τους στον Ο­ΗΕ οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι ιμπερια­λιστές παρατείνουν τον πόλεμο, διότι α­κόμη δεν συμφώνησαν στα ποσοστά ελέγ­χου της περιοχής μεταξύ τους. Οι Σερβοβόσνιοι δεν αποδέχονται το ειρηνευτικό σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα ελέγ­χουν το 51% του Βοσνιακού εδάφους και όχι το 70% που ελέγχουν τώρα. Κάποι­οι, βέβαια, τους παρακινούν να εμμέ­νουν στις θέσεις τους. Οι αμερικανοί θέ­λουν να αρθεί το εμπάργκο των όπλων που έχει επιβληθεί στους Μουσουλμά­νους, αντιδρούν όμως οι ευρωπαίοι, αντίθετοι βρίσκονται επίσης οι αμερικάνοι και για την κατάληψη του Μπίχατς από τα Σερβικά στρατεύματα.
Σε σφαγή των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας και καταστροφή της χώρας έχουν επιδοθεί τα τελευταία χρόνια οι ιμπεριαλιστές αμερικάνοι και ευρωπαίοι μαζί με τους ηγέτες των σοβινιστικών, εθνικιστικών και φασιστικών κύκλων άξιων τιτοϊκών απογόνων που γίνονται οι εκτελεστές των ιμπεριαλιστικών εντολών και επιθυμιών. Ανήμποροι και ανοργάνωτοι οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν γίνει τα αθώα θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή μας, και ζουν τις αγριότητες και θηριω­δίες του εμφυλίου πολέμου.
Ο δημοκρατικός λαός μας συμπαραστέ­κεται στον αδελφό γειτονικό λαό και α­παιτεί να σταματήσει ο πόλεμος και οι ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώ­ρας.

Προκλητική δράση αμερικάνων πρακτόρων και απαράδεκτη στάση υποταγής της κυβέρνησης

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 5, 15-31/12/1993, σελ. 1

Με τη  σύλληψη  το δεύτερο δεκαήμερο   του   Νοέμβρη   των δυο  πρακτόρων  της  CIA  από την   ελληνική   αστυνομία   επανήλθε   και   πάλι   στο   πολιτικό προσκήνιο το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης δράσης των αμερικανών πρακτόρων στη  χώρα μας και το γνωστό καθεστώς υποτέλειας   και   ελέγχου   των ελληνικών   υπηρεσιών  από  την αμερικάνικη CIA.
Ασφαλώς είναι γνωστό, ότι η χώρα   μας  είναι  «ξέφραγο  αμπέλι» και ότι σ' αυτή  δρουν ανεξέλεγκτα    και    ανενόχλητα λογής-λογής   πράκτορες   ξένων μυστικών  υπηρεσιών  και  πρώτα  απ'  όλα  της αμερικάνικης CIA, άλλο τώρα που η δράση τους δε φτάνει  στο φως της δημοσιότητας. Όμως εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ανεξάρτητα   από   το   πως   και γιατί η ελληνική αστυνομία έφτασε στη  σύλληψη  των  δυο πρακτόρων της CIA, ότι σ' αυτή όχι μόνο δεν επιτραπεί να τους ανακρίνει αλλά ούτε καν να ερευνήσει τα διαμερίσματα τους έγινε δυνατό.
Την άλλη μέρα οι δυο αμερι­κανοί πράκτορες εγκαταλεί­πουν τη χώρα, ενώ η κυβέρνη­ση Παπανδρέου "κουκουλώνει" την υπόθεση, λες και δεν συνέβη τίποτα. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του Υπουρ­γού Δημόσιας Τάξης Σ. Παπαθεμελή σε σχετική ερώτηση των δημοσιογράφων: "ζητάτε πολλά τώρα ... μπαίνετε στην ουσία της υπόθεσης και σας θεωρώ σοβαρούς δημοσιογρά­φους", αλλά και η απάντηση του Κ. Παπούλια, ότι οι πρά­κτορες αυτοί "δεν βρίσκονται πλέον στην ελληνική επικρά­τεια”(!), δηλαδή ούτε απελάθη­καν ούτε καν φυγαδεύτηκαν.
Το γεγονός ξαναθυμίζει τις μαύρες μέρες της υποτέλειας και εξάρτησης της 10ετίας του '50, όταν την πολιτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων την καθόριζαν ουσιαστικά αμε­ρικανοί πράκτορες, ενώ αυτές έπαιζαν το ρόλο μαριονέτας, κάτι που και σήμερα συνεχίζε­ται μ' άλλες μορφές.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: Στα πλαίσια αποδοχής του προγράμματος "σύγκλισης" της ΕΟΚ και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 4, 1-15/11/1993, σελ. 1,3

ΟΧΙ ΣΤΟ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ"

 

Οι προγραμματικές δηλώσεις της 3ης κυβερνητικής τετραετίας του ΠΑΣΟΚ διαφέρουν από εκείνες των δύο προη­γούμενων τετραετιών. Απουσιάζει σχε­δόν εντελώς η γνωστή δημαγωγία του, απουσιάζουν οι ατέλειωτες ανεκπλήρω­τες υποσχέσεις ως προς τα προβλήμα­τα των εργαζομένων, η φραστική "αμ­φισβήτηση" της ιμπεριαλιστικής εξάρτη­σης, τα περί "αλλαγής", "σοσιαλι­σμού", κ.λπ. κ.λπ.
Παρά τη γενικότητα τους και την κά­ποια σκόπιμη ασάφεια τους, οι προ­γραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης έχουν σαφή ταξικό προσανατολισμό. Α­φετηρία και βάση τους είναι η αποδο­χή του προγράμματος "σύγκλισης" των χωρών - μελών της Ε.Ο.Κ., της προώ­θησης της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", η αποδοχή ολόκληρου του πλέγματος ε­ξάρτησης από τα μονοπώλια της ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ και τις ΕΠΑ, και η διασφάλιση παραπέρα των κερδών των ντόπιων καπιταλιστών.
Σ' αυτές, ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ανοιχτά, ότι "οι άξονες της ελληνι­κής πολιτικής στο πλαίσιο της κοινότη­τας θα κινηθούν όπως είναι φυσικό μέ­σα στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται με την υλοποίηση της νέ­ας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένω­ση (Συνθήκη του Μάαστριχτ)", και πα­ραδεχόμενος την "εξαιρετικά κρίσιμη για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης" περίοδο, υπογραμμίζει ότι "η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμέ­νου να δοθεί μια νέα ώθηση στην πο­ρεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση" ("Εξόρμηση" 28/10/93, σελ.21).
Αυτά σημαίνουν: Πρώτο, ασφυχτικότερη πρόσδεση της ελληνικής οικονομί­ας στο άρμα των μονοπωλίων της ΕΟΚ στο όνομα του μύθου της "σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης των κρα­τών - μελών" (ενώ είναι γνωστό ότι την τελευταία 12ετία το χάσμα συνε­χώς μεγαλώνει). Δεύτερο, αποδοχή και εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής των ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων σ' όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Τρίτο, αποδοχή και υποστή­ριξη της εξωτερικής πολιτικής των ι­σχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ε­ΟΚ. Τέταρτο, αποδοχή και εφαρμογή ό­λων των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλει η ΕΟΚ στα κρά­τη - μέλη της, που πλήττουν το βιοτι­κό επίπεδο, τα ασφαλιστικά, τις συνδι­καλιστικές ελευθερίες και αφαιρούν βί­αια και ανελέητα τις κατακτήσεις ό­λων των εργαζομένων.
Πέρα απ' αυτά, η προώθηση και η τυχόν μελλοντική επίτευξη της Ευρω­παϊκής Ενοποίησης συνεπάγεται σταδια­κό περιορισμό και τελικά απώλεια της εθνικής κυριαρχίας (δύσκολο πρόβλη­μα η προώθηση της, αφού ως αυτή τη στιγμή κανένα από τα μέλη δεν εκπλη­ρώνει τα κριτήρια (πληθωρισμός, μα­κροχρόνιο επιτόκιο, δημόσιο χρέος, ελ­λείμματα) για την πραγματοποίηση της Νομισματικής Ένωσης).
Στις εξαγγελίες των προγραμματικών δηλώσεων περιέχονται, μεταξύ άλλων, η "σύλληψη της τεράστιας φοροδιαφυ­γής και ο περιορισμός της παραοικονο­μίας", η "μείωση του πληθωρισμού", η "αντιμετώπιση του μεγάλου κοινωνι­κού προβλήματος της ανεργίας" και η "μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμά­των".
Σχετικά με τη σύλληψη της πράγμα­τι τεράστιας φοροδιαφυγής, πρόκειται απλά για μια απατηλού χαρακτήρα ε­ξαγγελία της κυβέρνησης και τίποτε περισσότερο, επειδή οι έλεγχοι των εφοριακών κατευθύνονται στα μικρομάγα­ζα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι στις μεγάλες επιχειρήσεις που είναι οι κύριοι φοροφυγάδες (πρόσφα­τη επέλαση εφοριακών σε μικρομάγα­ζα).
Οι εξαγγελίες για "καταπολέμηση και μείωση του πληθωρισμού" και η "αντι­μετώπιση του μεγάλου προβλήματος της ανεργίας" θα μείνουν και αυτές στα χαρτιά, επειδή, ανεξάρτητα από τα μέ­τρα οικονομικής πολιτικής των αστι­κών κυβερνήσεων, τα φαινόμενα του πληθωρισμού και της ανεργίας, πέρα απ' ότι είναι μόνιμοι συνοδοιπόροι του καπιταλιστικού συστήματος, σε πε­ρίοδες οικονομικών κρίσεων, όπως η σημερινή, εκδηλώνονται με μεγαλύτε­ρη ένταση. Δυσοίωνες εξάλλου είναι και οι προβλέψεις των αστών οικονο­μολόγων για το πρόβλημα της ανεργί­ας, σύμφωνα με τις οποίες θα έχουμε αύξηση της μαζικής ανεργίας τον επό­μενο χρόνο σ' όλες τις χώρες - μέλη της ΕΟΚ. Καλύτερες προοπτικές δεν δι­αγράφονται ούτε για τα υπέρογκα δη­μοσιονομικά ελλείμματα που έχουν φτάσει σε αστρονομικά ύψη.
Παρά τη βαθιά και διαρκή κρίση της οικονομίας και την επιδείνωση όλων των βασικών οικονομικών μεγεθών, ε­κείνο το μέγεθος που δεν περνάει κρί­ση είναι τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, και αυτό ε­πειδή το σύνολο των ως τώρα οικονο­μικών μέτρων έριξε όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Γι' αυτό το ζήτημα, οι προγραμματικές δηλώσεις και αυτής της κυβέρνη­σης, όπως ήταν αναμενόμενο, μιλούν για "βελτίωση των κερδών" των καπι­ταλιστών (δηλ. διασφάλιση και αύξηση τους), ενώ τις αμοιβές των εργαζομέ­νων και τη "διασφάλιση του πραγματι­κού εισοδήματος" τους την εξαρτούν α­πό τη μελλοντική "πορεία της οικονο­μίας". Από αυτά γίνεται φανερό: Πρώ­το, ότι δεν πρόκειται να αναπληρωθεί η ως τώρα μεγάλη πτώση του πραγμα­τικού εισοδήματος των εργαζομένων, και δεύτερο, πως αν δοθούν κάποιες αυξήσεις, αυτές θα είναι χαμηλότερες του πληθωρισμού, επειδή, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις, η "δια­σφάλιση" του τωρινού "πραγματικού ει­σοδήματος" εξαρτάται από τη μελλοντι­κή "πορεία της οικονομίας", που δεν αναμένεται στο άμεσο μέλλον να εί­ναι ανοδική (ένας άλλος λόγος είναι ότι η αστική στατιστική υπολογίζει πά­ντα χαμηλότερα το ύψος του πληθωρισμού για εξαπάτηση των εργαζομένων).
Επομένως η εργατική τάξη και όλες οι πλατιές μάζες των εργαζομένων πρέ­πει όχι απλά να υπερασπίσουν το ση­μερινό άθλιο βιοτικό τους επίπεδο, αλ­λά και να διεκδικήσουν μαχητικά πραγματικές αυξήσεις μισθών, να αγωνι­στούν για τη βελτίωση του.
Όσον αφορά τις δημοκρατικές ελευ­θερίες, στις προγραμματικές δηλώσεις εξαγγέλθηκαν "η κατάργηση του περιβό­ητου "τρομονόμου", η κατάργηση του εγκλήματος της περιύβρισης αρχής, η προστασία του απορρήτου των επικοινω­νιών, η κατάργηση του μεταξικού νό­μου περί τύπου", όμως μια σειρά άλ­λοι αντιδραστικοί και φασιστικοί νό­μοι, παλαιότεροι και νεότεροι, που πε­ριορίζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες παραμένουν σε ισχύ. Σε ισχύ παραμένουν, όπως είναι γνωστό, οι αντιδραστικοί νόμοι Ν. 2169/93 (για τους συνεται­ρισμούς), Ν. 330, Ν. 1915/92, Ν. 1902/90, Ν. 1987/91, Ν. 2804/92 (αντι-ασφαλιστικοί νόμοι), Ν. 2071 (δημόσιο σύστημα υγείας), καθώς και όλες οι α­ντιδραστικές διατάξεις που περιορίζουν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η "προ­στασία του απορρήτου των επικοινωνι­ών" είναι δημαγωγικού χαρακτήρα εξαγγελία, αφού είναι πασίγνωστο ότι η α­σφάλεια παρακολουθεί όλους τους τρό­πους επικοινωνίας των επαναστατών και των επαναστατικών οργανώσεων, συμπε­ριλαμβανομένων εδώ και των συνδικαλι­στικών.
Το λεγόμενο "κοινωνικό συμβόλαιο" που προβάλλεται στις προγραμματικές δη­λώσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά μια εχθρική και ξένη προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης θεω­ρία (σ' αντίθεση με τη θεωρία της πά­λης των τάξεων), αλλά είναι και μια πο­λιτική πρακτική με την οποία η κυβέρ­νηση επιδιώκει να υποτάξει την εργατι­κή τάξη στο μεγάλο κεφάλαιο, να την ο­δηγήσει στο δρόμο μιας εθελοντικής υπε­ράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης, μιας εθελοντικής αποδοχής να πληρώσει αυτή τα βάρη της κρίσης.
Ο δρόμος του "κοινωνικού συμβολαί­ου" που συνιστά η κυβέρνηση του ΠΑ­ΣΟΚ και εκείνος του "διαλόγου" που συ­νιστούν οι ρεφορμιστές ηγέτες της ΓΣΕΕ (Πρωτοπαπάς, Θεωνάς κλπ.) δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο δρόμος της εργατικής τάξης. Για το λαό, με επικεφα­λής την εργατική τάξη, ο μόνος σωστός δρόμος είναι εκείνος της επαναστατικής ταξικής πάλης.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ»

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 4, 1-15/11/1993, σελ. 4

Η άνοιξη στην φύση είναι εποχή της φυσικής αναγέννησης, της νέ­ας βλάστησης και της ωρίμανσης νέων καρπών, κι αυτό προέρχεται από την δυνατότητα που έχει η φύ­ση να αναγεννιέται.

Έχει το καπιταλιστικό σύστημα σήμερα την δυνατότητα να δημιουρ­γεί νέα κόμματα διαφορετικά από αυτά που υπάρχουν, τα οποία να υ­ποστηρίζουν τα μεγάλα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα; Ασφαλώς όχι.

Γιατί, λοιπόν, αυτές οι εντυπωσια­κές λέξεις

"Άνοιξη", "Επανάστα­ση" που χρησιμοποιεί ο Α. Σαμα­ράς; Γιατί απλούστατα αυτή η φρα­σεολογία συνδέεται με τα μεγάλα οράματα του λαού μας για την κοι­νωνική του απελευθέρωση από την καπιταλιστική σκλαβιά. Οι αστοί πολιτικοί δεν μπορούν ν’ αλλά­ξουν την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα με έργα, γι’ αυτό καταφεύγουν μόνο στα λόγια, αν άλλαζαν την κοινωνική κατάσταση θ' αρνούνταν τον πολιτικό εαυτό τους...
Τον ρόλο για την αλλαγή της κοινωνίας τον έχει αναθέσει η ι­στορία στον προλετάριο και στους κομμουνιστές και από την Μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανά­σταση επιβεβαιώθηκε ο ιστορικός ρόλος του προλεταριάτου.

Η "Πολιτική Άνοιξη" είναι κόμ­μα αστικό κι ανήκει στην αντι­δραστική Δεξιά, αποσπάστηκε από τη ΝΔ και συγκεντρώνει από το χώρο της. Για να φανεί αρεστό στο λαό καλλωπίζεται με φρασεολογία προοδευτική και προσπαθεί να πα­ρουσιαστεί σαν κάτι διαφορετικό α­πό τη Νέα Δημοκρατία.

Νέα ωμη επέμβαση των ΕΠΑ στην προεκλογική διαμάχη

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 3, 1-15/10/1993, σελ. ,4

Θα ήταν παράδοξο οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές να μην επεμβαίνανε, όποτε αυτοί θεωρούν ανα­γκαίο για τα συμφέροντα τους, στα εσωτερικά της χώρας μας. Έτσι ο πρόεδρος των Εξωτερικών Υ­ποθέσεων της Αμερικάνικης Γερουσίας Πέλ, και ε­νώ ο λαός βρίσκεται μπροστά στις κάλπες, στις 22 Σεπτέμβρη διατύπωσε τις ανησυχίες του για το γεγονός ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρουν το ΠΑΣΟΚ να προηγείται της ΝΔ και δήλωσε, ό­τι γνωρίζει βέβαια πως "δεν είναι σωστό για τις ΕΠΑ να αναμιγνύονται στις εκλογές, αλλά ο κ, Μητσοτάκης ήταν όλα αυτά τα χρόνια ένας κα­λός φίλος των ΕΠΑ" και γι' αυτό πρέπει να πα­ρέμβουν να τον βοηθήσουν.
Οι προκλητικές για το δημοκρατικό λαό μας ε­πεμβάσεις των αμερικανών ιμπεριαλιστών πρέπει αποφασιστικά να καταδικαστούν. Δεν πρέπει ού­τε να υποβαθμιστούν ούτε να αποσιωπηθούν. Για την άρχουσα τάξη της χώρας η οικονομική-πολιτική-στρατιωτική εξάρτηση της χώρας από τις Ε­ΠΑ, το ΝΑΓΟ και την ΕΟΚ θεωρείται αναπότρε­πτη και αναγκαία για την κυριαρχία της. Αυτή έ­χει μετατρέψει τη χώρα σε προτεκτοράτο, σε ε­παρχία των ΕΠΑ.
Ο Κ. Μητσοτάκης, γνωστό πειθήνιο όργανο των ΕΠΑ, δήλωσε σε συνέντευξη του στην εφημερίδα της Λάρισας "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ότι δεν θεωρεί τις δη­λώσεις των αμερικανών επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, διότι είπε "η επίσημη Αμερική εί­ναι φιλική προς την Ελλάδα, και φιλική προς την κυβέρνηση τη δική μας, διότι πράγματι καμιά κυ­βέρνηση μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν ήταν τόσο αμετακίνητα σταθερή στις γραμμές της σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική. Δεν ήταν τόσο σταθερή προς τις ΗΠΑ"(!!).
Η δήλωση αυτή του Μητσοτάκη πέρα από τη δουλοπρεπή στάση του προδίδει και κάτι άλλο, δηλαδή το ποιος τον επέβαλε αρχηγό στη ΝΔ.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου, δεν κα­τάγγειλε την δήλωση Πέλ. Όταν ρωτήθηκε, αρνή­θηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις του και δήλωσε ότι "στις εκλογές αυτές την κυρίαρχη βούληση εκ­φράζει ο ελληνικός λαός".
Ο "Ρ" από τη δική του πλευρά, όχι μόνο δεν κα­ταδίκασε την παραπάνω δήλωση του Πέλ ως ωμή επέμβαση των ΕΠΑ στις εκλογές και υπέρ της ΝΔ αλλά σε υπότιτλο του μιλάει για ακριβώς το αντί­θετο, ότι δηλαδή η "πιστή" ΝΔ "εγκαταλείπεται" από τον Μπιλ Κλίντον" ("Ρ" 23.9.93) (!!).

Η παρουσία του Γλύξμπουργκ μετά από πρόσκληση του Μητσοτάκη

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 2, 1-15/9/1993, σελ.3

Οι μοναρχοφασιστικές δυνάμεις μέσα και έξω α­πό την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποδέχθηκαν τον έκπτωτο Γλύξμπουργκ με τιμές μονάρ­χη, αμφισβητώντας έτσι ευθέως τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, παραβιάζοντας ωμά το ισχύ­ον αστικό σύνταγμα και τσαλαπατώντας βάναυσα και προκλητικά την εκφρασμένη θέληση του δη­μοκρατικού λαού να διώξει τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ από τη χώρα μας, μια ξενοκίνητη φασιστική δυναστεία που βαρύνεται με σωρεία εγ­κλημάτων σε βάρος του λαού και του τόπου.
Η πρώτη επίσκεψη του Γλύξμπουργκ και η 15νθήμερη περιοδεία του στα διάφορα μέρη της χώρας υπήρξε μία χωρίς προηγούμενο πρόκληση για το λαό μας, που με διάφορους τρόπους έκφρασε την αγανάκτηση του.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Β. Μαγγίνας προ­σπάθησε ανεπιτυχώς να δικαιολογήσει το ρόλο της κυβέρνησης του και την παρουσία του Γλύξ­μπουργκ παρουσιάζοντας την ως "επίσκεψη για ιδιωτικούς λόγους".
Για τον ελληνικό λαό σπουδαία σημασία έχει αν ο Γλύξμπουργκ ήρθε με δική του πρωτοβουλία και εν αγνοία της κυβέρνησης ή ήρθε εν γνώση της και μετά από συνεννόηση - πρόσκληση του Μητσοτάκη; Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι ο έκ­πτωτος Γλύξμπουργκ ήρθε μετά από συνεννόηση-πρόσκληση του πρωθυπουργού.
Πρώτα-πρώτα η τωρινή του επίσκεψη είχε από καιρό μεθοδευτεί και προετοιμαστεί και δεν ή­ταν "κεραυνός εν αιθρία" (παλαιότερη αμφισβήτη­ση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος από Μητσοτάκη, συνέντευξη Γλύξμπουργκ στον Παναγιωτόπουλο, δηλώσεις κατά καιρούς υπέρ της μοναρχίας μοναρχοφασιστών βουλευτών της Ν.Δ., κ.λπ.).
Δεύτερο, γνωστή είναι η διαμονή στο ίδιο ξενο­δοχείο (καθόλου τυχαία) και η συνάντηση-συνομιλίες του έκπτωτου Γλύξμπουργκ με τον Μητσοτά­κη στις Βρυξέλλες (παραμονές της επίσκεψης), ό­που οριστικά προσκλήθηκε από τον πρωθυπουργό να επισκεφθεί την Ελλάδα και καθορίστηκε το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί κατά την εδώ επί­σκεψη του (αυτός ήταν εξάλλου ο λόγος που ο Μητσοτάκης αρνήθηκε να συνοδευτεί από δημοσι­ογράφους στο ταξίδι του αυτό για να μην δημο­σιοποιηθεί η συνάντηση του με τον Γλύξμπουργκ).
Τρίτο, το ότι εκεί στις Βρυξέλλες αποφασίστη­κε οριστικά η επίσκεψη του Γλύξμπουργκ επιβεβαιώνεται απ ' το ότι μόλις λίγα 24ώρα αργότε­ρα έφθασε στη Θεσσαλονίκη ο έκπτωτος μονάρχης.
Τέταρτο, το ότι προσκλήθηκε από την κυβέρνη­ση Μητσοτάκη, αυτό επιβεβαιώνεται και από την συμμετοχή στην επίσημη υποδοχή του στη Θεσσα­λονίκη των δυο γνωστών μοναρχοφασιστών βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος Τζιτζικώστα και Ζαχαράκη.
Πέμπτο, επιβεβαιώνεται ακόμα από τις δηλώσεις-προκλήσεις υπέρ του έκπτωτου Γλύξμπουργκ και από άλλους μοναρχοφασίστες βουλευτές της Ν.Δ. Καλογιάννη, Τσαγκάρη κ.λπ. στη βουλή και μάλιστα από τον ίδιο τον αντιπρόεδρο της βου­λής Ξαρχά, και όλα αυτά όχι απλά με την πλή­ρη κάλυψη της κυβέρνησης, αλλά - αυτό είναι το κύριο - με υπόδειξη της.
Η τωρινή επίσκεψη του Γλύξμπουργκ δεν αποτε­λεί απλά εκπλήρωση υποσχέσεων του Μητσοτάκη προς τους μοναρχικούς κύκλους (στους οποίους και ο ίδιος ανήκει, πραξικόπημα '65, κ.λπ.) για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά συνδέεται με προσπά­θειες παλινόρθωσης της ξενοκίνητης μοναρχίας α­πό τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου, που πρέπει να παρθούν σοβαρά υπόψη, και μάλιστα ό­ταν γίνονται σε μια κρίσιμη στιγμή που οι ιμπε­ριαλιστές προωθούν τα φιλοπόλεμα, διχαστικά και υποδουλωτικά τους σχέδια στα βαλκάνια. Ακόμα γίνονται σε μία περίοδο που έχει σημειωθεί μία ισχυρότερη στροφή προς την πολιτική αντίδραση και συνάμα αποτελούν τμήμα αυτής της στροφής. Το προτσές της φασιστικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου έχει επικίνδυνα βαθύνει, σε σχέ­ση με παλαιότερα, με την άνοδο της Ν.Δ. στην κυβερνητική εξουσία, έχει πάρει τη μορφή φασι­στικής καταπίεσης με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ δεν αποκάλυ­ψαν στο λαό τον πραγματικό ρόλο της κυβέρνησης (συμφωνία - πρόσκληση Γλύξμπουργκ) και πο­λύ περισσότερο δεν κατάγγειλαν αυτό το ρόλο της. Αντίθετα την παρουσίασαν σαν αμέτοχη που απλά "ανέχθηκε" την παρουσία του Γλύξμπουργκ ("η παρουσία του στην Ελλάδα - με την ανοχή της κυβέρνησης" "Ρ" 11/8/93, "ανοχή ένα­ντι των φαντασμάτων" "Ρ" 26/8/93), και ακόμα χειρότερα η Παπαρήγα αντί να καταγγείλει την ελληνική κυβέρνηση ισχυρίστηκε (για να εξαπατή­σει το λαό και εξωραΐσει το ρόλο της) ότι "η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να παρεμποδίσει τον ερχομό του Γλύξμπουργκ" ("Ρ" 10/8/93), λες και δεν ήταν η κυβέρνηση της Ν.Δ εκείνη που συμ­φώνησε - προσκάλεσε τον Γλύξμπουργκ. Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ανακοίνωση τύ­που το "Κ"ΚΕ ("Ρ" 10/8/93) δεν αναφέρεται ού­τε μια λέξη, έστω και δημαγωγικά, για το ρόλο της κυβέρνησης.

ΕΚΛΟΓΕΣ 93 : Αναμενόμενα εκλογικά αποτελέσματα

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 3, 1-15/10/1993, σελ. 1,3,4

Η εργατική τάξη και οι πλατιές μάζες των εργαζομένων - μόνιμα αποκλεισμένες στον καπιταλισμό από τις αποφάσεις του αστικού κράτους και των αστικών κυβερνήσε­ων - κλήθηκαν στις 10 Οκτώβρη για άλλη μια φορά από την αστική τάξη να αποφασί­σουν "ποιο από τα μέλη της κυρίαρχης τά­ξης θα τους αντιπροσωπεύσει και θα τους καταπιέσει στο κοινοβούλιο".
Η διαμόρφωση και συγκρότηση των κυβερ­νήσεων όλων των καπιταλιστικών χωρών, μαζί και της δικής μας γίνεται από τους ε­κατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους (διαθέτουν όλα τα μέσα γι αυτό: μέσα ενη­μέρωσης, χρήματα, εκλογικούς νόμους, νο­θείες, κλπ.), ενώ εκείνες των εξαρτημένων χωρών φτιάχνονται συνήθως στους διαδρό­μους των Πρεσβειών των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Η κυρίαρχη αστική τάξη ανάλογα με τα ε­σωτερικά προβλήματα (ταξικές συγκρούσεις, ενδοαστικές διαμάχες, οικονομική κατάστα­ση, κλπ., αλλά και με τα εξωτερικά της προβλήματα που κάθε φορά αντιμετωπίζει α­ναθέτει τη διαχείριση, σε κυβερνητικό επί­πεδο, των υποθέσεων της και την υπεράσπι­ση των συμφερόντων της σε διαφορετικά πολιτικά κόμματα.
Έτσι την προηγούμενη τετραετία η αστι­κή τάξη είχε επιλέξει ως διαχειριστή των συμφερόντων της το  αντιδραστικό  κόμμα της ΝΔ, του οποίου η κυβέρνηση εφάρμο­σε απέναντι στους εργαζόμενους μια αντιδραστική νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτι­κή, μια πολιτική ιδιαίτερα σκληρής λιτότη­τας, πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, κλεισίμα­τος των επιχειρήσεων και μαζικής ανεργί­ας, ακρίβειας και ξεπουλήματος του εθνι­κού πλούτου της χώρας στο ξένο κεφάλαιο, πολιτική έντονης φασιστικοποίησης του συνόλου της κοινωνικής ζωής, αλλά και μια πολιτική άκρατου σωβινισμού, α­κραίας εθελοδουλείας και μιας χωρίς προσχήματα υποτέλειας.
Τώρα η αστική τάξη, παίρνοντας υπόψη τη ραγδαία χειροτέρευση του βιοτικού επι­πέδου των εργαζομένων που θα έχει ως αναπόφευχτη συνέπεια την όξυνση της ταξι­κής πάλης, για να προλάβει το ξέσπασμα μαχητικότερων αγώνων της εργατικής τά­ξης εναντίον της προωθεί, μέσω των εκλο­γών, στην κυβέρνηση, ως διαχειριστή των υποθέσεων της, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με κάποιες μικροπαραχωρήσεις θα επιδιώξει την άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων και τη ματαίωση των ανεξέλεγκτων ταξικών συγκρούσεων.
Από το 1974 ως τα σήμερα, στην πολιτι­κή ζωή της χώρας κυριαρχεί το σύστημα της εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με εξαίρεση ένα μι­κρό χρονικό διάστημα τις κυβερνήσεις ΝΔ-Συνασπισμού (Τζαννετάκη) και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- Συνασπισμού (Ζολώτα). Η δημιουρ­γία της "Πολιτικής Άνοιξης" και η εκπροσώπησή της στη Βουλή σηματοδοτεί ίσως πέρασμα, στο μέλλον, σε κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων.
Η ήττα του αντιδραστικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας ήταν σ' αυτές τις εκλο­γές σίγουρη. Ως προς τα εκλογικά αποτελέσματα οι εκλογές της 10ης Οκτώβρη δεν παρουσίασαν εκπλήξεις. Τα ποσοστά των μεγάλων αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμά­των ήταν πάνω-κάτω τα αναμενόμενα.
Οι πλατιές λαϊκές εργαζόμενες μάζες απο­δοκίμασαν και καταδίκασαν την αντεργατι­κή και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του κόμματος της ΝΔ, η οποία με πρωτο­φανή σκληρότητα έπληξε το βιοτικό επίπε­δο των εργαζομένων και τα κατακτημένα με αιματηρούς αγώνες δικαιώματα και ελευθερί­ες τους. Καταδίκασαν την πολιτική της μα­ζικής ανεργίας και της ακρίβειας, τη φασι­στική καταπίεση των κρατικών κατασταλτι­κών μηχανισμών και των παρακρατικών μη­χανισμών, την πολιτική του σωβινισμού και της εθνικής υποτέλειας. Ας σημειωθεί πως η πολιτική αυτή της ΝΔ. πέρασε, επειδή εί­χε την ανοχή των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, του "Κ"ΚΕ και του Συνασπισμού.

ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η ήττα της Νέ­ας Δημοκρατίας εξαιτίας της πολιτικής της ήταν αναμενόμενη και αναπόφευκτη. Το κόμμα της ΝΔ, που τα όριά του είναι ε­ντελώς δυσδιάκριτα μ' εκείνα των ανοιχτά φασιστικών κομμάτων, συγκέντρωσε το 39,29% του συνόλου των έγκυρων ψήφων και 110 έδρες.
Η πτώση της αντιδραστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη 9 μήνες πριν κλείσει τετραετία με την ανεξαρτητοποίηση του φιλοσαμαρικού βουλευτή Συμπιλίδη και η δημιουργία της "Πολιτικής Άνοιξης" (αντιδραστικό σο­βινιστικό κόμμα) του Σαμαρά συνέβαλαν σε μεγαλύτερη συσπείρωση των δυνάμεων της ΝΔ. Στις δυνάμεις που ψήφισαν ΝΔ συ­μπεριλαμβάνεται και το σύνολο των ανοι­χτά μοναρχοφασιστικών δυνάμεων που βρί­σκεται έξω απ' τη ΝΔ (ένα μεγάλο μέ­ρος βρίσκεται μέσα). Γνωστή είναι η συμφω­νία του Μητσοτάκη με τον Γλίξμπουργκ (πρόσφατη πρόσκληση του, ρύθμιση βασιλι­κής περιουσίας κ.λπ.) και η παλιότερη συμ­φωνία του με τους χουντικούς για την απο­φυλάκιση των φασιστών πραξικοπηματιών (έ­χουν σχεδόν όλοι αποφυλακιστεί με διάφο­ρα προσχήματα). Η ΕΠΕΝ μόνο τυπικά κα­τέβηκε στις εκλογές, ουσιαστικά πριμοδότη­σε τη ΝΔ.
ΠΑΣΟΚ: Το ΠΑΣΟΚ, όπως αναμένο­νταν, κέρδισε, με δημαγωγικές υποσχέσεις, αλλά κυρίως εξαιτίας της έντονης λαϊκής α­γανάκτησης, μεγάλο μέρος των ψήφων των εργαζομένων μαζών. Συγκέντρωσε το 46,88% των ψήφων και 171 έδρες.
Αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση, ό­τι οι εργαζόμενοι εγκρίνουν ή είναι διατεθειμένοι να εγκρίνουν τη συνέχιση μιας αντερ­γατικής και αντιλαϊκής πολιτικής, μ' άλ­λες μορφές, από την κυβέρνηση του ΠΑ­ΣΟΚ, η οποία θα κινηθεί βασικά στα πλαί­σια του προγράμματος σύγκλισης της ΕΟΚ και του Μάαστριχτ και γενικά στα πλαίσια της εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές των ΕΠΑ και της ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ.
Ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων ε­γκατέλειψε τη ΝΔ απογοητευμένο κυρίως από την οικονομική της πολιτική και στρά­φηκε προς το ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας σε "καλύ­τερες μέρες", οι οποίες δε θα 'ρθουν.
Το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε επίσης να αποσπά­σει ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων των ρεβιζιονιστικών κομμάτων, και ιδιαίτε­ρα από το "Κ"ΚΕ εξαιτίας της δεξιάς πολι­τικής αυτού του κόμματος, η οποία οδηγεί στην εξάλειψη των πολιτικών διαφορών με­ταξύ των δυο κομμάτων ("μεγάλη αλλα­γή" - "πραγματική αλλαγή", "αναβάθμιση του κοινοβουλίου", συνδικαλιστική γραμμή, κλπ.), της λαθεμένης προεκλογικής τακτι­κής του και της συμμετοχής στην κυβέρνη­ση Συνασπισμού-Νέας Δημοκρατίας.
Είναι φανερό, πως το μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων από τις γραμμές των εργαζομέ­νων και της ρεβιζιονιστικής Αριστεράς ψή­φισε το ΠΑΣΟΚ θεωρώντας το ως το "μι­κρότερο κακό" σε σχέση με τη ΝΔ, ελπίζο­ντας σε μια πιο ήπια πολιτική τόσο σχετι­κά με το βιοτικό του επίπεδο, που έχει φτάσει σε επίπεδα απόλυτης εξαθλίωσης ό­σο και με το ζήτημα των δημοκρατικών του δικαιωμάτων και ελευθεριών, που και τα δυο χτυπήθηκαν άγρια από τη ΝΔ. Στη μεν πρώτη περίπτωση εκφράζεται μια όλο και μεγαλύτερη επίδραση της αστικής τάξης, μέ­σω της αστικής - ρεφορμιστικής ιδεολογίας και των κοινοβουλευτικών αυταπατών, στις γραμμές των εργαζομένων, ενώ στη δεύτε­ρη μια τάση δυναμώματος της αντίστασής τους στη φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: Η "Πολιτική Ά­νοιξη" πέτυχε να συγκεντρώσει 4,86% των ψήφων και να εκπροσωπηθεί με 10 έδρες στην νέα βουλή.
Οι ψηφοφόροι του κόμματος Σαμαρά προ­έρχονται απ' τη ΝΔ και ίσως ένα πολύ μικρό μέρος από το ΠΑΣΟΚ και τη ρεβιζιο­νιστική αριστερά.
Το ποσοστό αυτό των ψήφων για ένα νεο­σύστατο αντιδραστικό δεξιό και σωβινιστικό κόμμα είναι σημαντικό και ήταν σχε­δόν αναμενόμενο. Εκείνο που δεν ήταν εύ­κολα προβλέψιμο ήταν ότι κατόρθωσε να ε­κτοπίσει το "Κ"ΚΕ από την τρίτη στην τέ­ταρτη θέση από πλευράς ποσοστού ψήφων και βουλευτικών εδρών.
Η δημιουργία της "Πολιτικής Άνοιξης" και η υποστήριξη της από μερίδα της αστι­κής τάξης είναι μια προσπάθεια της να κα­ταστήσει το πρόσωπο της αντιδραστικής Δε­ξιάς περισσότερο ελκυστικό και σηματοδο­τεί ίσως το πέρασμα στο σύστημα συγκρό­τησης κυβερνήσεων που θα στηρίζεται στη συνεργασία δυο ή περισσότερων κομμάτων, δίπλα σε κείνο των αυτοδύναμων μονοκομ­ματικών αστικών κυβερνήσεων.
«Κ»ΚΕ: Το «Κ»ΚΕ πήρε 4,54% των ψή­φων και 9 έδρες. Και αυτή τη φορά, το «Κ»ΚΕ δεν κατόρθωσε να συσπειρώσει το μεγάλο μέρος της μερίδας εκείνης των κομ­μουνιστών που θεωρούν την πολιτική του δεξιά οπορτουνιστική και οι οποίοι κατέφυ­γαν κυρίως στο λευκό, το άκυρο και την αποχή.
Το "Κ"ΚΕ και σ' αυτές τις εκλογές έχα­σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Το φαινόμενο της απώ­λειας δυνάμεων του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ προς όφελος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι νέο. Χρονολογείται από την περίοδο της αντί­στασης κατά της φασιστικής διχτατορίας (ΠΑΚ), δυνάμωσε στην μεταπολιτευτική πε­ρίοδο και οφείλεται στην προδοσία του μαρξισμού-λενινισμού και στη δεξιά οπορτουνιστική πολιτική αυτού του κόμματος που το έχει καταντήσει ουρά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε σειρά πολιτικά ζητήματα, δημα­γωγώντας παρουσιάστηκε με αριστερότερη φυσιογνωμία απ' ότι η ηγεσία του "Κ"ΚΕ. Ανάλογες απώλειες παρατηρήθηκαν στην ί­δια περίοδο σ' όλα τα ευρωπαϊκά ρεβιζιονιστικά κόμματα προς όφελος της σοσιαλδη­μοκρατίας. Ένας άλλος παράγοντας που δι­ευκόλυνε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να λεηλα­τήσει την Αριστερά ήταν η ανυπαρξία μαζι­κού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμμα­τος, λενινιστικού-σταλινικού τύπου.
Νέο φαινόμενο αποτελεί η σημερινή θεαμα­τική του πτώση, που οφείλεται, εκτός των άλλων, στη νέα κατάσταση που δημιουργή­θηκε σε διεθνή κλίμακα μετά την κατάρρευ­ση των ρεβιζιονιστικών καθεστώτων και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό οδή­γησε το "Κ"ΚΕ από τρίτο κόμμα που ήταν στη βουλή από το 1974 να βρεθεί τώρα, για πρώτη φορά, στην τέταρτη θέση.
Αν από τα μέσα της δεκαετίας του '50 σημειώθηκε, με την επικράτηση του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού στο εργατικό κίνη­μα, η μεγαλύτερη υποχώρηση στην ιστορία του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστι­κού και εργατικού κινήματος, σήμερα μετά την κατάρρευση των ρεβιζιονιστικών καθε­στώτων σημειώνεται, με τη διάλυση των πε­ρισσότερων ευρωπαϊκών ρεβιζιονιστικών κομμάτων και το πέρασμα τους σε ανοι­χτές σοσιαλδημοκρατικές θέσεις καθώς και τη θεματική πτώση της δύναμης των ρεβιζι­ονιστικών κομμάτων που απόμειναν, μια νέα μεγάλη υποχώρηση του εργατικού κινήμα­τος που επηρεάζονταν από ρεβιζιονιστικές-ρεφορμιστικές απόψεις.
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: Ο Συνασπισμός συ­γκέντρωσε 2,94% των ψήφων και δεν κατά­φερε να εκπροσωπηθεί στη βουλή, κάτι που ήταν σχεδόν βέβαιο. Παρόλο όμως που δεν εκπροσωπήθηκε, πέτυχε να κρατήσει τις δυ­νάμεις του.
ΑΠΟΧΗ - ΑΚΥΡΑ - ΛΕΥΚΑ: Η αποχή αυ­τή τη φορά έφτασε στο 21,47%, ενώ τα ά­κυρα και λευκά στο σημαντικό ποσοστό του 1,5%.
Το νέο φαινόμενο της σημερινής μεγάλης υποχώρησης του επηρεασμένου από ρεβιζιονιστικές απόψεις εργατικού κινήματος που παρατηρείται στη χώρα μας και στις άλ­λες ευρωπαϊκές χώρες χωρίς να συνοδεύεται από κάποια σημαντική αύξηση των επα­ναστατικών δυνάμεων, αλλά αντίθετα παρουσιάζει αυξομειώσεις και σε πολλές περιπτώσεις προσωρινή μείωση εκφράζει μια ακόμα μεγαλύτερη επίδραση της αστικής τά­ξης στην εργατική τάξη. Πρέπει να μελετη­θεί και αναλυθούν οι αιτίες του.
Και αυτές οι εκλογές δεν πρόκειται να λύ­σουν τα προβλήματα των εργαζομένων. Για την εργατική τάξη και την αγροτιά, ο μό­νος σωστός δρόμος είναι και σήμερα, ο δρόμος της έντασης της πάλης κατά του κεφαλαίου και για την υπεράσπιση των συμ­φερόντων τους, της πάλης κατά της φασιστικοποίησης, του σωβινισμού και του πολέ­μου, της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού και της ανάπτυξης της φιλίας με τους γειτονι­κούς λαούς - της πάλης για την έξοδο της χώρας από την ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ, της πάλης για το διώξιμο των βάσε­ων και των πυρηνικών όπλων από το έδα­φος της χώρας μας και για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Η Κίνηση για Ενιαίο ΚΚΕ πρωταρχικό πο­λιτικό της καθήκον θεωρεί τη συσπείρωση δυνάμεων σε επαναστατική κατεύθυνση -στο δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού - για τη δημιουργία ενιαίου ΚΚΕ. Συ­γκεντρώνει και αυτή τη στιγμή και στο μέλ­λον την προσοχή της σ' αυτή την κατεύθυν­ση και όχι στις αστικές εκλογές που καλλι­εργούν αυταπάτες και δεν πρόκειται να λύ­σουν κανένα από τα προβλήματα των εργα­ζομένων. Επίσης δίνει προτεραιότητα στην ανάπτυξη της επαναστατικής ταξικής πάλης της εργατικής τάξης έξω από το κοινοβού­λιο και όχι στην πάλη στο αστικό κοινοβού­λιο, την οποία βέβαια δεν αρνείται, αλλά τη θεωρεί δευτερεύουσας και μικρής σημασί­ας. Προσανατολίζει τη δράση της στην ανάπτυξη και στο δυνάμωμα της πάλης ενά­ντια στον καπιταλισμό, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, το δυνάμωμα της πάλης της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των συμφερόντων της σε συνδυασμό με την πά­λη για το σοσιαλισμό.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ "ΜΑΒΗ": Οι σωβινιστικές παρακρατικές οργανώσεις δρουν προς όφελος των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 33, 1-15/4/1995, σελ. 1,4

Η σύλληψη των μελών της παρακρατικής φασιστικής οργάνωσης ΜΑΒΗ ("Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου") στις αρχές του τελευταίου 10ήμερου του Μάρτη, που σχεδίαζαν προβοκατόρικα "χτυπήματα" σε βάρος της γειτονικής χώρας, φέρνει ξανά στο προσκήνιο το πρόβλημα της αντεθνικής και άκρως επικίνδυνης δράσης παρόμοιων οργανώσεων, του ρόλου τους και των διασυνδέσεων τους με τις ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Στη χώρα μας υπάρχουν αρκετές τέτοιες σοβινιστικές φασιστικές οργανώσεις που έχουν την υποστήριξη των ντόπιων και ξένων αντιδραστικών δυνάμεων και καθοδηγούνται στη δράση τους από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες και πρώτα απ' όλα από την αμερικάνικη CIA.
Σήμερα, σε μια περίοδο οξύτατου ανταγωνισμού των αμερικανών με τους γερμανούς ιμπεριαλιστές για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής στην περιοχή των Βαλκανίων και την αστάθεια και ρευστότητα που έχει προκληθεί εξαιτίας του, οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν αυτές τις οργανώσεις για να προωθήσουν τα αποσταθεροποιητικά τους σχέδια με τη δημιουργία όξυνσης των σχέσεων της Ελλάδας με τις γειτονικές χώρες και προπαντός με την Αλβανία.
Η οργάνωση ΜΑΒΗ προετοίμαζε, ως φαίνεται, προβοκατόρικο "χτύπημα" στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα με στόχο τη ματαίωση των συνομιλιών Ελλάδας-Αλβανίας και των προσπαθειών εξομάλυνσης των τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών. Το ΜΑΒΗ και οι άλλες σωβινιστικές φασιστικές οργανώσεις έχουν την υποστήριξη όλων των ντόπιων αντιδραστικών δυνάμεων από τη ΝΔ, ΠΟΛ.Α, κλπ., που ως πολιτική γραμμή στις σχέσεις με την Αλβανία έχουν τη λεγόμενη "αυτονομία της Βορείου Ηπείρου", δηλαδή την προσάρτηση της στην Ελλάδα.
Έτσι εξηγείται η "περίεργη"(!) σιωπή της ΝΔ και της ΠΟΛΑ που απέφυγαν να καταδικάσουν το ΜΑΒΗ, προσφέροντας του έμμεσα πλήρη πολιτική κάλυψη. Τις διασυνδέσεις μ' αυτές τις οργανώσεις κρατάει ο σύμβουλος του Μητσοτάκη ο διαβόητος “Ελληνο"-αμερικανός Ν. Γκέϊτς, γνωστός για τις διασυνδέσεις του με τη CIA και διαπρύσιος κήρυκας της "αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου". Με το ΜΑΒΗ είχε σχέσεις ο υπάλληλος της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα, χειριστής τηλετύπου  Παναγιώτης  Μουλέρης,   που ήδη ανακλήθηκε στην Αθήνα.
Το ΜΑΒΗ είχε αναλάβει, ως γνωστό, την ευθύνη για το αιματηρό προβοκατόρικο επεισόδιο στο αλβανικό φυλάκιο της Επισκοπής και είχε κλέψει από εκεί όπλα. Όπως δήλωσε ο παραιτηθείς Υπουργός Δημόσιας Τάξης Παπαθεμελής ("Αυγή" 30.3.95) τα 14 όπλα "Καλάσνικοφ" που είχαν κλαπεί από την Επισκοπή είναι αυτά που βρέθηκαν στην κατοχή του ΜΑΒΗ (μαζί με τα κρυμμένα στην Παλλήνη στο κτήμα του γιατρού Κοκαβέση, θείου του Αγγέλου Κοκαβέση, μέλους του ΜΑΒΗ), αφού τα νούμερα που έστειλαν οι αλβανοί συμφωνούν. Αποδεικνύεται έτσι, ότι οι δράστες της αιματηρής δολοφονικής αυτής   προβοκατόρικης   ενέργειας   ήταν μέλη των φασιστών του ΜΑΒΗ.
Παρόλο που η κυβέρνηση γνωρίζει τις διασυνδέσεις του ΜΑΒΗ και των άλλων παρακρατικών σωβινιστικών οργανώσεων με τις ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν πρόκειται να προχωρήσει στην εξάρθρωση τους, αφού, ως γνωστό, το νόμο στον τόπο μας δεν τον κάνουν η ξενόδουλη αστική τάξη και οι εκάστοτε κυβερνήσεις της, αλλά οι υπερπόντιοι προστάτες της. Και αυτοί έχουν συμφέρον να διατηρούν τις φασιστικές αυτές οργανώσεις, να τις καθοδηγούν στη δράση τους προς όφελος πάντα των ιμπεριαλιστικών τους συμφερόντων και σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και των λαών της περιοχής.

Οι φασίστες συνεχίζουν ανενόχλητοι τη δολοφονική τρομοκρατία

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 33, 1-15/4/1995, σελ. 1

Η φασιστική συμμορία της "Χρυσής Αυγής" συνεχίζει ανενόχλητα τις δολοφονικές της επιθέσεις με δυο νέα θύματα αυτή τη φορά (7 Απρίλη).

Το πρώτο από τα θύματα των φασιστών. ο 19χρονος Γιάννης Σταθόπουλος   τραυματίστηκε   βαριά   με μαχαίρι   και  νοσηλεύεται  σε  πολύ κρίσιμη   κατάσταση   στην   Εντατική του "Ευαγγελισμού", ενώ το δεύτερο, ο 21χρονος Σωτήρης Ψαθάς τραυματίστηκε ελαφρότερα. Δράστης της νέας δολοφονικής επίθεσης είναι ο φασίστας Θανάσης Μανώλογλου. μέλος της "Χρυσής Αυγής", ο οποίος, σύμφωνα με καταγγελίες των φοιτητών του Πολυτεχνείου, έχει δράση στο παρελθόν ως "αγανακτισμένος πολίτης" μαζί με την αστυνομία στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Έχει καταγγελθεί, ότι όσοι νέοι πήγαν στο νοσοκομείο να δώσουν αίμα για τη σωτηρία του βαριά τραυματισμένου νέου έπρεπε να δίνουν τα στοιχεία τους σε αστυνομικούς.
Την Παρασκευή το απόγευ­μα (14.4.95) οργανώθηκε πορεία δια­μαρτυρίας κατά της φασιστικής τρομοκρατίας από την Πλατεία Κυψέλης με κατεύθυνση τα γραφεία της "Χρυσής Αυγής", στην οποία συμμετείχαν περίπου 500 νεαροί διαδηλωτές. Όταν η πορεία έφθα­σε στο ύψος της Πατησίων, οι δια­δηλωτές δέχθηκαν βάρβαρη επίθε­ση των ΜΑΤ με γκλομπ και δακρυ­γόνα, που με πρωτοφανή αγριότη­τα χτυπούσαν για να τους διαλύ­σουν, μ' αποτέλεσμα τον τραυματι­σμό πολλών νέων που μεταφέρθη­καν στο νοσοκομείο, μεταξύ των ο­ποίων και της Μέλπως Κορωναίου. η οποία από τα χτυπήματα των ΜΑΤ έπεσε αναίσθητη και αιμόφυρτη στο έδαφος. Μεταφερόμενη στο Γενικό Κρατικό διαπιστώθηκαν σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κάταγ­μα γνάθου και αυχένα. Πολλοί από τους διαδηλωτές συνελλήφθησαν α­πό την αστυνομία.
Όταν διαλύθηκε η πορεία, μικρό μέρος διαδηλωτών πιεζόμενο από τα ΜΑΤ. αλλά και άλλοι "άγνω­στοι", κλείστηκαν στην ΑΣΟΕΕ. Για τη στάση της αστυνομίας και του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Βαλυράκη χαρακτηριστικά είναι τα εξής. Ο Υπουργός από την μια πίεζε τον Πρύτανη Κιντή να επιτρέψει την πα­ραβίαση του Πανεπιστημιακού ασύ­λου, ενώ από την άλλη η αστυνο­μία δεν δέχτηκε την χωρίς συλλή­ψεις αποχώρηση των κλεισμένων στο χώρο της σχολής. Επίσης σύμ­φωνα με καταγγελία του Πρύτανη "αγανακτισμένοι πολίτες" (δηλ. φασι­στικές ομάδες κρούσης) δίπλα και υπό την προστασία των ΜΑΤ χτυ­πούσαν με πέτρες τους εντός της σχολής ευρισκόμενους. Το ίδιο έγι­νε και στην Πάντειο. όπου φασιστικές ομάδες δρούσαν ανενόχλητες έχοντας τη βοήθεια της αστυνομίας.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έδρασαν, όπως πάντα, και τα γνω­στά προβοκατόρικα ασφαλίτικα στοιχεία, προκαλώντας ζημιές, τα ο­ποία ποτέ δεν συλλαμβάνονται.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στις βάρβαρες επιθέσεις της αστυ­νομίας προστίθεται και η διαρκώς εντεινόμενη τρομοκρατική δράση των φασιστικών οργανώσεων και των παρακρατικών ομάδων κρού­σης που στόχο έχουν τους εργαζό­μενους και τις δημοκρατικές ελευ­θερίες. Επιβάλλεται αντιμετώπιση τους με μαζικές κινητοποιήσεις της νεολαίας και των εργαζομένων.

Οι συνταξιούχοι αγωνίζονται για να επιβιώσουν

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ 33, 1-15/4/1995, σελ. 1

Οι συνταξιούχοι στη χρονική περίο­δο 1990-94 έχασαν 35% από τις συντά­ξεις τους, δηλ. το 1/3 των αποδοχών τους. 800.000 συνταξιούχοι ζουν κάτω α­πό τα όρια της φτώχειας. Για εκατοντά­δες χιλιάδες συνταξιούχους οι συντάξεις αρχίζουν από 35.000 δρχ. και φθάνουν τις 80.000 δρχ. το μήνα.
Αυτό είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής και κοινωνικής αδιαφορίας των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων, είναι α­ποτέλεσμα του φιλελεύθερου και σοσιαλι­στικού προγράμματος που εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια και σκοπεύουν στην οι­κονομική αφαίμαξη όλων των εργατών και εργαζομένων μη εξαιρουμένων βέ­βαια και των συνταξιούχων. Η άθλια οι­κονομική κατάσταση των απόμαχων της δουλιάς είναι ακόμα αποτέλεσμα της μο­νόπλευρης λιτότητας που έχει επιβληθεί στο λαό μας από τα μονοπώλια της Ευ­ρωπαϊκής Ένωσης. Είναι το τίμημα που πληρώνει ο λαός μας για την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ.
Την εφάπαξ οικονομική βοήθεια που χο­ρήγησε η κυβέρνηση, οι συνταξιούχοι τη χαρακτήρισαν σαν "φιλοδώρημα" και πράγματι έτσι είναι, αφού αντιστοιχεί σε αύξηση 100 δρχ. την ημέρα, και ενώ αυ­τή η κατάσταση επικρατεί στους συνταξι­ούχους, οι διάφορες επιχειρήσεις οφεί­λουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δρχ. στο ΙΚΑ από οφειλόμενες εισφορές τους. Οι επιχειρήσεις όχι μόνο δεν αποδίδουν τις δικές τους εισφορές αλλά ούτε και των εργαζομένων, τις οποίες παρακρα­τούν κάθε μήνα.
Κυβερνητική αδιαφορία και εμπαιγμός α­πό τη μια μεριά, και δυναμικές κινητο­ποιήσεις των συνταξιούχων από την άλ­λη. Έτσι στις 6 του Απρίλη με το συλλα­λητήριο που οργάνωσαν οι συνταξιούχοι διεκδίκησαν δυναμικά το δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς ανθρώπινης διαβίωσης.
Ο λαός μας συμπαραστέκεται και συ­μπαθεί τον αγώνα των συνταξιούχων, οι οποίοι αναγκάζονται να αγωνίζονται για να επιβιώσουν.